"Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ" (Τρίτη 29 Μαΐου 1453)

Σαν σήμερα έπεσε η "Πόλη".

       Παρασκευή 29η Μαΐου 2020 αύριο, και η καθημερινή ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Ενορίας μας, θα είναι αφιερωμένη στην "Πόλη των Πόλεων", στην "Βασιλεύουσα", στην Πρωτεύουσα Ανατολής και Δύσης, στο λύχνο του Βυζαντίου, στην Κωνσταντινούπολη και αυτό γιατί σαν σήμερα πριν από περισσότερο από μισό περίπου αιώνα, ημέρα Τρίτη της 29ης Μαΐου του 1453 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο) ήταν η αποφράδα εκείνη ημέρα της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους.
      Βέβαια φέτος, όπως και άλλες χρονιές άλλωστε, αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι της ιστοσελίδας μας, μην περιμένετε αφιερώματα στις τηλεοράσεις σας και αναφορές στα μέσα μαζικής δικτύωσης, μην περιμένετε  οι υπεύθυνοι των καναλιών και οι ειδησεογραφικοί ιστότοποι να ασχοληθούν με την ημέρα αυτή και την αξία της μέσα στους αιώνες, μιας και όλο το ενδιαφέρον των Ελλήνων αυτήν την περίοδο  είναι στραμμένο στην οικονομική ανάταξη και επανεκκίνηση της οικονομίας μας και ιδιαίτερα στον τουρισμό μας, μιας και δυόμιση ολόκληρους μήνες, λόγω ενός πολύ περίεργου ιού που ήρθε από το πουθενά και μάλλον σύντομα θα πάει και στο πουθενά, όταν έρθει η ώρα του, του νέου  κορωνοϊού και της πανδημίας της covid-19, δεν λειτουργούσε τίποτε στην χώρα μας, ακόμα και τις εκκλησίες μας έκλεισαν...για δικούς τους λόγους φαντάζομαι, με αποτέλεσμα να ρημάξει, χωρίς ευτυχώς να έχουμε τα ολέθρια αποτελέσματα της αρρώστιας αυτής, όπως οι άλλοι λαοί της υφηλίου. 
      Εύχομαι αυτή η μέρα, η 29η Μαΐου 1453, να μείνει χαραγμένη ως παράδειγμα αποφυγής μέσα στην ψυχή του Έλληνα, αφού το τίμημα της ήττας του τότε, αν αναλογιστεί τι είχε και τι έχασε από δική του υπαιτιότητα,  αλλά των ξένων "φίλων" του, όπως νόμιζε, ήταν τόσο μεγάλο, τόσο βαθύ, που ακόμα μας πονά και μας βασανίζει, είναι ένα αγκάθι που όσο και αν προσπαθούμε να το βγάλουμε από τα σπλάχνα μας, αυτό βυθίζεται όλο και πιο μέσα στην καρδιά μας, όσο υπάρχει η Κωνσταντινούπολη στα τούρκικα χέρια και όσο απειλείται η Αγία Σοφία, το Σύμβολο της Ορθοδοξίας, να γίνει ένα ακόμα τζαμί και όχι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως είναι τώρα. 
      Και βέβαια βλέποντας και τον αχόρταγο Τούρκο γείτονα να εποφθαλμιά έτι περισσότερα, από γης, θαλάσσης και αέρος, θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί όταν όλο μας το μέλημα με τους Τούρκους νταήδες της περιοχής, είναι να μην προκαλούμε εντάσεις ...για λίγα μέτρα ελληνικού εδάφους, όπως πολύ πρόσφατα μας είπε ο υπουργός των εξωτερικών της χώρας μας, ξεχνώντας ή παραβλέποντας τον επεκτατισμό του γειτονικού λαού, που αψηφά τα πάντα, συνθήκες, συμφωνίες και...ενδείξεις καλής θέλησης και παρενοχλεί ανοιχτά την πατρίδα μας, θυμίζοντας μας τα σύνορα της καρδιάς του "περίεργου" και επικίνδυνου νέου σουλτάνου του. Θα έπρεπε λοιπόν ο Έλληνας πάντα να θυμάται την καταγωγή και την ιστορία του, γιατί, όπως κάποιος πολύ σοφός κατ' εμέ είπε πως, "ένας λαός που ξεχνά τα λάθη του παρελθόντος της ιστορίας του, έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες να πράξει ακριβώς τα ίδια, ενίοτε δε και χειρότερα". Εξάλλου δεν είμαστε και ένα Έθνος που φημίζεται για την μνήμη του...έτσι δεν είναι; 

      Η Άλωσις της "Πόλις των Πόλεων" και η κατάρρευση και τυπικά πλέον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που συρρικνωμένη πια μέσα στα τείχη της Κωνσταντινούπολης και λίγων εδαφών και δεσποτάτων που ήταν υπό την κυριαρχία της, άρχισε να δείχνει σημάδια παρακμής από την τελευταία Άλωση της το 1204 από τους Φράγκους και την 4η Σταυροφορία τους, στην οποία κατέστρεψαν και λεηλάτησαν με απόλυτη και πρωτόγνωρη για χριστιανούς ασέβεια και βαρβαρότητα τα πάντα στο πέρασμα τους, είναι ένα αγκάθι στην καρδιά του Έλληνα, του κάθε Έλληνα, μα ειδικά του Ορθόδοξου χριστιανού, μια και η Κωνσταντινούπολη ήταν η κοιτίδα της Πίστης του και ζωντανή πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά του. 
      Το μόνο που απέμεινε πια για να κρατά αναμμένο το καντηλάκι της απανταχού Ορθοδοξίας στην Βασιλεύουσσα, είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και ο εκάστοτε Πατριάρχης όλων των Πατριαρχείων της Ορθοδοξίας, που έχοντας αυτό το τεράστιο βάρος της ευθύνης στον ώμο του, παλεύει από τότε μέχρι σήμερα μέσα σε ένα απολύτως αφιλόξενο περιβάλλον, και μεταξύ ενός λαού εχθρικού παρότι γειτονικού, να κρατήσει ζωντανή την φλόγα της Πίστης μας.   
              Δεν θα αναφερθούμε σήμερα σε ιστορικά γεγονότα, αφού λίγο-πολύ όλα είναι γνωστά. Θα αναφερθούμε απλά στην μνήμη της αποφράδας εκείνης ημέρας, της 29ης Μαΐου του 1453, και θα καταθέσουμε και εμείς, μέσω της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, ένα μικρό λιθαράκι για να σηκώσουμε και πάλι εκείνο το τείχος εκείνο που έπεσε τότε για να βυθίσει όλο το Έθνος μας, το Ελληνικό Έθνος, σε μια τουρκική κυριαρχία που οδήγησε την πατρίδα μας σε  πεντακόσια χρόνια σκλαβιάς και υποταγής. 
      Μια ημερομηνία ορόσημο για κάθε πραγματικό Έλληνα, όλων των ηλικιών και σε όποια χώρα και αν βρίσκεται, όλων των πεποιθήσεων και των πολιτικών συμπεριφορών του, όλων των φυλών και των γενεών, αυτών που πέρασαν αλλά και αυτών που θα έρθουν, μια ημερομηνία που πονά, που στενοχωρεί, που πληγώνει τον κάθε πατριώτη, μα και ενώνει και με το παράδειγμα της μας δίνει την δυνατότητα της αποφυγής παρόμοιας ημέρας στο μέλλον, αφού μας ωριμάζει σαν λαό και μας κάνει σοφότερους και πιο δυνατούς.   
      Ένα μικρό βίντεο θα είναι η συνεισφορά μας στην μνήμη της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, που ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε πως είναι η έδρα του Πατριαρχείου μας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Χριστιανοσύνης.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Η Πόλις εάλω"

Ένα βίντεο για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως
από το  National Geographic. 

Η ζωντανή μνήμη πρέπει να είναι ο οδηγός των έξυπνων λαών, 
οπότε... "Δεν ξεχνώ!!!"