Αναρτήθηκε από
Ο φθόνος, αυτό το φαρμακερό φίδι
που τρώει τα σωθικά μας.
Μ
ε το Ιερό Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής Ι' του Λουκά, της 5ης Δεκεμβρίου 2021, ημέρα που η Εκκλησία μας στο Συναξάρι της...την "εφημερίδα της Ορθοδοξίας", εορτάζει και πανηγυρίζει τον Όσιο Σάββα τον Ηγιασμένο, όπως τον αναφέρει τόσο εύστοχα σ' αυτό, αλλά και μέσα από το ετήσιο, καθιερωμένο πια, χειμωνιάτικο, εορταστικό και πανηγυρικό τριήμερο της 7ης, 8ης & 9ης Δεκεμβρίου, κατά το οποίο αφιερώνει η Ενορία μας για την εορτή της Συλλήψεως της Αγίας Άννας μας, που θα εορτάσουμε την Τρίτη 7/12 το βράδυ με την Αγρυπνία μας, την Τετάρτη 8/12 το απόγευμα, με τον Πανηγυρικό Εσπερινό και ανήμερα της εορτής το πρωΐ της Πέμπτης 9/12, με την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία..."τον Δεκέμβρη στις 9 που 'χεις Άννα την γιορτή σου", όπως λέει και το όμορφο λαϊκό τραγούδι ερμηνευμένο από τον Αντώνη Καλογιάννη, επαληθεύονται τα λόγια του Ιωάννου του Ευαγγελιστού και Θεολόγου, που μας λέει πως..."Ο Θεός Αγάπη εστί" (Α' Ιω. 4,16). Ο Κύριος, βλέποντας τήν κυρτωμένη γιά δεκαοκτώ ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τήν ἀσθένεια γυναίκα, γεμάτος ἀγάπη τῆς λέει: «γυναίκα εἶσαι ἐλεύθερη ἀπό τήν ἀσθένειά σου». Ἀκουμπώντας ταυτόχρονα ἐπάνω τῆς τό χέρι Του.
Τότε, πρός ἔκπληξη ὅλων, ὁ ἀρχισυνάγωγος παρατήρησε τόν Κύριο ὅτι ἐθεράπευε ἡμέρα Σάββατο, πού ὁ νόμος ἀπαγορεύει κάθε ἐργασία καί Ἐκεῖνος τοῦ ἁπαντά:
«Ὑποκριτή σεῖς δέν κάνετε μικροεργασίες ὅπως νά ποτίσετε ἤ νά ταΐσετε τά ζῶα σας; Καί δέν πρέπει αὐτή ἡ γυναίκα πού εἶναι ἀπόγονός του Ἀβραάμ καί βασανίζεται ἐδῶ καί δεκαοκτώ χρόνια νά θεραπευθῆ;»
Ἀγαπητοί αναγνώστες, φίλοι και ακόλουθοι της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, ακούγοντας κανείς αὐτήν τήν περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου θά ἀναλογισθεί «τί φθόνος, τί κακία εἶναι αὐτή; Ἀντί νά χαρεῖ κάποιος γιά τήν θεραπεία του συνανθρώπου του, γεμάτος φθόνο κατηγορεῖ;».
Αυτό λοιπόν θα είναι το θέμα αυτής της κυριακάτικης ανάρτησης μας. Το φοβερό πάθος τοῦ φθόνου, γιατί πραγματικά εἶναι φοβερό, που μαζί με το άλλο πάθος μας, αυτό της φιλαργυρίας, για το οποίο μιλήσαμε στην προηγούμενη κυριακάτικη ανάρτηση μας, εξ αφορμής της Κυριακής ΙΓ' του Λουκά και της περικοπής του Ευαγγελίου για τον πλούσιο νέο, αποτελούν δυο συχνά αμαρτήματα της καθημερινότητας μας. Ἄλλωστε ὅλοι μας, ἄλλοι λίγο, ἄλλοι πολύ, ἔχουμε πικρές ἐμπειρίες από τα αποτελέσματα τόσο του φθόνου όσο και της φιλαργυρίας. Ας μιλήσουμε όμως για τον φθόνο...
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες γιά νά δείξουν πόσο φοβερό πάθος εἶναι ὁ φθόνος, τον εἶχαν ἀπεικονίσει μέ έναν ἄριστο τρόπο. Εἶχαν λαξεύσει σέ μάρμαρο έναν ἄνδρα πού στό χέρι του κρατοῦσε τό τρομερό φίδι τό ὁποῖο δάγκωνε μέ τά φαρμακερά του δόντια τό στῆθος αυτού τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κατάτρωγε τά σωθικά. Στό πρόσωπό του ἦταν ζωγραφισμένος ο φρικτός πόνος που δοκίμαζε ὁ δυστυχής αυτός άνθρωπος, όμως δέν εἶχε τήν πρόνοια καί τήν δύναμη νά πετάξει τό φίδι ἀπό τό χέρι του καί νά λυτρωθεῖ, ἀλλά τό κρατοῦσε τό τροφοδοτοῦσε μέ τά σπλάχνα του καί τό γιγάντωνε μέ τό αἷμα του.
Αὐτός καί ἔτσι εἶναι ὁ φθονερός ἄνθρωπος, αυτός και έτσι είμαστε πολλές φορές και όλοι εμείς. Οι άνθρωποι δηλαδή πού κρατούμε στά χέρια μας τό φαρμακερό φίδι τοῦ φθόνου μέ ἀποτέλεσμα νά δηλητηριάζει τή ζωή μας, νά φθείρει τήν ὑγεία μας καί νά πλημμυρίζει τήν καρδιά μας ἀπό φαρμάκι, ἀφοῦ οἱ χαρές καί οἱ ἐπιτυχίες τῶν ἄλλων, ἀποτελοῦν πηγές πόνου καί πικρίας για εμάς τους ἴδιους, αλλά παράλληλα, από αδυναμία, να μην μπορούμε να το αφήσουμε, να το πετάξουμε από τα χέρια μας, αλλά συνεχώς να το τροφοδοτούμε περισσότερο.
Νά λοιπόν τί εἶναι ὁ φθόνος. Ἕνα φοβερό δηλητήριο πού καταστρέφει πρῶτα αὐτόν που τον διακατέχει καί μετά τούς ἄλλους. Ἕνα δηλητήριο πού γεμίζει καρδιές ἀκόμη καί ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας, γι’ αὐτό καί χαρακτηρίζεται ὡς φοβερό πάθος. Για το πόσο φοβερό πάθος εἶναι ὁ φθόνος θα σας διηγηθούμε μια πολύ μικρή, μα και πολύ διδακτική ιστορία.
Σέ ἕνα μοναστήρι εἶχαν καλέσει στήν ἑορτή τῆς Κοίμησης τῆς Παναγίας μας ἕνα Ρουμάνο μοναχό, τόν π. Νεκτάριο, νά ψάλει σάν δεξιός ψάλτης. Κάποιοι λοιπόν μοναχοί ἀπό φθόνο, γιατί προτιμήθηκε αὐτός σάν δεξιός ψάλτης καί ὄχι κάποιος ἀπό τό μοναστήρι ἤ τά μοναστήρια τῆς περιοχῆς, ἔγιναν ὄργανα τοῦ διαβόλου καί ἔβαλαν δηλητήριο μέσα στό ρόφημα τοῦ ψάλτη.
Ὁ εὐλογημένος αὐτός μοναχός, μόλις κατάλαβε τούς πρώτους πόνους νά τόν ζώνουν γεμάτος πίστη ἔτρεξε στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, προσκύνησε καί κατόπιν πῆρε τό καντήλι της καί ἤπιε ὅλο τό περιεχόμενο λέγοντας «Παναγία μου σῶσε με γιατί μέ δηλητηρίασαν».
Ἡ Παναγία, που είναι ἀντίληψη, βοήθεια καί ἰατρός ὅλων ἐκείνων πού μέ πίστη τήν ἐπικαλοῦνται, μόλις ὁ π. Νεκτάριος ἤπιε τό λάδι τοῦ καντηλιοῦ της, τόν ἐθεράπευσε καί μάλιστα τοῦ δημιούργησε μεγαλύτερη διάθεση γιά νά ψάλλει στήν ἑορτή της. Ἔτσι ὁ π. Νεκτάριος θά ὁμολογήσει τήν ἑπόμενη ἡμέρα «Οὐδέποτε ἄλλοτε εἶχα τόση διάθεση καί καθαρότητα λάρυγγα, ὅπως εἶχα τή νύκτα». Ἔτσι ἔγινε τό ἀντίθετο ἀπό ἐκεῖνο πού ἐπεδίωξε ὁ διάβολος νά ἐπιτύχει μέ φθονερούς μοναχούς.
Ἀδελφοί μου, αναγνώστες και φίλοι, βλέπετε πόσο πραγματικά εἶναι φοβερό τό πάθος τοῦ φθόνου, ἀφοῦ ὁδήγησε ακόμα και μοναχούς, που γιά νά ἱκανοποιήσουν τό πάθος τους, νά σκεφθοῦν καί νά φθάσουν ἀκόμα καί στό ἔγκλημα. Ἀλήθεια, ποιός ζωγράφος θά μποροῦσε νά σχεδιάσει τήν ἀπαίσια μορφή τοῦ φθόνου, ποιός ποητής καί πιό μολύβι θα ήταν ἱκανό νά περιγράψει καί νά ἀπεικονίσει τό ψυχικό μαρτύριο ἐκείνου πού αὐτοκαταδικάζεται νά τροφοδοτεῖ μέ τή σάρκα καί τό αἷμα του, τό ἀχόρταγο φίδι τοῦ φθόνου.
Γι’ αὐτό, τώρα που πλησιάζουν οι γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων, ἄς ξεριζώνουμε ἀπό μέσα μας τό πάθος, και τοῦ φθόνου αλλά και της φιλαργυρίας, μόλις ἀντιληφθοῦμε τήν ὕπαρξή τους καί νιώσουμε τό δηλητήριό τους νά κατευθύνει τήν σκέψη μας καί ἔτσι καί τήν ζωή μας και ας τα αντικαταστήσουμε φίλοι μας, διαδικτυακοί και μή, με ένα άλλο αγαπητικό και θεάρεστο αυτή τη φορά συναίσθημα, αυτό της φιλανθρωπίας, της αγάπης και της συμπόνιας.
Φέτος, δυστυχώς, λόγω της εξάπλωσης των κρουσμάτων του κορωνοϊού στην πόλη μας, την όμορφη Θεσσαλονίκη, και της πανδημίας που επέφερε η νόσος covid-19 με αποτέλεσμα το ένα μέτρο να διαδέχεται το άλλο και το lockdown να είναι πάλι στις σκέψεις όλων μας ως λύση στην εξάπλωση της πανδημίας μετά από δυο ολόκληρα χρόνια που ζούμε με τον φόβο και την αγωνία...πράγμα που απευχόμαστε, και χωρίς να φαίνεται κάτι αμιγώς ενθαρρυντικό στον ορίζοντα και μέχρι τα Χριστούγεννα,
η ιδέα, η έννοια, μα περισσότερο η πράξη της φιλανθρωπίας αντί της φιλαργυρίας και της αγάπης αντί του φθόνου, να φαντάζει γιγάντια βοήθεια στα μάτια των συμπολιτών μας, που μετά την νέα πραγματικότητα της ανεργίας ή της αναστολής εργασίας, της νέας φτωχοποίησης, της νέας ανέχειας και ένδειας που οδηγήθηκαν και πάλι, αυτήν την φορά λόγω του υποχρεωτικού εγκλεισμού όλων μας και τώρα της ενεργειακής κρίσης που μας απειλεί.
Η φιλανθρωπία αρχίζει και πάλι να γίνεται μονόδρομος για τους συνανθρώπους μας και η Εκκλησία πρέπει και πάλι να βρεθεί κοντά τους, πρέπει πάλι να απλώσει το χέρι και να προσφέρει ότι έχει και μπορεί.
Όμως αυτήν την περίεργη χρονιά του covid-19 και των επιπτώσεων του, η οργανωμένη Εκκλησία με τις Ιερές Μητροπόλεις της και τους φορείς της, δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τον ετήσιο Έρανο της Αγάπης του 2021, εκ των πραγμάτων, και αφού όλοι είμαστε κλεισμένοι και φοβισμένοι στα σπίτια μας με τον κορωνοϊό να παραμονεύει μέσα και έξω από αυτά.
Έτσι αναλαμβάνει και ρίχνετε στον αγώνα με εντονότερη δράση η Ενορία μας, η Ενορία σας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας,
και αφού δεν μπορεί να έρθει στα σπιτικά σας για να χτυπήσει την πόρτα σας, παρακαλεί, "ζητιανεύει" την αγάπη σας, ζητά και σας παροτρύνει, όποτε έρθετε να εκκλησιαστείτε, ή περάσετε κάνοντας τον περίπατο σας από τον Ιερό Ναό μας, που είναι ανοιχτός από τις 7.30 π.μ. έως τις 2.00μ.μ. και από τις 5.00 μ.μ. έως τις 7.00 μ.μ. μπορείτε να αφήσετε στις υπεύθυνες κυρίες του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας, "Με ανοιχτές αγκάλες", λίγα τρόφιμα, χαρτικά, καθαριστικά είδη, λίγα ρούχα, κουβέρτες, λίγα παιχνίδιακαι οτιδήποτε άλλο θεωρήσετε ότι μπορεί να βοηθήσει τις ανήμπορες οικογένειες της γειτονιάς μας να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τους για την χριστουγεννιάτικη περίοδο που διανύουμε.
Αλλά και χρήματα αν μπορείτε να δώσετε στις εντεταλμένες για αυτόν τον σκοπό κυρίες της διακονίας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αγοράσουμε και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για να συμπληρώσουμε τα δέματα που θα μοιράσουμε τις παραμονές των Χριστουγέννων...φέτος όσα περισσότερα μπορέσουμε, ίσως και περισσότερα από πέρυσι, ίσως και περισσότερα από ποτέ!!!
Τελειώνοντας το άρθρο μας αυτό, εύχομαι και προσεύχομαι, η Αγία Τριάδα, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, να μην μας εγκαταλείψουν ποτέ και να είναι πάντοτε μαζί μας, προστάτες και αρωγός στις προσπάθειες μας, μαζί με τον Ιωακείμ και την Άννα, τους Αγίους και Δικαίους Θεοπάτορες, των οποίων την εορτή και Μικρά Πανήγυρη θα τελέσουμε, φέτος ευελπιστούμε με την παρουσία των πιστών και τηρώντας όλα τα μέτρα για την εμπόδιση της εξάπλωσης του κορωνοϊού, αλλά και με την εντονότερη, λόγω των περιστάσεων, προσευχή εδώ στον ναό αλλά και από τα σπίτια μας, την 7η, 8η και 9η Δεκεμβρίου 2021, στην Σύλληψη της Θεοτόκου και Παναγίας κόρης τους από αυτούς, τον "Παππού" και την "Γιαγιά" της Ορθοδοξίας.
Οι ιερείς μας και αυτές τις δύσκολες στιγμές που βιώνει η Ορθοδοξία μας, αλλά και πάντα, βρίσκονται μπροστά στο Θυσιαστήριο, προσεύχονται αδιάκοπα και παρακαλούν τους Αγίους μας, μαζί με την Παναγία κόρης τους προς τον Εγγονό τους Χριστό, για το καλύτερο όλων και για την υγεία όλων, ενώ παράλληλα παροτρύνουν τους πιστούς να προσέρχονται στον ολοκαίνουργιο Ιερό Ναό μας, που επουδενί δεν θέλουμε να ξανακλείσει με δική μας υπαιτιότητα, να είναι είτε εμβολιασμένοι, είτε με πιστοποιητικό νόσησης, είτε με το rapid test, κατόπιν και της αποφάσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, για να εισερχόμαστε όλοι με ασφάλεια στον ναό μας και να συμμετέχουμε αναπόσπαστα στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας!!!
Και μια προσωπική έκκληση και παράκληση, προτροπή και νουθεσία, που την απευθύνω σε όλους μας...με πρώτον εμένα...
...μακριά από το θανατηφόρο δηλητήριο του φθόνου, ας μην το αφήσουμε άλλο να κατασπαράζει τις ψυχές μας.
* παρακάτω δείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής Ι' Λουκά στο αρχαίο κείμενο,
αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...
Το Ευαγγέλιο της Κυριακής Ι' Λουκά
(5/12/2021)
(Λουκά ιγ΄ 10-17)
Πρωτότυπο κείμενο:
Απόδοσις στην νεοελληνική:
Εκείνο τον καιρό εδίδασκε ο Ιησούς σε μια από τις συναγωγές και ήταν ήμερα Σάββατο. Και ήταν εκεί μια γυναίκα πού είχε πονηρό πνεύμα. Ήταν άρρωστη δεκαοχτώ χρόνια και ήταν σκυφτή και δεν μπορούσε να σηκώσει το σώμα της καθόλου. Και όταν την είδε ο Ιησούς της μίλησε και της είπε: Γυναίκα, είσαι λυμένη από την αρρώστια σου και ακούμπησε επάνω της τα χέρια του και αμέσως εκείνη ανασηκώθηκε και δόξαζε τον θεό. Και αποκρίθηκε ο αρχισυνάγωγος με αγανάκτηση, γιατί το Σάββατο έκαμε τη θεραπεία ο Ιησούς και έλεγε στο λαό: Έξι ήμερες είναι, οπού σ' αυτές πρέπει να εργαζόμαστε, σ' αυτές λοιπόν να έρχεσθε και να θεραπευόσαστε και όχι στην ήμερα του Σαββάτου. Του αποκρίθηκε λοιπόν ο Κύριος και είπε: Υποκριτά, ο καθένας σας το Σάββατο δεν λύνει το βόδι του και τον όνο από το παχνί και τα πάει και τα ποτίζει; Και αυτή εδώ πού είναι κόρη του Αβραάμ και την έδεσε ο Σατανάς δεκαοκτώ χρόνια δεν έπρεπε να λυθεί από τούτο το δέσιμο την ήμερα του Σαββάτου; Και ενώ έλεγε αυτά ο Ιησούς καταντροπιάζονταν όλοι οι εχθροί του· και όλος ο λαός είχε χαρά για τα θαύματα πού γίνονταν από αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου