ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ & "ΘΥΜΩΜΕΝΟΥΣ" ΚΑΙΡΟΥΣ...

 ...εμείς συνεχίζουμε να ομορφαίνουμε την εκκλησιά μας!!!

Δεν κατάφερε τελικά να μας πτοήσει, ούτε η δεκαετής οικονομική κρίση, ούτε η παραλίγο χρεωκοπία, ούτε όμως και η μεγάλη ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση των αξιών και των θεσμών, που ακόμα είναι εν εξελίξει, θα μπορέσει ποτέ να μας γονατίσει, μια κρίση που παράλληλα κατέτρωγε από χρόνους ικανούς τα σωθικά των "όμορφων" και "χαριτωμένων" κατοίκων αυτής της γενναίας χώρας, της παγκόσμιας Ελλάδας μας, της χώρας όλου του κόσμου. Η πατρίδα μας όρθια και με καμάρι, τα ξεπέρασε όλα αυτά, τα άφησε πίσω της και κόντρα στις προβλέψεις όλων, σχεδόν προκλητικά, αντιμετώπισε...μοναχικά όπως πάντα, τα προβλήματα της.

 Και μετά ήρθε ο κορωνοϊός. Ήρθε με φόρα, ήρθε με "τουπέ" και με "αέρα", ήρθε έξαφνα και από το πουθενά, έσπειρε το δηλητήριο του, και σάρωσε τα νοσοκομεία μας, διέλυσε ξανά την οικονομία μας, κατατρόπωσε και κατατρόμαξε τους πολίτες αυτού του κράτους, τους έκλεισε ερμητικά στα σπίτια τους, τους έβαλε να πλένουν ολημερίς τα χέρια τους, τους έκανε αντικοινωνικούς, απάνθρωπους, σκεπτικιστές... και εν τέλει τους έκανε και "συνωμοσιολόγους", για να μπορέσει να τους κατηγορήσει όμως αμέσως μετά, μα για τι άλλο για συνωμοσιολογία. Και τα ερωτηματικά να πλανώνται στον αέρα...αναπάντητα τα περισσότερα!!! Τις πταιεί; Πόθεν έσχες; Από που, ή από τι προήλθε; Γιατί αφέθηκε να κάνει τόσο κακό; Ποιος είναι ο υπεύθυνος; Ποιος δεν έκανε καλά την δουλειά του; Σε ποιανού την βάρδια καταστράφηκε ο κόσμος; Και αν μετά το πολυαναμενόμενο εμβόλιο μας βρει άλλο κακό; Πόσο ευάλωτοι είμαστε τελικά; Άραγε είμαστε τόσο έξυπνοι όσο νομίζουμε; Δύσκολο να αντισταθεί κανείς στην..."συνωμοσιολογία", έτσι δεν είναι!!!

Και όπως όλος ο κόσμος έζησε το 1ο κύμα της πανδημίας, τώρα περνά το 2ο, ενώ εύχεται και προσεύχεται να μην υπάρξει 3ο, και το πολυδιαφημιζόμενο εμβόλιο τους να είναι τόσο καλό όσο μας λένε, και  αυτό να είναι που θα αναχαιτίσει και τέλος θα εξαφανίσει τον αόρατο εχθρό του 21ου αιώνα, την covid-19, έναν αιώνα που όλοι καταλάβαμε πόσο "λίγοι", πόσο "μικροί", πόσο "ευαίσθητοι" είμαστε, και ας υπερηφανευόμαστε για το αντίθετο, οι υπερπλήρεις εντατικές άλλα λένε!!! 

Αυτά συμβαίνουν παγκοσμίως. Αυτά πάνω-κάτω έγιναν και στην πατρίδα μας. Ενώ μέσα σε αυτόν τον κουρνιαχτό, το ίδιο έγινε και σε αυτήν την μικρή...μα τόσο διαφορετική γειτονιά των Ανθοκήπων, αυτήν την μικρή γωνιά της Νέας Ευκαρπίας, με την νεοϊδρυθείσα Ενορία της, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, και φυσικά με τον ομώνυμο και νεόδμητο Ιερό Ναό της. Όμως ενώ όλα αυτά συνέβαιναν, παράλληλα η Ενορία μας προόδευε με την βοήθεια του Θεού, μέσα...σε δύσκολους και "θυμωμένους" καιρούς , όπως είναι και ο τίτλος του άρθρου μας. Η δε εκκλησιά της, η οποία σημειωτέον, θεμελιώθηκε, 

χτίστηκε και τελέστηκαν τα Θυρανοίξια, πρώτα της κατακόμβης της, που φιλοξένησε την λατρευτική ζωή της για μια δεκαετία, και κατόπιν...πολύ πρόσφατα, πριν από έναν μόλις χρόνο, τον Οκτώβριο του 2019, και του επάνω περίλαμπρου κανονικού κτιρίου που στέγασε όπως τους άξιζε τους Αγίους προστάτες της, αυτή  καθημερινά ομορφαίνει ακόμα περισσότερο, και τελειοποιείτε. Και όλα αυτά μέσα στις κρίσεις που διαδέχονταν η μια την άλλη, θαυματουργικά και κόντρα στους πονηρούς, άσχημους και αποκαλυπτικούς καιρούς που βιώνουμε ακόμα και σήμερα, ακόμα και τώρα, παραμονές Χριστουγέννων, με την νόσο της covid-19 να έχει παραλύσει τα πάντα στο πέρασμα της και τους κατοίκους της να μετρούν κρούσματα, διασωληνωμένους και δυστυχώς θανάτους στην περιοχή μας, αλλά και παντού στην πατρίδα μας.

Όμως μέσα σε όλο αυτό το δύσοσμο κλίμα, η Ενορία μας συνεχίζει να ζεί...ή τουλάχιστον να επιζεί και να επιβιώνει, όμως παράλληλα και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, αυτή να μεγαλώνει, να προοδεύει, να συνεχίζει να κάνει τα Πανηγύρια των Αγίων της, πρόσφατα με απίστευτες δυσκολίες και σκανδαλισμούς τελέσαμε και το Μικρό Πανηγύρι μας στην γιορτή της Αγίας Άννας μας, "...τον Δεκέμβρη στις 9..." με την Σύλληψη της Θεοτόκου κόρης της από αυτήν, αλλά συνεχίζουμε και το καθημερινό λατρευτικό πρόγραμμα της, τηρώντας παράλληλα και το νέο σύστημα που της επιβλήθηκε, το "κεκλεισμένων των θυρών", έτσι το ονόμασαν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν... δεν καταλαβαίνουν πραγματικά πως, Εκκλησία δεν είναι οι τοίχοι και οι πόρτες της,

 αλλά είναι ο λαός της, οι πιστοί της, οι άνθρωποι της. Κεκλεισμένων των θυρών λοιπόν με τους ιερείς μας όμως, μαζί με τους  λαϊκούς  συνεργάτες τους, που έχουν επωμιστεί την ευθύνη της συνεχούς και απαρέγκλιτης λειτουργίας του, παρότι συμμετέχουν...όχι πάντα με προθυμία, στους περίεργους αυτούς περιορισμούς, εξασφαλίζοντας παράλληλα και την προστασία και την ασφάλεια της υγείας των ανθρώπων που την αποτελούν...ένεκα κορωνοϊού, και  κρατούν την εκκλησιά μας όρθια, όμορφη, ζεστή και καθαρή, έτσι ώστε να είναι έτοιμη να σας υποδεχθεί ξανά όταν με το καλό της δοθεί το ελεύθερο να γεμίσει και πάλι τους ολοκαίνουργιους χώρους της με την φυσική παρουσία σας και με την ζεστή και εγκάρδια προσευχή σας.

Έτσι αφού προς το παρόν εσείς δεν μπορείτε να έρθετε σε 'μάς, δεν μας μένει άλλη επιλογή από το να έρθουμε εμείς σε εσάς. Πώς;;; Μα με το διαδίκτυο, όπου θα σας δείξουμε...με ντοκουμέντα παρακαλώ, την συνέχιση των έργων και την αποπεράτωση...με αργό βηματισμό πια, λόγω όλων αυτών που συμβαίνουν γύρω μας, των λεπτομερειών του Ιερού Ναού μας, τον οποίο αφήσαμε ημιτελή, για να μπορέσουμε πέρυσι τέτοιον καιρό να ανέβουμε και να χαρούμε με τα επίσημα Θυρανοίξια του, την έναρξη της λειτουργίας του, ένα όνειρο των κατοίκων της περιοχής από καταβολής...δημιουργίας Ενορίας στην γειτονιά των Ανθοκήπων. 

Θα δείτε ότι κατά την διάρκεια του 2ου κύματος της πανδημίας, πως στο ξυλόγλυπτο τέμπλο μας προστέθηκαν οι εικόνες αρχικά του Αγίου Γεωργίου του εν Δράμα, του Καρσλίδη, ευγενική δέησις ενός ενορίτη μας που είχε συγγένεια μαζί του, μα τοποθετήθηκαν και οι αγιογραφημένες εικόνες με τις παραστάσεις της Σταύρωσης, αλλά και της Ψηλάφησης του Αποστόλου Θωμά, δεήσεις και προσφορές άλλων ενοριτών και προσκυνητών, που μας βοηθούν αδιάκοπα να αποπερατώσουμε την εκκλησιά μας, με την μοναδική πλέον παράσταση του Δωδεκάορτου που έχει απομείνει, την Ανάσταση του Λαζάρου, τώρα να αγιογραφείτε και σύντομα να βρίσκει και αυτή την θέση της, συμπληρώνοντας τα κενά. Όμως δεν ήταν μόνο ο αγιογράφος μας που έπιασε δουλειά μέσα στην καραντίνα και το lockdown. 

Ήταν και ο αργυροχρυσοχόος μας, καλλιτέχνης στον τομέα του, που φιλοτέχνησε την πρώτη από τις οκτώ μικρές κανδήλες μας, ακριβώς ίδιες αλλά μικρότερες από τις  δώδεκα μεγάλες που βρίσκονται ήδη κρεμασμένες στο ξυλόγλυπτο τέμπλο μας, μοναδικές και αυτές στο είδος τους, που μπήκε στο Νάρθηκα του Ναού και στα μαρμάρινα προσκυνητάρια του, και συγκεκριμένα, ανέλαβε να φωτίζει και να ομορφαίνει το γλυκό πρόσωπο του Χριστού μας. Αναμένουμε σύντομα και τις υπόλοιπες ασημένιες κανδήλες που θα κοσμήσουν και το πρόσωπο της Παναγίας μας, της Κοιμήσεως της Αγίας Άννας μας και του Τιμίου Προδρόμου, αγιογραφημένες εικόνες που θα αντικαταστήσουν τα πρόχειρα φωτοαντίγραφα που τώρα υπάρχουν για να προσκυνά ο κόσμος μπαίνοντας στον Ναό, μόλις βρεθούν οι πιστοί, που θα προσφερθούν να αναλάβουν το κόστος τους.

Παράλληλα ετοιμάζεται από τον ξυλογλύπτη μας, η ξύλινη πόρτα, ο ανεμοφράκτης, όπως λέγεται, που θα χωρίσει τον Πρόναο από τον κυρίως Ναό, ένα έργο πνοής αφού θα μειώσει τα λειτουργικά έξοδα μας, αλλά θα ομορφαίνει και τον Νάρθηκα μας. Όμως, τώρα που γράφουμε το άρθρο μας αυτό, το οποίο και αναρτούμε στην ιστοσελίδα του Ιερού Ναού μας, για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε προς τα έξω την άοκνη προσπάθεια μας να τελειώσουμε μια-μια όλες τις ατέλειες της εκκλησίας μας, όχι για αυτοπροβολή αλλά από ενθουσιασμό για να σας δείξουμε που διοχετεύεται η αγάπη που μας δείχνετε όλα αυτά τα χρόνια, ήδη κατασκευάζεται και το μικρό αγιορείτικο τέμπλο που θα τοποθετηθεί μέσα στο παρεκκλήσι μας, που και αυτό βρίσκεται στον Πρόναο. 

Ο Γέροντας, ο Παπαγιάννης μας, από το Κελλί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννας, στο Άγιον Όρος, συνεχίζει να μας βοηθά με τις προσευχές του...και όχι μόνο, ενώ κατόπιν δικής μας επιμονής, μας υπέδειξε και το όνομα του Αγίου με το οποίο θα τιμηθεί το παρεκκλήσι μας, που δεν είναι άλλο από αυτό του  Ιωάννου του Προδρόμου και μάλιστα μας υπέδειξε να πανηγυρίζουμε το παρεκκλήσι μας αυτό στην εορτή της Συλλήψεως του από τους γονείς του, τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ, στις 23 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, και εμείς με χαρά θα κάνουμε υπακοή...το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να του δείξουμε την αγάπη και τον σεβασμό μας.

Όμως φθάνει. Το άρθρο μας εδώ τελειώνει, μα θα συνεχιστεί...να είστε βέβαιοι για αυτό, όταν πρώτα ο Θεός, θα έχουμε νεότερα από τις εργασίες ολοκλήρωσης των λεπτομερειών, που γίνονται παράλληλα με την λειτουργία του..."κεκλεισμένων των θυρών"... μην ξεχνιόμαστε, και για όσο χρειαστεί, Ιερού Ναού μας. Όσο έχουμε την αγάπη σας και τις προσευχές σας, μα και την απαραίτητη οικονομική βοήθεια σας, αυτή που ο καθείς μπορεί να δώσει, εμείς θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε, θα εξακολουθούμε να σχεδιάζουμε, θα επιμένουμε  να οργανώνουμε, κομμάτι-κομμάτι, και όσο φυσικά μας επιτρέπει η τσέπη μας, την ολοκλήρωση του Ιερού Ναού των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά με την επένδυση του, αλλά και λίγο πιο "έξω" από αυτόν...στην πλατεία του!!!

*...για αυτό το "έξω", τον προαύλιο χώρο της εκκλησιάς μας, αλλά και την τεράστια και τόσο άσχημη πλατεία των Αγίων Θεοπατόρων μπροστά της, κάποια στιγμή θα ανεβάσω ένα άρθρο μου για να σας πω τι αισθάνομαι και να ακούσω και από εσάς την γνώμη σας, ακόμα και τις αντιρρήσεις σας...

Εύχομαι  Καλά Χριστούγεννα!!!

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης