ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ 2020 (Μτθ. β' 13-23)

                     

Μνήμην τῶν Ἁγίων & Δικαίων, 

Ἰωσήφ τοῦ Μνήστορος, 

Δαυίδ τοῦ Προφητάνακτος, 

καί Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου

 ...και Αποστόλου & Αρχιδιακόνου 

Στεφάνου, του Πρωτομάρτυρος.

      Μέσα στο χαρμόσυνο πνεύμα της περιόδου που διανύουμε αυτές τις ημέρες,  "Δωδεκαήμερο" την ονομάζει η Εκκλησία μας, αφού αποτελείται από ένα μεγάλο εορταστικό και πανηγυρικό διάστημα χωρίς νηστεία από εδώ και στο εξής, εκτός από αυτή της Παραμονής των Θεοφανίων, που με πρωταγωνιστή τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό μας, εμπεριέχει την εορτή των Χριστουγέννων, την άφιξη και προσκύνηση των Μάγων, την Σύναξη της Θεοτόκου, την εορτή σήμερα, 27η Δεκεμβρίου 2020, εντελώς συμπτωματικά του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου, το αποτρόπαιο γεγονός των αναιρεθέντων υπό του Ηρώδου δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων, που θα την εορτάσει η Εκκλησία μας την 29η του Δεκεμβρίου, και φυσικά την Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, την τελευταία Κυριακή του 2020, όπου η Εκκλησία μας προτάσσει τα πρόσωπα των Αγίων και Δικαΐων, Ιωσήφ του μνήστορος της Παναγίας μας, του Δαυΐδ του Βασιλέως, αλλά και αυτό του Ιακώβου του Αδελφοθέου, για να γίνει κατά το Τυπικόν, η Απόδοσις της εορτής των Χριστουγέννων κατόπιν, την 31η Δεκεμβρίου.

      Εμείς ας επικεντρωθούμε στην σημερινή Κυριακή μετά τά Χριστούγεννα, όπου καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς παρουσιάζει ὅλες ἐκεῖνες τίς συγκλονιστικές στιγμές τοῦ διωγμοῦ τοῦ νεογέννητου θείου Βρέφους ἀπό τόν Ἡρώδη. Στιγμές πού ὁ ἀρχέκακος καί ἀνθρωποκτόνος διάβολος κινεῖ ὅλες του τίς δυνάμεις, προκειμένου νά θανατώσει τόν τεχθέντα βασιλέα. Σ’ αὐτές λοιπόν τίς φοβερές στιγμές τοῦ τρόμου καί τῆς ἀγωνίας, ὅπου αἱματοκυλίσθηκαν τά περίχωρα τῆς Βηθλεέμ, ὁ μνήστωρ Ἰωσήφ καλεῖται ἀπό τόν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ νά σηκώσει ἐπάνω του ὅλη αὐτή τήν ἀπρόσμενη καί σκληρή δοκιμασία καί νά γίνει ὁ προστάτης τοῦ θείου βρέφους. «Σήκω, Ἰωσήφ, τοῦ λέει, παράλαβε τό παιδί καί τήν μητέρα του καί φύγε. Φύγε μακριά, στήν Αἴγυπτο. Φύγε ἀμἐσως, διότι ὁ Ἡρώδης ψάχνει νά βρεῖ τό παιδί, γιά νά τό θανατώσει.

      Πόσο δοκιμάστηκε ἡ πίστη τοῦ δίκαιου Ἰωσήφ;  Ἀκούει ἀπό τόν ἄγγελο τοῦ Θεοῦ ὅλα αὐτά καί δέν σκανδαλίζεται. Πρίν ἀπό λίγους μῆνες ἄκουσε ἀπό ἄγγελο τοῦ Θεοῦ ὅτι τό παιδί πού θά γεννηθεῖ ἀπό τήν Παρθένο Μαριάμ, «θά σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Καί τώρα ἀκούει πάλι ἀπό ἄγγελο ὅτι αὐτός πού θά σώσει πρέπει νά σωθεῖ, διότι κινδυνεύει ἀπό τόν Ἡρώδη.

        Ὁ Ἰωσήφ ὅμως οὔτε σκανδαλίζεται οὔτε διαμαρτύρεται οὔτε ζητᾶ ἐξηγήσεις. Ὑποτάσσεται στήν προσταγή τοῦ ἀγγέλου, σηκώνεται ἀμέσως μέσα στήν νύκτα, παραλαμβάνει τήν Θεοτόκο καί τό Παιδί καί ἀναχωρεῖ ἀστραπιαῖα γιά τήν Αἴγυπτο. 

Ὁδοιπορεῖ τουλάχιστον δέκα ἡμέρες μέχρι νά φτάσει στά αἰγυπτιακά σύνορα ἔχοντας ἐπάνω του τήν εὐθύνη γιά τήν ἐκτέλεση  τῆς θείας ἐντολῆς καί τό φορτίο τῆς δοκιμασίας πού καλεῖται νά σηκώσει ὁ ἴδιος. Καί γίνεται φυγάς καί καταζητούμενος καί μετανάστης. Γίνεται ὑπόδειγμα ὑπακοῆς καί ἀποδοχῆς τῆς δοκιμασίας. Διότι ὁ Ἰωσήφ ἦταν σώφρων καί δίκαιος. Ὅπως λέει ἕνα σχετικό τροπάριο, ὁ Ἰωσήφ «δίκαιος ὑπάρχων, δικαίαις ὁδοῖς τοῦ δικαίου Δεσπότου πεπόρευται», γιά νά ὑπουργήσει, νά διακονήσει δηλαδή στό μέγα μυστήριο ἀπό τό ὁποῖο λυτρώθηκε ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Καί πορεύεται πρός τήν Αἴγυπτο «χαίρων καθυπείκων τοῖς θείοις προστάγμασιν». Σηκώνει τήν δοκιμασία του αὐτή μέ χαρά καί μέ ὑπακοή.

         Καί μᾶς διδάσκει ὁ Ἰωσήφ νά μήν ταρασσόμαστε κι ἐμεῖς ὅταν καλούμαστε νά βαστάξουμε κάποια δοκιμασία πού μᾶς καλεῖ ὁ Θεός νά σηκώσουμε. Ἀλλά νά τήν ὑπομένουμε μέ γενναιότητα, ταπείνωση, πίστη καί χαρά. Διότι κι ἐμεῖς στό δρόμο μας εἶναι βέβαιο ὅτι θά συναντήσουμε πειρασμούς καί ἐπιβουλές. Σ’ αὐτές λοιπόν τίς ὧρες τῆς δοκιμασίας, ἄς ἐμπνεόμαστε ἀπό τόν Ἰωσήφ τόν δίκαιο κι ἄς ζητοῦμε νά μεσιτεύει καί γιά μᾶς, ὥστε να βαστάζουμε μέ πίστη καί ὑπομονή τίς δοκιμασίες μας.

         Ἄλλο ἕνα πρόσωπο ὅμως ἀναφέρει ἡ περικοπή του Ευαγγελίου αυτής της Κυριακής. Το κατάπτυστο πρόσωπο του Ἡρώδη! Κατέσφαξε ἀθῶα νήπια χωρίς ἴχνος ντροπῆς, χωρίς καμία ἀναστολή. Ἡ φιλαυτία του, ἡ φιλοδοξία του καί ἡ καχυποψία του τόν ἔκαναν νά μήν ὑπολογίζει τίποτε. Πρίν ἀπό λίγο καιρό εἶχε δολοφονήσει τούς δύο γιούς του, φοβούμενος μήπως τοῦ πάρουν τόν θρόνο. Καί τώρα πού ἄκουσε νά μιλοῦν γιά βασιλιά τοῦ Ἰσραήλ, θά ὑπολόγιζε τά νήπια τῆς χώρας του; 

Ὁ Ἡρώδης ἤθελε ὁπωσδήποτε νά θανατώσει τόν τεχθέντα βασιλέα. Έτσι δεν διστάζει να δώσει την πιο καταχθόνια διαταγή που έχει ποτέ καταγραφεί στην ιστορία του κόσμου. Διατάζει  τον στρατό του να θανατωθούν όλα τα μωρά από δυο χρονών και κάτω. Και οι στρατιώτες υπακούν στην  διαταγή του Βασιλέως τους, του Ηρώδη, και σφαγιάζουν δέκα τέσσερις χιλιάδες μωρά, εν μια νυκτί, κατατάσσοντας έτσι δεκατέσσερις χιλιάδες Αγίων νηπίων στην "βίβλο του ουρανού", στο Συναξάρι της Εκκλησίας μας. Ὅμως, αυτός ο αναίσχυντος Βασιλιάς  δέν κατάλαβε ὅτι προσπαθεῖ νά τά βάλει μέ τόν  ἴδιο τον Θεό. 
Ακούγοντας μάλιστα ἀπό τούς Μάγους ὅτι ακολουθούν το ἀστέρι της Βηθλεέμ, που προμήνυε και τήν γέννηση ενός παιδιού, το οποίο σύμφωνα με αυτά που τοῦ εἶπαν καί οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς, ὅτι οἱ προφῆτες προανήγγειλαν τήν γέννηση τοῦ Μεσσία στήν Βηθλεέμ, ενός μωρού που αργότερα θα γινόταν ο Βασιλεύς των Ιουδαίων, τότε "...ο Ηρώδης, ως ληρώδης", φοβήθηκε ότι θα χάσει το Βασίλειο του, την εξουσία του, τα προνόμια του, τον πλούτο του. Λοιπόν ὁ Ἡρώδης έπρεπε τουλάχιστον νά προβληματισθεῖ καί νά καταλάβει ὅτι κάτι τό ὑπερφυσικό συμβαίνει. Ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε εὐκαιρίες καί τά κατάλληλα φάρμακα, γιά νά συνετισθεῖ. Ἀλλά ἡ ψυχή του ἀπό τά μεγάλα καί σκληρά πάθη εἶχε πλέον καταστεῖ ἀνίατος. Καί ἀντί νά θεραπευθεῖ σκληραίνει περισσότερο, μεγαλώνει ἡ μανία του καί ἡ ἀφροσύνη του.

         Ἀσφαλῶς μετά τήν σφαγή τῶν νηπίων πολλοί θά νόμιζαν πώς ὁ Ἡρώδης νίκησε, πέτυχε τόν σκοπό του. Πόσο διαφορετική ὅμως ἦταν ἡ πραγματικότητα! Ὁ τεχθείς βασιλιάς, ὁ βασιλιάς τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς ἦταν ὁ νικητής. Ἀντίθετα ὁ βασιλιάς Ἡρώδης εἶχε χάσει τήν μάχη, εἶχε χάσει καί τήν ψυχή του. Πλήρωσε πολύ ἀκριβά τή σκληρότητά του. Εἶχε ἕναν ἀπό τούς πιό φρικτούς θανάτους πού θά μποροῦσε νά ἔχει ἄνθρωπος. Ψηνόταν ἀπό ὑψηλό πυρετό, σφάδαζε στούς πόνους, ὑπέφερε ἀπό δυσεντερία, ἔγινε «σκωλήκων βρῶμα καί δυσωδία», καθώς σάπισαν μέλη τοῦ σώματός του. Καί μέ ἀφόρητη δύσπνοια καί τρόμο καί σπασμό τῶν μελῶν του ξεψύχησε ὁ διώκτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτός πού νόμισε ὅτι μπορεῖ νά τά βάλει μέ τόν Θεό.

         Ὅμως πάντοτε γιά ὅλους τούς διῶκτες τοῦ τεχθέντος βασιλέως ἀκούγεται τό οὐράνιο μήνυμα:

«Τεθνήκασιν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ παιδίου». 

Μήν ταρασσόμαστε λοιπόν. 

Οἱ διῶκτες φεύγουν. Ὁ Χριστός μένει. 

Διότι εἶναι ὁ θεάνθρωπος νικητής τοῦ κόσμου καί ὁ ρυθμιστής τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. 

                  Συνεχίζοντας την περιήγηση μας μέσα στο Άγιο Δωδεκαήμερο, βλέπουμε την Κυριακή αυτή, της 27ης Δεκεμβρίου, τελευταία του 2020, το οποίο και αποχαιρετούμε με τα χειρότερα ομολογουμένως συναισθήματα, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, που μας αποκάλυψε ένα άλλο, διαφορετικό από αυτό που ξέραμε πρόσωπο μας, περίεργο, "άσχημο",

 δολοπλόκο, ένα πρόσωπο ατομισμού και εγωϊσμού, αλλά και πολλά ακόμα χαρακτηριστικά αυτού του προσώπου, τις περισσότερες φορές κακά, αλλά και καλά ενίοτε, εκτός από την μορφή του Ιωσήφ του μνήστορος της Θεοτόκου, την Κυριακή μετά της του Χριστού Γεννήσεως το Συναξάρι της Εκκλησίας μας να προβάλλει και το πρόσωπο του Αγίου Ιακώβου τον Αδελφοθέου, ένα πρόσωπο που καλό είναι να το γνωρίζουμε καλά εμείς οι χριστιανοί, να το μαθαίνουμε από τους ιερείς, τους κατηχητές, αλλά και μέσα από την βιβλιογραφίας, πως επιλέχθηκε από τους Αποστόλους ως ο πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων, ενώ ο ιουδαϊκός λαός τον ονόμασε Δίκαιο, αλλά και «Ωβλία», που στα εβραϊκά σημαίνει «προμαχών λαού» και «δικαιοσύνη».

       Επίσης να γνωρίζουμε καλά, πως ήταν πολυγραφότατος, έχοντας μας αφήσει παρακαταθήκη σπουδαία γραπτά, όπου σε ένα από αυτά να σας αναφέρω ενδεικτικά, επαίροντας την δύναμη της πίστης μας μέσω των έργων αντί των λόγων, μας λέει πως, 

"...Ώσπερ γαρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν έστιν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά έστι",

ενώ μην λησμονούμε πως σε αυτόν οφείλουμε και το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου, 

"...εις ίασιν ψυχή τε και σώματος...", 

που τελείται δυο φορές τον χρόνο, μέσα στην Μικρή Σαρακοστή των Χριστουγέννων αλλά και την Μεγάλη Τεσσαρακοστή του Πάσχα στους Ιερούς Ναούς, μα και όποτε το ζητήσουν οι ενορίτες μας και καθ' όλην την διάρκεια του έτους στα σπίτια τους.  

         Ας γνωρίζουμε επίσης πως ακόμα και Θεία Λειτουργία έγραψε, η οποία μπορεί να μην συνηθίζεται στις Ενορίες, αλλά δεν παύει να είναι σημαντικό κομμάτι της Εκκλησίας των πρώτων χριστιανικών χρόνων, όπως επίσης δική του θεωρείτε από κάποιους και η Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων. Όμως όλοι  εμείς οι Ανθοκηπιώτες  γνωρίζουμε πως στον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο οφείλουμε και όλα αυτά που γνωρίζουμε για την τριετή Παναγία μας και την πρώιμη ζωή της με τους δικούς μας Αγίους, τους Θεοπάτορες γονείς της και προγόνους του Χριστού μας, από το απόκρυφο πρωτευαγγέλιο του, από όπου και αντλούμε χρήσιμες πληροφορίες και ας μην το συμπεριέλαβε η Εκκλησίας μας στα επίσημα έγγραφα της, και ας το θεωρούν κάποιοι ψευδεπίγραφο. 

      Μια τριετή ιστορία, που τόσο όμορφα εικονογραφημένη από τον αγιογράφο φίλο μας, κο Νικόλαο Ζέκιο, με πηγή της έμπνευσης του τις γραπτές διηγήσεις του Ιακώβου του Αδελφοθέου, την βλέπουμε στις εικόνες που βρίσκονται στον επάνω "ολοκαίνουργιο", μετά τα Θυρανοίξια του τον Οκτώβριο του 2019, Ιερό Ναό μας, περνώντας τον
Νάρθηκα, τον Πρόναο δηλαδή, και μπαίνοντας στον κυρίως Ναό ακολουθώντας το αριστερό κλίτος του, μέσα στο υπερυψωμένο και όμορφο παρεκκλήσι της μικρούλας τριετούς Παναγίας μας, όπου και διαβάζετε από τους ιερείς η ευχή για την λύσιν της ατεκνίας και της στειρότητας στην Αγία Άννα μας, όποτε τους ζητηθεί, αλλά και θησαυρίζονται τα Ιερά Λείψανα των Αγίων μας, του Ιωακείμ και της Άννας, κάθε Τρίτη απόγευμα μετά τον Εσπερινό στην Ιερά Παράκληση που τελείται για τα ζευγάρια μας που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν, αλλά και κάθε Κυριακή, καθ' όλην την διάρκεια της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας. 

       Τέλος ας γνωρίζουμε για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα της Αρχαίας Εκκλησίας μας, τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο, πως παρότι αγαπητός στους Εβραίους συμπολίτες του και στον απλό λαό, δεν απολάμβανε της ίδιας αγάπης και από τους Γραμματείς και Φαρισαίους, οι οποίοι ενοχλούνταν από τα λόγια του και έψαχναν να βρουν την ευκαιρία να τον συκοφαντήσουν και τελικά να τον σκοτώσουν μαρτυρικά, βάζοντας, άθελα τους, ένα ακόμη πολύτιμο πετράδι στο λαμπερό Στέμμα του Βασιλέως και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

    Αλλά την ίδια Κυριακή, στο Συναξάρι της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, προβάλλεται και το πρόσωπο

 του Δαυΐδ του Βασιλέως, που οι περισσότεροι τον γνωρίζουμε μέσα από τις διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, από την άνιση αναμέτρηση του μικρόσωμου Δαυΐδ με τον γίγαντα Γολιάθ και την θαυματουργική νίκη του, τον γνωρίζουμε μέσα από την ποίηση του και όλα αυτά τα υπέροχα άσματα και ψαλμούς που ψάλλονται στην Εκκλησία μας, τον γνωρίζουμε και ως τον συγγραφέα του υπέροχου ποιήματος του Εξαψάλμου που ακούγεται στην αρχή της Ακολουθίας του Όρθρου κάθε πρωΐ, και μέσα από το συνταρακτικό κείμενο του ο πιστός μπορεί να αντλήσει μεγάλο μέρος της Θεολογίας που αργότερα συμπληρώθηκε από την έλευση και διδασκαλία του Κυρίου μας.

     Ημερολογιακά θα δούμε πως την Κυριακή αυτή μετά τα Χριστούγεννα, την 27η Δεκεμβρίου 2020, εορτάζει και ο Άγιος απόστολος, πρωτομάρτυρας και αρχιδιάκονος Στέφανος, μεγάλη φυσιογνωμία της Εκκλησίας μας και πολύ λαοφιλούς Αγίου μας, για τον οποίον όμως, ένα ολόκληρο άρθρο θα αφιερώσουμε σε επόμενες αναρτήσεις μας και μάλιστα με λεπτομέρεια και με σεβασμό.

          Τις επόμενες από αυτές τις ημέρες που σήμερα αναλύουμε, θα δούμε να συνεχίζει το εορταστικό αυτό δωδεκαήμερο με  την 1η του νέου ημερολογιακού έτους, 

του 2021, με την Περιτομή Του Κυρίου μας κατά την Ιουδαϊκή παράδοση, αλλά την ίδια ημέρα τιμητικά και την εορτή ενός εκ των σπουδαιοτέρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ενός εκ των Τριών Ιεραρχών και προστατών της Παιδείας και των Γραμμάτων, του Αγίου, Μεγάλου και Ουρανοφάντορος Βασιλείου, του πραγματικού "Άγιου Βασίλη" της Ορθοδοξίας μας και τα όμορφα ελληνικά και παραδοσιακά έθιμα, τα κάλαντα του, στα οποία ακούμε να έρχεται από την Καισαρεία στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας και όχι την Λαπωνία της Φιλανδίας, να...

"...κρατά εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι..." 

και όχι σάκο με δώρα που του έφτιαξαν τα ξωτικά του,  αλλά και το έθιμο της πρωτοχρονιάτικης Βασιλόπιτας του, μια παμπάλαια παράδοση που μας θυμίζει το θαύμα του Αγίου με τα ψωμάκια του και τα χρυσά κοσμήματα που είχαν μέσα και τελικά επέστρεψαν θαυματουργικά στους ιδιοκτήτες τους. Την ιστορία αυτή σας την έχω πει πολλές φορές μέχρι τώρα, την έχω ανεβάσει και στο διαδίκτυο μέσω της όμορφης ιστοσελίδας της Ενορίας μας, οπότε και 
θα την γνωρίζετε, αν πάλι όχι θα την βρείτε εύκολα στα δίπτυχα φυλλάδια που έχω ετοιμάσει για εσάς στις ενημερωτικές προθήκες μας μπαίνοντας στον Νάρθηκα της πανέμορφης και ολοκαίνουργιας εκκλησιάς μας, όπου σε αυτήν τελούμε πια τις Θείες Λειτουργίες, τις καθημερινές Ακολουθίες και τα Μυστήρια της Ενορίας μας, αφήνοντας την κατακόμβη μας για τις δραστηριότητες της "Ιθάκης" μας, της Ενοριακής Νεανικής Εστίας των παιδιών των κατηχητικών μας, αλλά και στο Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο μας, που και αυτό πρόσφατα απέκτησε το όνομα του, και οι κυρίες τις διακονίας του Ιερού Ναού μας να το αποκαλούν πια, "...με ανοιχτές αγκάλες",  για ευνόητους λόγους, αφού είναι μια πραγματική ανοιχτή αγκαλιά για τους συμπολίτες μας που χρειάζονται την βοήθεια μας.
           Έτσι θα φθάσουμε κατόπιν, μέσα από την Παραμονή και την Ακολουθία των Μεγάλων Βασιλικών και Δεσποτικών Ωρών των Θεοφανείων και την αυστηρή νηστεία μέχρι να πιούμε τον Μεγάλο Αγιασμό ανήμερα της εορτής, στα Άγια Θεοφάνεια με την Βάπτιση Του Κυρίου μας από Άγιο Ιωάννη, Πρόδρομο και Βαπτιστή Του, που εορτάζει την επομένη των Θεοφανείων, την 7η Ιανουαρίου, για να κλείσει έτσι με αυτόν τον τρόπο το "Άγιο Δωδεκαήμερο" με μια γλυκιά μελωδία να αντηχεί ως επίλογος της Μεγαλύτερης Πανήγυρης της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, Εορτής της του Χριστού Γεννήσεως, μέσα στα αυτιά μας, αυτή που ακούμε στα παραδοσιακά κάλαντα των Θεοφανείων, που τείνουν να εξαφανιστούν πια αφού κανένας παλιός δεν τα μαθαίνει στους νεωτέρους, όπου τα παιδιά μας στους δρόμους θα τα ακούσουμε παραμονή της εορτής παρακλητικά να ζητούν του Αγίου Ιωάννου,  

"...Άϊγιάννη  αφέντη και βαπτιστή,  βάπτισε και μένα Θεού παιδί..." 

(φέτος δυστυχώς και αυτό θα το στερηθούμε...ένεκα κορωνοϊού)

           Αυτά ήθελα να σας πώ...να σας γράψω καλύτερα, για αυτήν την Κυριακή, την τελευταία όπως και πριν ανέφερα, αυτού του έτους, του 2020, το οποίο στους περισσοτέρους από εμάς άφησε μια πικρή γεύση λόγω της πανδημίας ενός ιού που το χαρακτήρισε και μιας νόσου, της covid-19, που όπως πληροφορούμε θα απαγορεύσει μέχρι και τα κάλαντα στα παιδιά, όπως και παραπάνω ανέφερα, και που οι ιστορικοί του μέλλοντος αργότερα αλλά και αμείλικτα, όπως πρέπει, θα αποδώσουν ευθύνες για την κακοδιαχείριση των ζωών μας, της σωματικής μας υγείας, μα και της ευάλωτης ψυχής μας. 

     Σας ζητώ λοιπόν στον επίλογο αυτού του άρθρου μου σήμερα, να το αποχαιρετήσουμε το 2020 και να υποδεχθούμε το 2021, που από αύριο-μεθαύριο θα είναι γεγονός και μάλιστα θα συμπληρωθούν και 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, διώχνοντας τους Τούρκους καταπατητές από την χώρα μας. Ας ευχηθούμε όμως μέσα από την καρδιά μας, όλοι μας, αυτή η νέα χρόνια που θα έρθει, μια χρονιά πολλά υποσχόμενη και με το εμβόλιο ως θεραπεία της covid-19, που μας σακάτεψε, τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά, αλλά και πνευματικά, να μην πάει και αυτή χαμένη μέσα στην δυσκολία των αγώνων και της καθημερινότητας μας, αλλά να γίνει το εφαλτήριο του ψυχικού μεγαλείου που ξέρω πως κρύβεται καλά όλοι μέσα σας.

    Ας γίνουμε όλοι λίγο πιο  φιλακόλουθοι και ας έρθουμε πιο συχνά αυτήν την νέα χρονιά στην εκκλησία της Ενορίας μας...εφ' όσων μας το επιτρέψουν, που μάλιστα είναι και "ολοκαίνουργια" και ας προσέλθουμε συχνότερα στην Θεία Μετάληψη και στο Άγιο Ποτήριο, ας γίνουμε περισσότερο συμμέτοχοι στα δρώμενα της εκκλησιάς μας και μέτοχοι του αγώνα που καταβάλλουμε, όχι πλέον για να ανέβουμε και να λειτουργήσουμε στον επάνω περίλαμπρο Ναό μας, αφού αυτό γίνεται από τον Οκτώβριο του 2019, βέβαια με προβλήματα αφού δυσκολευόμαστε ένα χρόνο τώρα με το "άνοιξε-κλείσε"  των εκκλησιών, λόγω της πανδημίας, όμως όσο αυτός είναι ανοιχτός δεν παύουμε να απολαμβάνουμε αυτόν τον υπέρλαμπρο...και ας είναι ημιτελής, Ιερό Ναό μας, με τις πολλές ελλείψεις του, τις εικόνες του τέμπλου που λείπουν οι μισές, του Νάρθηκα που είναι φωτοτυπίες και όχι οι πραγματικές αγιογραφίες, με τα καντήλια μας που είναι απλήρωτα ακόμα, ενώ λείπουν και μερικά από αυτά, χωρίς τα χαλιά που θα μας μας ζέσταιναν περισσότερο...αν υπήρχαν, 

...κάντε κλικ και δείτε
το πρόγραμμα του "Δωδεκαημέρου"
2020-2021

με το παρεκκλήσι του Νάρθηκα, που αν το φτιάχναμε σύντομα, θα μπορούσαμε να τελούμε εκεί τις καθημερινές Ακολουθίες, και δεν θα χρειάζονταν να πληρώνουμε υπέρογκους λογαριασμούς για το ηλεκτρικό ρεύμα και πόσα ακόμα.  

 Ας γίνουμε όμως και λίγο πιο ευγνώμονες, όπως ο ένας μόνο, δυστυχώς, εκ των δέκα λεπρών που θεράπευσε ο Κύριος, ενώ "...οι δε εννέα που;", ας γίνουμε πιο  ειλικρινείς, προσερχόμενοι στο Ιερό Μυστήριο της  Εξομολόγησης, πιο  "καθαροί", όπως τα παιδιά που ο Χριστός είπε στους μαθητές του να τα αφήσουν να πάνε κοντά Του, όπως επιζητούμε και εμείς καθημερινά από τα κατηχητόπουλα της   «Ιθάκης» μας, που στεγάζονται πια στην κατακόμβη της Ενοριακής Νεανικής Εστίας μας, 

που και αυτή θέλει να τροποποιηθεί κατάλληλα για να γίνει πιο λειτουργική για τις ανάγκες των παιδιών μας, ας γίνουμε και πιο φιλεύσπλαχνοι, όπου και σε αυτόν τον τομέα φέτος δείξαμε τον καλύτερο εαυτό μας, προσερχόμενοι κατά τον περίπατο μας πολλοί εκ των ενοριτών μας...και όχι μόνο, με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στην εκκλησιά μας και στο κάλεσμα του ιερέως, χωρίς να αφήσουμε την Ενορία σας και το Φιλόπτωχο Ταμείο της, 

μόνο του να ανταπεξέλθει στις υποσχέσεις που έδωσε να είναι πάντα κοντά στους αναγκεμένους συνανθρώπους μας, αλλά...ηρωϊκά θαρρείς... έτσι θα το έλεγα, αφού όλοι μαζί συλλέξαμε τα απαιτούμενα τρόφιμα που χρειαζόμασταν, με την βοήθεια και των επαγγελματιών της περιοχής, που ζουν και επιχειρούν, και μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες λόγω κορωνοϊού στην γειτονιά μας, αυτούς τους πονηρούς καιρούς. 

Ξεχωριστά θα ήθελα να στείλω τις ευχαριστίες της Ενορίας μας για την μεγάλη βοήθεια και φέτος της τσιμεντοβιομηχανίας "Τιτάν" με τα τρόφιμα και είδη καθαριότητας, που μας έδωσε για να τα μοιράσουμε μαζί με τα δικά μας στους ενορίτες που τα έχουν περισσότερη ανάγκη, ενώ την αγάπη μας θα ήθελα να στείλω και στους οδηγούς του Ο.Α.Σ.Θ. που με δική τους, προσωπική πρωτοβουλία, συμμετείχαν και φέτος στις προσπάθειες του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας. Όμως πως να αγνοήσω και όλους εσάς που κρυφά...σχεδόν "συνωμοτικά" ήρθατε σε ανύποπτο χρόνο και αφήσατε μαζί την ψυχή σας στο προσκεφάλι των Αγίων μας, και το κεράκι που ανάψατε προσκυνώντας την εικόνα τους, και μια σακούλα τρόφιμα ή και χρήματα για να διαχειριστούμε "...με ανοιχτές αγκάλες" και φέτος το αυξανόμενο ολοένα και περισσότερο "νούμερο" που από πίσω έχει πρόσωπα, αυτά των αναγκεμένων οικογενειών μας, ειδικά τώρα, μετά το 2ο κύμα της πανδημίας, στην οποία βρισκόμαστε ακόμα!!! 

      Βέβαια αναμένω με καρτερικότητα, περιμένω ίσως και με λίγη αγωνία, περισσότερα, πρώτα από τον εαυτό μου και κατόπιν από εσάς για το 2020. Ας γίνουμε λοιπόν το 2021, λίγο πιο αυστηροί, αλλά και πιο δίκαιοι, πρώτα με τον εαυτό μας, αλλά και πιο καταδεκτικοί με τα σημαντικά ή τα ασήμαντα λάθη των συνοδοιπόρων μας, ας γίνουμε λιγότερο κριτικοί στα λόγια για τους συνανθρώπους μας, και έτοιμοι για πράξεις, όχι μόνο λόγια, πιο συγχωρητικοί, πιο δοτικοί, πιο  αγαπητικοί και πιο "όμορφοι", με αυτήν την ομορφιά που θέλει από εμάς ο νεογέννητος Χριστός μέσα  στην ψυχή που μας χάρισε για να μας κάνει ξεχωριστούς, η οποία και θα μας οδηγήσει σίγουρα πιο κοντά Του το 2021, που από μεθαύριο ξεκινά.

Ας ξεκινήσουμε και εμείς αυτήν την νέα και όμορφη ζωή που ανοίγεται μπροστά μας.

Καλή και ευλογημένη χρονιά!!!

                                                                                                   + Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης

*παρακάτω θα δείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής μετά την Χριστού Γέννησιν, στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση...

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής. 

27ης Δεκεμβρίου 2020 

Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν.

 (κατά Ματθαίον β' 13-23)

Πρωτότυπο κείμενο:

Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων, ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.

Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων. Τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. 

Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Ὅταν ἀνεχώρησαν οι μάγοι, ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐμφανίζεται εἰς τὸν Ἰωσὴφ σὲ ὄνειρον καὶ τοῦ λέγει, «Σήκω, πάρε τὸ παιδί καὶ τὴν μητέρα του καὶ φύγε εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ μεῖνε ἐκεῖ, ἕως ὅτου σοῦ πῶ, διότι ὁ Ἡρώδης σκοπεύει νὰ ἀναζητήσῃ τὸ παιδὶ διὰ νὰ τὸ σκοτώσῃ». Ὅταν ὁ Ἰωσὴφ ἐξύπνησε, ἐπῆρε νύχτα τὸ παιδὶ καὶ τὴν μητέρα του καὶ ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ μέχρι τοῦ θανάτου τοῦ Ἡρώδη, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ἐκεῖνο ποὺ ἐλέχθη ἀπὸ τὸν Κύριον διὰ τοῦ προφήτου, «Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου».

Τότε ὁ Ἡρώδης, ἐπειδὴ εἶδε ὅτι ἐξαπατήθηκε ἀπὸ τοὺς μάγους, ἐθύμωσε πάρα πολὺ καὶ ἔστειλε καὶ ἐσκότωσε ὅλα τὰ παιδιὰ εἰς τὴν Βηθλεὲμ καὶ εἰς ὅλα τὰ περίχωρά της ἀπὸ δύο ἐτῶν καὶ κάτω, σύμφωνα πρὸς τὸν χρόνον, τὸν ὁποῖον ἐξακρίβωσε ἀπὸ τοὺς μάγους. Τότε ἐκπληρώθηκε ἐκεῖνο ποὺ ἐλέχθη διὰ τοῦ Ἱερεμία τοῦ προφήτου, «Φωνὴ ἀκούσθηκε εἰς τὴν Ραμά, θρῆνος, κλάμα καὶ μεγάλος ὀδυρμός. Ἦτο ἡ Ραχὴλ ποὺ ἔκλαιε τὰ παιδιά της καὶ δὲν ἤθελε νὰ παρηγορηθῇ, διότι δὲν ὑπάρχουν πλέον.

Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἡρώδη, ἄγγελος τοῦ Κυρίου ἐμφανίζεται, εἰς ὄνειρο, εἰς τὸν Ίωσήφ, ὅταν ἦτο εἰς τὴν Αἴγυπτον, καὶ τοῦ λέγει, «Σήκω, πάρε τὸ παιδὶ καὶ τὴν μητέρα του καὶ πήγαινε εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, διότι ἔχουν πεθάνει ἐκείνοι, ποὺ ἐζητοῦσαν τὴν ζωὴν τοῦ παιδιοῦ». Αὐτὸς δὲ ὅταν ἐξύπνησε, ἐπῆρε τὸ παιδὶ καὶ τὴν μητέρα του καὶ ἦλθεν εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ. Ἐπειδὴ ὅμως ἄκουσε ὅτι ὁ Ἀρχέλαος εἶναι βασιλεὺς τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ τοῦ πατέρα του Ἡρώδη, φοβήθηκε νὰ μεταβῇ ἐκεῖ. Εἰς ὄνειρον καθωδηγήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἔφυγε εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας. Καὶ ὅταν ἔφθασε, ἔμεινε εἰς πόλιν, ποὺ ὠνομάζετο Ναζαρέτ, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐλέχθη ἀπὸ τοὺς προφῆτας, ὅτι δηλαδὴ θὰ ὀνομασθῇ Ναζωραῖος.