Αναρτήθηκε από
"Ο θησαυρός της Πίστεως"
“Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου ”
Για αιώνες ολόκληρους οι άνθρωποι τελούσαν υπό πλήρη άγνοια για τον αληθινό Θεό. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν εσωτερικές αναζητήσεις, στρέφονταν στη λατρεία των ειδώλων, η οποία χαρακτηριζόταν σαφώς από την ματαιότητα.
Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να δώσει πληροφορίες για τον αληθινό Θεό. Όπως άλλωστε μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης “Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε”. Έτσι ο αληθινός Θεός γίνεται άνθρωπος για να δώσει τη δυνατότητα της Θεογνωσίας.
Ο Υιός και Λόγος του Θεού που σαρκώθηκε, στην αρχιερατική Του προσευχή, η οποία μέρος της ακούγεται μέσω του Ευαγγελίου αυτής της Κυριακής από τα χείλη των ιερέων στις εκκλησιές όλης της Ορθοδοξίας, η οποία και έγινε όπως είναι γνωστό λίγο πριν από το Πάθος, αναφέρθηκε και στο έργο Του για την αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους. Είπε χαρακτηριστικά: “Πάτερ, εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις”. Εδώ φαίνεται πως στο πρόσωπο του Χριστού αποκαλύπτεται ο Θεός και δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να τον πλησιάσει και να ενωθεί μαζί Του.
Οι Απόστολοι.
Ο Κύριος κατά την επί γης παρουσία Του όταν κήρυττε και θαυματουργούσε, είχε πάντοτε μαζί Του τους μαθητές και αποστόλους Του. Εκείνοι όταν κλήθηκαν από τον Ιησού “αφέντες άπαντα ηκολούθησαν Αυτώ”. Τους δόθηκε έτσι ευκαιρία να μυηθούν στο βάθος της διδασκαλίας και του έργου Του. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, όπως φανερώνει η γραφίδα των Ευαγγελιστών, έγιναν δέκτες μεγάλων αποκαλύψεων. Με αυτό τον τρόπο έγιναν ικανοί να κηρύξουν το Ευαγγέλιο και την αλήθεια του εις πάντα τα Έθνη. Με αυτό τον τρόπο έγιναν συνεργοί του Θεού στην αναγγελία του θελήματός Του, μεταβαίνοντας μάλιστα από τόπο σε τόπο και φθάνοντας στα πέρατα της οικουμένης. Ως εφόδια είχαν την στερεά πίστη τους, η οποία γινόταν μέσο για να διαδοθεί το αναστάσιμο μήνυμα σε όλο τον κόσμο. Με τον τρόπο αυτό η αλήθεια κρατήθηκε ανόθευτη από τις πλάνες και τις επιδράσεις των αιρετικών διδασκαλιών.
Οι Πατέρες.
Για τη διάδοση του σημαντικού αυτού μηνύματος που τόσο ανόθευτα πρόσφεραν οι απόστολοι στον τότε κουρασμένο κόσμο, την σκυτάλη πήραν αργότερα οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες, οι οποίοι αφού με τη ζωή και το έργο τους άφησαν τον εαυτό τους να γίνει δοχείο της Θείας Χάριτος, διατράνωσαν με τους πολύμοχθους αγώνες τους το θαρραλέο αναστάσιμο μήνυμα του Ευαγγελίου και το διαφύλαξαν από τις πλάνες των αιρέσεων. Έτσι η Εκκλησία μας σήμερα “εβδόμη Κυριακή από του Πάσχα, την εν Νικαία Πρώτην Οικουμενικήν Σύνοδον εορτάζει των τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων”.
Ήταν τότε που ο Άρειος με τις πλάνες του επεχείρησε να κτυπήσει την Εκκλησία αμφισβητώντας τη Θεότητα του Κυρίου μας και επομένως την δυνατότητα του ανθρώπου να σωθεί. Οι 318 Πατέρες που τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, πρωτοστάτησαν σ΄ ένα αγώνα που κορυφώθηκε με τη σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου στην Νίκαια της Βυθηνίας προκειμένου η Ορθοδοξία μας να λάμπει σήμερα και να μας προσφέρει τις αστείρευτες πηγές της αλήθειας Της.
Η πίστη που μας παρέδωσε ο Κύριός μας αλλά και οι απόστολοι και οι πατέρες της Εκκλησίας μας, είναι ότι πιο πολύτιμο μπορούμε να έχουμε, είναι σαν η πυξίδα στη ζωή μας. Έχουμε λοιπόν χρέος να ακολουθήσουμε τις δικές τους φωτεινές μορφές, οι οποίες μας ανεβάζουν σε κορυφές, όπου ο άνθρωπος μπορεί να γεύεται των καρπών της Θεογνωσίας.
Σ'αυτούς λοιπόν πρέπει να ανατρέχουμε, στα λεγόμενα, τα γραφόμενα και στα πεπραγμένα τους, όταν μας βασανίζουν ερωτήματα της καθημερινότητας μας, ή σοβαρά θεολογικά, ή ακόμα και οικογενειακά. Για τα πάντα υπάρχει μια απάντηση στην ζωή των Πατέρων της Εκκλησίας μας και αν εμείς δεν την γνωρίζουμε, τότε στους ιερείς μας να ανατρέχουμε για να μάθουμε την Αλήθεια, οι οποίοι είναι και οι καθ΄ύλην αρμόδιοι για την ψυχή μας, αλλά και εντεταλμένοι από την Εκκλησία μέσω του Μυστηρίου της Χειροτονίας τους από τον τοπικό τους Επίσκοπο.
Η ιστορία
της Α΄Οικουμενικής Συνόδου.
Αφιερωμένη από την Εκκλησία μας λοιπόν είναι η έβδομη Κυριακή από το Πάσχα και μια Κυριακή πριν από την Πεντηκοστή, στην μνήμη των 318 Αγίων Πατέρων, οι οποίοι έλαβαν μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Η σύνοδος συνήλθε κατά πρόσκληση του Μέγα Κωνσταντίνου κατά το εικοστό έτος της βασιλείας του και είχε διάρκεια 3,5 χρόνια. Διακριθείσες μορφές της συνόδου ήταν Μεγάλοι και Θεοφώτιστοι Άγιοι μας, ο Αλέξανδρος ο Κωνσταντινουπόλεως, ο Αλέξανδρος ο Αλεξανδρείας, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Ευστάθιος ο Αντιοχείας, ο Μακάριος ο Ιεροσολύμων, ο Παφνούτιος, ο Σπυρίδων, ο Νικόλαος, κ.α.
Η Α' Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τον Άρειο και τον Αρειανισμό. Διατύπωσε τους πρώτους όρους ορθού Χριστιανικού δόγματος και ιδιαίτερα τα περί του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, τον Ιησού Χριστό, ως ομοούσιον τω Θεώ Πατρί. Συνέταξε δε τα πρώτα επτά άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, ενώ θέσπισε και ιερούς κανόνες λύνοντας έτσι μικρά ή μεγάλα προβλήματα που βασάνισαν κατά καιρούς το Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού.
Δυστυχώς στις μέρες μας, οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας μας, μπορούν, και μάλιστα με μεγάλη ευκολία να δημιουργήσουν προβλήματα στους κόλπους της, όμως δεν μπορούν να λύσουν κανένα από τα ήδη υπάρχοντα. Άλλωστε πως θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό, αφού τα ονόματα των Αγίων Πατέρων που προαναφέραμε παραπάνω και η ακτινοβολία τους δεν μπορούν να συγκριθούν με τους σημερινούς ηγέτες της Μίας, Αγίας, Καθολικής, και Αποστολικής εκκλησίας του Χριστού μας, που φθίνει μέρα με την μέρα, δίνοντας ολοένα και περισσότερο χρόνο και χώρο στους εχθρούς της να παρεισφρήσουν ανάμεσα στις αρμοδιότητες της και να την αποδυναμώσουν.Είδαμε πρόσφατα την δική μας Εκκλησία και το Διοικητικό της όργανο, την Διαρκή Ιερά Σύνοδο, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο της Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, και τους υπολοίπους Συνοδικούς Μητροπολίτες να βγάζουν αποφάσεις-αντίγραφα της κυβέρνησης, με αφορμή τον κορωνοϊό και την εξάπλωση του,
βυθίζοντας τον λαό τους στον φόβο και στην απόγνωση, με κλειστές τις εκκλησιές τους, "αλειτούργητους" και "ακοινώνητους" και τους ιερείς τους, παράνομους, εγκαλούμενους και διωκόμενους, αβοήθητους παντελώς και χωρίς καμιά οικονομική και ηθική στήριξη από την Πολιτεία, αλλά και την ίδια την Εκκλησία τους που πιστά υπηρετούν από καταβολής της, κλειδωμένους μέσα στους "χρεοκοπημένους" Ιερούς Ναούς τους, άδεια κουφάρια, φαντάσματα άλλων ένδοξων εποχών, να κάνουν Μεγάλη και Διακαινήσιμο Εβδομάδα στα άδεια στασίδια τους, Πάσχα και Ανάσταση με το "Χριστός Ανέστη" χωρίς απάντηση και το "Αληθώς Ανέστη;;;;" με πολλά ερωτηματικά, και απών το πολυπληθές εκκλησίασμα τους, όπως θέλει η εκκλησιαστική και λαϊκή παράδοσις. Όμως η Εκκλησία μας, η Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική, ως έργο θεϊκό όπως αποδεικνύουν τα 2020 χρόνια ζωής και παρουσίας Της στην γη, και με ιδρυτή της τον ίδιο τον Χριστό μας, δημιουργεί πάντα τα εχέγγυα για την συνέχιση του έργου της. Ένα έργο που, όπως περιγράφει και το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής επισφραγίζεται με λόγια Του:
"Εγώ σε εδόξασα επί της γης, το έργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω· και νυν δόξασόν με συ, πάτερ, παρά σεαυτώ τη δόξη η είχον προ του τον κόσμον είναι παρά σοι.
Η συνοπτική παράθεση των ιερών Κανόνων της Α΄Οικουμενικής Συνόδου.
Κανών Α': Καταδικάζει την συνήθεια του οικοιοθελούς ευνουχισμού και απαγορεύει την χειροτονία ευνουχισμένων, πλην όσων για ιατρικούς λόγους ή λόγω βασανιστηρίων εξετμήθησαν.
Κανών Γ': Καταδικάζει την συνήθεια των κληρικών όλων των βαθμών να συζούν με νεαρές γυναίκες τις οποίες δεν είχαν παντρευτεί (συνείσακτοι).
Κανών Δ' - Ε': Εισάγεται το «μητροπολιτικό σύστημα», το οποίο ίσχυε στην οργάνωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και καθορίζουν την αρμοδιότητα της επαρχιακής συνόδου στη χειροτονία των επισκόπων.
Κανών ΣΤ': Αναγνωρίζει κατ' εξαίρεση το αρχαίο έθος της συγκεντρωτικής δικαιοδοσίας του επισκόπου της Αλεξάνδρειας στις εκκλησίες της Αιγύπτου, Λιβύης και Πεντάπολης —όπως συνέβαινε και με την εκκλησία της Ρώμης—, ενώ εξαιρεί τη Ρώμη και την Αντιόχεια από το γενικό μέτρο του μητροπολιτικού συστήματος.
Κανών Ζ': Ορίζεται ότι ο επίσκοπος Αιλίας (δηλ. Ιερουσαλήμ) να είναι ο επόμενος στη σειρά απόδοση τιμών.
Κανών Η': Ορίζει τον τρόπο επιστροφής στην εκκλησία της Αιγύπτου των λεγόμενων «Καθαρών» (Μελιτιανό σχίσμα).
Κανών Θ': Αναφέρεται στην συνήθη περίπτωση χειροτονίας πρεσβυτέρων των οποίων δεν εξετάστηκαν τα προσόντα ή οι οποίοι δεν παραμένουν άμεμπτοι.
Κανών Ι': Καταδικάζει τη χειροτονία πεπτωκότων.
Κανών ΙΑ' - ΙΒ': Καθορίζεται η μετάνοια των πεπτωκότων, με αυστηρότερα κριτήρια.
Κανών ΙΓ': Δέχεται ότι είναι δυνατόν να παρασχεθεί Θεία Ευχαριστία επί της επιθανατίου κλίνης.
Κανών ΙΔ': Ορίζεται η μετάνοια των πεπτωκότων κατηχουμένων.
Κανών ΙΕ' - ΙΣΤ': Καταδικάζεται η επιδίωξη κληρικών για μετάθεση σε άλλες εκκλησίες.
Κανών ΙΖ': Καταδικάζει την πλεονεξία και αισχροκέρδεια των κληρικών που προέρχεται από τον έντοκο δανεισμό.
Κανών ΙΗ': Απαγορεύει στους διακόνους να μεταδίδουν και να αγγίζουν τη Θεία Ευχαριστία πριν από τους πρεσβυτέρους, και δεν επιτρέπεται το να κάθονται μεταξύ των πρεσβυτέρων.
Κανών Κ': Απαγορεύει τη γονυκλισία στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής και την ημέρα της Πεντηκοστής. Επισπρόσθετα καθορίστηκε η κοινή ημέρα εορτασμού του Πάσχα.
Κανών Η': Ορίζει τον τρόπο επιστροφής στην εκκλησία της Αιγύπτου των λεγόμενων «Καθαρών» (Μελιτιανό σχίσμα).
Κανών Θ': Αναφέρεται στην συνήθη περίπτωση χειροτονίας πρεσβυτέρων των οποίων δεν εξετάστηκαν τα προσόντα ή οι οποίοι δεν παραμένουν άμεμπτοι.
Κανών Ι': Καταδικάζει τη χειροτονία πεπτωκότων.
Κανών ΙΑ' - ΙΒ': Καθορίζεται η μετάνοια των πεπτωκότων, με αυστηρότερα κριτήρια.
Κανών ΙΓ': Δέχεται ότι είναι δυνατόν να παρασχεθεί Θεία Ευχαριστία επί της επιθανατίου κλίνης.
Κανών ΙΔ': Ορίζεται η μετάνοια των πεπτωκότων κατηχουμένων.
Κανών ΙΕ' - ΙΣΤ': Καταδικάζεται η επιδίωξη κληρικών για μετάθεση σε άλλες εκκλησίες.
Κανών ΙΖ': Καταδικάζει την πλεονεξία και αισχροκέρδεια των κληρικών που προέρχεται από τον έντοκο δανεισμό.
Κανών ΙΗ': Απαγορεύει στους διακόνους να μεταδίδουν και να αγγίζουν τη Θεία Ευχαριστία πριν από τους πρεσβυτέρους, και δεν επιτρέπεται το να κάθονται μεταξύ των πρεσβυτέρων.
Κανών Κ': Απαγορεύει τη γονυκλισία στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής και την ημέρα της Πεντηκοστής. Επισπρόσθετα καθορίστηκε η κοινή ημέρα εορτασμού του Πάσχα.
Τα συμπεράσματα τις Συνόδου υπογράφηκαν από περισσότερους από 318 και ο αριθμός αυτός επικράτησε για συμβολικούς λόγους. Οι επίσκοποι που ήταν παρόντες στη σύνοδο συνοδεύονταν από κατώτερους κληρικούς των οποίων ο συνολικός αριθμός ανερχόταν στο τριπλάσιο ή τετραπλάσιο των επισκόπων.
Η νέα εποχή και η Αγία, Μεγάλη,
Πανορθόδοξος Σύνοδος.
Πανορθόδοξος Σύνοδος.
Ας θυμηθούμε όμως, λόγω της ημέρας, στην αντίστοιχη περίοδο, το καλοκαίρι του 2016, όπου έγινε μια μεγάλη προσπάθεια, με την συγκυρία του εορτασμού της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, να συγκληθεί και η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία μετά από πάρα πολλά χρόνια συσσώρευσης και διόγκωσης των προβλημάτων, που ταλάνισαν και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι τις μέρες μας την απανταχού Ορθοδοξία, θα προσπαθούσε μέσα από αφηγήματα, προτάσεις και συμφωνίες, να λύσει κάποια από αυτά, και για μερικούς υπεραισιόδοξους ιεράρχες μας και προκαθημένους Εκκλησιών, όλα αυτά τα προβλήματα. 
Έτσι λοιπόν αποφασίστηκε τέτοιον καιρό το 2016 από όλες τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες να συγκληθεί μια Μεγάλη Ιερά Σύνοδος, σαφώς όχι Οικουμενική μιας και η Δυτική Εκκλησία έθεσε εαυτόν εκτός του σώματος της Εκκλησίας του Χριστού μας εδώ και έναν αιώνα περίπου, να συσκεφθεί εν Αγίω Πνεύματι , από την 17η έως την 26η Ιουνίου του 2016 στην Κρήτη, για να επιλύσει κάποια θέματα που είναι αγκάθια στην ενότητα της Πίστης μας, την οποία ενότητα θα κλιθεί και να φανερώσει μέσα από τις αποφάσεις που θα πάρει. 
Εμείς, ο λαός, το χριστεπώνυμο πλήρωμα της απανταχού Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού μας, τότε χαρήκαμε και ευχηθήκαμε και προσευχηθήκαμε όλοι μας, η εορτή της Κυριακής της Πεντηκοστής την 19η Ιουνίου, αλλά και η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος την 20η Ιουνίου του 2016, οι μεγάλες αυτές εορτές της Χριστιανοσύνης, που εορτάσθηκαν κατά την διάρκεια της Συνόδου, να συμβάλλουν αγιαστικά στην ομαλή διεξαγωγή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και στο πνεύμα ενότητας μεταξύ των Προκαθημένων των Εκκλησιών που συμμετείχαν στις εργασίες της, και αν μπορέσουν να τους δώσουν την φώτιση που χρειάζονται για να απαλύνουν τα προβλήματα και να βοηθήσουν στην Ενότητα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού μας. 
Αναρωτιόμαστε σήμερα, μετά από τέσσερα ακριβώς χρόνια από το πέρας αυτής της προσπάθειας, άραγε λύσαμε κανένα από τα προβλήματα της Εκκλησίας μας; Αυτή η πολυσυζητημένη Σύνοδος συνέβαλε στην αποστολή της να λειάνει τις αντιθέσεις που υπήρχαν μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών; Συμφωνήθηκε άραγε τότε κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων της Ορθοδοξίας ή μήπως προκάλεσε το λαϊκό αίσθημα και απογοήτευσε με τις συμπεριφορές των Ιεραρχών και την παντελή ασυμφωνία μεταξύ τους; 
Την απάντηση δεν θα την δώσει η ιστοσελίδα μας, άλλωστε δεν είναι αυτός ο ρόλος της, αλλά την έχει δώσει μετά από τέσσερα χρόνια ο ίδιος ο λαός του Θεού μας, που σχεδόν ξέχασε ακόμη και την σύγκλιση της ακόμα. Βέβαια το γεγονός από μόνο του, της προσπάθειας και της συνεύρεσης μεταξύ τόσων προκαθημένων υπό την εποπτεία του Οικουμενικού Πατριάρχου μας, δεν μπορεί παρά να μείνει στην εκκλησιαστική ιστορία, αλλά μέχρι εκεί.
Ευχές για ένα καλό και ευλογημένο καλοκαίρι από την ιστοσελίδα της Ενορίας μας!!!
Ααα!!! και ήσυχο πάνω από όλα, χωρίς κορωνοϊό!!!
Ααα!!! και ήσυχο πάνω από όλα, χωρίς κορωνοϊό!!!
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. β’.
Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις ἐπὶ τὸ μνῆμά σου, καὶ οἱ φυλάσσοντες ἀπενεκρώθησαν, καὶ ἵστατο Μαρία, ἐν τῷ τάφῳ ζητοῦσα τὸ ἄχραντόν σου σῶμα· ἐσκύλευσας τὸν ᾍδην, μὴ πειρασθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ, ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ, δωρούμενος τὴν ζωήν. Ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι.
*παρακάτω, με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα...", ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Κυριακής Ζ΄από του Πάσχα, σε πρωτότυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...
Επάρας ο Ιησούς τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και είπε· Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα· δόξασόν σου τον υιόν, ίνα και ο υιός σου δοξάση σε, καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός, ίνα παν ο δέδωκας αυτώ δώση αυτοίς ζωήν αιώνιον. Αύτη δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν. Εγώ σε εδόξασα επί της γης, το έργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω· και νυν δόξασόν με συ, πάτερ, παρά σεαυτώ τη δόξη η είχον προ του τον κόσμον είναι παρά σοι. Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου. Σοι ήσαν και εμοί αυτούς δέδωκας, και τον λόγον σου τετηρήκασι. Νυν έγνωκαν ότι πάντα όσα δέδωκάς μοι παρά σου εστίν· ότι τα ρήματα α δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, και αυτοί έλαβον και έγνωσαν αληθώς ότι παρά σου εξήλθον, και επίστευσαν ότι συ με απέστειλας. Εγώ περί αυτών ερωτώ· ου περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί ων δέδωκάς μοι, ότι σοι εισί, και τα εμὰ πάντα σα εστί και τα σα εμά, και δεδόξασμαι εν αυτοίς. Και ουκέτι ειμὶ εν τω κόσμω, και ούτοι εν τω κόσμω εισί, και εγὼ προς σε έρχομαι. Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματι σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Ότε ήμην μετ' αυτών εν τω κόσμω, εγώ ετήρουν αυτούς εν τω ονόματι σου ους δέδωκάς μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή πληρωθή. Νυν δε προς σε έρχομαι, και ταύτα λαλώ εν τω κόσμω ίνα έχωσι την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν αυτοίς.
Σήκωσε ο Ιησούς τα μάτια του στον ουρανό και είπε: «Πατέρα, έφτασε η ώρα, φανέρωσε τη δόξα του Υιού σου, ώστε κι ο Υιός σου να φανερώσει τη δική σου δόξα. Εσύ του έδωσες εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους έτσι κι αυτός θα δώσει την αιώνια ζωή σε όλους αυτούς που του εμπιστεύτηκες. Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Ν’ αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως τον μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ φανέρωσα τη δόξα σου πάνω στη γη, αφού ολοκλήρωσα το έργο που μου ανέθεσες να κάνω. Τώρα λοιπόν εσύ, Πατέρα, δόξασε με κοντά σε εσένα με τη δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος. Εγώ σε έκανα γνωστό στους ανθρώπους που τους πήρες μέσα από τον κόσμο και μου τους εμπιστεύτηκες. Ανήκαν σ’ εσένα, και εσύ τους έδωσες σ’ εμένα κι έχουν δεχτεί το λόγο σου. Αυτοί τώρα ξέρουν πως όλα όσα μου έδωσες προέρχονται από σένα γιατί τις διδαχές που μου έδωσες, εγώ τις έδωσα σ’ αυτούς, κι αυτοί τις δέχτηκαν και αναγνώρισαν πως πραγματικά από σένα προέρχομαι και πίστεψαν πως εσύ με έστειλες στον κόσμο. Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ.
Το Ευαγγέλιο
της Κυριακής Ζ΄από του Πάσχα.
(Ιωάν. ιζ΄1-13)
Πρωτότυπο Κείμενο:
Επάρας ο Ιησούς τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και είπε· Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα· δόξασόν σου τον υιόν, ίνα και ο υιός σου δοξάση σε, καθώς έδωκας αυτώ εξουσίαν πάσης σαρκός, ίνα παν ο δέδωκας αυτώ δώση αυτοίς ζωήν αιώνιον. Αύτη δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν. Εγώ σε εδόξασα επί της γης, το έργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω· και νυν δόξασόν με συ, πάτερ, παρά σεαυτώ τη δόξη η είχον προ του τον κόσμον είναι παρά σοι. Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου. Σοι ήσαν και εμοί αυτούς δέδωκας, και τον λόγον σου τετηρήκασι. Νυν έγνωκαν ότι πάντα όσα δέδωκάς μοι παρά σου εστίν· ότι τα ρήματα α δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, και αυτοί έλαβον και έγνωσαν αληθώς ότι παρά σου εξήλθον, και επίστευσαν ότι συ με απέστειλας. Εγώ περί αυτών ερωτώ· ου περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί ων δέδωκάς μοι, ότι σοι εισί, και τα εμὰ πάντα σα εστί και τα σα εμά, και δεδόξασμαι εν αυτοίς. Και ουκέτι ειμὶ εν τω κόσμω, και ούτοι εν τω κόσμω εισί, και εγὼ προς σε έρχομαι. Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματι σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Ότε ήμην μετ' αυτών εν τω κόσμω, εγώ ετήρουν αυτούς εν τω ονόματι σου ους δέδωκάς μοι εφύλαξα, και ουδείς εξ αυτών απώλετο ει μη ο υιός της απωλείας, ίνα η γραφή πληρωθή. Νυν δε προς σε έρχομαι, και ταύτα λαλώ εν τω κόσμω ίνα έχωσι την χαράν την εμήν πεπληρωμένην εν αυτοίς.
Νεοελληνική Απόδοση:
Σήκωσε ο Ιησούς τα μάτια του στον ουρανό και είπε: «Πατέρα, έφτασε η ώρα, φανέρωσε τη δόξα του Υιού σου, ώστε κι ο Υιός σου να φανερώσει τη δική σου δόξα. Εσύ του έδωσες εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους έτσι κι αυτός θα δώσει την αιώνια ζωή σε όλους αυτούς που του εμπιστεύτηκες. Και να ποια είναι η αιώνια ζωή: Ν’ αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως τον μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ φανέρωσα τη δόξα σου πάνω στη γη, αφού ολοκλήρωσα το έργο που μου ανέθεσες να κάνω. Τώρα λοιπόν εσύ, Πατέρα, δόξασε με κοντά σε εσένα με τη δόξα που είχα κοντά σου προτού να γίνει ο κόσμος. Εγώ σε έκανα γνωστό στους ανθρώπους που τους πήρες μέσα από τον κόσμο και μου τους εμπιστεύτηκες. Ανήκαν σ’ εσένα, και εσύ τους έδωσες σ’ εμένα κι έχουν δεχτεί το λόγο σου. Αυτοί τώρα ξέρουν πως όλα όσα μου έδωσες προέρχονται από σένα γιατί τις διδαχές που μου έδωσες, εγώ τις έδωσα σ’ αυτούς, κι αυτοί τις δέχτηκαν και αναγνώρισαν πως πραγματικά από σένα προέρχομαι και πίστεψαν πως εσύ με έστειλες στον κόσμο. Εγώ γι’ αυτούς παρακαλώ.
Δεν παρακαλώ για τον κόσμο αλλά γι αυτούς που μου έδωσες, γιατί ανήκουν σ’ εσένα. Κι όλα όσα είναι δικά μου είναι και δικά σου, και τα δικά σου είναι και δικά μου, και μέσω αυτών θα φανερωθεί η δόξα μου. Τώρα δεν είμαι πια μέσα στον κόσμο ενώ αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σε εσένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς. Όταν ήμουν μαζί τους στον κόσμο, εγώ τους διατηρούσα στην πίστη με τη δύναμη του ονόματος σου. Αυτούς που μου έδωσες τους φύλαξα και κανένας απ’ αυτούς δεν χάθηκε, παρά μόνο ο άνθρωπος της απώλειας, για να εκπληρωθούν τα λόγια της Γραφής. Τώρα όμως εγώ έρχομαι σε σένα και τα λέω αυτά όσο είμαι ακόμα στο κόσμο, ώστε να έχουν τη δική μου τη χαρά μέσα τους σ’ όλη την πληρότητα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου