Αναρτήθηκε από
«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».
Εἶναι ἡ πρόσκληση μέ τήν ὁποία ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλεῖ τούς ψαράδες τῆς μαγευτικῆς Τιβεριάδος, μέ τίς ἁπλοϊκές καρδιές, γιά νά γίνουν Ἀπόστολοι τῆς ιδέας καί τῆς θρησκείας τῆς μοναδικῆς, πού ἔρχεται νά διδάξει στόν κόσμο. Ἐλᾶτε κοντά μου, τούς λέει: Ψαράδες θά εἴσαστε πάλι. Μά, ἀντί νά ρίχνετε αὐτά τά δίκτυα στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, θά ρίχνετε τά δίκτυα τοῦ λόγου σας, πού θἆναι λόγος Θεοῦ, στή θάλασσα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί μέ τή δύναμη του θά ἀνασύρετε ἀπό τόν βυθό τῆς ἀπωλείας τίς κουρασμένες ψυχές καί θά τίς ἀναπαύετε στό ὑπήνεμο λιμάνι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Αὐτοί εἶναι οἱ πρῶτοι ὑπέρθειοι μυσταγωγοί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτοί ἔλαβαν πρῶτοι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ από τον Κύριο τους καί μετά τήν μετέδωσαν στούς διαδόχους τους. Καί ἐξακολουθεῖ ἡ ἴδια Χάρις αυτή με την Αποστολική Διαδοχή, που μόνο η Ορθοδοξία κράτησε αμετάβλητη και σίγουρη, νά χειροτονεί τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι σήμερα, τούς Διακόνους τους Ἱερεῖς και τους Αρχιερείς μας. Τους γνησίους αὐτούς ἀκολούθους τοῦ Διδασκάλου τῆς ἀγάπης, του Χριστού μας αρχικά, καί διαδόχους τῶν Ἀποστόλων μετέπειτα, και μέχρι σήμερα ζώντας και σκορπίζοντας παντοῦ ἀγάπη καί γαλήνη, στις αναγκεμένες ψυχές του ποιμνίου τους με το πετραχήλι τους ζωσμένο στον λαιμό, απλοί άνθρωποι αρχικά, όπως οι ψαράδες Απόστολοι, και τώρα με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος αλιείς ψυχών. Οι ιερείς της Ενορίας μας!!!
Ναί, ὁ παπᾶς! Ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί
τοῦ Ἱερού Κλήρου. Ὁ παπᾶς, αὐτός ὁ μαυροφορεμένος ἐργάτης τοῦ καλοῦ, ο ρασοφόρος εκπρόσωπος της αγάπης του Θεού, πού ἔχει
«πεθάνει» γιά τόν κόσμο, ἀλλά «ζεί» γιά τόν Χριστόν, εἶναι πάντα τῆς Θείας Βουλῆς τό ὄργανο. Εἶναι, ὅπως λέγουν οἱ ναυτικοί μας, «στῖγμα» σωστοῦ προσανατολισμοῦ στόν χάρτη τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου και πυξίδα μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς, στήν διάρκεια τῶν αἰώνων.
Εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη, πού μπορεῖ τό ελληνορθόδοξο ἔθνος μας, ἄνευ ὅρων, νά ἐμπιστευθεί τήν ὕπαρξη καί τήν πρόοδό του. Γι’ αὐτό όμως, αντιλαμβανόμενοι την αξία του, καί τόν κυνηγοῦν, γι’ αὐτό καί τόν κτυποῦν, γι’ αὐτό καί ο ιερέας δέχεται τίς πιό φοβερές ἐπιθέσεις τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. Ὅμως ἐκεῖνος δέν φοβήθηκε, δεν φοβᾶται και δεν θα φοβηθεί ποτέ, αφού δεν είναι μόνος του απέναντι στις βρομιές και στην λάσπη που του ρίχνουν, αλλά με συμπαραστάτη τον Χριστό, που με το Μυστήριο της Ιερωσύνης, του έδωσε την Χάρη για να αντιμετωπίσει τα πάντα και να βαδίσει με εργαλείο το πετραχήλι του στο δύσκολο και επίπονο έργο του. 
Τό ἀπέδειξε ἄλλωστε περίτρανα, σέ στιγμές δύσκολες γιά τό ἔθνος. Καί δέν φοβήθηκε οὔτε σκλαβιά, οὔτε μαχαίρι, οὔτε φωτιά. Ἔμεινε μόνος στήν σκλαβωμένη Πατρίδα. Ἔγινε φῶς καί ἐφώτισε τήν ἑλληνική καρδιά. Σε κάποιο κείμενο πρόσφατα διάβασα κάτι που με συγκίνησε πολύ, για τον Έλληνα ιερέα, αλλά και κάθε ιερέα: "Ἐβασανίσθη, ἐσουβλίσθη, ἐκρεμάσθη, ἐσύρθη εἰς τούς δρόμους, ἐρρίφθη εἰς τήν θάλασσα, μά ὁ ἅγιος σκοπός του πραγματώθηκε".
Καί εἶναι πάντα ὁ παρηγορητής τοῦ πόνου, μά καί ὁ ὁρμητικός ἀγωνιστής. Εἶναι ὁ βράχος, πού πάνω του σπάζει κάθε λύσσα καί κάθε ἐπιβουλή. Εἶναι τό στήριγμα, πάνω στό ὁποῖο στηρίζονται οἱ κουρασμένοι ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς. Μόνον αὐτός εἶναι κοντά στόν ἄνθρωπο, σέ κάθε περίσταση.
Στήν γέννησή του, είναι κοντά για να του διαβάσει τις ευχές,
να του δώσει το όνομα και τον σταυρό που θα κουβαλάει σε όλη του την ζωή και να τον "σαραντήσει", να τον βαπτίσει και για να τον μυρώσει μεταδίδοντας του τις χάρες του Παναγίου Πνεύματος, στην διάρκεια να τον συγχωρήσει, να τον μεταλάβει, κατόπιν συμμεριζόμενος τήν χαρά του, να μεταδώσει σε αυτόν και στον σύντροφο που διάλεξε, την ευλογία του Θεού στον γάμο του, μά αργότερα να μοιραστεί και την απώλεια των δικών του ανθρώπων, τόν κάθε του πόνο. Καί στήν δική του τελευταία ὥρα να τόν προετοιμάσει μέ τά Μυστήρια καί τίς ἁγιαστικές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τήν αἰωνιότητα.
Αὐτός εἶναι ὁ παπᾶς, ἀδελφοί και αναγνώστες της ιστοσελίδας μας! Παντοτεινός καί μοναδικός κλειδοῦχος τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς. Κι’ ἄν περιστάσεις διάφορες, οδήγησαν τους ανθρώπους με τα λόγια τους, που ως γνωστόν και κόκκαλα σπάνε, και τοῦ κουρέλιασαν τά ράσα, τήν καρδιά του κανείς δέν μπόρεσε νά τήν κουρελιάσει. Ἄν τοῦ λύγισαν τό σῶμα, αγαπητοί αναγνώστες της ιστοσελίδας μας, τό φρόνημα καί τήν ψυχή του καμιά δύναμη δέν στάθηκε ἱκανή νά τήν γονατίσει. Ἄς τόν περιφρονοῦν ὅσοι θέλουν ἄς μιλοῦν γι’αὐτόν μέ λόγια πικρά. Ἄς τόν κατατρέχουν, ἄς μην καταλαβαίνουν καμιά φορά τις δυσκολίες που περνά στην διαποίμανση των ψυχών της Ενορίας του, αλλά καλό είναι να γνωρίζουν πως στίς τρικυμίες τους και στην ανάγκη τους, θά τόν ἀποζητοῦν και τελικά θα εναποθέσουν στο πετραχήλι του τον πόνο τους.
Καί εκείνος πάντα θα είναι εκεί, για να τους συγχωρεί και να τους αγαπά, να τους φωνάζει μαλώνοντας τους αν χρειαστεί σαν στοργικός πατέρας, για τους δίνει την ελπίδα και να τους δείχνει τον σωστό δρόμο, θἆναι πάντοτε ἐκεῖνος, που με την εντολή του Θεού,
"...καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων",
θα είναι ὁ κυρίαρχος τῶν ψυχῶν τους.
Τους ιερείς και τα μάτια μας λοιπόν αδελφοί μου, να τους έχουμε από κοντά, να τους αγαπάμε, να τους φροντίζουμε, ενίοτε δε να καλύπτουμε ακόμα και τα λάθη τους, που σαν άνθρωποι σίγουρα θα κάνουν. Και οι ιερείς όμως να εργάζονται με ζήλο και αυταπάρνηση, να σέβονται και να αγαπούν το ποίμνιο και την Ενορία τους, να συμπαραστέκονται και να βοηθούν τους Ενορίτες τους, να αγκαλιάζουν με καλοσύνη τα παιδιά τους, να δημιουργούν σχολεία και να χτίζουν εκκλησιές, όπως τους ζήτησε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και όχι να τις γκρεμίζουν με την συμπεριφορά ή την αδιαφορία τους και τότε οι Ενορίες θα προοδεύουν, θα ακτινοβολούν, θα μεγαλώνουν, θα περισσεύουν και τέλος θα ξεχειλίζουν από την αγάπη του Χριστού και θα ανθίζουν όπως η δική μας εδώ στους Ανθοκήπους της Νέας Ευκαρπίας.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να πάτε μακριά για να βρείτε μια τέτοια Ενορία, μια τέτοια εκκλησία, γιατί αδελφοί μου την έχετε δίπλα σας, την πατάτε αυτήν την στιγμή, την γεμίζετε κάθε Κυριακή και γιορτή που σας προσκαλούν τα σήμαντρα της από το ψηλό καμπαναριό της, την πονάτε που έρχεστε κάθε Τρίτη απόγευμα για να συμπροσευχηθείτε μαζί
με τα άτεκνα ζευγάρια μας στην Ιερά Παράκληση μας, την αγαπάτε και την προσέχετε κάθε Πέμπτη που έρχεστε και την τακτοποιήσετε και να την καθαρίσετε ακολουθώντας την προτροπή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο τέλος κάθε Θείας Λειτουργίας του «Αγίασον, Κύριε, τους αγαπώντας την ευπρέπεια του οίκου Σου».και δεν είναι άλλη από την δική σας Ενορία, την δική σας εκκλησία, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους όμορφους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας.
Χρόνια ολόκληρα τελούνταν και τελούνται ακόμη στις μέρες μας, μα όχι για πολύ, οι Ακολουθίες και οι υπόλοιπες λατρευτικές και κοινωνικές δραστηριότητες της Ενορίας μας στην όμορφη κατακόμβη που αρχικά χτίσαμε με λαχτάρα για να στεγάσουμε προσωρινά την λατρεία μας στον Θεό.
Ήρθε όμως ο καιρός που θαυματουργικά και με την αμέριστη βοήθεια των Αγίων μας, του Ιωακείμ και της Άννας, τους γονείς της Παναγιάς μας, αλλά και την μεγάλη βοήθεια του κτήτορα πια του επάνω Ναού μας, του Γέροντος Ιωάννου Ιερομονάχου, του Αγιαννανίτου και Δικαίου μέχρι τα τέλη του Μαΐου φέτος, της Ιεράς Σκήτης της Αγίας Άννας, που μας αγαπά ιδιαίτερα και της όμορφης Συνοδείας του, που πέρυσι τον Ιουλίου πήγαμε και συναντήσαμε όσοι ήρθατε και ευλογηθήκατε μαζί μας κάνοντας τον περίπλου του Αγίου Όρους με καραβάκι, όπου οι πατέρες μας έφεραν και προσκυνήσαμε το πόδι της
Άγίας Άννας. Φέτος στα Μετέωρα θα κάνουμε το καλοκαιρινό μας προσκύνημα και θα χάσετε όσοι δεν ακολουθήσετε την Ενορία μας σε αυτό.
Μα και την βοήθεια όλων σας, των ενοριτών, των προσκυνητών, των επισκεπτών, των φίλων μας και των γνωστών και αγνώστων δωρητών και συνδρομητών, που υπερβήκατε για ακόμα μια φορά τον εαυτό σας από αγάπη και όλοι μαζί χτίσαμε τον υπέργειο και περίλαμπρο Ναό αυτόν που αντικρίζει ο επισκέπτης και πιστός προσκυνητής κάθε φορά που έρχεται στους Ανθόκηπους, και εντέλει τον προσφέραμε στους Δικαίους Γονείς της Παναγίας, τον Ιωακείμ και την Άννα, και πολύ σύντομα θα τον λειτουργήσουμε, "...πρώτα και πάντα ο Θεός". 
Μπήκαν τα παράθυρα και οι πόρτες, τοποθετήθηκαν τα μάρμαρα, τα ηλεκτρολογικά, τα υδραυλικά, οι μικροφωνικές εγκαταστάσεις, σουβαντίστηκε ο ναός από άκρη σε άκρη, αγοράστηκε και τοποθετήθηκε το ξυλόγλυπτο τέμπλο μας, που περιμένει την αγάπη σας για να στολιστεί με τις ιερές εικόνες της επιλογής σας που εσείς πρέπει θα προσφέρεται ως ευλογία για τα σπιτικά σας, έτσι ώστε να καλλιτεχνίσει ο αγιογράφος μας, αγοράστηκαν και τα όμορφα στασίδια μας, τοποθετήθηκαν και οι δυο κεντρικοί θεόρατοι πολυέλαιοι και έμειναν μόνο οι μικροί περιφερειακοί για την αγάπη σας, συνδέθηκαν τα θερμαντικά σώματα, και τώρα περιμένουμε με αγωνία ένα ακόμα θαύμα όπου κάποιος ευεργέτης μας δωρητής θα προσφέρει στους Αγίους προστάτες μας και στην εκκλησία τους, που οσονούπω αποπερατώνεται, και τον μικροφωνικό εξοπλισμό που χρειαζόμαστε απαραίτητα στην τέλεση των Ακολουθιών, τα μικρόφωνα και τους μηχανισμούς ενίσχυσης του ήχου, για μα ανεβούμε επάνω στον κανονικό πια Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων και εκεί να δοξάζουμε τον Θεό μέχρι της συντελείας του κόσμου.
Ευχές και προσευχές λοιπόν περιμένω από όλους σας αγαπητοί μου συνενορίτες και κυρίως συμμετοχή στα δρώμενα της Ενορίας και ενοριακή συνείδηση, όχι κριτικές και παράπονα, όχι γκρίνιες και παρατηρήσεις, ειδικά τώρα που η εκκλησιά μας αποπερατώνεται, πρώτα από όλα για τους δυο ιερείς σας, που αγωνίζονται και προσεύχονται καθημερινά για εσάς τους ενορίτες τους, για τους ιεροψάλτες μας, που μέσα από το διακόνημα της ψαλτικής μας βοηθούν στην λατρεία μας στον Θεό, τους κατηχητές και τις κατηχήτριες μας, που έχουν αναλάβει τον ευαίσθητο τομέα της νεότητας και της κατήχησης της,
την νεωκόρο μας και νοικοκυρά της εκκλησιάς μας, τις άξιες κυρίες του Φιλοπτώχου Ταμείου μας, που πασχίζουν να μοιράσουν ισομερώς και δίκαια τα λιγοστά υπάρχοντα μας στους αναγκεμένους συμπατριώτες μας, αλλά και για όλους τους συνεργάτες μας, τους επιτρόπους του υπόγειου προς το παρόν Ναού μας και τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου μας, τις κυρίες που διακονούν και φροντίζουν την ευταξία και την καθαριότητα της εκκλησιάς μας, "του σπιτιού μας" ουσιαστικά και όλους τους ανθρώπους που πασχίζουν για αυτό το μεγαλόπνοο όνειρο όλων των Ανθοκηπιωτών, όλων μας...
Ο Θεός μαζί σας!!!
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης
*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..." ακολουθεί τον Ευαγγέλιο της Κυριακής Β' Ματθαίου, στο πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...
Κυριακή Β' Ματθαίου
Εκ του κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον
(δ' 18 – 23)
Πρωτότυπο κείμενο:
Τω καιρώ εκείνω, περιπατών ο Ιησούς παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον εις την θάλασσαν’ ήσαν γάρ αλιείς. Και λέγει αυτοίς δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. Οι δέ ευθέως αφέντες τα δίκτυα, ηκολούθησαν Αυτώ. Και προβάς εκείθεν είδεν άλλους δύο αδελφούς, Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, εν τω πλοίω μετά Ζεβεδαίου του πατρός αυτών, καταρτίζοντας τα δίκτυα αυτών, και εκάλεσεν αυτούς. Οι δέ ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν Αυτώ.
Και περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ.
Καθώς ο Ιησούς περπατούσε στην όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, είδε δύο αδέρφια, το Σίμωνα, που τον έλεγαν και Πέτρο, και τον αδερφό του τον Ανδρέα, να ρίχνουν τα δίχτυα στη λίμνη, γιατί ήταν ψαράδες. «Ακολουθήστε με», τους λέει, «και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». Κι αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα και τον ακολούθησαν.
Προχωρώντας πιο πέρα από ’κει, είδε δύο άλλους αδερφούς, τον Ιάκωβο, γιο του Ζεβεδαίου, και τον αδερφό του τον Ιωάννη. Βρίσκονταν στο ψαροκάικο μαζί με τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο και τακτοποιούσαν τα δίχτυα τους. Τους κάλεσε, κι αυτοί άφησαν αμέσως το καΐκι και τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν.
Ο Ιησούς περιόδευε όλη τη Γαλιλαία. Δίδασκε στις συναγωγές τους, κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τον ερχομό της βασιλείας του Θεού, και γιάτρευε τους ανθρώπους από κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.
**************
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου