Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ (24/7)

Είδησις:

Στην Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, θα τιμήσουμε με Αγρυπνία την Αγία Μεγαλομάρτυρα Χριστίνα, αλλά παράλληλα και την Αγία μας Άννα, επί τη ευκαιρία της εορτής της Κοιμήσεως της την 25 Ιουλίου και στα πλαίσια φέτος της Μικράς καλοκαιρινής Πανηγύρεως της, την Πέμπτη 23η Ιουλίου 2020 από τις 8.30 μ.μ. έως τις 12.30 π.μ. 
Οι εορτασμοί για την "Κοίμηση της Αγίας Άννης", θα περιλαμβάνουν επίσης και τον Πανηγυρικό Εσπερινό, όπως και την Ιερά Παράκληση των Αγίων Θεοπατόρων, την παραμονή της εορτής το απόγευμα της Παρασκευής 24ης Ιουλίου 2020, ενώ την επομένη, ανήμερα της εορτής, Σάββατο 25 Ιουλίου 2020 το πρωΐ θα τελεστεί η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία και το απόγευμα, ο Μεθέορτος Εσπερινός και η Ιερά Παράκλησις της Αγίας Άννας, για τα άτεκνα ζευγάρια μας, που θα έρθουν να ζητήσουν την βοήθεια της, και να πρεσβεύσει μαζί με τον ομόζυγο της Ιωακείμ και την Παναγία κόρη τους στον Εγγονό τους Χριστό και να τους δώσει το πολυπόθητο αγαθό, το "Δώρο της τεκνογονίας". 

Σας περιμένουμε...   

Kτείνουσι πέλται Xριστέ την σην Xριστίναν,
Tην Xριστιανών πίστιν ουκ αρνουμένην.
Eικάδι βλήτο τετάρτη Xριστίνα οξέσι πέλταις.

Τήν Χριστίναν ἥνωσε Χριστῷ νυμφίῳ,
Νύμφην ἄμωμον, αἷμα τοῦ μαρτυρίου.
Εἰκάδι βλῆτο τετάρτῃ Χριστῖνα ὀξέσι πέλταις.

      Ἡ Ἁγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, γεννήθηκε στην πόλη Τύρο τῆς Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (200 μ.Χ.). Ο πατέρας και η μητέρα της ήταν ειδωλολάτρες, αλλά την Χριστίνα έφερε στο χριστιανισμό μια ευσεβής γυναίκα.
     Όταν έμαθε αυτό ο πατέρας της, εξοργισμένος την έκλεισε σε εξοχικό πύργο και με κάθε τρόπο προσπαθούσε να την μεταπείσει στην ειδωλολατρία. Όμως όλες οι προσπάθειές του προσέκρουαν πάνω στο ασάλευτο τείχος της πίστης της Χριστίνας και έπεφταν στο κενό.
     Κατασκεύασε ἀγάλματα τῶν εἰδώλων καὶ τὴν διέταξε νὰ θυσιάσει σ' αὐτά. Ἐκείνη ὅμως τὰ ἔκανε ὅλα κομμάτια. Τότε ο πατέρας της, απελπισμένος, τη βασάνισε και τη φυλάκισε. Στὴν φυλακὴ τὴν ἄφησαν νηστικὴ γιὰ νὰ πεθάνει ἀπὸ τὴν πείνα. Ὅμως, ἄγγελος Κυρίου τῆς πήγαινε τροφὴ καὶ τῆς θεράπευε ὅλες τις πληγές.

     Μετὰ τὴν ἔριξαν στὴν θάλασσα, ὅπου ἔλαβε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ, ενώ ἄγγελος Κυρίου τὴν ἔβγαλε στὴν στεριά. Μόλις ἔγινε γνωστὸ ὅτι εἶχε διασωθεῖ, ὁ πατέρας της πρόσταξε καὶ τὴν ἔκλεισαν πάλι στὴν φυλακή. Τὴν νύχτα όμως ποὺ ἀκολούθησε, ὁ πατέρας της πέθανε.

     Τὴν θέση του στὸ ἀξίωμα τοῦ στρατηγοῦ, πῆρε κάποιος ὀνόματι Δίων. Αὐτὸς ὁδήγησε τὴν μάρτυρα στὸ δικαστήριο. Καὶ ἐκεῖ όμως ἡ Ἁγία ὁμολόγησε τὴν πίστη της. Ὁ Δίων ὀργίστηκε καὶ διέταξε νὰ ἀρχίσουν ἀμέσως τὰ βασανιστήρια. Τη βασάνισαν σκληρά, σχίζοντας τις σάρκες της με μαχαίρια και τροχούς. Όλα όμως τὰ ὑπέμενε μὲ πίστη και καρτερία, με αποτέλεσμα πολλοὶ από τους παρευρισκόμενους να πιστέψουν στὸν Χριστό.

     Το Δίωνα διαδέχθηκε ο έπαρχος Ἰουλιανός, που κι αυτός τη βασάνισε, ακόμα χειρότερα. Την έστειλε στην αρένα όπου διέταξε και την έριξαν μέσα σὲ πυρακτωμένη κάμινο που όμως δεν την έκαψε και σ’ ἕνα κλουβὶ μὲ φίδια δηλητηριώδη, τὰ ὁποία ἀντὶ νὰ τὴν δαγκώσουν τῆς ἔγλυφαν τὰ πόδια μὲ εὐσπλαχνία. Από όλα η Χριστίνα έμενε άθικτη, θυμίζοντας σε όλους το λόγο του Απ. Παύλου: "οι δια πίστεως ... έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας" (δηλαδή, οι Άγιοι, επειδή είχαν μεγάλη πίστη, έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τα θανατηφόρα λεπίδια των μαχαιριών).
      Βλέποντας και αυτά τα θαύματα, χιλιάδες θεατές πίστεψαν στον Χριστό. Ο Ἰουλιανός όμως, εξεμάνη ακόμα περισσότερο. Διέταξε και τῆς ἔκοψαν τὴ γλώσσα καὶ τοὺς μαστοὺς, ἀπὸ ὅπου, ἀντὶ γιὰ αἷμα, χύθηκε γάλα.
       Ὅλα τὰ μαρτύρια τὰ ὑπέμεινε η Χριστίνα μὲ μοναδική καρτερία καὶ στὸ τέλος, κέρδισε το στεφάνι του μαρτυρίου, περνώντας στὴν αἰώνια ζωή, αφού τη φόνευσαν κτυπώντας την με λόγχες στην καρδιά και τα πλευρά.

     Το αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε, στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου αφαιρέθηκε-εκλάπη από τους Ρωμαιοκαθολικούς, όπως και τόσα και τόσα Ιερά Λείψανα και άλλοι θησαυροί από την Βασιλεύουσα, κατά την 4η Σταυροφορία το 1204 και κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στην Βενετία. Το 1252 μ.Χ. το Λείψανο κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο. Το 1435 μ.Χ. ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο. Το 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας και το 1810 μ.Χ. στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα.

         Η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία μας, την τιμά μαζί με τους Δυτικούς, την 24η Ιουλίου εκάστου έτους

Ἀπολυτίκιο. 

Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος· ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστῖνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον 

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς.

Φωτοειδὴς περιστερὰ άνεδείχθης, πτέρυγας ἔχουσα χρυσᾶς, καὶ εἰς ὕψος, τῶν οὐρανῶν κατέπαυσας Χριστῖνα σεμνή· ὅθεν σου τὴν ἔνδοξον, ἑορτὴν ἐκτελοῦμεν, πόθῳ προσκυνοῦντές σου, τῶν λειψάνων τὴν θήκην, ἐξ ἧς πηγάζει πᾶσιν ἀληθῶς, ἴαμα θεῖον, ψυχῆς τε καὶ σώματος.

Μεγαλυνάριον.

Κάλλει διαπρέπουσα τῆς σαρκός, τῆς ψυχῆς τὸ κάλλος, καθιέρωσας τῷ Χριστῷ· σὺ γὰρ ὦ Χριστῖνα, τὴν πλάνην ἐβδελύξω, καὶ ὑπὲρ φύσιν ἄθλων, ἤγειρας τρόπαια.