ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ & ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ.

Είδησις: 
Η Αγρυπνία του Ιουνίου στην Ενορία μας... 

    ...προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού και στην μνήμη της Γενεθλίου ημέρας του, η Ενορία μας θα τελέσει Ιερά Αγρυπνία την παραμονή της εορτής του, την Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017  από τις 8.30 μ.μ έως 12.30 π.μ. 

       Κατά την διάρκεια της Αγρυπνίας μας θα τεθούν σε προσκύνηση τα Ιερά Λείψανα των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που θησαυρίζονται στον Ναό μας, ενώ στους Αίνους του Όρθρου ο ιερέας μας θα χρίσει τους πιστούς με το έλαιο εκ της κανδήλας του Τιμίου Προδρόμου... "εις ίασιν ψυχής τε και σώματος". 

       Για το τέλος της Αγρυπνίας μας θα παρατεθεί Τράπεζα στους αγρυπνούντες προσκυνητές στο φιλόξενο Αρχονταρίκι του Ναού μας... "δια τον κόπον της Αγρυπνίας".

***********
«μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» 

(Ματθ.3,3)

            Την 24η Ιουνίου, η Εκκλησία μας, η Μία, Άγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού μας, τιμά στο Συναξάρι της για ακόμα μια φορά τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον μεγάλο Προφήτη και Βαπτιστή του Χριστού μας, τον άνθρωπο αυτό που προετοίμασε την άφιξη του μεγάλου Διδασκάλου, αυτού που όπως είπε ο ίδιος ερωτούμενος αν είναι ο Μεσσίας, ότι έρχεται Εκείνος του οποίου ούτε τα υποδήματα Του δεν μπορώ να σκύψω για να τα κρατήσω και να τα δέσω. 

      Μετά την Αγία Παρθένο Μαρία και Παναγία Θεοτόκο μας, ο Τίμιος Πρόδρομος είναι το πιο προβεβλημένο
 πρόσωπο μέσα στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας, γιαυτό και έχει εξέχουσα προκαθορισμένη θέση στο τέμπλο όλων των Ορθοδόξων Ναών σύμφωνα με το Τυπικό, και μάλιστα δίπλα στον Χριστό μας, ενώ μνημονεύεται καθημερινά σε όλες τις Ακολουθίες μέσα στο λατρευτικό πρόγραμμα. 

                 Όμως η Εκκλησία μας τον τιμά έτι περαιτέρω εορτάζοντας τον συνολικά πέντε φορές μέσα στο εκκλησιαστικό έτος.

* Την 7η Ιανουαρίου στην Σύναξη του.

* Την 24η Φεβρουαρίου στην Α΄& Β΄εύρεση της τιμίας κεφαλής του.

*  Την 25η Μαΐου στην Γ΄εύρεση της Αγίας κάρας του.

* Την 24η Ιουνίου στην Γενέθλιο ημέρα του.

* Την 29η Αυγούστου στον μαρτυρικό θάνατο του δια αποκεφαλισμού.    

       Τό πνεῦμα τῆς πρό Χριστοῦ ἐποχῆς στήν Παλαιστίνη, ἀγαπητοί αναγνώστες και φίλοι, εἶναι βαρύ γιά τά ἀνδρόγυνα ἐκεῖνα πού δέν ἔχουν παιδιά. Θεωροῦσε το σκληρό Εβραϊκό έθνος τήν ἀτεκνία ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας τους, γι’ αὐτό ὅπου κι ἄν πήγαιναν ἔφεραν τό στίγμα τῆς ἀτεκνίας.

      Βέβαια στις μέρες μας αυτό δεν συμβαίνει ή έχει μειωθεί κατά πολύ, πάντα όμως υπάρχει η προκατάληψη και η τάση για απομόνωση των άτεκνων ζευγαριών ακόμα και στην κοινωνία του σήμερα.

           Η ατεκνία είναι μια κατάσταση που εδώ στην γειτονιά μας, τους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, την γνωρίζουμε από κοντά, μιας και η εκκλησία μας είναι αφιερωμένη σε ένα τέτοιο άτεκνο ζευγάρι, τους Αγίους Θεοπάτορες, τον Ιωακείμ και την Άννα, που επειδή από τον Θεό θεωρήθηκε ως το πιο ενάρετο ζευγάρι της εποχής εκείνης, έφερε στον κόσμο θαυματουργικά ένα παιδί, ένα πανέμορφο κοριτσάκι που θα γινόταν η αιτία της σωτηρίας όλου του κόσμου, την Παναγία Θεοτόκο και Μητέρα του Χριστού μας.

      Ἕνα άλλο τέτοιο άτεκνο 
ζευγάρι, εἶναι καί ὁ Ζαχαρίας μέ τήν Ἐλισάβετ, συγγενείς της Παναγίας, που όπως ο Ιωακείμ και η Άννα, έτσι και αυτοί διαλέχτηκαν από τον Θεό για να φέρουν στον κόσμο ένα αγόρι που το ονόμασαν Ιωάννη, που σημαίνει Δώρο Θεού στα εβραϊκά,  τον Πρόδρομο του Χριστού μας.

Οι Ιερές Παρακλήσεις μας κάθε Τρίτη
για τα άτεκνα ζευγάρια μας.

       Βλέπουμε ο Θεός να τους δίνει την ίδια δοκιμασία, αυτήν της ατεκνίας, όμως και αυτοί έδειξαν  πως εἶχαν μεγάλη πίστη, γι’ αὐτό πάντα προσεύχονταν, πάντα Τόν παρακαλοῦσαν νά τούς βοηθήσει. Ἔκαναν ὑπομονή, εμπιστεύθηκαν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι μόνο δέν ἀπίστησαν ἀλλά ἐπιβραβεύτηκαν μέ τό νά γεννήσουν τόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο, μεγαλύτερος ἀπό τόν ὁποῖο δέν γενήθηκε ποτέ στήν ἱστορία τοῦ κόσμου, κατά τόν λόγο τοῦ ιδίου του Χριστοῦ μας.

     Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, ο "ταχυδρόμος" των καλών ειδήσεων του Θεού εμφανίζεται στον Ζαχαρία, σε ηλικία προβεβηκυία, την ώρα που θυμίαζε στα Άγια των Αγίων, για να του αναγγείλει την γέννηση του προδρόμου του Κυρίου μας από την στείρα σύζυγο του την Ελισάβετ, πως θα είναι αγόρι και πως το όνομα του παιδιού που θα γεννηθεί θα είναι Ιωάννης, δηλαδή "Δώρο Θεού" (Θεόδωρος και Θεοχάρης για την ακρίβεια) κατά την εβραϊκή διάλεκτο. Κατόπιν βλέπουμε στην καλόπιστη "απιστία" του Ζαχαρία, πως δεν θα μπορούσαν αυτός και η στείρα σύζυγος του να γίνουν γονείς σε αυτήν την προχωρημένη ηλικία, και αμέσως να μένει θαυματουργικά άφωνος, άλαλος μέχρι που γεννήθηκε τελικά το "δώρο" αυτό του Θεού. 

    Επίσης με βάση μαρτυρίες του ευαγγελιστή Λουκά αναφέρεται πως ούσες έγκυοι οι δύο συγγενείς γυναίκες, η Ελισάβετ στον Ιωάννη και η Μαρία στον Ιησού «εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής» (Λουκ.1,41). Αργότερα όταν γεννήθηκε το παιδί, κατά την όγδοη ημέρα της Περιτομής, και όταν ζητήθηκε του Ζαχαρία να δώσει το όνομα στο παιδί του αυτός θυμήθηκε τα λόγια του Γαβριήλ και έγραψε σε ένα πινακίδιο το όνομα "Ιωάννης", που όλους τους παραξένεψε μιας και δεν υπήρχε άλλο τέτοιο όνομα στην οικογένεια, και τότε αμέσως μπόρεσε να μιλήσει και πάλι δοξάζοντας τον Θεό για το μεγαλείο Του.

       Η πίστη και η επιμονή στην αρετή, η προσευχή και η εμπιστοσύνη στον Θεό, βλέπουμε και στις δύο αυτές περιπτώσεις των ζευγαριών, του Ιωακείμ και της Άννας, του Ζαχαρία και της Ελισάβετ, να επιβραβεύονται...και μάλιστα με το παραπάνω, όπου στο πρώτο ζευγάρι δόθηκε ως "Δώρο" η Παναγία μας και στο δεύτερο ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής του Κυρίου μας, δύο παράδειγμα λαμπρά για τα νέα ζευγάρια μας, που συχνά έρχονται εδώ, 

Οι Άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ & Άννα
"Οι προστάτες των άτεκνων ζευγαριών"

στην ταπεινή και προσωρινή εκκλησιά μας, υπόγεια κατακόμβη σήμερα μα σε λίγο καιρό υπέργειος και περίλαμπρος και μεγαλόπρεπος Ναός από πάνω της, που έτοιμος σχεδόν σε λίγο καιρό θα φιλοξενήσει την πίστη και την αγάπη των ενοριτών και προσκυνητών των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, για να τους ζητήσουν την βοήθεια τους, να πρεσβεύσουν στον Θεό και στο Υιό Του Χριστό, τον Εγγονό τους, μαζί με την Παναγία μητέρα Του, για  να δώσει και σ’αυτούς το πολυπόθητο δώρο της ευτεκνίας, της τεκνοποιΐας και της καλλιτεκνίας, δώρα που ο Θεός δεν θα αργήσει να τους δώσει.

       Ὁ Ἰωάννης ὑπῆρξε δῶρο Θεοῦ 
καί γιά τό λαό τοῦ Ἰσραήλ, γιατί τόν προετοίμασε γιά τήν ἀναγνώριση καί ὑποδοχή τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσία στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Προετοίμασε τό ἔδαφος, καλλιέργησε τίς καρδιές, πρόσφερε τό βάπτισμα τῆς μετάνοιας καί ἄνοιξε τό δρόμο γιά τόν Σωτῆρα, ἀρνούμενος νά ὑποκύψει στίς ἀπειλές τῆς ἐξουσίας φθάνοντας μέχρι καί αὐτοῦ τοῦ σκληρού μαρτυρίου του. 

    Ὑπήρξε ὅμως δῶρο Θεοῦ καί γιά τήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία τόν ξεχώρισε καί τόν κατέταξε ἀμέσως μετά τίς Ἐπουράνιες Ἀγγελικές δυνάμεις, χαρακτηρίζοντάς τον «ἐπίγειο ἄγγελο καί οὐράνιο ἄνθρωπο», όπως τον βλέπουμε να απεικονίζεται στην τέχνη της αγιογραφίες πολλές φορές με φτερά αγγέλου.

      Ὁ Ἰωάννης ὑπῆρξε ἡ προσωποποίηση τῆς ταπείνωσης. Γνώρισε τήν ἀποδοχή καί τήν ἀγάπη τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ὅσο λίγοι ἐκείνη τήν ἐποχή, ενώ τον φοβόταν και τον σέβονταν τόσο οι Φαρισαίοι όσο και οι Αρχιερείς της εποχής λόγω αυτής της αναγνώρισης από τον λαό. Δέν τήν ἐκμεταλλεύτηκε ὅμως γιά ν’ αποκτήσει κοσμική δύναμη καί νά καταστεῖ χειραγωγός τῶν σκέψεων καί τῶν ἐνεργειῶν του. Ἀρνήθηκε ἰδιότητες πού ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου τοῦ ἀπέδιδε, θεωρώντας τον, ἄλλοτε τόν Προφήτη Ἠλία, ἄλλοτε ἕναν ἄλλο μεγάλο προφήτη καί ἄλλοτε τόν ἴδιο τό Μεσσία. Ἔδιωχνε τά φῶτα τοῦ κόσμου ἀπό πάνω του καί τά ἔστρεφε πρός τήν προσδοκία τῶν Ἐθνῶν, στόν ἀναμενόμενο λυτρωτή τοῦ κόσμου γιά τόν ὁποῖο εἶπε, μόλις τόν ἀντίκρισε: ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.

       Στό πρόσωπο τοῦ Προδρόμου 

συγκεντρώνονται ὅλες   οἱ ἐκφάνσεις τῆς ἁγιότητας, ὅλες οἱ μορφές τοῦ ἁγιασμένου βίου, ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν. Ὑπῆρξε προφήτης, ὁ μοναδικός «προφητευθείς προφήτης» και μάλιστα «μείζων προφήτου», ὅπως ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος τόν ἀποκάλεσε. Ὁ Ἰωάννης ὑπῆρξε κήρυκας μετανοίας. Αὐτήν ἔθεσε ὡς προϋπόθεση προκειμένου ὁ ἄνθρωπος νά μπορέσει νά ἑνωθεῖ μέ τό Χριστό καί νά σωθεῖ. Εἶναι αὐτή πού συνιστᾶ τήν πεμπτουσία τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, πού δίδει νόημα στόν Ἐκκλησιαστικό μας βίο, οὐσία καί καρποφορία στόν ἀγῶνα γιά τήν κατάκτηση καί πραγμάτωση τῶν ἀρετῶν. Χωρίς μετάνοια ἡ πνευματική μας ζωή ἀπονευρώνεται καί ἡ προοπτική τῆς σωτηρίας μας καταστρέφεται. 

     Τό κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου περί μετανοίας εἶναι σήμερα ἐπίκαιρο, περισσότερο ἀπό ποτέ. Ὁ κόσμος στήν ἐποχή μας πνίγεται στό σκοτάδι τῆς ἀποστασίας ἀπό τό Θεό. Βυθίζεται στό τέλμα τῆς ποικιλόμορφης καί ποικλώνυμης κρίσης. Χάνεται μέσα από την έλλειψη των αξιών, του ήθους και της αγάπης για τον συνάνθρωπο και κατ΄επέκταση για τον Θεό. 

        Γι’ αὐτό χρειάζεται νά καλλιεργήσουμε τήν διδαχθείσα αυτή μετάνοια από το στόμα του Ιωάννου του Προδρόμου, «μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ.3,3), που σήμερα εορτάζουμε την Γενέθλιο ημέρα του, μέ ἐπιμέλεια, ἐπιστρατεύοντας τό σύνολο τῶν πνευματικῶν μας δυνάμεων, χρησιμοποιώντας τα όπλα που μας έδωσε η Εκκλησία αρχικά με το Βάπτισμα και το Χρίσμα και κατόπιν και κύρια την Εξομολόγηση, την Μετάνοια δηλαδή, την Θεία Κοινωνία και την Θεία Ευχαριστία, αργότερα δε να μας ευλογήσει με τα ιερά δεσμά του Γάμου μας αν το θελήσουμε, που πλέον ταλανίζεται από μοντέρνες και στείρες ιδέες, που έκαναν το ευλογημένο από τον ίδιο τον Χριστό γάμο στην Κανά της Γαλιλαίας, ένα απλό σύμφωνο συμβίωσης,  ή την Ιεροσύνη για τους λίγους και εκλεκτούς και το Ιερό Ευχέλαιο που τελούμε συχνά καλώντας τον ιερέα στο σπίτι μας ή στον Ναό της Ενορίας μας. 

      Επτά θαυματουργικούς τρόπους, επτά Μυστήρια της Εκκλησίας μας για ν’ ἀλλάξουμε τρόπο σκέψης καί ζωῆς. Νά πάρουμε ἄλλο δρόμο, τό δρόμο τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά ξαναβροῦμε τίς ἀξίες, τήν πίστη καί τίς ἀρχές μας, πού εὔκολα λησμονήσαμε γιά χάρη τοῦ κόσμου καί φθάσαμε στήν πνευματική παρακμή τῶν ἡμερῶν μας, σε μια πανθεΐα ή αθεΐα, σε σχολεία όπου λείπει ο Χριστός, σε ψυχές πουλημένες στον υλισμό και στην περιφρόνηση κάθε αξίας και ήθους.

     Εύχομαι από καρδιάς νά τό καταφέρουμε αυτό το δύσκολο εγχείρημα της μετάνοιας, ἀγαπητοί ἀναγνώστες και φίλοι της ιστοσελίδας μας, και αν δεν το καταφέρουμε, μιας και δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε και διά πρεσβειῶν τοῦ Προφήτου Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ο Θεός θα δεί αυτήν την προσπάθεια, που είναι και το μοναδικό ζητούμενο από Αυτόν για να μας αγκαλιάσει πατρικά.

Ἀμήν.

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης

  Απολυτίκιον

"Προφήτα και Πρόδρομε, της παρουσίας Χριστού, αξίως ευφημήσαι σε, ουκ ευπορούμεν ημείς, οι πόθω τιμώντές σε, στείρωσις γαρ τεκούσης, και πατρός αφωνία, λέλυται τη ενδόξω, και σεπτή σου γεννήσει, και σάρκωσις Υιού του Θεού, κόσμω κηρύττεται"

*με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα...", 
θα δείτε το Ευαγγέλιο της εορτής της Γενεθλίου ημέρας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σε πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση... 

Το Ευαγγέλιο της εορτής 

"Γενεθλίον  Ιωάννου του Προδρόμου"

 (Λουκ. α´ 1-25, 57-68, 76, 80)

Πρωτότυπο κείμενο:

᾽Επειδήπερ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περὶ τῶν πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων, καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ᾽ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ Λόγου, ἔδοξε κἀμοὶ παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε, ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν. ᾽Εγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις ῾Ηρῴδου βασιλέως τῆς ᾽Ιουδαίας ἱερεύς τις ὀνόματι Ζαχαρίας ἐξ ἐφημερίας ᾽Αβιά, καὶ γυνὴ αὐτῷ ἐκ τῶν θυγατέρων ᾽Ααρών, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς ᾽Ελισάβετ. Ἦσαν δὲ δίκαιοι ἀμφότεροι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασιν τοῦ κυρίου ἄμεμπτοι. Καὶ οὐκ ἦν αὐτοῖς τέκνον, καθότι ἦν ἡ ᾽Ελισάβετ στεῖρα, καὶ ἀμφότεροι προβεβηκότες ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἦσαν. ᾽Εγένετο δὲ ἐν τῷ ἱερατεύειν αὐτὸν ἐν τῇ τάξει τῆς ἐφημερίας αὐτοῦ ἔναντι τοῦ Θεοῦ,κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἱερατείας ἔλαχε τοῦ θυμιᾶσαι εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ κυρίου,καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἦν τοῦ λαοῦ προσευχόμενον ἔξω τῇ ὥρᾳ τοῦ θυμιάματος· ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐταράχθη Ζαχαρίας ἰδών, καὶ φόβος ἐπέπεσεν ἐπ᾽ αὐτόν. Εἶπεν δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ἄγγελος, Μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία, διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου ᾽Ελισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾽Ιωάννην. Καὶ ἔσται χαρά σοι καὶ ἀγαλλίασις, καὶ πολλοὶ ἐπὶ τῇ γενέσει αὐτοῦ χαρήσονται·ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον [τοῦ] κυρίου, καὶ οἶνον καὶ σίκερα οὐ μὴ πίῃ, καὶ πνεύματος ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ,καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν ᾽Ισραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ κύριον τὸν θεὸν αὐτῶν. Καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει ᾽Ηλίου, ἐπιστρέψαι καρδίας πατέρων ἐπὶ τέκνα καὶ ἀπειθεῖς ἐν φρονήσει δικαίων, ἑτοιμάσαι κυρίῳ λαὸν κατεσκευασμένον. Καὶ εἶπεν Ζαχαρίας πρὸς τὸν ἄγγελον, Κατὰ τί γνώσομαι τοῦτο; ἐγὼ γάρ εἰμι πρεσβύτης καὶ ἡ γυνή μου προβεβηκυῖα ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῆς. Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῷ, ᾽Εγώ εἰμι Γαβριὴλ ὁ παρεστηκὼς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπεστάλην λαλῆσαι πρὸς σὲ καὶ εὐαγγελίσασθαί σοι ταῦτα·καὶ ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν καὶ μὴ δυνάμενος λαλῆσαι ἄχρι ἧς ἡμέρας γένηται ταῦτα, ἀνθ᾽ ὧν οὐκ ἐπίστευσας τοῖς λόγοις μου, οἵτινες πληρωθήσονται εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν. Καὶ ἦν ὁ λαὸς προσδοκῶν τὸν Ζαχαρίαν, καὶ ἐθαύμαζον ἐν τῷ χρονίζειν ἐν τῷ ναῷ αὐτόν. Ἐξελθὼν δὲ οὐκ ἐδύνατο λαλῆσαι αὐτοῖς, καὶ ἐπέγνωσαν ὅτι ὀπτασίαν ἑώρακεν ἐν τῷ ναῷ· καὶ αὐτὸς ἦν διανεύων αὐτοῖς, καὶ διέμενεν κωφός. Καὶ ἐγένετο ὡς ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τῆς λειτουργίας αὐτοῦ ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 

Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν ᾽Ελισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ· καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε, λέγουσαὅτι Οὕτως μοι πεποίηκεν κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις. Τῇ δὲ ᾽Ελισάβετ ἐπλήσθη ὁ χρόνος τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἐγέννησεν υἱόν. Καὶ ἤκουσαν οἱ περίοικοι καὶ οἱ συγγενεῖς αὐτῆς ὅτι ἐμεγάλυνεν κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ μετ᾽ αὐτῆς, καὶ συνέχαιρον αὐτῇ. Καὶ ἐγένετο ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἦλθον περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκάλουν αὐτὸ ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Ζαχαρίαν. Καὶ ἀποκριθεῖσα ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν, Οὐχί, ἀλλὰ κληθήσεται ᾽Ιωάννης. Καὶ εἶπαν πρὸς αὐτὴν ὅτι Οὐδείς ἐστιν ἐκ τῆς συγγενείας σου ὃς καλεῖται τῷ ὀνόματι τούτῳ. Ἐνένευον δὲ τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὸ τί ἂν θέλοι καλεῖσθαι αὐτό. Καὶ αἰτήσας πινακίδιον ἔγραψεν λέγων, ᾽Ιωάννης ἐστὶν ὄνομα αὐτοῦ. καὶ ἐθαύμασαν πάντες. Ἀνεῴχθη δὲ τὸ στόμα αὐτοῦ παραχρῆμα καὶ ἡ γλῶσσα αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει εὐλογῶν τὸν θεόν. Καὶ ἐγένετο ἐπὶ πάντας φόβος τοὺς περιοικοῦντας αὐτούς, καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ὀρεινῇ τῆς ᾽Ιουδαίας διελαλεῖτο πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα,καὶ ἔθεντο πάντες οἱ ἀκούσαντες ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν, λέγοντες, Τί ἄρα τὸ παιδίον τοῦτο ἔσται; καὶ γὰρ χεὶρ κυρίου ἦν μετ᾽ αὐτοῦ. Καὶ Ζαχαρίας ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπλήσθη πνεύματος ἁγίου καὶ ἐπροφήτευσεν λέγων, Εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ ᾽Ισραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησεν λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ. Καὶ σὺ δέ, παιδίον, προφήτης ὑψίστου κληθήσῃ, προπορεύσῃ γὰρ ἐνώπιον κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτοῦ,τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν,διὰ σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπισκέψεται ἡμᾶς ἀνατολὴ ἐξ ὕψους,ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦ κατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης. Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανεν καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι, καὶ ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν ᾽Ισραήλ.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Ἐπειδὴ πολλοὶ ἐπεχείρησαν νὰ συντάξουν διήγησιν διὰ τὰ γεγονότα, ποὺ συνέβησαν μεταξύ μας, σύμφωνα πρὸς ὅσα μᾶς παρέδωκαν ἐκεῖνοι ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ἦσαν αὐτόπται μάρτυρες καὶ ὑπηρέται τοῦ κηρύγματος, ἀπεφάσισα καὶ ἐγώ, ποὺ παρακολούθησα ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχὴν μὲ ἀκρίβειαν, νὰ σοῦ τὰ καταγράψω κατὰ σειράν, εὐγενέστατε Θεόφιλε, διὰ νὰ γνωρίσῃς τὴν βεβαιότητα τῶν πραγμάτων ποὺ ἐδιδάχθηκες. Κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἡρώδη τοῦ βασιλέως τῆς Ἰουδαίας, ἐζοῦσε κάποιος ἱερεύς, ὀνομαζόμενος Ζαχαρίας, ἀπὸ τὴν τάξιν τοῦ Ἀβιὰ καὶ εἶχε γυναῖκα ἀπὸ τὰς ἀπογόνους τοῦ Ἀαρών, τῆς ὁποίας τὸ ὄνομα ἦτο Ἐλισάβετ. Ἦσαν καὶ οἱ δύο δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, διότι ἐζοῦσαν ἄμεμπτον βίον σύμφωνα πρὸς ὅλας τὰς ἐντολὰς καὶ τὰς διατάξεις τοῦ Κυρίου. Δὲν εἶχαν ὅμως παιδί, διότι ἡ Ἐλισάβετ ἦτο στεῖρα καὶ ἦσαν καὶ οἱ δύο προχωρημένης ἡλικίας. Συνέβη δὲ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς τελέσεως τῶν ἱερατικῶν του καθηκόντων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν σειρὰν τῆς τάξεώς του, νὰ πέσῃ εἰς αὐτόν, κατὰ τὴν συνήθειαν τῆς ἱερατικῆς ὑπηρεσίας, ὁ κλῆρος νὰ θυμιάσῃ καὶ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου. Ὁλόκληρον δὲ τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ προσευχότανε ἔξω κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θυμιάματος. Τότε ἐμφανίσθηκε εἰς αὐτὸν ἄγγελος τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος ἐστεκότανε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος. Καὶ ἐτεράχθηκε ὁ Ζαχαρίας, ὅταν τὸν εἶδε καὶ τὸν κατέλαβε φόβος. Τοῦ εἶπε δὲ ὁ ἄγγελος, «Μὴ φοβᾶσαι, Ζαχαρία, διότι ἡ προσευχή σου ἔχει εἰσακουσθῆ καὶ ἡ γυναῖκά σου ἡ Ἐλισάβετ θὰ σοῦ γεννήσῃ υἱὸν καὶ θὰ τὸν ὀνομάσῃς Ἰωάννην, καὶ θὰ σοῦ εἶναι χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις καὶ πολλοὶ θὰ χαροῦν διὰ τὴν γέννησίν του, διότι θὰ εἶναι μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Κρασὶ καὶ οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν θὰ πιῇ. Θὰ εἶναι γεμάτος Πνεῦμα Ἅγιον ἀπὸ τὴν κοιλιὰ ἀκόμη τῆς μητέρας του, καὶ πολλοὺς ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραὴλ θὰ τοὺς κάνῃ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὸν Κύριον τὸν Θεόν τους. Καὶ θὰ ἔλθῃ πρὶν ἀπ’ αὐτὸν μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ἠλία, ὥστε νὰ κάμῃ νὰ γυρίσουν οἱ καρδιὲς τῶν γονέων εἰς τὰ παιδιά τους καὶ οἱ ἀπειθεῖς νὰ ἀποκτήσουν τὸ φρόνημα τῶν δικαίων καὶ ἔτσι νὰ ἐτοιμάσῃ διὰ τὸν Κύριον λαὸν προδιατεθειμένον». Καὶ εἶπεν ὁ Ζαχαρίας εἰς τὸν ἄγγελον, «Πῶς θὰ πεισθῶ γι’ αὐτό; Διότι ἐγὼ εἶμαι ἡλικιωμένος καὶ ἡ γυναῖκά μου προχωρημένης ἡλικίας». Καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος, «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος παρουσιάζομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ εἶμαι σταλμένος νὰ σοῦ μιλήσω καὶ νὰ σοῦ φέρω τὴν εὐχάριστη αὐτὴν ἀγγελίαν. Καὶ ἰδοῦ, θὰ εἶσαι βουβός καὶ δὲν θὰ μπορῇς νὰ μιλῇς ἔως τὴν ἡμέραν, ποὺ θὰ γίνουν αὐτά, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστεψες εἰς τοὺς λόγους μου, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐκπληρωθοῦν εἰς τὸν καιρό τους». Καὶ ὁ λαὸς ἀνέμενε τὸν Ζαχαρίαν καὶ ἀποροῦσαν, διότι ἀργοποροῦσε πολὺ εἰς τὸν ναόν. Ὅταν ἐβγῆκε, δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς μιλήσῃ καὶ κατάλαβαν ὅτι εἶχε ἰδῆ ὅραμα εἰς τὸν ναόν. Αὐτὸς δὲ τοὺς ἔκανε νεύματα καὶ παρέμενε βουβός. Καὶ ὅταν συμπληρώθηκαν αἱ ἡμέραι τῆς ἱερατικῆς του ὑπηρεσίας, ἔφυγε διὰ τὸ σπίτι του.Ὕστερα ἀπὸ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἡ Ἐλισάβετ, ἡ γυναῖκά του, ἔμεινε ἔγκυος καὶ ἔκρυβε τὸν ἑαυτόν της ἐπὶ πέντε μῆνας καὶ ἔλεγε, «Αὐτὸ μοῦ ἔκανε ὁ Κύριος κατὰ τὰς ἡμέρας, ποὺ ἐνδιαφέρθηκε νὰ μοῦ ἀφαιρέσῃ τὴν ἐντροπὴν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων». Καὶ ἦλθε ὁ καιρὸς τῆς Ἐλισάβετ νὰ γεννήσῃ, καὶ ἐγέννησε υἱόν. Καὶ ἄκουσαν οἱ γείτονες καὶ οἱ συγγενεῖς της ὄτι ὁ Κύριος ἔδειξε πολὺ ἔλεος εἰς αὐτὴν καὶ τὴν συνέχαιραν. 

Τὴν ὀγδόην ἡμέραν ἦλθαν διὰ νὰ έκτελέσουν τὴν περιτομὴν τοῦ παιδιοῦ καὶ ἤθελαν νὰ τὸ ὀνομάσουν μὲ τὸ ὄνομα τοῦ πατέρα του, Ζαχαρίαν. Ἀλλ’ ἡ μητέρα του εἶπε, «Ὄχι, θὰ ὀνομασθῇ Ἰωάννης». Καὶ αὐτοὶ τῆς εἶπαν, «Δὲν εἶναι κανεὶς ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς σου ποὺ νὰ ἔχῃ τὸ ὄνομα αὐτό». Μὲ νεύματα δὲ ἐρωτοῦσαν τὸν πατέρα του πῶς ἤθελε αὐτὸς νὰ τὸ ὀνομάσουν. Καὶ αὐτὸς ἐζήτησε μικρὴ πλάκα καὶ ἔγραψε τὰ ἑξῆς: «Ἰωάννης εἶναι τὸ ὄνομά του». Καὶ ἐξεπλάγησαν ὅλοι. Ἄνοιξε δὲ ἀμέσως τὸ στόμα του καὶ ἡ γλῶσσα του καὶ εὐλογοῦσε τὸν Θεόν. Καὶ κατέλαβε φόβος ὅλους, ὅσοι κατοικοῦσαν γύρω, καὶ τὰ γεγονότα αὐτὰ διεδίδοντο εἰς ὅλην τὴν ὀρεινὴν περιοχὴν τῆς Ἰουδαίας. Καὶ ὅλοι, ὅσοι τὰ ἄκουσαν, τὰ ἔβαλαν εἰς τὴν καρδιά τους καὶ ἔλεγαν, «Τί ἄραγε θὰ γίνῃ τὸ παιδὶ αὐτό;». Καὶ πραγματικὰ τὸ χέρι τοῦ Κυρίου ἦτο μαζί του. Καὶ ὁ Ζαχαρίας, ὁ πατέρας του, ἐπληρώθη ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον καὶ ἐπροφήτευσε καὶ εἶπε, «Εὐλογητὸς ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, διότι ἐνδιαφέρθηκε καὶ ἐλύτρωσε τὸν λαόν του Καὶ σύ, παιδί, θὰ ὀνομασθῇς προφήτης τοῦ Ὑψίστου· Τὸ δὲ παιδὶ ἐμεγάλωνε καὶ ἐδυνάμωνε κατὰ τὸ πνεῦμα καὶ ἦτο εἰς τὰς ἐρήμους ἕως τὴν ἡμέραν τῆς ἐμφανίσεώς του εἰς τὸν Ἰσραήλ.