1) ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ (23/1/2022) "Η θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς" (Λουκά ιη΄, 35-43) & ΟΣΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΟΛΥΜΠΩ.

«Ἰησοῦ υἱέ Δαυίδ, ἐλέησόν με.»

       Οἱ ὧρες, οἱ μέρες καί οἱ νύχτες, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς περνοῦσαν μέσα σ’ ἕνα ἀτελείωτο σκοτάδι. Ἐκεῖνος μέ ὑπομονή κάθεται στήν ἄκρη τοῦ δρόμου μέ τήν παλάμη ἀνοιχτή καί τό χέρι ἁπλωμένο καί παρακαλεῖ τούς περαστικούς νά τόν εὐσπλαχνισθοῦν καί νά τοῦ ρίξουν κάποιο κέρμα γιά νά ἐξασφαλίσει τό καθημερινό ψωμί του. 

      Τά χρόνια ἐκεῖνα ἡ ζωή θα ήταν γεμάτη ἀπό τέτοιες σκηνές μέ ἀναπήρους ἀπό ποικίλες παθήσεις και επαίτες στους δρόμους, κάτι που βλέπουμε βέβαια και στην δική μας εποχή, παρότι  τό σημερινό σύστημα τῶν ὀργανωμένων κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν θα έπρεπε να  τις έχει εξαλείψει με την βοήθεια της επιστήμης ή των πόρων που άν και έχουν περισσέψει στις αναπτυγμένες κατά τα άλλα κοινωνίες μας δεν κατάφεραν να τις εξαφανίσουν, ούτε καν να τις μειώσουν, παρά μάλλον να τις αυξήσουν.

    Αὐτός ὅμως ὁ τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου δεν είναι σαν τους άλλους, αλλά φαίνεται ὅτι ἔχει κάποιες ἐκλεπτυσμένες καί διαφορετικές πνευματικές κεραῖες. Ἄς εἶναι τυφλός στά μάτια. Εἶναι ὅμως φωτισμένος στήν ψυχή, ἔχει καθαρό νοῦ καί δέχεται μέ ἀνοιχτή καρδιά τά μηνύματα ἀπό τόν οὐρανό.

     Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Κυρίου στόν τόπο του καί τό ἄκουσμα τῆς παρουσίας τοῦ πλήθους τόν ὁδηγοῦν νά ζητήσει καί νά μάθει τί συμβαίνει γύρω του. Πληροφορεῖται, λοιπόν, ὅτι περνᾶ ἀπό ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀπό Ναζαρέτ. Τότε δέν ζήτησε οὔτε ἐξηγήσεις οὔτε ἄλλες πληροφορίες. Ἦταν τυφλός, ἐστερημένος τοῦ φυσικοῦ φωτός. Ἦταν ὅμως στολισμένος μέ μιά ὁλόφωτη ψυχή. Ὁ τυφλός κραυγάζει μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς του καί τό ὕψος τῆς φωνῆς του. «Ἰησοῦ υἱέ Δαυίδ, ἐλέησόν με». Ἡ σύντομη αὐτή παρακλητική προσευχή βγαίνει ἀπό τά βάθη τοῦ εἶναί του. Γίνεται μέ ὅλη τήν βεβαιότητα ὅτι ὁ Κύριος εἶναι σέ θέση νά τόν βοηθήσει. Δέν ζητᾶ ἀπό τόν Χριστό οἰκονομική βοήθεια. Ζητᾶ ἔλεος, ζητᾶ χάρη, ζητᾶ θεραπεία καί ἱκετεύει, παρακαλεῖ καί δέεται μέ ταπείνωση καί δημόσια ὁμολογία.

    Ὅσοι προχωροῦσαν μπροστά ἀπό τό πλῆθος τόν παρατηροῦν, τόν ἐπιπλήττουν καί προσπαθοῦν νά τοῦ ἐπιβάλουν σιωπή. Ἐκεῖνος ὅμως ἐπιμένει. Φωνάζει πιό δυνατά καί πιό πειστικά. «υἱέ Δαυίδ, ἐλέησόν με.» Ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι «τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω» (Ἰωαν. στ΄ 37) καί «πᾶς γάρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει καί τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται» (Ματθ. ζ΄) διατάσσει νά τόν ὁδηγήσουν κοντά του.

     Ἀφοῦ δέ πλησίασε ὁ τυφλός, ὁ Κύριος τόν ἐρωτᾶ: «τί σοι θέλεις ποιήσω;» Τί ζητᾶς νά κάμω σ΄ ἐσένα; Ὁ τυφλός ὑποβάλλει τό αἴτημά του. «Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω». Χωρίς περιστροφές ζητᾶ ἀπό τόν Κύριο τό φῶς του. Μέ τήν λέξη «Κύριος» ὁμολογεῖ τήν πίστη του στή θεότητά του. Μέ τή λέξη «υἱέ Δαυίδ» τόν ἀναγνωρίζει ὡς τό γνήσιο Μεσσία, ὡς τόν ἀπόγονο τοῦ Δαυίδ.

    Ὁ Κύριος ἔρχεται τώρα καί ἐπιβραβεύει τήν πίστη καί προβάλλει τήν ὁμολογία τοῦ τυφλοῦ στά μάτια, ἀλλά φωτισμένου πνευματικά.  «ἀνάβλεψον»  Λάβε τό φῶς σου. «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Ἡ πίστη σου σέ ἔσωσε. Ἀμέσως ὁ τυφλός ἀπέκτησε φῶς στά μάτια καί ἀκολούθησε τόν Ἰησοῦ Χριστό μέ δοξολογία στό Θεό. Τότε ὅλος ὁ κόσμος, ὁ ὁποῖος τόν εἶδε, δοξολογοῦσε τόν Θεό.

    Ἐπειδή κάποιος τυφλός γνώρισε τόν Κύριο καί ἔλαβε φυσικό φῶς, ὁ κόσμος καί ὁ τυφλός μαζί δοξολόγησαν τόν Θεό. Είναι μια δικαιολογημένη πράξη αυτή που έκαναν γιατί μπροστά τους ο Χριστός πραγματοποίησε ένα θαύμα. Βέβαια από την άλλη δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Ιησούς μέσα από τα κηρύγματα Του μα είπε πως «Ότι εώρακάς με πεπίστευκας·  μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιωάν. κ΄ 20).  

    Όμως και αργότερα, αμέσως μετά την Σταύρωση και την Ανάσταση Του δεν συνέχισε να επιτελείτε το ίδιο θαύμα μέσω των Αποστόλων Του; 

Και κατόπιν, στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και αργότερα, ο Χριστός δεν ήταν πάντα δίπλα στην Εκκλησία Του και συνέχισε να θαυματουργεί, να μοιράζει το Φώς Του μέσω των μυριάδων των Αγίων Του; Να όπως και του σημερινού Αγίου μας από τον κοντινό μας  Όλυμπο, τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, του οποίου το Μοναστήρι είχαμε την χαρά και την ευλογία να επισκεφθούμε τον Οκτώβριο του 2018, τότε που ο κορωνοϊός, η πανδημία, ή "Αλφα", ή "Δέλτα", ή "Όμικρον", οι μάσκες, τα αντισηπτικά, τα εμβόλια, τα tests, ήταν ένα αστείο, τότε που είχαμε ακόμα πολλά παιδιά στα κατηχητικά της "Ιθάκης" μας, πριν μας τα διαλύσει όλα η covid-19 με το καταστροφικό πέρασμα της, που κρατά δυο ολόκληρα χρόνια τώρα. Πολύ γρήγορα να σας πω, πως έζησε γύρω στο 1500 μ.Χ. στην Θεσσαλία, ενώ πολύ συγκινητικό είναι, σύμφωνα με μαρτυρίες πως βρέφος ακόμα τις Τετάρτες και τις Παρασκευές δεν θήλαζε από την μητέρα του, ενώ πάνω από το κεφαλάκι του έβλεπαν να λάμπει οι γονείς του ένας μεγάλος Σταυρός όταν κοιμόταν. Σπούδασε στην Αθωνιάδα Σχολή και έμεινε στο Άγιον Όρος υποταγμένος στον Γέροντα του, όπου και διέπρεψε εκεί με το ήθος και την εν γένει συμπεριφορά του, 

έγινε μεγαλόσχημος μοναχός και διακρίθηκε για τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός, λένε πως ήταν άριστος καλλιγράφος, μέχρι που βρήκε..."στον κόσμο", έτσι χαριτωμένα αναφέρουν οι αγιορείτες μοναχοί τον κόσμο εκτός του Αγίου Όρους, και έφτιαξε από το τίποτα το Μοναστήρι του ψηλά στον Όλυμπο, ενώ ο κόσμος τον αγαπούσε, ακόμα και οι Τούρκοι κατακτητές της σκλαβωμένης τότε Ελλάδας, και συνέρρεε κοντά του, ενώ αυτός για να τους αποφύγει έφυγε σε μια σπηλιά, μακριά από το μοναστήρι, και πολλά ακόμα μεγάλα και θαυμαστά έκανε εν ζωή ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω, αλλά και κατόπιν της Κοιμήσεως του, τα οποία αν θέλετε, για να μην γίνει μεγάλο το άρθρο μας, μπείτε με ένα κλικ , στην ιστοσελίδα της Ενορίας μας να δείτε το ολοκληρωμένο αφιέρωμα που γράψαμε προς τιμήν του. 

       Αλλά και σήμερα, στην σημερινή εποχή, αυτήν την βάρβαρη και αποκαλυπτική..."άρρωστη" εποχή, δεν συνεχίζεται το θαυματουργικό έργο του Χριστού μας; Δεν συνεχίζεται η θεραπεία όλων υμών των "τυφλών" να  συντελείται μέσω των ιερέων Του, μέσα από τα Μυστήρια που επιτελούν στο όνομα της Αγίας Τριάδος; Η παρουσία του Χριστού μας δεν αποκαλύπτεται καθημερινά στις μέρες μας μέσω των ίδιων των ανθρώπων, μέσω της προσευχής και της ανυπόκριτης αγάπης και της πίστης τους;

   Και δεν χρειάζεται να πάτε μακριά αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες, ακόλουθοι της ιστοσελίδας μας, για να ανακαλύψετε τα θαύματα αυτά του Χριστού μας, γιατί γίνονται και εδώ στην γειτονιά μας, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, σήμερα, τώρα, μέσα στην "ολοκαίνουργια" πια εκκλησιά μας, των Αγίων Θεοπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, το «πατρικό σπίτι» της Παναγίας Κόρης τους, στον υπέργειο, περίλαμπρο και πανέμορφο Ιερό Ναό που τους χτίσαμε επάνω από την κατακόμβη που τόσα χρόνια εξυπηρετούσε τις λατρευτικές μας ανάγκες και ήδη από τώρα παραδόθηκε στα παιδιά μας, για τις ανάγκες της "Ιθάκης" τους, της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας των κατηχητικών σχολειών τους, αλλά και στο Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο μας, που έχει και όνομα πια, οι κυρίες μας το ονόμασαν, "Με ανοιχτές αγκάλες" για να υποδηλώνει ακριβώς την χρησιμότητα του.

    Γίνονται και είναι έκδηλα και πάμπολλα πια τα θαύματα, με τις πρεσβείες των δικών μας Αγίων, που σαν προστάτες των άτεκνων ζευγαριών, βοηθούν τα νέα ανδρόγυνα που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και γονατίζουν σε κάθε επίσκεψη τους μπροστά στην θαυματουργή Εικόνα της προσευχής των Αγίων Θεοπατόρων, αλλά προσκυνούν και στα σεπτά Λείψανα των Αγίων μας που θησαυρίζουμε στον Ναό μας, και στο επίσης "ολοκαίνουργιο" παρεκκλησάκι τους μπαίνοντας στον κυρίως Ναό μας αριστερά, ζητώντας να τους χαρίζουν το Θείο Δώρο της τεκνογονίας κλίνοντας το γόνυ έμπροσθεν των Ιερών Λειψάνων τους και παίρνοντας την ευχή της Αγίας Άννας, την οποία και διαβάζουν οι ιερείς του Ναού κάθε Τρίτη στην Ιερά Παράκληση ή τις Κυριακές μετά την Θεία Λειτουργία.

      Και το αποτέλεσμα των παρακλήσεων μας, το Θαύμα της τεκνογονίας είναι φανερό. Δεν κρύβεται πια!!! Φαίνεται από τα πολλά παιδιά που γεμίζουν τα σκολειά μας, ενώ αναγκαστήκαμε να προσθέσουμε και έναν ολόκληρο όροφο για να τα χωρέσουμε στο 3ο Δημοτικό Σχολείο μας, ενώ αργά ή γρήγορα, σύντομα λέω εγώ, το ίδιο θα αναγκαστούμε να κάνουμε και με το 4ο Νηπιαγωγείο μας, ίσως να φτιάξουμε από την αρχή ένα ακόμα καινούργιο. Βρίσκεται έκδηλα αποτυπωμένο στην πληθώρα των παιδιών του Ιωακείμ και της Άννας, που έρχονται στην εκκλησιά μας οδηγούμενα από τους γονείς τους, για να τα σαραντίσουμε, να τα βαπτίσουμε και να τα μυρώσουμε και να τα εισοδεύσουμε στην εκκλησιά που χτίσαμε για αυτά.

Αργότερα και να τα κοινωνήσουμε, να τα γνωρίσουμε πρώτα εμείς και μετά να τα εντάξουμε στην «Ιθάκη» μας, την Ενοριακή Νεανική Εστία μας και να τα συστήσουμε στους Θεοπάτορες Αγίους μας, αλλά και να τους δείξουμε σε αυτά ως τους Αγίους προστάτες τους, που θα συνεχίσουν να θαυματουργούν, όσο όμως και εμείς αγαπημένοι και μονοιασμένοι τους το ζητάμε με την προσευχή μας, όσο εμείς πανηγύρια θα τελούμε στις χαρές των γιορτών τους.

Μάλιστα δράττοντας την ευκαιρία ας επαναλάβουμε πως υπερβαλλόντως μα τόσο δίκαια τους εορτάζουμε τρείς φορές τον χρόνο. Μια στο καταχείμωνο στην εορτή της Συλλήψεως της Θεοτόκου από την Αγία Άννα μας, «…τον Δεκέμβρη στις 9, που έχει η Άννα την γιορτή της», όπως λέει και το όμορφο αυτό λαϊκό τραγούδι, μια το κατακαλόκαιρο, την 25 Ιουλίου για την εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας Άννας μας, και τέλος σε μια μεγάλη γιορτή και στήνοντας ένα όμορφο και μεγάλο πανήγυρι τους τιμούμε μπροστά στην ολοκαίνουργια εκκλησιά μας, στο μεγάλο προαύλιο του Ιωακείμ και της Άννας, την 9η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, για την εορτή της Σύναξης των Αγίων Θεοπατόρων, παρουσία κλήρου και λαού. Τους αγαπούμε τιμώντας τους δεόντως ως τους Αγίους προστάτες μας και προστάτες των ζευγαριών που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και ζητούν την βοήθεια και τις πρεσβείες τους μαζί με αυτές της Θεοτόκου κόρης τους, της Παναγίας μας, προς τον Εγγονό τους και Θεό μας, τον Χριστό και ιδρυτή της Εκκλησίας μας.

       Λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι διαδικτυακοί έτσι, με αυτόν τον τρόπο, με χαρές, πανηγύρια και γιορτές, ο χριστιανός βελτιώνει την ζωή του, και από εκεί που ζεῖ τυφλός μέσα στό σκοτάδι τῆς πλάνης, στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας κάθε εἴδους, κατόπιν έρχεται ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, τόν ἐπισκιάζει, καί αυτός βρῖσκει τό δρόμο του, βρίσκει το φώς του, όπως ακριβώς έκανε και ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου και που μας διηγείται τόσο όμορφα ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Πρώτα ακολούθησε τον θόρυβο της πομπής του Χριστού, ρώτησε και έμαθε τι συμβαίνει και κατόπιν έκανε την ομολογία του και ζήτησε παρακλητικά το φως του από Αυτόν, κινήσεις που πρέπει να κάνουμε και όλοι εμείς, για να βρούμε ως «τυφλοί» το φως μας. 

Τι δηλαδή πρέπει να κάνουμε;

       Κάθε Κυριακή, αλλά και όποτε έχει προγραμματίσει η Ενορία μας την τέλεση Θείας Λειτουργίας (υπάρχει πάντα στην διάθεση σας το μηνιαίο πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών και των δραστηριοτήτων της, σε έντυπη μορφή στις προθήκες του ναού μας, ή και σε ηλεκτρική μορφή στην ιστοσελίδα μας...κάντε κλικ εδώ και δείτε το πρόγραμμα του Ιανουαρίου 2022, και στα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που διαθέτει η Ενορία μας) τώρα μάλιστα που έστω και υπό αυτές τις περίεργες συνθήκες είναι ανοιχτοί οι χώροι λατρείας, οι οποίοι θυμίζω πως λειτούργησαν κάποια στιγμή "κελεισμένων των θυρών", ενώ ανοιγοκλείνουν δυο χρόνια τώρα, ανάλογα με τα επιδημιολογικά δεδομένα και τα κέφια του "κορωνοϊού", ο οποίος και μας μετ_άλλαξε τα φώτα με την τελευταία μετάλλαξη του, την "Όμικρον". 

     Να αφήσουμε για λίγο το ζεστό μαξιλάρι μας...ίσως όχι πάντα αδιαμαρτύρητα και με ιδιαίτερη προθυμία, να φορέσουμε τα καλά μας...προσέξτε!!! μέσα και έξω, να αγοράσουμε ή να παρασκευάσουμε οι ίδιοι την προσφορά, το πρόσφορο, την λειτουργιά μας, να αφήσουμε το δίπτυχο της οικογενείας μας για να διαβάσει ο ιερέας στην Αγία Πρόθεση, να βάλουμε τις δυο αγνές λαμπάδες μας στην Εφέστιο Εικόνα των Αγίων μας, που μας καμαρώνουν από την θέση τους αριστερά μέσα στο κιβώριο που τους τοποθετήσαμε με ευλάβεια, κάθε που μπαίνουμε στην εκκλησιά τους, και δυο μεγάλες λαμπάδες να ανάψουμε στην Αγία Τράπεζα να κάψουν κατά την Θεία λειτουργία, να αφήσουμε ένα λουλούδι πάνω στην λειψανοθήκη και να στολίσουμε τα Ιερά Λείψανα των Αγίων μας, που είναι τοποθετημένα στο όμορφο υπερυψωμένο προσκυνητάρι της "Τρίχρονης Παναγιάς" μας που τους φτιάξαμε μπαίνοντας στον κυρίως Ναό αριστερά, 

για να μας βλέπουν όλους από εκεί ψηλά, να φέρουμε το κρασί, το "νάμα" για την Θεία Κοινωνία και το λαδάκι για τα καντήλια των Αγίων μας, να προσφέρουμε την αγάπη μας στον δίσκο που κάθε Κυριακή, χρόνια τώρα, από τα Αποστολικά ακόμα, τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, περιφέρεται από τους συνεργάτες του Ιερού Ναού μας, μιας καινούργιας εκκλησιάς, με πολλές-πολλές ατέλειες ακόμα, που όμως μας φιλοξενεί και μας υποδέχεται κάθε Κυριακή, γιορτή και σχόλη, εξυπηρετώντας τις λατρευτικές ανάγκες μας, με προτεραιότητα στην κάλυψη των αναγκών μας, ίσως την αγορά των χαλιών που οπωσδήποτε πρέπει να στρώσουμε, αφού ο χειμώνας δεν αστειεύεται πλέον.

      Και όλα αυτά, να μην τα κάνουμε μόνοι μας, αλλά να πάρουμε τα παιδιά μας αγκαλιά ή από το χέρι και τα βήματα στην εκκλησιά μας να οδηγήσουμε, τηρώντας παράλληλα και όλα τα μέτρα ασφαλείας κατά του κορωνοϊού μέσα και έξω από τον ναό μας...σας τα έχω πει, κουράζοντας σας, χιλιάδες φορές, δυο ολόκληρα χρόνια τώρα, τα ξέρετε πια καλύτερα και από εμένα και μάλιστα τα τηρείτε και καλύτερα από εμένα και σας ευχαριστώ από καρδιά για αυτό. Με την δια ζώσης παρουσία μας να ακολουθήσουμε όλοι μαζί το γλυκό κάλεσμα της καμπάνας της εκκλησιάς μας, να έρθουμε και να ανάψουμε το κεράκι μας ενθυμούμενοι ζώντες και κεκοιμημένους,  μπαίνοντας στον πρόναο, να προσκυνήσουμε τις πρόχειρες εικόνες  

που προσωρινά βάλαμε μέχρι να βρεθεί ο δωρητής που θα αναλάβει την αξία της αγιογράφησης των πραγματικών, να δούμε τα καινούργια ασημένια κανδήλια μας, που παραμένουν όμως ανεξόφλητα ακόμα, και κατόπιν να πούμε στον Χριστό και Θεό μας, ένα μεγάλο «ευχαριστώ», κατά το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας που ακολουθεί, να του πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» που είναι δίπλα μας, πάνω μας, μέσα μας, να κοινωνήσουμε και να επικοινωνήσουμε μαζί Του και με τους συνανθρώπους μας, κατά το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και της Μεταλήψεως, και τέλος για να τον χιλιοευχαριστήσουμε, που μένει μαζί μας παρ’ όσα εμείς του κάνουμε και Αυτός δεν λέει να μας αφήσει να φύγουμε από τον δρόμο Του και να ξεστρατίσουμε. Να του πούμε με συντριβή…

…Ευχαριστούμε Θεέ μου για την παρουσία και την αγάπη Σου, για την πάντα ανοιχτή αγκαλιά Σου!!!

Καλή και ευλογημένη Κυριακή σε όλους και σε όλες!!!

*παρακάτω θα δείτε το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής στο πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση... 

Κυριακή ΙΔ΄Λουκά

(23-1-2022)

"Η θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς"

(Λουκά ιη΄, 35-43)

Πρωτότυπο κείμενο: Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν Ἰησοῦν εἰς Ἱεριχῶ τυφλὸς τὶς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τὶ εἴη τοῦτο. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Καὶ ἐβόησε λέγων Ἰησοῦ υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησον μέ. Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήση - αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν υἱὲ Δαβίδ, ἐλέησον μέ. Σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων τὶ σοὶ θέλεις ποιήσω· ὃ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καὶ ὃ Ἰησοῦς, εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον ἡ πίστις σου σέσωκε σέ· καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τὸν Κύριον δοξάζων τὸν Θεὸν καὶ πᾶς λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεὼ.

Νεοελληνική απόδοσις: Εκείνο τον καιρό, καθώς πλησίαζε ο Ιησούς στην Ιεριχώ καθόταν ένας τυφλός κοντά στο δρόμο και ζητιάνευε. Όταν άκουσε πως περνάει πολύς κόσμος, ρώτησε τι ακριβώς συμβαίνει. Του απάντησαν δε πως ο Ιησούς ο Ναζωραίος περνάει από μπροστά του. Τότε φώναξε δυνατά: «Ιησού υιέ Δαβίδ, ελέησε με». Εκείνοι που προπορεύονταν τον μάλωναν για να σωπάσει. Αυτός όμως φώναζε πολύ περισσότερο. «Υιέ του Δαβίδ, ελέησε με». Αφού σταμάτησε ο Ιησούς, έδωσε εντολή να τον φέρουν μπροστά του. Όταν αυτός (τυφλός) πλησίασε τότε τον ρώτησε (ο Κύριος). «Τι θέλεις να σου κάνω;» Εκείνος δε είπε: «Κύριε, θέλω να ξαναδώ (με τα μάτια μου). Και ο Ιησούς του είπε: «Ανάβλεψε· η πίστη σου σε έσωσε. Και αμέσως ξαναείδε το φως του και ακολουθούσε τον Κύριο δοξάζοντας το Θεό. Και όλος ο λαός, όταν είδε (το θαύμα) δόξασε το Θεό.

Καλή Κυριακή!!!