Αναρτήθηκε από
Σχόλιον...
Και κατόπιν φυσικά ακολουθεί η δημοσίευση τους στα πλαίσια της κατηχητικής δράσης της Ενορίας μας, που ως θέμα έχουν την καθημερινότητα του χριστιανού, "υποχρεώσεις" και "δικαιώματα" που απορρέουν από την Πίστη μας, τα Μυστήρια και τις Ακολουθίες στο τυπικό της Εκκλησίας μας και πολλά ακόμα επίκαιρα ζητήματα, άλλα απλά και άλλα πιο πολύπλοκα και σύνθετα, που απασχολούν όλους μας και πρέπει να γνωρίζουμε για να γίνουμε μέτοχοι και συμμέτοχοι στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας γενικότερα, αλλά και της Ενορίας μας ειδικότερα. Και με αυτόν τον τρόπο, αν το επιθυμούμε, εκτός από καλύτεροι άνθρωποι να γίνουμε αν το θέλουμε, ίσως...και καλύτεροι χριστιανοί!!!
Καλή ανάγνωση &...Καλή Πεντηκοστή!!!
Χριστός Ανέστη!!!
Η Εξομολόγησις,
ανάγκη και ελπίδα του κάθε χριστιανού.
Πολλοί προσερχόμενοι στην εξομολόγηση, δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για αυτήν ή νομίζουμε πως δεν έχουμε κάτι να πούμε στον ιερέα, ή μπορεί να φέρνουμε σαν δικαιολογία ακόμα και την αδύναμη μνήμη μας. Γι’ αυτό και ζητάμε από τον ιερέα να μας βοηθήσει, ο οποίος έχοντας την χάρη του Θεού και την εντολή του Επισκόπου του, γνωρίζει τι πρέπει να πει και να κάνει σε κάθε περίπτωση.
Είναι απαραίτητο πριν προσέλθουμε στον πνευματικό, να καθίσουμε σ’ ένα ήσυχο μέρος, να προσευχηθούμε θερμά στον Θεό να μας δώσει αληθινή μετάνοια να φωτίσει τα κρυπτά των καρδιών μας και να κάνουμε μια, όσο το δυνατόν, πιο τίμια βυθοσκόπηση, δηλαδή να προετοιμαστούμε κατάλληλα για την συμμετοχή μας στο Μυστήριο αυτό της Εξομολογήσεως. Ένας από τους κύριους σκοπούς του άρθρου μας και αυτής της αναρτήσεως, αλλά και του μικρού δίπτυχου φυλλαδίου που υπάρχει στις προθήκες του ναού μας πάντα στην διάθεση των πιστών που δεν τα καταφέρνουν με την τεχνολογία, είναι να βοηθήσει σε μια καλύτερη προετοιμασία και σ’ ένα τίμιο αυτοέλεγχο.
Όλ’ αυτά είναι ένας καθρέπτης μέσα από τον οποίο μπορούμε να δούμε τον εσωτερικό μας κόσμο, όπως επίσης και ποιες πράξεις ή και καταστάσεις είναι αμαρτωλές και ίσως να τις αγνοούμε. Πόσοι από μας εξομολογούμαστε ασήμαντα πράγματα στον Πνευματικό μας και αφήνουμε τα βαρύτερα και σημαντικότερα, είτε από άγνοια, είτε επειδή εν γνώσει μας δεν θέλουμε να πολεμήσουμε.
Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να γνωρίζουμε ως χριστιανοί είναι πως η Εξομολόγησις είναι απαραίτητη για την Θεία Κοινωνία και πως ο Πνευματικός είναι αυτός που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στον τρόπο που θα προσέλθουμε σε αυτήν ή και όχι. Επίσης καθοριστικό ρόλο στην ζωή μας έχει η επιλογή του Πνευματικού μας, ο οποίος και τις περισσότερες φορές θα πρέπει να είναι ισόβιος και όχι να αλλάζουμε εξομολόγο κατά το δοκούν και ανάλογα με τα επιτίμια, τον κανόνα μας, που μπορεί να μας επιβάλλει ή την βολική ελαστικότητα του σε κάποια αμαρτήματα που μας βαραίνουν.
Την εξαγόρευσή μας, την αποκάλυψη των μυστικών μας και την άνευ όρων εξομολόγηση των αμαρτιών στον Πνευματικό μας, μπορούμε...όχι ελαφρά τη καρδία, να την υποδιαιρέσουμε σε τρεις βασικούς τομείς:
♠ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
* Έλλειψη ζωντανής σχέσης με τον Θεό.
* Κλονισμός πίστεως κι εμπιστοσύνη στον Θεό και στην πρόνοιά Του.
* Ζητήματα πίστεως, αδυναμίας, αμφιβολίας, ολιγοπιστίας.
* Αδιαφορία για την προσευχή, νηστεία, θεία λατρεία, εκκλησιασμό, συχνή Θεία Μετάληψη.
* Αδιαφορία για τη μελέτη της αγίας Γραφής και πνευματικών βιβλίων.
* Γογγυσμός κατά του Θεού, βλασφημία ή λογισμοί βλασφημίας.
* Όρκος, επιορκία, ψευδορκία, ταξίματα.
* Μαγεία, μαντεία, αστρολογία, κ.λπ., πίστη στις προλήψεις, στην τύχη, στα όνειρα.
Όλα αυτά τα αμαρτήματα έχουν το καθένα την σοβαρότητά τους. Εμείς λόγω συντομίας, θα σταθούμε μόνον σε τρία από αυτά, στα οποία οι χριστιανοί δεν δίνουν πάντοτε την πρέπουσα σημασία:
Όλα αυτά τα αμαρτήματα έχουν το καθένα την σοβαρότητά τους. Εμείς λόγω συντομίας, θα σταθούμε μόνον σε τρία από αυτά, στα οποία οι χριστιανοί δεν δίνουν πάντοτε την πρέπουσα σημασία:
μεγάλη αμαρτία.
■ Η παντελής έλλειψη προσευχής. Συνήθως στην εξομολόγηση μιλάμε σχολαστικά για την νηστεία, ή για άλλα σημαντικά ή και ασήμαντα πράγματα και δεν αναφέρουμε καθόλου το θέμα της προσευχής. Πώς μπορούμε όμως χωρίς την συχνή Θεία Κοινωνία και την διαρκή προσευχή, που είναι και τα δυο η επικοινωνία μας με τον Θεό, να προχωρήσουμε; «Αν θέλεις να δεις πόση αγιότητα και πνευματικότητα διαθέτει κάποιος, ρώτησε τον πόσο προσεύχεται!», είπε ένας Γέροντας όταν τον ρώτησαν πως θα διαλέξουν τον πνευματικό τους. Δεν είναι τυχαίο πως όλοι ανεξαιρέτως οι Άγιοί μας ήταν άνθρωποι προσευχής, κάτι που για μας είναι...ή έχει καταλήξει ως πάρεργο.
■ Η μαγεία και τα παράγωγα της. Είναι μια μεγάλη πληγή. Χιλιάδες άνθρωποι τρέχουν σε μάγους, σε καφετζούδες, σε χαρτορίχτρες , σε αστρολόγους, ή σε «φωτισμένες» και οραματίστριες. Πηγαίνουν ελαφρά τη καρδία, αγνοώντας ότι αυτό αποτελεί τη χειρότερη βλασφημία κατά του Θεού, την άρνηση του Βαπτίσματος και την συνεργασία με τον σατανά.
♠ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ
* Μίσος, φθόνος, χαιρεκακία, έχθρα, μνησικακία, εκδικητικότητα, ανταπόδοση κακού, σκληρότητα, ασυγχωρησία, πικρία, ζήλεια.
* Εριστικότητα, φιλονικία, κατάρες, ύβρεις, ειρωνεία, εμπαιγμός, κοροϊδία, χειροδικία, φόνος.
* Κατάκριση, καταλαλιά, ιεροκατηγορία, συκοφαντία, ραδιουργία, καχυποψία.* Ψεύδος, ανειλικρίνεια, ανεντιμότητα.
* Κλοπή, κατάχρηση, καταστροφή ξένης περιουσίας, κακομεταχείριση της δημιουργίας του Θεού.
* Αγνωμοσύνη, αχαριστία, αναίδεια, θρασύτητα, ασέβεια σε γηραιοτέρους, σε γονείς, προϊσταμένους, ιερείς, κ.λπ.
* Σκανδαλισμός άλλων με την ζωή μας, την συμπεριφορά μας, την προκλητική εμφάνιση.
* Παράλειψη καλού κι ελεημοσύνης.
Σε αυτό το σημείο καλό θα ήταν να διαχωρίσουμε τους πλησίον σε εμάς σε υποκατηγορίες για την διευκόλυνση της σκέψης μας:
● Την οικογένεια μας
*Έλλειψη αγάπης, πνεύματος θυσίας, υποχωρητικότητας κι αλληλοκατανόησης.
*Έλλειψη αγάπης, πνεύματος θυσίας, υποχωρητικότητας κι αλληλοκατανόησης.
* Εριστικότητα, πείσμα, υπονόμευση συζύγου.
* Αδιαφορία για την ανατροφή και χριστιανική αγωγή των παιδιών.
* Παράλογες και εγωιστικές απαιτήσεις από σύζυγο και παιδιά.
* Παράλογες και εγωιστικές απαιτήσεις από σύζυγο και παιδιά.
* Άκαιρες, πιεστικές και αδικαιολόγητες επεμβάσεις στη ζωή και στις αποφάσεις των παιδιών, ή στις
οικογένειές τους. Υπονόμευση των προσπαθειών τους και του δεσμού τους.
● Το επάγγελμα μας
* Απάτη, νοθεία στην εργασία ή στο εμπόρευμα.
* Αισχροκέρδεια, κατάχρηση, παρανομία, τοκογλυφία, απόκρυψη εμπορευμάτων, κλοπή.
* Ανεντιμότητα στις συναλλαγές, δολιότητα επαγγέλματος.
* Κακομεταχείριση, εκμετάλλευση, αδικία σε βάρος των υπαλλήλων, εργατών, υφισταμένων & προσωποληψία.
Και εδώ αναγκαστικά θα επικεντρωθούμε και πάλι σε τρεις, από τις αμαρτίες που ταλαιπωρούν ιδιαίτερα τις ψυχές μας, αλλά που δεν τους δίνουμε μεγάλη σημασία.
♪ Οι διαπροσωπικές σχέσεις μας. Για ασήμαντες αφορμές πολλές φορές , ερχόμαστε σε προστριβές με τους άλλους. Μια αθώα κουβέντα, ή μια σπιθαμή γης, γίνεται αιτία συχνά να καταστραφούν φιλίες, ή συγγενικοί δεσμοί. Ο εγωισμός και η κακία μας κλονίζουν και δείχνουμε μια δαιμονική σκληρότητα, ένα σατανικό πείσμα. Η Εξομολόγηση, όλοι γνωρίζουμε πως αλλιώς λέγεται Μετάνοια και αυτό είναι το συστατικό που πρέπει ο Πνευματικός να δει στα μάτια μας κατά την ώρα του Μυστηρίου. Τέλος ας μην ξεχνάμε πως ο ίδιος ο Χριστός θεωρεί την αμαρτία αυτή ως το μόνο εμπόδιο για την συμμετοχή στη Θεία Κοινωνία: «Όταν προσφέρεις το δώρο σου στο ναό κι εκεί θυμηθείς πως ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησε εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο του ναού το δώρο σου, και πήγαινε να συμφιλιωθείς πρώτα με τον αδελφό σου, και ύστερα έλα να προσφέρεις το δώρο σου» ( Ματθ. Ε, 23-24 )
«Μή κρίνετε, ίνα μὴ κριθῆτε» (Ματθ. Ζ, 1).
Εμείς όμως δεν χάνουμε ευκαιρία για να κατακρίνουμε τον διπλανό μας. Μια κακιά συνήθεια και μια μεγάλη αμαρτία που τείνει να πάρει διαστάσεις τεράστιες. Κατακρίνουμε τους ιερείς μας, μα και οι ιερείς κατακρίνουν τους συνηφημερίους τους (ιεροκατηγορία...μέγα αμάρτημα), κατακρίνουμε τους γονείς, τα παιδιά μας, τα αδέλφια μεταξύ τους κατακρίνουν το ένα το άλλο, οι συγγενείς και οι φίλοι και αλίμονο λησμονούμε παντελώς πως η κρίση ανήκει μόνο στον Θεό. Μεγάλη θα είναι η έκπληξη μας, όταν κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, θα δούμε κοντά Του να βρίσκονται άνθρωποι που τους κατακρίναμε στο παρελθόν, ενώ αντιθέτως κάποιοι που εμείς θεωρούσαμε ηθικά στοιχεία, να βρίσκονται μακριά Του.
«Είναι αδύνατον να μην έλθουν τα σκάνδαλα∙ αλλοίμονον όμως σ’ εκείνον που τα προκαλεί…» (Λουκ. ΙΖ,1-2).
♠ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ
* Αδιαφορία για την πνευματική ζωή και κατάρτισή μας.
* Διασκεδάσεις, χαρτοπαιξία, γαστριμαργία, λαιμαργία, μέθη, ναρκωτικά.
* Υποκρισία, Φιλαργυρία, απληστία, πλεονεξία, πλούτος, καταναλωτική
* Υποκρισία, Φιλαργυρία, απληστία, πλεονεξία, πλούτος, καταναλωτική
μανία, πολυτέλεια, βόλεμα και ατομισμός.
* Αισχρολογία, αργολογία, φλυαρία.
* Θυμός, οργή, αυτοκτονία.
* Υπερηφάνεια, οίηση, εγωισμός, υπεροψία, ματαιοδοξία, κενοδοξία, φιλαρχία, φιλοπρωτία, μεγαλομανία, μεγαλοστομία, φιλαρέσκεια,
επιδίωξη επαίνων, πείσμα, ισχυρογνωμοσύνη, δαιμονική
αυτοπεποίθηση, ιδιοτροπία.
* Αμαρτίες και πειρασμοί της σάρκας.
* Έλλειψη σεβασμού στο σώμα, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος.
* Ανάγνωση ανήθικων περιοδικών, βιβλίων κ.λπ. ή θέαση ανήθικων τηλεοπτικών έργων και κακή χρήση του διαδικτύου.
* Ανήθικες σκέψεις, λογισμοί, φαντασίες.
* Πορνεία, μοιχεία, αυνανισμός, κ.λπ. σαρκικά αμαρτήματα.
* Έκτρωση (μέγα αμάρτημα, «ισοδύναμο» του φόνου).
Όλα αυτά, που αναφέραμε στο άρθρο μας αυτό, και άλλα πολλά, μπορούν να συμπεριληφθούν στις σκέψεις, πράξεις, ή ενέργειες που μπορεί να βαραίνουν την ψυχή μας, και που αν τις εξομολογηθούμε με ειλικρινή μετάνοια και ψυχικό θάρρος στον Πνευματικό μας, θα μπορούσαμε να έχουμε μια πιο φυσιολογική και ήρεμη ζωή, ενώ η συχνή επαφή μας με Χριστό ιδρυτή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και τους Αγίους Του, μέσω του συχνού εκκλησιασμού μας και της συμμετοχής μας στην Θεία Μετάληψη, θα μπορούσαν να δημιουργούσαν τα εχέγγυα για την σωτηρία της ψυχής μας, και της εισόδου μας στον Παράδεισο, που έχει δημιουργηθεί με Αγάπη από τον Θεό, ειδικά για όλους εμάς.
Μέσα στα "είδη" της Εξομολόγησης...αν μου επιτρέπεται η έκφραση, μπορούμε να συμπεριλάβουμε...πως θα μπορούσαμε άλλωστε να αγνοήσουμε κάτι τέτοιο, και αυτήν των παιδιών μας, των χριστιανών δηλαδή σε μικρότερες ηλικίες, των τάξεων του Δημοτικού...όσο πιο νωρίς γίνεται, του Γυμνασίου και του Λυκείου, των εφήβων μας, αλλά και των νέων του Πανεπιστημίου, μέχρι και της ενηλικιώσεως τους. Και αν αναρωτιέστε, τι αμαρτία μπορεί να έχει κάνει ένα παιδί για να πρέπει να την εξομολογηθεί, έχετε απόλυτο δίκαιο!!! Τίποτε σπουδαίο!!!
Όμως όταν μάθει από νωρίς το παιδί μας τον τρόπο συμπεριφοράς ενός χριστιανού, την αγάπη, την συγνώμη, την μετάνοια...αλλά και την δεδομένη συγχώρηση του από τον Χριστό, ότι και αν έχει κάνει, τότε θα είναι πολύ ευκολότερο για αυτό αργότερα να ενσωματωθεί ομαλά στην πραγματικότητα της Πίστης μας.
Αυτό όμως είναι θέμα "εκπαίδευσης" των παιδιών και των νέων μας, η οποία και πρέπει να ξεκινά αρχικά στην οικογένεια για να καταλήξει κατόπιν στο χέρι των δασκάλων στα σκολειά μας...με τις δυσκολίες που όλοι γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε αφουγκραζόμενοι τα παιδιά μας, και εν τέλει το "βάρος" αυτό της εκπαίδευσης των παιδιών για την εισαγωγή τους στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως και της Μετανοίας,
Όμως...κακά τα ψέματα, όλα εξαρτώνται από την κατήχηση πάνω στο Μυστήριο της Εξομολόγησης και συνολικά της Ορθοδοξίας, αρχικά στους γονείς και στους δασκάλους των παιδιών μας, για την καλύτερη και ομαλότερη εισδοχή των νέων, συνολικά στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, ενώ ο ιερέας με μεγάλη ευθύνη, αλλά και κατάρτιση...και ας είναι νεαρά σε ηλικία, πρέπει να προσεγγίσει τις ψυχές των παιδιών που θα προσέλθουν στην Εξομολόγηση. 
Πολλοί, τώρα, είναι οι άνθρωποι που ενώ έχουν πέσει σε σαρκικές αμαρτίες, δεν μιλούν γι’ αυτές στην εξομολόγηση, γιατί τις θεωρούν «φυσιολογικές». Μάλιστα πολλοί απ’ αυτούς προτείνουν στην εκκλησία να ... προσαρμοστεί στις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου και να αλλάξει την ηθική της. Άλλοι πάλι αντίθετα, θεωρούν τις σαρκικές αμαρτίες, σοβαρότερες από τις άλλες. Και έτσι ή ντρέπονται να εξομολογηθούν, ή όταν το κάνουν στέκονται με επιμονή μόνον σ’ αυτές αφήνοντας άλλες, που μπορεί να είναι βαρύτερες στα μάτια του Θεού.
Ας μην ξεχνάμε όμως, πως ο Χριστός, χωρίς να παραθεωρεί την συγκεκριμένη αμαρτία, στάθηκε με ιδιαίτερη συμπάθεια και έδειξε μεγάλη ευαισθησία στους πόρνους. Δεν έκανε το ίδιο όμως με τους υποκριτές και τους φιλάργυρους. Στους πρώτους μάλιστα απηύθυνε τα φοβερά εκείνα «Οὐαὶ» και την φράση:
«ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ»,
δηλαδή, σας βεβαιώνω πως οι τελώνες και οι πόρνες θα μπουν πριν από σας στη βασιλεία του Θεού» (Ματθ. ΚΑ, 31 ). Από την άλλη πλευρά ο Χριστός δεν στέκεται στην αμαρτία που γίνεται μόνο με το σώμα, αλλά πάει πολύ βαθύτερα:
«᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ»(Ματθ.Ε, 28 )
Καλή Μετάνοια αδελφοί μου !!!
Με αγάπη εν Χριστώ !!!
Και μην ξεχνιόμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου