Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

Η πνευματική "όραση" μας,

 και η πνευματική "ακοή" μας.

        Ο Χριστός, όπως διασώζεται στα Ευαγγέλια, έκανε πολλά θαύματα για να δείξει στους ανθρώπους ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας που περίμεναν και ότι αυτά είναι προμηνύματα της νέας ζωής, την νέας πνοής, που έφερε στον κόσμο. Τα θαύματα ήταν απόδειξη και της μεσσιανικής Του ιδιότητος, πέρα από την αγάπη που έδειχνε στους ανθρώπους που υπέφεραν από διάφορες ασθένειες, σωματικές και ψυχικές.

        Στο Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, της 26ης Ιουλίου 2020, θα δούμε τον Ιησού Χριστό να κάνει δύο θαύματα. Στο ένα θεράπευσε δύο τυφλούς οι οποίοι αμέσως απέκτησαν το φως των οφθαλμών τους και είδαν τα δημιουργήματα του Θεού. Στο άλλο θαύμα είναι ότι θεράπευσε έναν κωφό, του οποίου η κώφωση ήταν συνέπεια μιας δαιμονικής κατάστασης και δεν ήταν απλώς μια σωματική ασθένεια. Και στα δύο αυτά θαύματα βλέπουμε την θεραπεία δύο σωματικών αισθήσεων, της οράσεως και της ακοής.

       Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού. Το σώμα του έχει διάφορες αισθήσεις μεταξύ των οποίων είναι η αίσθηση της οράσεως και η αίσθηση της ακοής. Με την όραση μπορούμε να βλέπουμε την δημιουργία του Θεού, αλλά και να κινούμαστε με ευχέρεια, και με την ακοή μπορούμε να ακούμε και να συνεννοούμαστε με τους ανθρώπους. Τι θα ήμασταν αν δεν είχαμε αυτές τις δύο σημαντικές αισθήσεις! Οι άνθρωποι που τις στερούνται καταλαβαίνουν την αξία τους, αν και ο Θεός τους δίνει πολλή δύναμη για να ξεπερνούν το πρόβλημά τους.

        Πάντως, οι αισθήσεις αυτές μας βοηθούν πολύ στην ζωή μας, να κινούμαστε, να εργαζόμαστε, να διαβάζουμε, να ακούμε και να συνομιλούμε με τους ανθρώπους. Αν μελετήσουμε από πλευράς ανατομίας τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και οι δύο αυτές αισθήσεις θα εκπλαγούμε από την σοφία του Θεού που τις κατασκεύασε. Οι τελειότεροι φωτογραφικοί φακοί και τα τελειότερα ακουστικά μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας δεν μπορούν να φθάσουν την τελειότητα με την οποία λειτουργούν αυτές οι δύο σωματικές αισθήσεις. Θα πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό για την μεγάλη αξία τους και διότι μας έδωσε αυτήν την ευλογία.

         Συγχρόνως θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι, εκτός από τις σωματικές αισθήσεις, υπάρχουν και οι πνευματικές αισθήσεις. Πέρα από την σωματική όραση υπάρχει και η πνευματική όραση, η όραση του νου με την οποία κανείς μπορεί να δει την δόξα του Θεού. Με τα σωματικά του μάτια βλέπει την δημιουργία του Θεού, ενώ με τα πνευματικά του μάτια βλέπει το Φως του Θεού. Και πέρα από την σωματική ακοή υπάρχει και η πνευματική ακοή και έτσι ο άνθρωπος μπορεί να ακούει και τους κτιστούς, αλλά και τους άκτιστους ήχους. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω» (Ματθ. ια , 15).

        Δοξάζουμε τον Θεό για την σωματική όραση και ακοή, αλλά θα πρέπει με τον αγώνα μας, την προσευχή μας, την όλη εκκλησιαστική ζωή μας, την συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, την ενοριακή συνείδηση μας...την οποία και πρέπει να αυξήσουμε στην Ενορία μας (ενοριακή συνείδηση σημαίνει να θέλουμε όλη η εκκλησιαστική και λατρευτική ζωή μας να κινείται μέσα στην Ενορία μας, να βαπτιζόμαστε, να παντρευόμαστε, ακόμα και να πεθαίνουμε, όταν θελήσει να μας πάρει ο Θεός, να τελούμε τα Μνημόσυνα και τα Τρισάγια για τους κεκοιμημένους οικείους μας, αλλά και όλα τα Μυστήρια και τις Ακολουθίες, μέσα στην δική μας Ενορία, συμμετέχοντας ενεργά στο πρόγραμμα της) να αποκτήσουμε και την πνευματική όραση και την πνευματική ακοή. Από την στέρηση αυτών των πνευματικών αισθήσεων πάσχουμε και υποφέρουμε, γιατί δεν μπορούμε να δούμε το Θεό και δεν μπορούμε να ακούσουμε το θέλημά Του. Λόγω της ελλείψεως αυτών των πνευματικών αισθήσεων υποφέρουμε πολύ στην ζωή μας. 

     Και το αποτέλεσμα της πνευματικής τύφλωσης και κώφωσης μας είναι απτό και είναι υπολογίσιμο και μετρήσιμο πια, γιατί στην καθημερινότητα μας και το βλέπουμε και το ακούμε με τις σωματικές αισθήσεις που μας έδωσε ο Δημιουργός μας. Και ποιο είναι αυτό το αποτέλεσμα; Είναι η έλλειψη της θρησκευτικής πνευματικότητας μας, η οποία και αλλοίωσε την κοινωνία μας, που υπέκυψε τα τελευταία χρόνια της οικονομικής, αλλά και κοινωνικής κρίσης των αξιών μας, μα και της περίεργης διαχείρισης τους από τους ανθρώπους που επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν, παραδόθηκε πια, σε κάθε λογής εξευτελισμό, ειδικά η χώρα μας, η περήφανη κάποτε Ελλάδα μας. 

     Οικονομικοί εξευτελισμοί με μισθούς και συντάξεις πείνας, με carital control, ατελείωτες ώρες εργασίας με μηδαμινή αμοιβή, το κράτος μας να ισορροπεί μεταξύ νόμου και παρανομίας, συνταγματικά δικαιώματα να καταπατούνται και η διοίκηση του, η δικαστική και εκτελεστική να βρίσκεται σε σύγκρουση, ή να εφαρμόζεται δίνοντας την εντύπωση ότι βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο, ενώ να μην μπορεί πια κανείς να δώσει στους πολίτες του την αίσθηση της ασφάλειας, να του δώσει εγγυήσεις για την σωματική, οικονομική και κοινωνική πρόοδο και ευημερία του. 

     Τα παιδιά μας να φεύγουν στο εξωτερικό, η Υγεία, η Παιδεία να  φυλλορροούν, τα ιδεώδη, τα ήθη, οι παραδόσεις και τα έθιμα μας, τα σύμβολα της πατρίδας μας, οι θεσμοί, έννοιες για τις οποίες στο παρελθόν, χύθηκε το αίμα των προγόνων μας, να είναι παρωχημένες ιδέες και αναχρονιστικές, η Εκκλησία του Χριστού μας, ανυπεράσπιστη πια, να διώκεται, να υπόκειται  σε βανδαλισμούς και διασυρμό, η αναφορά στην Αγία Τριάδα του Ελληνικού Συντάγματος να τίθεται σε αμφισβήτηση, να γίνονται περίεργες και αδιαφανείς συμφωνίες μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους, να εμπαίζονται οι λειτουργοί ιερείς της, ενώ οι χριστιανοί, σχεδόν όλοι οι Έλληνες δηλαδή, το 99% των βαπτισμένων Ορθοδόξων, να έχουν γίνει στόχαστρο, μέσα στο ίδιο τους το "σπίτι", εσωτερικών και εξωτερικών, τζιχαντιστών, ισλαμιστών, τρομοκρατών, "αντι" εξουσιαστών, αναρχικών, αλληλέγγυων τελευταία, ακτιβιστών και κάθε λογής περιθωριακών τύπων και ψυχολογικά ταλαιπωρημένων ανθρώπων, νέων κυρίως, "ρουβίκωνων" και "μπαχαλάκηδων", που έχαιραν μέχρι σήμερα όμως της κρατικής προστασίας, ενίοτε δε και της εκτιμήσεως, έχοντας ως ορμητήριο τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας μας και το παρεξηγημένο "άσυλο των ελεύθερων ιδεών", που κατάντησε στα χέρια τους, άσυλο της ανομίας για τις παράνομες και επικίνδυνες πράξεις τους.

     Από την άλλη πάλι το κράτος μας ήταν μια παραλυμένη μηχανή, γεμάτο περίεργες ιδεοληψίες, ήταν φοβισμένο, τρομαγμένο, τρομοκρατημένο θα έλεγα, κάνοντας το καθετί, ή μη κάνοντας απολύτως τίποτε πολλές φορές, για να μην εξαγριώσει την εγχώρια, αλλά και εξωτερική τρομοκρατία που έχει ζήσει η Ευρώπη και η Αμερική τα τελευταία χρόνια και μάλιστα στις μέρες μας βρίσκεται και πάλι σε έξαρση. 
     Μέσα σε όλη αυτή την ασχήμια ήρθε να προστεθεί και αυτή της πανδημίας και της αρρώστιας του κορωνοϊού που άλλαξε την καθημερινότητα μας αλλά ευτυχώς όχι τις ψυχές μας, που παρέμειναν, παρόλα όσα έγιναν στην χώρα μας με το κλείσιμο των εκκλησιών τις απαγορεύσεις της λατρευτικής ζωής μας, ακόμα-ακόμα και της Θείας Κοινωνίας, του "οξυγόνου" του χριστιανού και η ζωντανή επικοινωνία με τον Δημιουργό του, παρέμειναν αγνές, "όμορφες" και πιστές στο Ορθόδοξο Δόγμα και ίσως λίγο σοφότερες μετά από το μάθημα που μας δόθηκε μέσω ενός λιμού αυτήν την φορά, πως τίποτε τελικά δεν είναι δεδομένο, αλλά πρέπει για όλα να παλεύουμε και να αγωνιζόμαστε, αλλά και πως μόνοι μας, χωρίς Χριστό, Παναγία, Αγίους και Εκκλησία...μαντάρα τα κάναμε και πάλι!!!  

          Ο Χριστός όμως, φιλεύσπλαχνος και στοργικός Πατέρας, μας συγχωρεί όλους για τα  ατοπήματα μας, εξακολουθεί και σήμερα, παρ' όλη την κατάντια μας, δια της Εκκλησίας Του, 

να κάνει τέτοια θαύματα, δηλαδή να θεραπεύει την πνευματική τύφλωση και την πνευματική κώφωση του άρρωστου ανθρώπου. Ένα τέτοιο θαύμα, άραγε, 

δεν ήταν και τα "Θυρανοίξια" του επάνω περίλαμπρου και όμορφου Ναού μας, που τελέσαμε, μέσα σε αυτήν την οικονομική κρίση, το Σαββατοκύριακο της 12ης και 13ης Οκτωβρίου 2019, αμέσως μετά την Μεγάλη Πανήγυρη μας δηλαδή, για την Σύναξη των Αγίων Θεοπατόρων, στις αρχές του Φθινοπώρου, την 9η Σεπτεμβρίου. 

      Τέτοια θαύματα θα πρέπει να επιδιώκουμε να γευόμαστε από το Θεό και αυτά τα θαύματα γίνονται μόνον μέσα στην Αγία Εκκλησία του Χριστού μας, αλλά και πηγάζουν μόνο από την αγάπη Του για όλους εμάς, που ερχόμαστε την Κυριακή το πρωΐ και εκκλησιαζόμαστε, συμμετέχουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας Του, 
προσευχόμαστε με ευλάβεια και αυταπάρνηση, όπως το τριήμερο που μας πέρασε στην Μικρή Πανήγυρη μας για την εορτή της Κοιμήσεως της Αγίας Άννας μας, αλλά ειδικότερα την όμορφη περίοδο που σε λίγες ημέρες θα ξεκινήσει, της χαρμολύπης του Δεκαπενταύγουστου με την νηστεία και τις καθημερινές Μικρές και Μεγάλες Παρακλήσεις της Θεοτόκου, αλλά και με αποκορύφωμα την εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας που πλησιάζει.
     Αργότερα και με την έναρξη του νέου εκκλησιαστικού έτους, στις αρχές του Φθινοπώρου, τον Σεπτέμβριο στις 8, με την Γενέθλιο ημέρα της Θεοτόκου, μα και την επομένη, στην εορτή της Συνάξεως των Αγίων και Δικαίων Γονέων της, των Θεοπατόρων, της Αγίας Άννας και του Αγίου Ιωακείμ, της "Γιαγιάς" και του "Παππού" της Ορθοδοξίας, τους προγόνους του Χριστού μας, που φέτος...πάντα και πρώτα ο Θεός, αφού τίποτε δεν είναι σίγουρο πια, θα τους εορτάσουμε με τετραήμερες λατρευτικές και πολιτιστικές και λαογραφικές εκδηλώσεις, την 6η, 7η, 8η & 9η Σεπτεμβρίου 2020, στις οποίες και περιμένω την συμμετοχή, την προσευχή και αγάπη σας για να τελέσουμε και φέτος ένα όμορφο παραδοσιακό πανηγύρι χωρίς κανένα προηγούμενο. 

      Στο Θαύμα Του ελπίζουμε και το Θαύμα Του επιδιώκουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε στην αγκαλιά Του, στην Εκκλησία Του την Κυριακή στην Ανάσταση Του, το θαύμα αυτό  το παίρνουμε από το Κοινό Ποτήριο κατά το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και του ανταποδίδουμε την αγάπη Του με την Θεία Ευχαριστία στην Θεία Λειτουργία, το γευόμαστε από το αντίδωρο, από τον Αγιασμό, το αισθανόμαστε από την ευχή του παπά της Ενορίας μας, από την εκπλήρωση του τάματος μας, 

την προσκύνηση των εικόνων και των Ιερών Λειψάνων, από την λαμπάδα που αφήνουμε στο προσκεφάλι της Παναγιάς μας για τις Παρακλήσεις της, που τώρα στον Δεκαπενταύγουστο θα ξεκινήσουμε, την καντήλα που θα ανάψουμε με το λαδάκι που θα φέρουμε, το κρασί για την Θεία Κοινωνία, τα λουλούδια ή τα χρήματα που θα αφήσουμε στα καλαθάκια του Ναού της γειτονιάς μας για να στολίσουμε την εικόνα της Θεοτόκου, που θα βρίσκεται την περίοδο αυτή στο κέντρο της εκκλησίας αλλά και της καρδιάς μας...το δάκρυ που γοερά θα χύσουμε κατά την εξομολόγηση και την συγχώρεση ή το επιτίμιο που θα πάρουμε από τον πνευματικό μας...αν χρειαστεί!!!

      Και τότε θα ακούσουμε και εμείς τον Χριστό να μας λέει τα ίδια λόγια που λέει στους δύο τυφλούς και στο κουφό που του φέρνουν μπροστά Του, στο Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής, της Ζ΄εβδομάδος του Ματθαίου...

..."Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν.

Καλή και ευλογημένηΚυριακή σε όλους!!!

*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα" θα δείτε το κυριακάτικο Ευαγγέλιο σε πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα 

της Κυριακής Z´ Ματθαίου 

(Ματθ. θ´ 27-35)

Πρωτότυπο κείμενο:

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ ᾿Ιησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ᾿Ελέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ. ᾿Ελθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; Λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ῾Ορᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. Οἱδὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. Αὐτῶν δὲἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν  ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ᾿Ισραήλ. Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ᾿Εν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

*************

Απόδοση στη νεοελληνική:

Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς προχωροῦσε ᾿Ιησοῦς, τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, ποὺ φώναζαν κι ἔλεγαν· Σπλαχνίσου μας, Υἱὲ τοῦ Δαβίδ! Κι ὅταν ἔφτασε στὸ σπίτι, πῆγαν κοντά του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς λέει· Πιστεύετε πὼς μπορῶ νὰ τὸ κάνω αὐτό; Τοῦ λένε· Ναί, Κύριε. Τότε ἄγγιξε τὰ μάτια τους καὶ εἶπε· ῞Οπως τὸ πιστεύετε νὰ σᾶς γίνει. Κι ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς πρόσταξε λέγοντας· Προσέξτε νὰ μὴν τὸ μάθει κανένας. Αὐτοὶ ὅμως, μόλις βγῆκαν ἔξω, διέδωσαν τὴ φήμη του σ᾿ ὅλη τὴν περιοχὴ ἐκείνη. ᾿Ενῶ ἔβγαιναν ἔξω οἱ δύο τυφλοί, τοῦ ἔφεραν ἕναν κωφάλαλο δαιμονισμένο. Μόλις ἔδιωξε τὸ δαιμόνιο, μίλησε ὁ κωφάλαλος. Κι ὁ κόσμος θαύμασε καὶ εἶπε· Ποτὲ ὣς τώρα δὲν εἶδαν οἱ ᾿Ισραηλίτες τέτοια πράγματα! Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ἔλεγαν· Μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἄρχοντα τῶν δαιμονίων διώχνει τὰ δαιμόνια. ῾Ο ᾿Ιησοῦς περιόδευε σ᾿ ὅλες τὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά, δίδασκε στὶς συναγωγές τους, κήρυττε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε κάθε ἀσθένεια καὶ κάθε ἀδυναμία στὸν λαό.