"Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ" (Τρίτη 29η Μαΐου 1453)

Είδησις:

Φέτος 568 χρόνια από την Άλωση της Πόλης το 1453

& 200 από την έναρξη της Επανάστασης του 1821.

Δεν ξεχνώ τίποτα!!!

Η Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, θα τελέσει σήμερα, παραμονή της εορτής της Αγίας Υπομονής και της απαφράδας ημέρας της Άλωσης της Πόλης, το βράδυ από τις 8.00 μ.μ. έως τις 12.00 τα μεσάνυχτα, Αγρυπνία, παίρνοντας ενεργά μέρος στην προσπάθεια να μην ξεχαστεί ποτέ η μέρα αυτή, όσο βασανιστική και επίπονη και αν είναι η θύμηση της, για να μην αφήσει περιθώριο στον "νεοέλληνα" να κάνει τα ίδια λάθη...ή και μεγαλύτερα από αυτά του παρελθόντος του!!! Στο τέλος της Αγρυπνίας  μας αυτής, θα διαβαστεί και κόλλυβο στην μνήμη των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους αδελφούς μας κατά την Άλωση.

Καλή Αγρυπνία...και δεν ξεχνώ!!!

Σαν σήμερα έπεσε η "Πόλη".

       Σάββατο 29η Μαΐου 2021 αύριο, και η καθημερινή ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Ενορίας μας, σήμερα, παραμονή της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, θα είναι αφιερωμένη στην "Πόλη των Πόλεων", στην "Βασιλεύουσα", στην Πρωτεύουσα Ανατολής και Δύσης, στο λύχνο του Βυζαντίου, στην Κωνσταντινούπολη και αυτό γιατί σαν την μέρα αυτή, πριν από περισσότερο από πεντακόσια χρόνια, 568 για την ακρίβεια, πάνω από μισή χιλιετηρίδα, ημέρα Τρίτη της 29ης Μαΐου του 1453 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο) ήταν η αποφράδα εκείνη ημέρα της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους.
      Βέβαια και φέτος, όπως και άλλες παλαιότερες χρονιές άλλωστε, για άλλους λόγους κάθε φορά, αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι της ιστοσελίδας μας, μην περιμένετε αφιερώματα στις τηλεοράσεις σας και αναφορές στα μέσα μαζικής δικτύωσης. Μην περιμένετε τους δημοσιογράφους μας και τους  υπευθύνους των καναλιών να προβάλλουν αυτήν την στενάχωρη μα τόση διδακτική ιστορία του γένους μας, μην αναμένεται τους συντάκτες των εφημερίδων μας να ξοδέψουν μελάνι τυπώνοντας στα έντυπα τους ιστορίς από την Άλωση της Πόλης, αλλά και οι ειδησεογραφικοί ιστότοποι να ασχοληθούν ιδιαίτερα με την ημέρα αυτή και την αξία της μέσα στους αιώνες, μιας και όλο το ενδιαφέρον των Ελλήνων ειδικά φέτος και ειδικά αυτήν την περίοδο  είναι στραμμένο αλλού.

Στην καταπολέμηση του κορωνοϊού και τον περιορισμό της πανδημίας στην χώρα μας, στην οικονομική ανάταξη, το άνοιγμα των αγορών και την επανεκκίνηση της οικονομίας μας και ιδιαίτερα στον τουρισμό μας, μιας και περισσότερο από έναν χρόνο τώρα, λόγω ενός πολύ περίεργου ιού που ήρθε από το πουθενά και μάλλον σύντομα θα πάει και στο πουθενά...όταν έρθει η ώρα του, του νέου  κορωνοϊού και της πανδημίας της covid-19, δεν λειτουργούσε τίποτε στην χώρα μας, ενώ ακόμα και τις εκκλησίες μας έκλεισαν...για δικούς τους λόγους φαντάζομαι, με αποτέλεσμα η Εκκλησία μας να ρημάξει, να κλυδωνιστεί, ενώ πολύ δηλητήριο χύθηκε επί έναν χρόνο τώρα στους κόλπους της και οι πιστοί διχάστηκαν, χωρίς ευτυχώς ακόμα να έχουμε... εμφανή τουλάχιστον, τα σημάδια της διάσπασης μεταξύ "ολιγόπιστων" και "υπερ-ορθόδοξων" χριστιανών, και βέβαια χωρίς να βιώσουμε τα ολέθρια υγειονομικά αποτελέσματα της αρρώστιας αυτής, όπως οι άλλοι λαοί της υφηλίου. 

      Εύχομαι αυτή η μέρα, η 29η Μαΐου 1453, να μείνει χαραγμένη ως παράδειγμα αποφυγής μέσα στην ψυχή του Έλληνα, αφού το τίμημα της ήττας του τότε, αν αναλογιστεί τι είχε και τι έχασε από δική του υπαιτιότητα,  αλλά των ξένων "φίλων" του, όπως νόμιζε, ήταν τόσο μεγάλο, τόσο βαθύ, που ακόμα μας πονά και μας βασανίζει, είναι ένα αγκάθι που όσο και αν προσπαθούμε να το βγάλουμε από τα σπλάχνα μας, αυτό βυθίζεται όλο και πιο μέσα στην καρδιά μας, όσο υπάρχει η Κωνσταντινούπολη στα τούρκικα χέρια και όσο μετά από απειλές, η Αγία Σοφία, το Σύμβολο της Ορθοδοξίας, κατέληξε να γίνει ένα ακόμα τζαμί και όχι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως ήταν μέχρι τώρα. 

      Και βέβαια βλέποντας και τον αχόρταγο Τούρκο γείτονα να εποφθαλμιά έτι περισσότερα, από γης, θαλάσσης και αέρος, θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί όταν όλο μας το μέλημα με τους Τούρκους νταήδες της περιοχής, είναι να μην προκαλούμε εντάσεις ...για λίγα μέτρα ελληνικού εδάφους, όπως πριν από ένα χρόνο, μας είπε ο υπουργός των εξωτερικών της χώρας μας, ξεχνώντας ή παραβλέποντας τον επεκτατισμό του γειτονικού λαού, που αψηφά τα πάντα, συνθήκες, συμφωνίες και...ενδείξεις καλής θέλησης και παρενοχλεί ανοιχτά την πατρίδα μας, θυμίζοντας μας τα σύνορα της καρδιάς του "περίεργου" και επικίνδυνου νέου "σουλτάνου" του. Θα έπρεπε λοιπόν ο Έλληνας πάντα να θυμάται την καταγωγή και την ιστορία του, γιατί, όπως κάποιος πολύ σοφός κατ' εμέ είπε πως, "ένας λαός που ξεχνά τα λάθη του παρελθόντος της ιστορίας του, έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες να πράξει ακριβώς τα ίδια, ενίοτε δε και χειρότερα". Εξάλλου δεν είμαστε και ένα Έθνος που φημίζεται για την μνήμη του...έτσι δεν είναι; 

      Η Άλωσις της "Πόλις των Πόλεων" και η κατάρρευση και τυπικά πλέον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που συρρικνωμένη πια μέσα στα τείχη της Κωνσταντινούπολης και λίγων εδαφών και δεσποτάτων που ήταν υπό την κυριαρχία της, άρχισε να δείχνει σημάδια παρακμής από την τελευταία Άλωση της το 1204 από τους Φράγκους και την 4η Σταυροφορία τους, στην οποία κατέστρεψαν και λεηλάτησαν με απόλυτη και πρωτόγνωρη για χριστιανούς ασέβεια και βαρβαρότητα τα πάντα στο πέρασμα τους, είναι ένα αγκάθι στην καρδιά του Έλληνα, του κάθε Έλληνα, μα ειδικά του Ορθόδοξου χριστιανού, μια και η Κωνσταντινούπολη ήταν η κοιτίδα της Πίστης του και ζωντανή πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά του. 
      Το μόνο που απέμεινε πια για να κρατά αναμμένο το καντηλάκι της απανταχού Ορθοδοξίας στην Βασιλεύουσσα, είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και ο εκάστοτε Πατριάρχης όλων των Πατριαρχείων της Ορθοδοξίας, που έχοντας αυτό το τεράστιο βάρος της ευθύνης στον ώμο του, παλεύει από τότε μέχρι σήμερα μέσα σε ένα απολύτως αφιλόξενο περιβάλλον, και μεταξύ ενός λαού εχθρικού παρότι γειτονικού, να κρατήσει ζωντανή την φλόγα της Πίστης μας.   
              Δεν θα αναφερθούμε σήμερα σε ιστορικά γεγονότα, αφού λίγο-πολύ όλα είναι γνωστά. Θα αναφερθούμε απλά στην μνήμη της αποφράδας εκείνης ημέρας, της 29ης Μαΐου του 1453, και θα καταθέσουμε και εμείς, μέσω της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, ένα μικρό λιθαράκι για να σηκώσουμε και πάλι εκείνο το τείχος εκείνο που έπεσε τότε για να βυθίσει όλο το Έθνος μας, το Ελληνικό Έθνος, σε μια τουρκική κυριαρχία που οδήγησε την πατρίδα μας σε  πεντακόσια χρόνια σκλαβιάς και υποταγής. 
     Μια ημερομηνία ορόσημο για κάθε πραγματικό Έλληνα, όλων των ηλικιών και σε όποια χώρα και αν βρίσκεται, όλων των πεποιθήσεων και των πολιτικών συμπεριφορών του, όλων των φυλών και των γενεών, αυτών που πέρασαν αλλά και αυτών που θα έρθουν, μια ημερομηνία που πονά, που στενοχωρεί, που πληγώνει τον κάθε πατριώτη, μα και ενώνει και με το παράδειγμα της μας δίνει την δυνατότητα της αποφυγής παρόμοιας ημέρας στο μέλλον, αφού μας ωριμάζει σαν λαό και μας κάνει σοφότερους και πιο δυνατούς.  

      Από αυτήν την ταπεινωτική ημερομηνία ορόσημο για τους απανταχού Έλληνες, την Τρίτη 29η Μαΐου 1453 και μετά, η Τουρκία στην βάρβαρη ιστορία της, έχει να επιδείξει μόνο πολέμους και αιματοχυσίες. Σκλάβωσε τον έναν μετά τον άλλο τους γειτονικούς λαούς της, εμάς δε επί 500 ολόκληρα χρόνια, για να σταθούμε εκ νέου στα πόδια μας και να ξανακερδίσουμε την ελευθερία μας με απαρχή την 25η Μαρτίου του 1821, μια άλλη, ένδοξη αυτήν την φορά, ημερομηνία ορόσημο, ενώ φέτος εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε τα 200 χρόνια από τότε. 

Στο μεσοδιάστημα οι "νεότουρκοι", παίρνουν την αιματοβαμμένη σκυτάλη των προγόνων τους και πέρα από κάθε λογική και διεθνείς συνθήκες, διαπράττουν τουλάχιστον δυο γενοκτονίες σφάζοντας ή εξοντώνοντας βασανιστικά Αρμενίους και Ποντίους, ενώ εκδιώχνουν τους Έλληνες από τα παράλια της Μικράς Ασίας προκαλώντας την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, αλλά και λίγο αργότερα ξεριζώνουν και την τελευταία κοιτίδα ελληνισμού από την Βασιλεύουσα εκπατρίζοντας τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης με απίστευτα πογκρόμ εναντίον τους. 

Σήμερα...σαν να μην άλλαξε μια μέρα, ξεδιάντροπα, οι τωρινοί απόγονοι των Τούρκων σφαγέων και ιδρυτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εποφθαλμιούν...αφού πρώτα τα έχασαν, ξανά τα εδάφη, Αρμενίων, Συρίων, Λυβίων, Κούδρων, Ελλήνων και Κυπρίων, διαλαλώντας δεξιά και αριστερά τα νοεοθωμανικά τους σχέδια απροκάλυπτα και τα "σύνορα της καρδιάς" του άφρονος "σουλτάνου" τους, αλλά λιγουρεύονται και τις δικές μας θάλασσες, κάνοντας όνειρα με την "γαλάζια πατρίδα" τους, με το μισό...ή και όλο αν τους δοθεί η ευκαιρία, Αιγαίο μας και σχεδόν όλη την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά λοξοκοιτούν και την Θράκη μας με ιδιαίτερη πονηριά και μαεστρία. 

Με μια και μόνο παράγραφο, αγαπητοί αναγνώστες μας, αυτοί πάνω-κάτω είναι οι γείτονες μας και ίσως θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί μαζί τους...ειδικά τώρα που είναι στρυμωγμένοι έχοντας προκαλέσει από μόνοι τους την παγκόσμια κατακραυγή!!!

      Ένα μικρό βίντεο παρακάτω, εκτός από το άρθρο αυτό που δημοσιεύουμε σήμερα, αλλά και την Αγρυπνία που θα τελέσουμε την Παρασκευή 28η το βράδυ προς Σάββατο 29η Μαΐου 2021, προς τιμήν της Αγίας Υπομονής, της μητέρας του τελευταίου αυτοκράτορος του Βυζαντίου, Κωνσταντίου Παλαιολόγου, τελώντας επίσης και Μνημόσυνο στην μνήμη των σφαγιασθέντων αδελφών μας κατά την Άλωση και καταστροφή της Βασιλεύουσας. Αυτά τα λίγα...μα από καρδιάς, θα είναι η συνεισφορά μας στην μνήμη της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, που ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε πως είναι η έδρα του Πατριαρχείου μας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου όλης της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης.

"Η Πόλις εάλω"

Ένα βίντεο για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως
από το  National Geographic. 

Η ζωντανή μνήμη πρέπει να είναι ο οδηγός των έξυπνων λαών, 
οπότε... "Δεν ξεχνώ!!!"