Η Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ,"ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ" (Μάρκον ιε΄ 43-47 & ις΄ 1-8) ΙΩΣΗΦ ΑΠΟ ΑΡΙΜΑΘΑΙΑΣ & ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΝΥΚΤΕΡΙΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.

Κυριακή Γ΄από του Πάσχα

των Αγίων Μυροφόρων γυναικών, του Ιωσήφ του εξ’ Αριμαθαίας και Νικοδήμου του νυχτερινού μαθητού.

“…ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε…”

Την Τρίτη Κυριακή από το Πάσχα, η Αγία Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία προτάσσει στο συναξάρι της όλα αυτά τα πρόσωπα που πήραν ενεργό μέρος κατά τα δρώμενα της αποφράδας ημέρας της Μεγάλης Παρασκευής και όλων των γεγονότων που ακολούθησαν.

Ο Ιησούς είναι πάνω στον Σταυρό "φαινομενικά" νεκρός και από κάτω οι δικοί του άνθρωποι παρά τον πόνο που τους προκαλεί ο θάνατος του Κυρίου τους, βρίσκουν το κουράγιο και προετοιμάζονται για την ταφή Του.
Ζητά με μεγάλη τόλμη ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας το Σώμα του Ιησού από τον Πιλάτο και αυτός αφού βεβαιώνεται από τους ακολούθους του για τον θάνατο του, δίνει την άδεια. Έτσι αυτός μαζί με τον Νικόδημο, και οι δύο εξέχοντα μέλη του Συμβουλίου των Ιουδαίων, ο κρυφός και ο νυχτερινός μαθητής, όπως αναφέρονται στις Γραφές, αγοράζουν λευκά σεντόνια και μύρο για να ασχοληθούν με την τελετή της ταφής του Κυρίου τους.

Παρούσες σε όλα αυτά που διαδραματίστηκαν, ήταν πάντα η Παναγία μητέρα του Χριστού μας, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, η Ιωάννα και άλλες γυναίκες που ακολουθούσαν την Μητέρα του Χριστού σε κάθε βήμα της για να την παρηγορούν και να συμπαρασταθούν στον πόνο του χαμού του παιδιού της.

Βιαστικά και με πολύ φόβο γίνεται η ταφή του Κυρίου μέσα σε σκαλισμένο τάφο και μια πέτρα φράζει την είσοδο του και έτσι το πρωΐ της Κυριακής, οι Μυροφόρες είναι αυτές που αναλαμβάνουν να μυρώσουν κατά το ιουδαϊκό έθιμο το Σώμα του Ιησού.
Όμως, όπως τους το είχε υποσχεθεί ο ίδιος ο Διδάσκαλος τους, «…ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε·...» και έτσι έμελλε σε αυτές τις γυναίκες να γίνουν οι πρώτοι μάρτυρες της Ανάστασης του Κυρίου τους και οι Αγγελιοφόροι του χαρμόσυνου αυτού γεγονότος στους μαθητές Του αρχικά και κατόπιν σε όλον τον κόσμο.

***********************

Οι καλές "Μυροφόρες"

της καρδιάς μας!!!

Στο πρόσωπο αυτών των γυναικών, των Μυροφόρων της Ευαγγελικής περικοπής, που κάθε Γ΄Κυριακή μετά το Πάσχα ακούγεται από τα χείλη των ιερέων μας, στην δική μας σημερινή, περίεργη και αποκαλυπτική εποχή, βλέπουμε όλες αυτές τις γυναίκες, τις μικρότερες ή τις μεγαλύτερες σε ηλικία ηρωΐδες μας, που αθόρυβα, αγόγγυστα, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση

διακονούν την Εκκλησία του Χριστού, χρόνια τώρα με περισσή ευλάβεια και αγάπη. Όπου υπάρχει εκκλησιά, ή παρεκκλήσι, μοναστήρι και εξωκκλήσι εκεί βρίσκεται και το παραγωγικό μελίσσι του "Μελισσοκόμου" Χριστού.

Και η Ενορία μας δεν

υστερεί καθόλου. Πολύβουο και δυναμικό μελίσσι ξεχύνεται στις διακονίες της μικρής και υπόγειας προσωρινά εκκλησιάς μας, της κατακόμβης των Αγίων Θεοπατόρων, του Ιωακείμ και της Άννας, κάθε φορά που ο ιερέας θα βγει στην Ωραία Πύλη και ζητήσει από τις διακόνισσες κυρίες του, τις υπηρεσίες τους.
Άλλες φροντίζουν για την καθαριότητα του Ιερού Ναού της Ενορίας τους, κάθε Πέμπτη πρωΐ, θυμάστε που συχνά-πυκνά σας ζητώ για να μας βοηθήσετε και εσείς σ'αυτό το ευλογημένο διακόνημα, αφού αυτό είναι και δικό μας σπίτι, και μάλιστα ιδιαίτερα τώρα

που οι ανάγκες για καθαριότητα αυξάνονται λόγω του περίλαμπρου ναού που χτίσαμε επάνω από την υπόγεια κατακόμβη μας και πολύ σύντομα, πρώτα ο Θεός, θα λειτουργήσουμε.

Άλλες συμμετέχουν στο Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο της εκκλησίας μας και όποτε παραστεί ανάγκη ετοιμάζουν τα δέματα και

τα μοιράζουν διακριτικά στους αναγκεμένους συμπολίτες μας και άλλες γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι στον ετήσιο Έρανο της Αγάπης.

Άλλες βοηθούν και κουράζονται στις Πανηγύρεις των Αγίων της Ενορίας μας, το μεγάλο Πανηγύρι μας, Δικαίων Θεοπατόρων τον Σεπτέμβριοστις 9, της Αγίας Άννας στην Σύλληψη της Παναγίας κόρης της από αυτήν την 9η Δεκεμβρίου και στην Αγία Κοίμηση της, την 25η Ιουλίου.

Άλλες "μυροφόρες" μας, που αφήνουν για λίγο τις δικές τους δουλειές και τα σπιτικά τους και προετοιμάζουν τις μικρές πανηγύρεις της Ενορίας μας, του Αγίου Παχωμίου του δικού μας Αγίου, του Ευκαρπιώτου, που εορτάζει στις 7 του Μάη και εμείς μικρό Πανηγύρι του ετοιμάζουμε την παραμονή της εορτής του,το άλλο Σάββατο δηλαδή στις 6 Μαϊου

2017 το απόγευμα στις 6.30 στο όμορφο παρεκκλήσι του στο πάρκο των Μικρασιατών, με υπαίθριο Πανηγυρικό Εσπερινό, Υποδοχή των Ιερών Λειψάνων που έρχονται κάθε χρόνο για αυτήν την περίσταση από τον Αι γιώργη μας, με Λιτή και Αρτοκλασία, και μαζί με τον Άγιο μας θα τιμήσουμε και τους Μικρασιάτες προγόνους μας με Επιμνημόσυνο Δέηση και κόλλυβο για τις ψυχές τους.

Μετά, και πάλι στις αρχές Μαΐου, ετοιμάζουν και το άλλο μικρό Πανηγύρι μας, αυτό του Αγίου Χριστοφόρου, που εορτάζει στις 9 Μαΐου και εμείς τον πανηγυρίζουμε πρώτα την παραμονή της εορτής του, φέτος την Δευτέρα 8η Μαΐου, στο όμορφο παρεκκλήσι του στην είσοδο του μεγάλου πάρκου των Αγίων Θεοπατόρων, με υπαίθριο και πάλι πανηγυρικό Εσπερινό,

μετά Λιτής και Αρτοκλασίας και αμέσως μετά με τον Αγιασμό που τελούμε κάθε χρόνο ευλογώντας τους οδηγούς και τα αυτοκίνητα τους, ενώ την επομένη, ανήμερα της εορτής του Αγίου Χριστοφόρου, Τρίτη 9η Μαΐου 2017, με Θεία Λειτουργία και το κόλλυβο του Αγίου, αλλά στο τέλος και με την ευλόγηση και πάλι των αυτοκινήτων και των οδηγών τους, που δεν ήταν χθες στον Εσπερινό, αυτήν την φορά στο μεγάλο προαύλιο του Ιερού Ναού μας.

Και περισσότερες ακόμα "Μυροφόρες", όλες οι Ανθοκηπιώτισσες θαρρείς, άλλες που με ιδιαίτερη μαεστρία και ικανότητα φτιάχνουν αγόγγυστα τα ζυμωτά χειροποίητα πρόσφορα της κάθε Θείας Λειτουργίας μας, σύμφωνα με την συνταγή που τους έχω γραμμένη στα δίπτυχα φυλλάδια που μπορείτε να βρείτε κατά την είσοδο σας στον Ναό μας με τίτλο "Η προσφορά μας στην Εκκλησία" σε τρία μέρη ή από την ιστοσελίδα μας.

Άλλες γλυκιές "μυροφόρες¨ της καρδιάς μας, οι κυρίες μας που είναι ειδικές για το στόλισμα αλλά και τα εδέσματα για την Τράπεζα των προσκυνητών στο Αρχονατρίκι του Ναού, στις μηνιαίες Αγρυπνίες μας, για τα τραπέζια που κατά καιρούς γίνονται για την φιλοξενία των επισκεπτών και των πανηγυριστών των Αγίων μας, αλλά και τα τραπεζώματα για τις γιορτές έναρξης και λήξης των παιδιών μας στα κατηχητικά τους, όπως θα κάνουμε και φέτος στο τέλος του μήνα, συγκεκριμένα, στις 27 Μαΐου 2017.

Και δεν έχουν τελειωμό, άλλες Ανθοκηπιώτισσες που φροντίζουν την Έκθεση της εκκλησίας τους, φτιάχνοντας διάφορα εργόχειρα και διαθέτοντας τα για την αποπεράτωση του Ναού τους,

που οσονούπω θα λειτουργήσουμε, που φέρνουν λουλούδια και ομορφαίνουν την Αγία Τράπεζα, λαμπάδες, λάδι, κρασί, θυμίαμα και πρόσφορα για τις Θείες Λειτουργίες μας, μα και όλες, μα όλες οι κυρίες της δικής μας τουλάχιστον Ενορίας που γνωρίζω από πρώτο χέρι το μεράκι τους, αυτές που είναι οι "Μυροφόρες της καρδιάς μας", που χωρίς αυτές και το τσαγανό που διαθέτουν σε υπέρμετρο βαθμό, τίποτε δεν θα ήταν τόσο ωραίο και πετυχημένο, αλλά και στολισμένο με την άκρατη προθυμία και την χαρά της προσφοράς τους, όσο είναι τώρα.

Θα ήθελα με αφορμή αυτήν την Κυριακή, την τρίτη από του Πάσχα, την Κυριακή των Μυροφόρων, όλοι μας να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, ένα κραυγαλέο μπράβο και εύγε για τις θυσίες τους και να τους δείξουμε μέσα από την καρδιά μας, την ευγνωμοσύνη μας για ότι προσφέρουν εθελοντικά τόσα χρόνια στην εκκλησιά τους, αλλά και για όσα έχουν ακόμα να προσφέρουν. Και μέσω της ιστοσελίδας του Ναού μας αυτήν την αγάπη να την βγάλουμε προς τα έξω και να την μοιραστούμε με κάθε εν δυνάμει "Μυροφόρα" όπου και αν βρίσκεται αυτή, σε όποιο μετερίζι της Εκκλησίας του Χριστού και αν προσφέρει την διακονία της, αφού στην ζωή της Ενορίας μας δεν περισσεύει καμιά.

Και η Εκκλησία πάντα θα τις τιμά όλες αυτές τις «Μυροφόρες» της, έχοντας καθημερινά τα ονόματα τους γραμμένα με άσβηστο μελάνι και μνημονεύοντας τα μέσω των ιερέων της στα ουράνια δίπτυχα της κάθε εκκλησιάς, μικρής ή μεγάλης, φτωχής ή πλούσιας, δεν έχει σημασία, υπόγειας όπως η δική μας προσωρινά τώρα ή υπέργειας αύριο-μεθαύριο, αφού ήδη τελειώσαμε το εξωτερικό της και τώρα βρισκόμαστε στο σημείο όπου λεπτομέρειες του εσωτερικού της τελειοποιούμε,

έχοντας ήδη αποκτήσει το τέμπλο που χωρίζει το ιερό από τον κυρίως Ναό, ψηλό, ξυλόγλυπτο και επιβλητικό, που περιμένει τις προσφορές σας για τις εικόνες που θα το "ντύσουν" και θα το διακοσμήσουν, αλλά και τα στασίδια της που περιφερειακά ήδη απλώνονται από τοίχο σε τοίχο, και βρισκόμαστε πολύ κοντά πια στο να ολοκληρώσουμε το μεγάλο μας όνειρο, να λειτουργήσουμε στον επάνω ναό μας,

σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αφού πια έχει γίνει και η προσθήκη των πολυελαίων που αναμένουμε δωρητή για την μαρμαρόστρωση των σκαλοπατιών της κυρίως εισόδου μας και της πλαϊνής ράμπας μας, αλλά και την διαμόρφωση της πίσω αυλής μας που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Αυτή η εκκλησιά, αυτός ο περίλαμπρος Ναός που τώρα κοσμεί και ομορφαίνει το μέχρι χθες άχαρο κενό και τώρα μεγάλο πάρκο των Θεοπατόρων μέσα στην γειτονιά των Ανθοκήπων, ήταν η αμοιβή όλα αυτά τα χρόνια της προσφοράς και της διακονίας τους, αυτός ήταν ο μισθός τους, που για κάποιους μπορεί να μην έχει καμιά αξία, για αυτές τις άξιες γυναίκες όμως ήταν είναι και θα είναι η μεγαλύτερη αμοιβή που μπορεί κανείς να εισπράξει για την εργασία που προσφέρει στον Μέγα και Δίκαιο Εργοδότη τους, τον ίδιο τον Χριστό.

Μαζί λοιπόν με τις Μυροφόρες του Χριστού μας, σήμερα και κάθε τέτοια μέρα εδώ στην εκκλησιά μας, των γονιών της Παναγίας μας, των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης,

στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, θα γιορτάζουμε και αυτές τις «Μυροφόρες», που κρυμμένες τις περισσότερες φορές πίσω από κοπιαστικές εργασίες και την φροντίδα των αναγκεμένων συμπατριωτών μας, έχουν την έννοια και την ευθύνη όταν έρχεστε όλοι εσείς στην εκκλησιά σας να μην σας λείπει τίποτα και όλα να είναι καθαρά νοικοκυρεμένα και τακτοποιημένα, όπως τα έχουν και στα δικά τους σπίτια.

Χριστός Ανέστη αδελφοί μου, Χρόνια Πολλά και ευλογημένα στις άξιες διακόνισσες της Ενορίας μας, τις γλυκές και όμορφες «Μυροφόρες» της καρδιάς μας.

*παρακάτω με ένα κλικ στο διαβάστε περισσότερα θα βρείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Μυροφόρων, στο πρωτότυπο κείμενο και στην νεοελληνική απόδοση του...

Κυριακή Γ΄από του Πάσχα

"Των Αγίων Μυροφόρων γυναικών"

(Μάρκον ιε΄ 43-47 & ις΄ 1-8)

Κυριακή 30 Απριλίου 2017.

Πρωτότυπο κείμενο:

Τω καιρό εκείνο, ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. καὶ λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Νεοελληνική απόδοσις:

Εκείνο τον καιρό ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του συνεδρίου, που καταγόταν από την Αριμαθαία, και περίμενε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να του ζητήσει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος απόρησε που ο Ιησούς είχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πεθάνει από ώρα. Όταν πήρε την απάντηση από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. Εκείνος αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Ιησού, τον τύλιξε μ’ αυτό και τον τοποθέτησε σ’ ένα μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο· μετά κύλησε ένα λιθάρι κι έκλεισε την είσοδο του μνήματος. Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν πού τον έβαλαν.

Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού. Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;» Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα ’κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της. Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά, και τρόμαξαν. Αυτός όμως τους είπε: «Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: “πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει- εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε”». Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος· δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες.

*******************************