Αναρτήθηκε από
Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα,
το απόλυτο πρότυπο του Γάμου
και της οικογενειακής ζωής.
Με ηρεμία πια και συνεχίζοντας την..."μοναξιά" της λατρευτικής και λειτουργικής καθημερινότητας μας στον ολοκαίνουργιο Ιερό Ναό μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, μετά το όμορφο εορταστικό τριήμερο της Ενορίας μας και την Μικρή χειμωνιάτικη Πανήγυρη μας, που τελούμε κάθε χρόνο για την Σύλληψη της Αγίας Άννας, αλλά και τώρα που έχουμε τον χρόνο, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και των μέτρων που μας έχουν επιβληθεί, απευχόμενοι τα χειρότερα...ειδικά τώρα που περιμένουμε εναγωνίως της Γέννηση του Θεανθρώπου για να γαληνεύσει και να ομορφαίνει η ψυχή μας, ας αναρτήσουμε ένα ακόμα άρθρο μας, με αποκλειστικό θέμα, τι άλλο...την Αγία προστάτιδα μας, την Αγία Άννα, που..."τον Δεκέμβρη στις 9", είχε την γιορτή της και που μαζί με τον ομόζυγο της Ιωακείμ, τους Αγίους και Δικαίους Θεοπροπάτορες, είναι και οι προστάτες και η ελπίδα και η καταφυγή και η βοήθεια των άτεκνων ζευγαριών, ως γονείς της Παναγίας Θεοτόκου, δηλαδή, η κατά σάρκα "γιαγιά" και ο "παππούς" του Χριστού μας.
Κάθε φορά τώρα, που αναφερόμαστε στις αναρτήσεις μας για τους Αγίους προστάτες μας, τον Ιωακείμ και την Άννα, σκεφτόμαστε πως έχουμε πια καλύψει τα πάντα, όσον αφορά τον βίο τους, την ζωή τους με την Παναγία κόρη τους, την προσευχή και τον αγώνα τους, την πίστη τους στον Θεό. Όμως πάντα αυτοί οι δυο Άγιοι, το Δίκαιο ζευγάρι του Ιωακείμ και της Άννας, οι δικοί μας Άγιοι, μας διαψεύδουν, αφού μέσα από την ζωή τους υπάρχουν πτυχές που αν κοιτάξουμε λίγο πιο βαθιά θα βρούμε και άλλους θησαυρούς που συνοδεύουν την βιοτή τους και μπορούν να μας παραδειγματίσουν στους πνευματικούς μας αγώνες. 
Στο σημερινό άρθρο μας με τον τίτλο: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΑΤΟΡΕΣ, ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΑ. "Ο Γάμος και η οικογένεια",
θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε και να φωτίσουμε μια άλλη πτυχή της ζωής των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων, γονέων της Παναγίας μας και προγόνων του Χριστού μας, την πτυχή του θεάρεστου εκείνου ζευγαριού που αρχικά συνδέθηκε με τα ιερά δεσμά του γάμου και κατόπιν από κοινού αγωνίστηκε να..."πείσει" τον Θεό πως αξίζει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και να δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια.
Ο Ιωακείμ και η Άννα δεν ήθελαν παιδί “εγωϊστικά”, ούτε ψυχολογικά ή συναισθηματικά. Δεν ήθελαν να γεννήσουν παιδί για τον εαυτό τους, αλλά για τον Κύριο. Η τεκνογονία θεωρούνταν τότε “υποχρέωση” απέναντι στον Θεό. Εκεί ακριβώς συνίσταται η ντροπή και το “όνειδος” της ατεκνίας. Το θαυμάσιο αυτό ζεύγος, ο Ιωακείμ και η Άννα, όχι μόνο ήταν πολύ αγνοί και ελεήμονες και το σπίτι τους ήταν καταφύγιο και λιμάνι για κάθε πονεμένο, αλλά και πέρασαν τη ζωή τους με εξαντλητικές προσευχές προσπαθώντας να ευαρεστήσουν τον Θεό. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό ή κοσμικό φρόνημα. Μόνη τους έγνοια ήταν να ευαρεστήσουν τον Θεό.
Παρακαλούσαν τον Θεό όχι για κάτι δικό τους, αλλά για κάτι δικό Του! Απίστευτος ο ζήλος τους! Προσέξτε! Δεν παρακαλούσαν τον Θεό να εκπληρώσει δικό τους θέλημα, αλλά δικό Του! Αντί να ξεγνοιάσουν λίγο και να ξεκουραστούν σαν άνθρωποι και “να ζήσουν τη ζωή τους”, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο – δυνατό ή αδύνατο – να ευαρεστήσουν τον Κύριο. Αν είναι πίστη το να ζητάμε κάτι εύλογο για εμάς, για δική μας διευκόλυνση και παρηγοριά, πόσο περισσότερο πίστη και ασύγκριτα πιο αξιέπαινο είναι να κουραζόμαστε και να παιδευόμαστε να ζητάμε κάτι αποκλειστικά για το θέλημα του Θεού; Σχεδόν αδιανόητο είναι κάτι τέτοιο για τον κόσμο.
Σε κάποιον από τους Ψαλμούς και συγκεκριμένα στον 131/ρλα΄ 1-5 γράφει: "Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ Δαυΐδ καὶ πάσης τῆς πρᾳότητος αὐτοῦ,..."
(Ενθυμήσου, Κυριε, τον Δαυίδ και όλην αυτού την ανεξικακίαν, την μάκροθυμίαν και την ταπεινοφροσύνην, δια των οποίων ευηρέστησεν εις σέ). "...ὡς ὤμοσε τῷ Κυρίῳ, ηὔξατο τῷ Θεῷ Ἰακώβ·..."
(Ενθυμήσου ότι ένορκον έδωκεν υπόσχεσιν εις σε τον Κυριον, έκαμε τάξιμον εις σε τον Θεόν του ισραηλιτικού λαού).
"...εἰ εἰσελεύσομαι εἰς σκήνωμα οἴκου μου, εἰ ἀναβήσομαι ἐπὶ κλίνης στρωμνῆς μου,..."
(Είπε· Δεν θα εισέλθω εις την σκηνήν που κατοικώ, ούτε θα ανεβώ στο στρωμένο κρεββάτι μου),
"...εἰ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου,..."
(ούτε θα παραδώσω τα μάτια μου στον ύπνον και τα βλέφαρά μου στον νυσταγμόν· δεν θα δώσω ανάπαυσιν στους κροτάφους μου),
"...ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ, σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ."
(μέχρις ότου εύρω κατάλληλον τόπον δια τον Κυριον, δια την κατοικίαν του Θεού του Ιακώβ.)
Έτσι και ο Ιωακείμ και η Άννα, οι οποίοι ήταν άξιοι απόγονοι του Δαυΐδ. Και αυτοί ένα σκήνωμα του Θεού ήθελαν να γεννήσουν, μια αγία ψυχούλα που να ανήκει σε Αυτόν, όπου Αυτός θα αναπαύεται, και που Αυτός θα καταυγάζει και θα ευφραίνει με τις άκτιστες θείες ενέργειές Του εις τους αιώνας των αιώνων. Ενδεικτικό του ότι οι άγιοι δεν ήθελαν για τον εαυτό τους το παιδί, είναι ότι, όπως είχαν τάξει, το αποχωρίστηκαν και το αφιέρωσαν στο Ναό μόλις έγινε τριών ετών. Πόση πίστη απαιτεί και αυτό, όταν πρόκειται για γονείς που αγαπούν το παιδί τους,
και μάλιστα ένα παιδάκι τόσο γλυκύτατο και τρισχαριτωμένο, όπως κατά γενική ομολογία ήταν η Παναγία κόρη τους, η γλυκιά Μαριάμ.
και μάλιστα ένα παιδάκι τόσο γλυκύτατο και τρισχαριτωμένο, όπως κατά γενική ομολογία ήταν η Παναγία κόρη τους, η γλυκιά Μαριάμ. Το παράδειγμα των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας μας διδάσκει, μεταξύ πολλών άλλων, και το πόσο πολύ πρέπει να εκτιμάμε την τεκνογονία και να αγαπάμε τα παιδιά. Οι Άγιοι αυτοί αφήνουν τελείως μα τελείως αναπολόγητους όσους κάνουν εκτρώσεις ή όσους δεν θέλουν να κάνουν παιδιά ή όσους δεν θέλουν και δεν αγαπούν τα παιδιά που έχουν. Το ίδιο και όλους όσους επικαλούνται ένα σωρό δικαιολογίες για να μην κάνουν το θέλημα του Θεού.
Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να σημειώσω και να υπογραμμίσω ιδιαιτέρως στην αγάπη όλων των αναγνωστών και φίλων της ιστοσελίδας μας,
το σθένος και την πίστη που χρειάζονται και οι δυο γονείς, μα ιδιαίτερα μια μάνα...όχι όμως μια οποιαδήποτε μάνα,
το σθένος και την πίστη που χρειάζονται και οι δυο γονείς, μα ιδιαίτερα μια μάνα...όχι όμως μια οποιαδήποτε μάνα,που επί πολλά χρόνια παρακαλούσε τον Θεό για ένα παιδί, όταν τελικά το αποκτήσει να θελήσει εκπληρώνοντας το τάμα της, να το προσφέρει πίσω σε Αυτόν. Κάποιος που δεν μπορεί να καταλάβει την πίστη της Αγίας Άννας στον Θεό, ίσως να την χαρακτήριζε άκαρδη και άπονη μητέρα και δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να κατανοήσει την αναγκαιότητα της εκπλήρωσης του τάματος της στον Θεό, που ποτέ δεν το ξέχασε.
 |
| Έτσι θα είναι ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων, της Νέας Ευκαρπίας, όταν, πρώτα ο Θεός, ολοκληρωθεί. |
 |
| Κάθε χρόνο ανήμερα της Μικρής Πανήγυρης μας για την Κοίμηση της Αγίας Άννας, τελείτε Αγιασμός στον επάνω και υπό κατασκευή ακόμα Ναό μας, μέχρι και τα Θυρανοίξια του τον Οκτώβριο του 2019. |
εγκυμοσύνη, όταν χιλιάδες είναι τα ζευγάρια που αγωνίζονται...εμείς εδώ στον ναό μας το ζούμε καθημερινά, παρακαλώντας τους Αγίους μας, τον Ιωακείμ και την Άννα, οι οποίοι αγκαλιάζοντας τους με στοργή και κατανόηση, έγιναν οι προστάτες τους πια και οι αρωγοί στις προσπάθειες τους, και εδώ στον Ιερό Ναό τους, των Αγίων Θεοπατόρων στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, λύνουν θαυματουργικά με την ιδιαιτέρα ευχή της Αγίας Άννας που διαβάζουν οι ιερείς μας, τα δεσμά της ατεκνίας τους για να μπορέσουν και αυτοί να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί.
Αποδεικνύουν έμμεσα όμως,
Μέσα στην προσωρινή κατακόμβη που μας φιλοξενούσε παλαιότερα...για μια ολόκληρη δεκαετία,
και τώρα στον επάνω, περίλαμπρο και περικαλλή, ολοκαίνουργιο Ιερό Ναό μας, που θα αγωνιστούμε να αποπερατώσουμε πλήρως, αλλά τον λειτουργούμε και τον χαιρόμαστε ήδη από το Σαββατοκύριακο 12 & 13 Οκτωβρίου 2019, οπότε και τελέσαμε τα "Θυρανοίξια" του, μοναδικό στον κόσμο Ενοριακό Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων, έχουμε την μεγάλη ευλογία, εμείς οι Αθοκηπιώτες, αλλά και όλοι οι προσκυνητές του που έρχονται να προσευχηθούν και να ζητήσουν την χάρη τους, να έχουμε το όμορφο, υπερυψωμένο μικρό προσκυνητάρι,
Στους τοίχους του και στα προσκυνητάρια του, θα δείτε να περνά από μπροστά σας όλη η ζωή της τρίχρονης Παναγίας μας μαζί με τους υπερήλικες και Δικαίους γονείς της. Αρχικά «την Προσευχή των Αγίων Θεοπατόρων», πάντα στολισμένη με τα τάματα που αφήνετε προσδοκώντας τις πρεσβείες τους στον Εγγονό τους 
«την Σύλληψη της Αγίας Άννας», και τον εναγκαλισμό του όμορφου αυτού ζευγαριού της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, «την Γέννηση της Θεοτόκου», συγκινητική εικόνα και όμορφη όσο καμιά, «την Κολακεία της Παναγίας», με την παιδούλα Μαριάμ να εναλλάσσει τις αγκαλιές των γονιών της σαν ένα απλό παιδί, «την Επταβηματίζουσα Παναγιά», όπου κάνοντας τα πρώτα επτά άγουρα βηματάκια της να πέφτει στην αγκαλιά της Αγίας Άννας, «τα Εισόδια της Θεοτόκου», όπου με κάθε επισημότητα εισοδεύεται από τους γονείς της, σύμφωνα με το "τάμα"...την υπόσχεση τους, η τρίχρονη Μαρία στον Ναό και παραδίδεται στα χέρια του Αρχιερέα Ζαχαρία που θα την οδηγήσει στα Άγια των Αγίων, και τέλος «την Αγία Γιαγιά της Ορθοδοξίας» την Αγία Άννα με την τριετή Παναγία στην αγκαλιά της
ευλογιών από τα Ιερά και θαυματουργά Λείψανα των προστατών Αγίων μας, του Ιωακείμ και της Άννας, που αγκαλιάζουν τον κάθε ένα από εμάς και τις οικογένειες μας, που και εμείς με την σειρά μας φροντίζουμε για την ευπρέπεια του Οίκου τους, το «σπίτι» τους και «πατρικό σπίτι» της Παναγίας κόρης τους, που τώρα ακόμα συνεχίζουμε αδιάκοπα να ολοκληρώνουμε και να καλλωπίζουμε το εσωτερικό του και αργότερα το εξωτερικό του, αλλά που τον λειτουργούμε και τον χαιρόμαστε, έστω και με τις ατέλειες του, που προσδοκούμε όμως πολύ σύντομα να τις καλύψουμε και αυτές.
Και δύο λόγια για τους ανθρώπους της διακονίας του Ιερού Ναού των Αγίων
Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, τους επιτρόπους και τα στελέχη της εκκλησίας μας, τους άνδρες, τις γυναίκες, ακόμα και τα παιδιά μας, τους ευλογημένους εκείνους ακούραστους εργάτες του Θεού, που έχουν αναλάβει με ανιδιοτέλεια και αγάπη περισσή την ευθύνη του ναού μας, αλλά και για όλους όσους κάνουν ένα βήμα μπροστά κάθε φορά που θα τους ζητηθεί από τους ιερείς του Ναού και προσφέρουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία της Ενορίας τους.
η καλοσύνη και η αγάπη που πρέπει να τους περιβάλλουμε πρέπει να είναι δεδομένη, η διακονία του καθένα μας στο πόστο που του αναλογεί πρέπει να είναι αγόγγυστη και ανιδιοτελής και τότε...μόνο τότε, θα μπορούμε να χαιρόμαστε για την πρόοδο της Ενορίας μας σε όλους τους τομείς, κατά τις δύσκολες μέρες που περνά η χώρα μας με την μια κρίση να διαδέχεται την άλλη, την νοικοκυροσύνη, την πλούσια λειτουργική ζωή της εκκλησίας μας και τις πάμπολλες δραστηριότητες μας. 
αλλά παράλληλα πλέον με την "Ιθάκη" μας, εξυπηρετεί και τους "Κύκλους Μελέτης Αγίας Γραφής" των νέων μητέρων και των μεγαλυτέρων γυναικών μας, μα και την φιλανθρωπία και τον αγώνα μας ακόμα και κατά της πείνας με το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο μας, που πρόσφατα ονόμασαν οι κυρίες μας, "Με ανοιχτές Αγκάλες".
Και μην λησμονούμε τα όμορφα πανηγύρια μας, μικρά και μεγάλα, τον Μαΐο στον Άγιο Χριστόφορο με τον Αγιασμό του για τα αυτοκίνητα και στον Άγιο Παχώμιο από το Ουσάκ, τον Ευκαρπιώτη, με τα χορευτικά από τους Μικρασιάτες ιδρυτές του τόπου μας, τον Σεπτέμβριο στις 9, με το μεγάλο Πανηγύρι στην Σύναξη των Αγίων Θεοπάτορων, μετά "...τον Δεκέμβρη στις 9 που' χει η Άννα την γιορτή της", στην Σύλληψη της Αγίας Άννας, ένα χειμωνιάτικο Μικρό Πανηγύρι που κάνουμε κάθε χρόνο και φυσικά το κατακαλόκαιρο, την 25η Ιουλίου, στην εορτή της Κοιμήσεως της Αγία Άννας μας.Ε
νός Ενοριακού Ιερού Ναού, όπως και παραπάνω ανέφερα, μοναδικού στον κόσμο όλο, περίλαμπρου και όμορφου, που ήδη χτίσαμε επάνω πια και ευελπιστούμε πως σύντομα θα αποπερατώσουμε ολοσχερώς, αλλά που από το Σαββατοκύριακο της 12ης & 13ης Οκτωβρίου 2019, απολαμβάνουμε και λειτουργούμε ήδη με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Βαρνάβα που τέλεσε τα Θυρανοίξια του. 
Ας δούμε όμως με αφορμή την ανάρτηση μας αυτή, τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα και τι υπολείπετε ακόμα για να γίνει. Έχει ολοκληρωθεί εδώ και καιρό η 1η φάση της κατασκευής του, το εξωτερικό τσιμεντένιο περίβλημα του δηλαδή, και τώρα που σας γράφω αυτό το άρθρο για την μητέρα της Παναγιάς μας, την Αγία Άννα και για το μικρό Πανηγύρι της Σύλληψης της Παναγίας κόρης από αυτήν και τον ομόζυγο της Ιωακείμ,
έχει προχωρήσει αρκετά η 2η φάση. Έχουν μπει οι πόρτες και τα παράθυρα, τα μάρμαρα και το ξυλόγλυπτο τέμπλο του, έχουν αγοραστεί τα στασίδια, όλα με την ευλογία της "Γιαγιάς" μας, αλλά και την πνευματική και υλική υποστήριξη του μεγάλου δωρητή μας, του Γέροντος Αγιαννανίτη Ιερομονάχου Ιωάννου και της μεγάλης και όμορφης Συνοδείας του, 
του γνωστού μας Παπαγιάννη μας από το Κελλί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Ιεράς Σκήτης της Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος. 
Και οι εργασίες δεν σταματούν, μα συνεχίζονται, ακόμα και εν μέσω πανδημίας, ακόμα και με καραντίνα, με "Δέλτα", με "Όμικρον", με τα πάντα και για πάντα...πρώτα ο Θεός!!!
Και οι εργασίες θα συνεχιστούν αδιάκοπα
(κάποτε ένας αγιορείτης μοναχός μου είπε πως οι ναοί, μόνο ξεκινούν να γίνονται όμως ποτέ δεν τελειώνουν. Τώρα, έχοντας και εγώ την ευθύνη της κατασκευής του δικού μου ναού καταλαβαίνω τι εννοούσε, αφού πάντα υπάρχει κάτι ακόμα να γίνει για να μοιάζει ομορφότερος, πρακτικότερος, λαμπρότερος... τέλειος!!!) θα συνεχιστούν όσο υπάρχετε όλοι εσείς...
όμως, αφού ανεβήκαμε στον επάνω Ναό μας και εκεί λειτουργούμε πια, αυτές οι λεπτομέρειες που έχουν απομείνει, αλλά είναι απαραίτητες, φαντάζουν πια πανεύκολο να γίνουν, κοντά στο μεγάλο έργο που εκ θεμελίων έγινε τα τελευταία χρόνια, και σήμερα έχουμε όλοι μαζί την ευλογία να πανηγυρίζουμε, επάνω...ψηλά, τους Αγίους μας και στον περίλαμπρο και μεγαλόπρεπο Ναό τους, με 15 μέτρα ύψος και το καμπαναριό του στα 23, αλλά και να τελούμε σε αυτόν όλες τις Ακολουθίες μας και τα Μυστήρια της Ενορίας μας.
Σας περιμένουμε όλους στον ολοκαίνουργιο Ιερό Ναό μας τις Άγιες και ευλογημένες ημέρες των Χριστουγέννων που έρχονται με την μεγαλύτερη Δεσποτική εορτή της Ορθοδοξίας, την Γέννηση του Χριστού μας.
Καλά Χριστούγεννα!!!
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου