ΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΙΣ "ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ" ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ!!!

Οι καλές "Μυροφόρες" 

της καρδιάς μας!!!

       Βρήκα την ευκαιρία και με αφορμή την Κυριακή των Μυροφόρων, γράφω αυτό το άρθρο για να μεταφέρω τις ευχαριστίες της Ενορία μας στις γυναίκες της Διακονίας του Ιερού Ναού μας, αλλά και το δικό μου ευχαριστώ για την ανοχή, την υπακοή, την υπομονή και τον σεβασμό στο πρόσωπο και στην ιερωσύνη μου, αλλά και του συνεφημερίου μου, π. Χρυσοστόμου Κοτσίδη, συστατικά που έφεραν και αυτά τα καταπληκτικά αποτελέσματα στην εκ θεμελίων ανοικοδόμηση και κατήχηση της νεοϊδρυθείσας Ενορίας των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας. 

       Στο πρόσωπο αυτών των γυναικών, των Μυροφόρων της Ευαγγελικής περικοπής, που κάθε Γ΄Κυριακή μετά το Πάσχα ακούγεται από τα χείλη των ιερέων μας, στην δική μας σημερινή, περίεργη και αποκαλυπτική εποχή, βλέπουμε όλες αυτές τις γυναίκες, τις μικρότερες ή τις μεγαλύτερες σε ηλικία ηρωΐδες μας, που αθόρυβα, αγόγγυστα, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση διακονούν την Εκκλησία του Χριστού, χρόνια τώρα με περισσή ευλάβεια και αγάπη. Όπου υπάρχει εκκλησιά, ή παρεκκλήσι, μοναστήρι και ξωκκλήσι εκεί βρίσκεται και το παραγωγικό μελίσσι του "Μελισσοκόμου" Χριστού μας.

       Και η Ενορία μας δεν υστερεί καθόλου. Πολύβουο και δυναμικό μελίσσι ξεχυνόταν στις διακονίες της μέχρι πρότινος μικρής και υπόγειας εκκλησιάς μας, της προσωρινής κατακόμβης των Αγίων Θεοπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, που τόσα χρόνια εξυπηρέτησε τις λατρευτικές ανάγκες μας και τώρα παραδόθηκε προς χρήση και λειτουργία για την Ενοριακή Νεανική Εστία μας, της "Ιθάκης" των παιδιών των κατηχητικών μας, αλλά για τις ανάγκες του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας με το 
όνομα "Με ανοιχτές αγκάλες" να υποδηλώνει ευθαρσώς την μορφή της προσφοράς του στην Ενορία και στους αναγκεμένους συνανθρώπους μας, και τώρα, σήμερα...πάντα, της υπέργειας, περικαλλούς και ολοκαίνουργιας εκκλησίας μας, αφού από τον Οκτώβριο του 2019, πριν τέσσερις μήνες μόλις, με τα επίσημα Θυρανοίξια, άνοιξε διάπλατα τις πύλες του προς τον ευσεβή λαό της γειτονιάς των Ανθοκήπων, αλλά και των προσκυνητών μας, μιας και ήδη μετακομίσαμε στον επάνω περίλαμπρο Ναό μας, και συγκεκριμένα, κατόπιν της ευλογίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, κ.κ Βαρνάβα, το Σαββατοκύριακο της 12ης και 13ης Οκτωβρίου 2019,  ένα ολοζώντανο και εργατικό μελίσσι, που φορά το λέντιον, την ποδιά της προσφοράς και της διακονίας, κάθε φορά που ο ιερέας θα βγει στην Ωραία Πύλη και ζητήσει από τις διακόνισσες κυρίες του, τις υπηρεσίες τους.

        Άλλες φροντίζουν για την καθαριότητα του Ιερού Ναού της Ενορίας τους, κάθε Πέμπτη πρωΐ, θυμάστε που συχνά-πυκνά σας ζητώ για να μας βοηθήσετε και εσείς σ' αυτό το ευλογημένο διακόνημα, αφού αυτό είναι και δικό σας σπίτι, και μάλιστα ιδιαίτερα τώρα που οι ανάγκες για καθαριότητα αυξάνονται λόγω του περίλαμπρου ναού που χτίσαμε επάνω από την υπόγεια κατακόμβη μας και από τον Οκτώβριο λειτουργούμε με κάθε λαμπρότητα. Βέβαια με μια ανάπαυλα δυο μηνών, όπου μια πανδημία
καθυπόταξε την ορμή του παραγωγικού μελισσιού μας, και μας έκλεισε στα σπίτια μας, κλείνοντας μάλιστα ερμητικά και τις εκκλησιές μας, κλειδώνοντας μέσα τους ιερείς μας να προσεύχονται για όλους μας, μια εκκλησία, ολοκαίνουργια, πανέμορφη, ψηλή, περικαλλής, που υπο...λειτουργούσε όμως χωρίς την παρουσία και της δια ζώσης κοινής προσευχής του ποιμνίου της, αλλά την "ιδιωτική" και "προσωπική", ξένες λέξεις για την θεολογία και την πρακτική της Εκκλησίας του Χριστού μας μέχρι τώρα, προσευχή τους από τα σπίτια τους. Ευτυχώς όλα αυτά αλλάζουν τις επόμενες εβδομάδες όπως μαθαίνουμε και θα απολαύσουμε και πάλι ένα είδος κανονικότητας που κοντέψαμε να ξεχάσουμε ότι υπάρχει στην λατρεία μας. Πάντα και πρώτα ο Θεός!!! 

      Άλλες συμμετέχουν στο Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο της εκκλησίας μας, "Με ανοιχτές αγκάλες" το ονομάσαμε...για ευνόητους λόγους, και δυο εξ αυτών μοιράζουν καθημερινά είκοσι μερίδες ζεστό φαγητό σε αντίστοιχες ενδεής οικογένειες της Ενορίας μας, άλλες πάλι δυο φορές τον χρόνο, Χριστούγεννα και Πάσχα, μα και όποτε παραστεί ανάγκη, ετοιμάζουν τα δέματα και τα μοιράζουν διακριτικά στους αναγκεμένους συμπολίτες μας, όπως έκαναν και φέτος εν μέσω κορονοϊού μάλιστα, ενώ άλλες, σχεδόν όλος ο γυναικείους πληθυσμός των Ανθοκήπων, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι στον ετήσιο Έρανο της Αγάπης, εκεί κάπου στις αρχές του Δεκέμβρη.

      Άλλες βοηθούν και κουράζονται στις Μικρές και Μεγάλες Πανηγύρεις, αρχικά  των Αγίων της Ενορίας μας, το Μεγάλο Πανηγύρι μας, Δικαίων Θεοπατόρων τον Σεπτέμβρηστις 9, στις αρχές του Φθινοπώρου, κατόπιν της Αγίας Άννας στην εορτή της Συλλήψεως της Παναγίας κόρης της από αυτήν "τον Δεκέμβρη στις 9, που 'χει η Άννα την γιορτή της", από το πασίγνωστο λαϊκό τραγούδι του Αντώνη Καλογιάννη, και τέλος το κατακαλόκαιρο, στην Αγία Κοίμηση της, την 25η Ιουλίου.

  Άλλες "μυροφόρες" μας, που αφήνουν για λίγο τις δικές τους δουλειές και τα σπιτικά τους, παραμελούν ίσως για λίγο τις οικογένειες τους και προετοιμάζουν τις μικρές πανηγύρεις των Παρεκκλησίων της Ενορίας μας. Πρώτα στο ξωκκλήσι
του Αγίου Παχωμίου, του δικού μας Αγίου, του Ευκαρπιώτου, που θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες, μα δεν πανηγυρίσουμε τελώντας όπως κάθε χρόνο την παραμονή της εορτής την υπαίθρια  Πανήγυρη του στο πάρκο των Μικρασιατών, λόγω της πανδημία της αρρώστιας του κορονοϊού, που τρομοκρατεί όλον τον κόσμο, στις 6 του Μάη, ούτε και μπορέσαμε να  υποδεχθούμε τα Ιερά Λείψανα  που έρχονται κάθε χρόνο για αυτήν την περίσταση από τον Αι Γιώργη μας, της "επάνω" Ευκαρπίας, αλλά ούτε να  πανηγυρίσουμε, με Λιτή και Αρτοκλασία, και μαζί με τα παιδιά από τα χορευτικά του Μικρασιατικού Συλλόγου μας, "Ουσάκ", να χορέψουμε και να διασκεδάσουμε, μαζί και με τον Άγιο μας, και έτσι να τιμήσουμε και τους Μικρασιάτες προγόνους μας με Επιμνημόσυνο Δέηση και κόλλυβο για
τις ψυχές τους, παρά μόνο ανήμερα της εορτής του, την Πέμπτη 7 Μαΐου 2020 το πρωΐ να τελέσουμε όσο πιο πανηγυρικά μπορούμε, αλλά κεκλεισμένων των θυρών, την Θεία Λειτουργία, μα θα ευλογήσει ο ιερέας μας και το κόλλυβο του Αγίου, αλλά θα τελεστεί και Επιμνημόσυνη Δέησις για τους προγόνους μας από το Ουσάκ της Μικράς Ασίας, οι οποίοι διωγμένοι από τις πατρογονικές εστίες τους, πρόσφυγες ήρθαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο που... Νέα Ευκαρπία τον ονόμασαν στα πρότυπα της παλαιάς πατρίδας τους, το Ουσάκ, που άφησαν δια της βίας κατά την Μικρασιατική καταστροφή. 

 Μετά, και πάλι στις αρχές Μαΐου, ετοιμάζουν και το άλλο μικρό Πανηγύρι του άλλου Παρεκκλησίου μας, αυτό του Αγίου Χριστοφόρου, που εορτάζει στις 9 Μαΐου και εμείς τον πανηγυρίζουμε πρώτα την παραμονή της εορτής του το απόγευμα, στο όμορφο παρεκκλήσι του στην είσοδο του μεγάλου πάρκου των Αγίων Θεοπατόρων, με υπαίθριο και πάλι Πανηγυρικό Εσπερινό, 

μετά Λιτής και Αρτοκλασίας και αμέσως μετά με τον Αγιασμό που τελούμε κάθε χρόνο, όχι όμως φέτος λόγω και πάλι του κορονοϊού, ευλογώντας τους οδηγούς και τα αυτοκίνητα τους, αλλά μόνο την επομένη, ανήμερα της εορτής του Αγίου Χριστοφόρου, φέτος Σάββατο 9η Μαΐου 2020, με Θεία Λειτουργία και τέλος την ευλόγηση του κολλύβου του Αγίου από τον Λειτουργό ιερέα μας, αλλά μετά το "Δι' ευχών..." και με την ευλόγηση των αυτοκινήτων και των οδηγών τους, που θα προσκαλέσουμε για να είναι στο μεγάλο προαύλιο του Ιερού Ναού μας, κάτι που θα επαναλάβουμε και την Κυριακή. 

        Και περισσότερες ακόμα "Μυροφόρες", όλες οι Ανθοκηπιώτισσες θαρρείς, άλλες που με ιδιαίτερη μαεστρία και ικανότητα φτιάχνουν αγόγγυστα τα ζυμωτά χειροποίητα πρόσφορα της κάθε Θείας Λειτουργίας μας, σύμφωνα με την συνταγή που τους έχω γραμμένη στα δίπτυχα φυλλάδια που μπορείτε να βρείτε κατά την είσοδο σας στον Ναό μας με τίτλο "Η προσφορά μας στην Εκκλησία" σε τρία μέρη ή από την ιστοσελίδα μας, ή με δικές τους παραδοσιακές συνταγές που πηγαίνουν από την μαμά στην κόρη και εις τον αιώνα του αιώνος.

      Άλλες γλυκιές "μυροφόρες" της καρδιάς μας, οι κυρίες μας που είναι ειδικές για το στόλισμα αλλά και τα εδέσματα για την Τράπεζα των προσκυνητών στο Αρχονατρίκι στην κατακόμβη του Ιερού Ναού, στις μηνιαίες Αγρυπνίες μας, για τα τραπέζια που κατά καιρούς γίνονται για την φιλοξενία των επισκεπτών και των πανηγυριστών των Αγίων μας, αλλά και τα τραπεζώματα για τις γιορτές έναρξης και λήξης των παιδιών μας στα κατηχητικά τους, την "Ιθάκη" τους, όπως ίσως να κάνουμε και φέτος, αν η πορεία της εξάπλωσης του ιού covid-19, μας επιτρέψει να κάνουμε με ασφάλεια για τα παιδιά μας, για την λήξη των 
συναντήσεων μας, ενώ άλλες φορές τέτοια εποχή ετοίμαζαν και τα σάντουιτς που παίρναμε μαζί μας στην εκδρομή που που πάντα ετοίμαζε η Ενορία μας για το τέλος της κατηχητικής χρονιάς στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως μας στο Ποσείδι της Χαλκιδικής, και μετά, στις αρχές του Φθινοπώρου για την έναρξη της και πάλι, κάθε φορά σε διαφορετικό μέρος για να μην βαριούνται τα κατηχητόπουλα μας, αλλά θα ετοιμάσουν, "πρώτα ο Θεός" επαναλαμβάνω, και τα κεράσματα και τις ευλογίες που θα δώσουμε ως Ενορία στους μαθητές που θα λάβουν μέρος στις Πανελλαδικές εξετάσεις, κατά την Ιερά Παράκληση που κάνουμε κάθε χρόνο και λογικά θα κάνουμε και φέτος, αν οι περιστάσεις το επιτρέψουν, ειδικά για τα παιδιά μας, που θα δοκιμαστούν, φέτος υπό περίεργες συνθήκες στον στίβο των Πανελληνίων εξετάσεων, που θα διεξαχθούν αργότερα...θα δούμε πότε και αναλόγως θα πράξουμε!!!

      Και δεν έχουν τελειωμό οι δικόνισσες της καρδιάς μας, άλλες Ανθοκηπιώτισσες που φροντίζουν την Έκθεση της εκκλησίας τους, φτιάχνοντας διάφορα εργόχειρα και διαθέτοντας τα στην Ενοριακή Έκθεση μας, για την αποπεράτωση του Ιερού Ναού τους, 

που πλέον ορθώνεται και λειτουργεί στα δεκαπέντε μέτρα ύψος της εκκλησιάς του, αλλά και είκοσι τρία μέτρα ύψος του καμπαναριού της, άλλες που φέρνουν λουλούδια και ομορφαίνουν την Αγία Τράπεζα, λαμπάδες, λάδι, κρασί, θυμίαμα και πρόσφορα για τις Θείες Λειτουργίες μας, μα και όλες, μα όλες οι κυρίες της δικής μας τουλάχιστον Ενορίας που γνωρίζω από πρώτο χέρι το μεράκι τους, αυτές που είναι οι "Μυροφόρες της καρδιάς μας", που χωρίς αυτές και το τσαγανό που διαθέτουν σε υπέρμετρο βαθμό, τίποτε δεν θα ήταν τόσο ωραίο και πετυχημένο, αλλά και στολισμένο με την άκρατη προθυμία και την χαρά της προσφοράς τους, όσο είναι τώρα.

         Θα ήθελα με αφορμή αυτήν την Κυριακή, την τρίτη από του Πάσχα, την Κυριακή των Μυροφόρων, αλλά και με μια άλλη αφορμή, που μου δίνουν τα διαρκή συγχαρητήρια και χειροκροτήματα για τους άξιους γιατρούς και τους νοσηλευτές μας, τους ακούραστους υπαλλήλους στην καθαριότητα, ακόμα και στους ντηλιβεράδες, αν το λέω και το γράφω σωστά, που τους αξίζει δεν λέω, μα που όλοι πληρώνονται για αυτό που κάνουν, ίσως όχι αρκετά, όλοι μας, ειδικά εμείς από τον χώρο της Εκκλησίας του Χριστού μας, και ειδικότερα εμείς εδώ στους Ανθοκήπους της Νέας Ευκαρπίας, να πούμε ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο, ευχαριστώ, αφού κανένας άλλος δεν πρόκειται να το κάνει, στις πραγματικά εθελόντριες, κυριολεκτικά διακόνισσες, ένα κραυγαλέο μπράβο και εύγε για τις θυσίες τους και να τους δείξουμε μέσα από την καρδιά μας, την ευγνωμοσύνη μας για ότι προσφέρουν εθελοντικά τόσα χρόνια στην εκκλησιά τους, αλλά και για όσα έχουν ακόμα θα προσφέρουν. Τους αξίζει!!! Και μέσω της ιστοσελίδας του Ιερού Ναού μας αυτήν την αγάπη να την βγάλουμε προς τα έξω και να την μοιραστούμε με κάθε εν δυνάμει "Μυροφόρα" όπου και αν βρίσκεται αυτή, σε όποιο μετερίζι της Εκκλησίας του Χριστού και αν προσφέρει την διακονία της, αφού στην ζωή της Ενορίας μας δεν περισσεύει καμιά και κανένας.

         Και η Εκκλησία πάντα θα τις τιμά όλες αυτές τις «Μυροφόρες» της, έχοντας καθημερινά τα ονόματα τους γραμμένα με άσβηστο μελάνι και μνημονεύοντας τα, μέσω των ιερέων της, στα ουράνια δίπτυχα της κάθε εκκλησιάς, μικρής ή μεγάλης, φτωχής ή πλούσιας, δεν έχει σημασία. Και εμείς μέχρι πρότινος της υπόγειας όμως ολόδικής μας και προσωρινής, αλλά τώρα υπέργειας, όμορφης, ψηλής και περικαλλούς και περίλαμπρης, αύριο-μεθαύριο δε και  πλήρως αποπερατωμένης. Δεν μας βιάζει όμως πλέον 

τίποτε, αφού μέσα στο ολοκαίνουργιο Ιερό Ναό μας απολαμβάνουμε, έστω και με τις ατέλειές του, τις Θείες Λειτουργίες και τα Μυστήρια, αλλά  και τις υπόλοιπες καθημερινές Ακολουθίες, και με αφορμή το άρθρο μας αυτό ας πω και δυο λέξεις για την εκκλησιά μας..."αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει" δεν λέει ο λαός μας; 

      Έναν από τους πολλούς Ιερούς Ναούς που υπάρχουν σε όλη την Ελληνική επικράτεια, αλλά ο δικός μας διαφέρει γιατί χτίστηκε σε χρόνο ρεκόρ, θαυματουργικά θαρρείς, αφού τίποτε, όταν αρχίσαμε να ονειρευόμαστε τον μελλοντικό υπέργειο και όμορφο Ναό μας, που τώρα απολαμβάνουμε, δεν προμήνυε πως κάποτε θα τον λειτουργούσαμε κιόλας. Χαρακτηριστικά θυμάμαι τον εαυτό μου που έλεγα χαριτολογώντας πως όταν έρθει η ώρα μου να με πάρει ο καλός Θεός, θα με βγάλουν τέσσερις από την κατακόμβη. Και όμως τώρα ζω το θαύμα αυτό, λειτουργώ σε αυτό, τελώ Μυστήρια και ευλογώ το ποίμνιο μου μέσα σε αυτό. Και ευχαριστώ μέσα από αυτό τον Γέροντα Ιωάννη, τον Παπαγιάννη μας, από την Σκήτη της Αγίας Άννας μας, στο Άγιον Όρος, για την μεγάλη βοήθεια του και του στέλνω τις μετάνοιες μου για τις μέχρι τώρα ευλογίες του στην Ενορία μας, αλλά ευελπιστώ και για μεταγενέστερες για όσο θα ζω και θα αναπνέω. 
      Βέβαια ας μην το ξεχνάμε και για να ακριβολογούμε, τον Ιερό Ναό μας αναγκαστήκαμε να τον κλείσουμε και πάλι τέσσερις μήνες μετά τα Θυρανοίξια του, τον Οκτώβριο του 2019, λόγω του covid-19, και θα τον απολαύσουμε και πάλι όταν πλέον θα επιτραπεί να ανοίξουν οι εκκλησιές, πρώτα ο Θεός, από την 4η Μαΐου με μια περίεργη ..."προσωπική"-"ιδιωτική" προσευχή και μετά την 17 Μαΐου του 2020 με την πλήρη λειτουργία τους, με την άδεια από την πολιτειακή ηγεσία που τις κλείδωσε ερμητικά για δυο μήνες, μην ξεχνιόμαστε, και την θρησκευτική μας ηγεσία που συναίνεσε αμαχητί, λόγω της πανδημίας και της προάσπισης της δημόσιας υγείας, και με ιδιαίτερη σκληρότητα προς την Εκκλησία και τους Έλληνες Ορθοδόξους χριστιανούς. Αυτόν τον Ιερό Ναό που τώρα που ήδη τελειώσαμε το εξωτερικό του και πια βρισκόμαστε στο σημείο όπου λεπτομέρειες του εσωτερικού του τελειοποιούμε. 

      Έχουμε, όπως όλοι γνωρίζετε, ήδη αποκτήσει το τέμπλο που χωρίζει το Ιερό Βήμα από τον κυρίως Ναό, ψηλό, ξυλόγλυπτο και επιβλητικό, που περιμένει τις προσφορές σας για τις λίγες ακόμα εικόνες που έχουν απομείνει χωρίς δωρητή, οι οποίες και θα το "ντύσουν" και θα το διακοσμήσουν, τελευταία μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα, και εν τη απουσία όλων, κεκλεισμένων των θυρών, 
τοποθετήθηκε από τον αγιογράφο μας, τον κο Λάζαρο Πεχλιβανίδη και η εικόνα της Βαΐοφόρου στο τέμπλο, την οποία και θα μπορείτε σε λίγο καιρό να την χαρείτε και εσείς ανοίγοντας, όμως και τα υπόλοιπα έργα αποπερατώσεως τα οποία καθημερινά συνεχίζονται, όμως όχι με τους παλαιούς φρενήρεις ρυθμούς, όμως προχωρούν, ακόμα και τώρα που ουσιαστικά χρεοκοπήσαμε με την εκκλησία μας κλειστή και βοήθεια από πουθενά, χωρίς καθόλου χρήματα για την μισθοδοσία των υπαλλήλων μας και τα πάγια έξοδα που και κλειδωμένους μας βρίσκουν.

       Ήδη κατασκευάστηκαν και τα κανδήλια από τον αργυροχρυσοχόο μας, τον κο Αρτέμη, Αρμένη στην καταγωγή καλλιτέχνη στο είδος του, που μας έφτιαξε και την ασημένια Λειψανοθήκη, αλλά τον ασημένιο μεγάλο Σταυρό του Αγιασμού και τώρα θα κατασκευάσει και τις περίτεχνες μικρότερες ασημένιες κανδήλες των εικόνων του Νάρθηκα και των μαρμάρινων προσκυνηταριών που ήδη έχουν τοποθετηθεί και αυτά και περιμένω την αγάπη σας και την προσφορά σας για να τα αποπληρώσουμε, αλλά και να βάλουμε σε αυτά τα μαρμάρινα προσκυνητάρια τα πραγματικά αγιογραφημένα έργα, και να βγάλουμε τις φωτοτυπίες που έχουμε τώρα, τον Χριστό, την Παναγία μας, των Αγίων Θεποτόρων του Ιωακείμ και της Άννης μας μαζί, αλλά και την Κοίμηση της Αγίας Άννας .

        Τα στασίδια της, που περιφερειακά ήδη απλώνονται από τοίχο σε τοίχο, και ομορφαίνουν τον Ναό μας, θα τα έχετε δει  αφού τα πήραμε μαζί με το τέμπλο και με τις ευλογίες και τα χρήματα που προήλθαν από τον γέροντα Ιωάννη από την Αγία Άννα, στον Άγιον Όρος, που τόσο μας αγαπά και θα συνεχίσει να μας βοηθά και να προσεύχεται για την Ενορία μας, ενώ όλοι μας του χρωστούμε τεράστια ευγνωμοσύνη για τις προσευχές και την αγάπη του.

        Και βρισκόμαστε πολύ κοντά πια στο να γίνει η μαρμαρόστρωση των σκαλοπατιών της κυρίως εισόδου μας, 
αλλά και της πλαϊνής ράμπας μας, των οποίων ήδη τα μάρμαρα έχουν αγοραστεί και αν δεν μας σταματούσε ο κορονοϊός θα είχαν ολοκληρωθεί τα έργα και θα είχαμε τώρα μαρμάρινα σκαλιά. Ενώ πια έχει γίνει ήδη και η προσθήκη των δυο μεγάλων μπρούτζινων πολυέλεων, και εναγωνίως αναμένουμε τον δωρητή για την μαρμάρινη κρήνη του Μικρού Αγιασμού μας που θα τοποθετηθεί στον πρόναο μας. Δράττομαι της ευκαιρίας να ζητήσω και ένα μεγάλο συγνώμη, εγώ προσωπικά, που κουραστικά ίσως το καταλαβαίνω,  ζητώ την αγάπη σας και την συμπαράσταση σας, που μπορεί ίσως να μεταφραστεί στο χρηματικό πλεόνασμα ή και υστέρημα σας στον κυριακάτικο δίσκο, αλλά και την εν γένει φιλοδωρία από όσους μπορούν ακόμα να προσφέρουν στην αποπεράτωση του "σπιτιού" των Αγίων μας, αλλά και δικού σας, του δικού μας...όλων μας. 

         Τελευταία, όπως ήδη θα βλέπετε, διαμορφώσαμε και το μπροστινό μέρος της αυλής μας, τον κήπο μας, την είσοδο στο προαύλιο της εκκλησιάς μας, τα φώτα, την ράμπα για την πρόσβαση ανθρώπων με αναπηρία και τα σκαλοπάτια της και καθαρίζουμε, αλλά και προφυλάσσουμε το πάρκινγκ και τα δέντρα που φυτέψαμε πριν από 5 χρόνια για τον ευτρεπισμό της μεγάλης πλατείας των Αγίων Θεοπατόρων, ενώ η πίσω αυλή μας είναι ήδη έτοιμη και πανέμορφη, η οποία και  έδωσε μια άλλη όψη 
στο ρέμα με τα σκουπίδια και τα χαλάσματα που διατρέχει την πίσω και πλαϊνή πλευρά του Ναού μας και τώρα είναι αγνώριστη. Όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα χαρούμε το βράδυ της Ανάστασης με φωταγωγημένη την εκκλησιά μας, αλλά δυστυχώς η περίοδος της Μεγάλης Εβδομάδος, του Πάσχα και της Ανάστασης, μα και της Διακαινησίμου Εδβομάδος, ακόμα και τώρα που γράφω το άρθρο αυτό για να ευχαριστήσω τις κυρίες που διακονούν την Αγία Άννα και τον Άγιο Ιωακείμ και την εκκλησιά τους, τις "Μυροφόρες της καρδιάς μου", όπως μου αρέσει να τις αποκαλώ, αμαυρώθηκε από την έλευση του κορονοϊού και από το κλείσιμο των Ναών την πιο ιδιαίτερη και κατανυκτική, αλλά και χαρμόσυνη περίοδο του εκκλησιαστικού έτους.

       Αυτή η εκκλησιά, αυτός ο περίλαμπρος Ναός που τώρα κοσμεί και ομορφαίνει το μέχρι χθες άχαρο κενό και τώρα μεγάλο πάρκο των Θεοπατόρων μέσα στην γειτονιά των Ανθοκήπων, ήταν η αμοιβή όλα αυτά τα χρόνια της προσφοράς και της διακονίας όλων αυτών των Μυροφόρων μας, αυτός ήταν ο μισθός τους, που για κάποιους μπορεί να μην έχει καμιά αξία, για αυτές τις άξιες γυναίκες όμως ήταν είναι και θα είναι η μεγαλύτερη αμοιβή που μπορεί κανείς να εισπράξει για την εργασία που προσφέρει στον Μέγα και Δίκαιο Εργοδότη τους, τον ίδιο τον Χριστό.

         Μαζί λοιπόν με τις Μυροφόρες του Χριστού μας, σήμερα και κάθε τέτοια αναστάσιμη ημέρα εδώ στην εκκλησιά μας, των γονιών της Παναγίας μας, των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, ακόμα και εν μέσω του λοιμού που μαστίζει την πατρίδα μας, εμείς θα γιορτάζουμε και αυτές τις «Μυροφόρες», με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, που κρυμμένες τις περισσότερες φορές πίσω από κοπιαστικές εργασίες και με μια ποδιά στην μέση, ή μια σφουγγαρίστρα στο χέρι, με αγάπη φροντίζουν και τους αναγκεμένων

συμπατριωτών μας με το συσσίτιο, ναι καλά ακούσατε, το καθημερινό μαγειρεμένο ζεστό φαγητό των 20 και πλέον μερίδων που μοιραζόταν στην Ενορία μας μέχρι αυτό να μην καταστεί άλλο δυνατόν λόγω πανδημίας, αλλά και τα δέματα στις πάνω από 30 οικογένειες της γειτονιάς των Ανθοκήπων, κάτι που ούτε ο κορονοϊός δεν μπόρεσε να μας σταματήσει αλλά την Μεγάλη Πέμπτη καταφέραμε να μοιράσουμε 30 δέματα αγάπης στους ενορίτες μας που το είχαν ανάγκη 
(εδώ, ανοίγοντας μια παρένθεση, θα ήθελα να ευχαριστήσω το "Τιτάν" που όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος προσέφερε ικανά τρόφιμα και είδη καθαριότητος, ως μέρος των δεμάτων που ετοιμάσαμε, αλλά και το Κρεοπωλείο Παντελής, που ποτέ δεν μας αρνήθηκε όταν τον ενοχλήσαμε για να μας συμπαρασταθεί στους αγώνες μας, αλλά και πολλούς επώνυμους και ανώνυμους συμπολίτες μας, που ήρθαν, παρά τις απαγορεύσεις και ένα δέμα αγάπης άφησε στην εκκλησιά μας για να αξιοποιηθεί και να γίνει βακτηρία και βοήθημα σε συνανθρώπους μας που το χρειάζονται) 
φιλανθρωπικές δραστηριότητες για τις οποίες την έννοια και την ευθύνη έχουν οι κυρίες μας αυτές, ενώ επιπλέον είναι επιφορτισμένες και με τις ανάγκες του εκκλησιάσματος, όταν ερχόμαστε όλοι εμείς οι ενορίτες, αλλά και οι επισκέπτες και οι προσκυνητές των Αγίων μας στην εκκλησιά τους, μα και δική σας μην το ξεχνάτε, να μην σας λείπει τίποτα και όλα να είναι καθαρά νοικοκυρεμένα και τακτοποιημένα, όπως τα έχουν και στα δικά τους σπίτια και στις οικογένειες τους...είμαι σίγουρος για αυτό. 

Χριστός Ανέστη αδελφοί μου, 

Χρόνια Πολλά και ευλογημένα στις άξιες διακόνισσες της Ενορίας μας, 

τις γλυκές αυτές και όμορφες «Μυροφόρες» της καρδιάς μας,  που σήμερα γιορτάζουν.

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης