ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. στ΄22-33)

"...ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ ­οὐρανοῦ, 

ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας,

καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά·"

    "Ζωή χωρίς άγχος και αγωνία"

      Αυτή είναι η πρόταση του σημερινού ευαγγελίου της Κυριακής της 25ης Ιουνίου 2017 στον σύγχρονο άνθρωπο, και αν τα λόγια αυτά του Κυρίου μας στην «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία» σας φαίνονται και εσάς όσο και εμάς υπερβολικά και ουτοπικά, μια και δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε στον 21ο αιώνα την καθημερινότητα μας χωρίς μέριμνα και άγχος για την εξασφάλιση του επιούσιου και χωρίς αγωνία για το μέλλον της οικογενείας μας, τότε ας εντρυφήσουμε στο κείμενο και ας προσπαθήσουμε να το αποδώσουμε στην νεοελληνική αλλά και με προσοχή να το σχολιάσουμε και να το αναλύσουμε, όπου βεβαίως επιδέχεται περισσότερης ανάλυσης και δικής μας παρέμβασης, γιατί αγαπητοί μας αναγνώστες δεν πρέπει να λησμονούμε πως τα λόγια αυτά ειπώθηκαν πριν σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια και μάλιστα από τα χείλη του Κυρίου μας, λόγια τα οποία με πολύ όμορφο και περιγραφικό τρόπο μας μετέφερε μέχρι τις μέρες μας ο ευαγγελιστής Ματθαίος με την συγγραφική του πέννα.   

        Πέρασαν λοιπόν 2.000 χρόνια κι ὅμως οἱ λόγοι ἐκεῖνοι διατηροῦν ἄμεση ἐπικαιρότητα ἀκόμη καὶ σήμερα, καὶ δίνουν τὴν τέλεια λύση στὰ ἀδιέξοδα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Άς ξεκινήσουμε όμως από την αρχή και ας δούμε τι είπε ο Κύριος μας σχετικά για την εμμονή μας στα υλικά και πρόσκαιρα αγαθά που συγκεντρώνουμε και που μας δίνουν την ψευδαίσθηση της ευτυχίας. 

     Τὸ ­λυχνάρι ποὺ ­δίνει φῶς στὸ σῶμα εἶναι τὸ μάτι, "ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός...", μας είπε αναφερόμενος ὁ Ιησούς στὴν προσκόλληση μας στὰ ἐπίγεια ἀγαθά. Εὰν τὸ μάτι σου εἶναι ὑγιές, ὅλο τὸ σῶ­μα σου θὰ βρίσκεται μέσα στὸ φῶς. Ἐὰν ὅμως είναι άρρωστο ὅλο τὸ σῶ­μα σου θὰ εἶναι ­βυθισμένο στὸ σκοτάδι. 

Ἐὰν λοιπὸν ἐκεῖνο ποὺ σοῦ ­δόθηκε γιὰ νὰ σοῦ μεταδίδει φῶς, γίνει ­σκοτάδι, τότε σὲ πόσο σκοτάδι αλήθεια θὰ βυθισθεῖς; Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει μὲ τὸ νοῦ. Διότι τὸ λυχνάρι ποὺ φωτίζει τὴν ψυχὴ εἶναι ὁ νοῦς. Ἐὰν ὁ νοῦς τυφλωθεῖ ἀπὸ τὴ φιλαργυρία καὶ τὴν προσκόλληση στὸν πλοῦτο, σὲ πόσο πνευματικὸ σκοτάδι νομίζετε πως θὰ βυθισθεῖ σιγά-σιγά και ἡ ψυχή;

       Εἶναι ἀδύνατον νὰ συγκεντρώνει κανεὶς θησαυροὺς στὴ γῆ καὶ ταυτόχρονα νὰ εἶναι προσ­κολλημένος καὶ στὸ Θεό. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν»· κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι συγχρόνως δοῦλος σὲ δύο κυρίους. Διότι ἢ θὰ μισήσει τὸν ἕνα καὶ θὰ ἀγαπήσει τὸν ἄλλο, ἢ θὰ προσκολληθεῖ στὸν ἕνα καὶ θὰ περιφρονήσει τὸν ἄλλο. «Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ». Δὲν μπορεῖτε νὰ εἶστε συγχρόνως δοῦλοι καὶ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ μαμωνᾶ, δηλαδὴ τοῦ πλούτου που δεν μοιράζετε, αλλά αποθηκεύετε. 

       Οι άνθρωποι ποὺ σκέπτονται μέρα-νύχτα πῶς νὰ ἀπο­κτήσουν περισσότερα ὑλικὰ ἀγαθά, είναι δοῦλοι τοῦ μαμωνᾶ. Όσων η καθημερινή μέριμνα είναι αποκλειστικά νὰ αὐξήσουν τὰ κέρδη τους, νὰ ἐπενδύσουν, νὰ ἀποταμιεύ­σουν, νὰ ἐξασφαλίσουν τάχα τὸ μέλλον τους μὲ χρήματα καὶ κτήματα, είναι οι συνάνθρωποι μας που τελικά με αυτόν τον τρόπο γίνονται δοῦ­λοι στὸ χρῆμα και στὸν «μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας» (Λουκ. ις΄ 9), ὅπως χαρακτηρίζει τὸν πλοῦτο ὁ Κύριος σὲ ἄλλο σημεῖο. 

          Καὶ πράγματι, ὁ διάβολος εἶναι ὁ πιὸ ἄδικος, ἀπάνθρωπος, πονηρὸς κι ἀναξιόπιστος ἀφέντης. Εἶναι ἄδικος καὶ ἀπάνθρωπος διότι ἐνῶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ προορίζονται γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἐκεῖνος θέλει τὰ χρήματα νὰ συγκεντρώνονται στὰ χέρια λίγων, οἱ ὁποῖοι τὰ ἁρπάζουν οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὰ χέρια τῶν φτωχῶν, με το είδος της δύναμης που τους δίνει πρόσκαιρα, την πολιτική, την κοινωνική, ή την οικονομική δύναμη. 

      Εἶναι πονηρὸς καὶ ἀναξιόπιστος, διότι ὑπόσχεται εὐτυχία στοὺς κατόχους του, ἀλλὰ τελικὰ τοὺς γεμίζει μὲ ἄγχος, ἀνασφάλεια καὶ ἀπογοήτευση, καθὼς εὔκολα τοὺς ἐγκαταλείπει καὶ τοὺς ἀφήνει μετέωρους. Καὶ τὸ χειρότερο είναι πως ὅποιος εἶναι δοῦλος τοῦ μαμωνᾶ δὲν μπορεῖ ταυτόχρονα νὰ εἶναι καὶ δοῦλος τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ πανάγαθος Θεὸς καλεῖ τὸν ἄνθρωπο νὰ ζήσει ἐντελῶς διαφορετικά. Προτρέπει τον πιστό να ζήσει μὲ δικαιοσύνη, ἀγάπη, ἐλεημοσύνη και ἐμπιστοσύνη στὴ στοργικὴ Θεία Πρόνοια. 

           Βέβαια με αυτά τα λεγόμενα προκύπτει σε όλους μας τὸ ἐρώτημα: Στὸν κόσμο τῆς ἀδικίας καὶ τοῦ ἀτομισμοῦ μπορεῖ κάποιος νὰ ἐπιβιώσει ἀκολουθώντας τὸ δρόμο τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀγάπης; Τὴν ἀπάντηση όμως μᾶς τὴ δίνει ευθαρσώς ὁ Κύριος στὴν συνέχεια τῆς διδασκαλίας Του.

          Μὴν ἀγωνιᾶτε γιὰ τὸ τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιεῖτε, οὔτε τί ροῦχα θὰ φορέσετε, μᾶς παραγγέλλει. Αναλογιστείτε πως ἀξίζει ἡ ζωὴ περισσότερο ἀπὸ τὴν τροφή, καὶ τὸ σῶμα αξίζει πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸ ἔνδυμα. Έτσι λοιπόν ο Θεὸς, ποὺ πλουσιοπάροχα σᾶς χάρισε τὰ ἀνώτερα, θὰ σᾶς χαρίσει καὶ τὰ κατώτερα, αν τον εμπιστευθείτε. Και συνεχίζει με παραδείγματα που αν τα ενστερνιστείς μπορούν να αλλάξουν όλη την κοσμοθεωρία σου.

        Κοιτάξτε τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ, μας λέει ο Χριστός. Δὲν σπέρνουν, οὔτε θερίζουν, οὔτε ἀποθη­κεύουν τρόφιμα, κι ὅμως ὁ ἐπουράνιος Πατέρας σας τὰ τρέφει. Ἐσεῖς δὲν ἀξίζετε πολὺ περισσότερο ἀπὸ αὐτά; Σκεφθεῖτε επίσης σοβαρά, ποιὸς ἀπὸ εσᾶς, ὅσο κι ἂν φροντίσει, μπορεῖ νὰ προσθέσει στὸ ἀνάστημά του ἕναν πήχη;

    Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἔνδυσή σας ­γιατί σᾶς καταλαμβάνει τόση ἀγωνία; ­Πα­­ρα­­­­τη­­ρῆστε τὰ ἀγριολούλουδα. Δὲν ­κοπιάζουν οὔτε γνέθουν· κι ὅμως σᾶς λέω ὅτι ἀ­­­κό­­μα κι ὁ σοφὸς Σολομών, μὲ ὅλη τὴ βασιλική του μεγαλοπρέπεια, δὲν ντύθηκε μὲ ἔνδυμα τόσο ὡραῖο καὶ θαυμάσιο, ὅπως περι­βάλ­λεται ἕνα ἀπὸ τὰ ἀγριολούλουδα αὐτά. 

      Ἂν λοιπὸν ὁ Θεὸς ντύνει μὲ τόση ὀ­­μορφιὰ τὰ ἀγριόχορτα, ποὺ ­φυτρώνουν μό­να τους στὸν ἀγρὸ καὶ τὰ ὁποῖα ­σή­­μερα ὑπάρχουν καὶ αὔριο ρίχνονται στὸ φοῦρ­νο ὡς καύσιμη ὕλη, δὲν θὰ φροντίσει πο­λὺ περισσότερο γιὰ σᾶς καὶ δὲν θὰ σᾶς δώ­σει τὰ ἀπαραίτητα ροῦχα, ὀλιγόπιστοι; 

      Μὴ σᾶς κυριεύει λοιπὸν ἡ ἀγωνία «τί θὰ φᾶμε, ἢ τί θὰ πιοῦμε, ἢ μὲ ποιὸ ἔνδυμα θὰ ντυθοῦμε». Ἔτσι σκέπτονται οἱ εἰδωλολάτρες ποὺ ζητοῦν μόνο ὑλικὰ ἀγαθὰ στὶς προσευχές τους. Ἐσεῖς μὴν ἀνησυχεῖτε, διότι ὁ οὐράνιος Πατέρας σας, γνωρίζει τὶς ἀνάγκες σας καὶ θὰ σᾶς δώσει ὅ,τι χρειάζεστε.

     Ἐσεῖς «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ»· νὰ ζητᾶτε πρῶτα ἀπ’ ὅλα καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα τὰ πνευματικὰ ἀγαθὰ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν, «καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»· καὶ τότε ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπίγεια θὰ σᾶς δοθοῦν μαζὶ μ’ ἐκεῖνα τὰ οὐράνια ἀγαθά. 

         Άραγε σε όλα αυτά τα λεγόμενα, στους πάνσοφους ­λόγους αὐτοὺς τοῦ θείου Διδασκάλου, θα μπορούσαμε νὰ προσθέσουμε κάτι περισσότερο χωρίς να κινδυνεύσουμε να φανούμε κουτοί; Βέβαια εδώ υπάρχει και ο κίνδυνος να αφεθούμε, όχι στην μέριμνα του Θεού, αλλά με οκνηρία και νωθρότητα να οδηγηθούμε σε μια ζωή χωρίς προσπάθεια και εργασία, κάτι που δεν είναι στα σχέδια Του. 

     Το σχέδιο του Θεού για εμάς σίγουρα θα περιέχει μεγαλείο, θα έχει δύναμη εσωτερική, θα έχει πνευματική ανάταση και υπόσταση. Επίσης το θεϊκό αυτό σχέδιο, θα μας ζητά τακτικό εκκλησιασμό και Θεία Ευχαριστία και Θεία Κοινωνία, θα μας ζητά Εξομολόγηση και Ελεημοσύνη από το περίσσεμα ή το υστέρημα μας, αλλά και κοινοκτημοσύνη και χριστιανική αγάπη. Η ζωή του χριστιανού, αγαπητοί μας αναγνώστες και φίλοι των ιστοσελίδων του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, πρέπει να είναι μια ζωή γεμάτη με τις δοξαστικές φράσεις "Δόξα τω Θεώ" και "Πρώτα ο Θεός", αγαπημένη συνήθεια μας, μια ζωή που με προσπάθεια και θυσίες θα καταλήγει στην Σταύρωση και στην Ανάσταση του Κυρίου μας, αλλά παράλληλα και στην δική μας σταύρωση και στην δική μας ανάσταση.

   Μὲ τρόπο ἁπλὸ καὶ πειστικό, μὲ παραδεί­γματα ἀπὸ τὴ φύση ἀλλὰ καὶ άλλα λογικὰ ἐπιχειρήματα, το ευαγγέλιο της Κυριακής Γ΄ Ματθαίου, που θα ακουστεί σε όλες τις εκκλησιές της Ορθοδοξίας , αύριο την Κυριακή της 25ης Ιουνίου 2017, μᾶς ὁδηγεῖ  στὸ συμπέρασμα πως, ὅποιος πιστεύει στὸ Θεὸ καὶ Τὸν ἐμπιστεύ­εται ὡς Δημιουργὸ καὶ ­Πατέρα Του, δὲν πρόκειται νὰ στερηθεῖ τίποτε. Γιατί...

...ο ­φι­λάν­θρωπος Θεὸς θὰ τοῦ ­χαρίζει

 πάντα πλού­σια, καὶ τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ ἐπουράνια ἀγα­θά.

Αρχιμανδρίτης  Χρυσόστομος Τελίδης

*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..." θα δείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής Γ' Ματθαίου σε πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...

Το Ευαγγέλιο 

της Κυριακής 

 Γ΄ Ματθαίου 

(Ματθ. στ΄22-33)

Πρωτότυπο κείμενο:

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀ­φθαλ­μός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτει­νὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ­πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 

Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις ­δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ­ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονή­σει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. 

Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ­ἐνδύματος; ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ ­οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐ­τῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσ­θεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολο­μὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 

Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς ­κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγον­τες, τί φάγωμεν ἢ τί ­πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ­ζητεῖ­τε δὲ πρῶ­τον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύ­νην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα ­προστεθήσεται ὑμῖν.

Νεοελληνική απόδοσις:

Το λυχνάρι του σώματος είναι τα μάτια. Αν λοιπόν τα μάτια σου είναι γερά, όλο το σώμα σου θα είναι στο φως. Αν όμως τα μάτια σου είναι χαλασμένα, όλο το σώμα σου θα είναι στο σκοτάδι. Κι αν το φως που έχεις, μεταβληθεί σε σκοτάδι, σκέψου πόσο θα΄ ναι το σκοτάδι. 

Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους, γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα. 

Γι΄ αυτό, λοιπόν, σας λεω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπουδαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο; Κοιτάξτε τα πουλιά που δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάζουν αγαθά σε αποθήκες, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει• εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο απ΄ αυτά; Κι έπειτα, ποιός από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχυ στο ανάστημά του; Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πώς μεγαλώνουν, δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν, κι όμως σας βεβαιώνω πως ούτε ο Σολομών σ΄ όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά. 

Αν όμως ο Θεός ντύνει έτσι το αγριόχορτο, που σήμερα υπάρχει και αύριο θα το ρίξουν στη φωτιά, δε θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι; Μην έχετε, λοιπόν, άγχος και μην αρχίσετε να λέτε: «τι θα φάμε;» ή: «τι θα πιούμε» ή: «τι θα ντυθούμε;» γιατί για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό, όμως ο ουράνιος Πατέρας σας ξέρει καλά ότι έχετε ανάγκη απ΄ όλα αυτά. Γι΄ αυτό πρώτα απ΄ όλα να επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός του, κι όλα θα ακολουθήσουν.