Η Δ΄ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ.

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου.

      Την τέταρτη Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ψάλλεται στους Ιερούς  Ναούς όλης της Ορθοδοξίας, η Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών. Σε αυτήν την Στάση του Ακαθίστου Ύμνου ακούγονται οι έξι και τελευταίοι Οίκοι του ποιήματος αυτού. Σε όλους αυτούς, αν προσέξουμε, θα δούμε πως υμνείτε η Μητέρα του Θεού και είναι έκδηλο και οφθαλμοφανές πως οι παρομοιώσεις αλλά και τα καλολογικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται από τον ποιητή, οι οποίοι και εξάρουν την αγιότητα της και την δύναμη της μεσιτείας της προς τον Υιό της, γίνονται όλο και περισσότερες, όλο και πιο δυνατές. 

      Καταλήγοντας ζητούμε μέσα από την θεόπνευστη πένα του δημιουργού αυτού του υπέροχου ύμνου προς την Παναγία μας, να είναι πάντα κοντά μας, συντροφιά και βακτηρία σε όλους εμάς που ζητούμε την προστασία και την αγάπη της. 

     Ας προσέξουμε όμως και ας εμβαθύνουμε σε έναν ξεχωριστό στίχο της τελευταίας αυτής Στάσης των Χαιρετισμών που λέει: "Ύμνος ἅπας ἡττᾶται τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου."

Ὁ στίχος αυτός θέλει νά μᾶς πεῖ, πώς ὅποιον ὕμνο καί ἄν ποῦμε, ὅποια δοξολογία καί ἄν τῆς προσφέρουμε, δέν εἶναι τίποτε, δέν πιάνει τίποτε μπροστά στό μέγεθος τῆς καλοσύνης της, στό πλῆθος τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν της καί τῆς εὐσπλαχνίας της. Ὅ,τι καί νά τῆς ποῦμε, ὅσο καί ἄν τήν ὑμνήσουμε εἶναι πολύ λίγο καί μικρό μπροστά στήν μεγαλοσύνη της. Ποτέ δέν θά μπορέσουμε νά ὑμνήσουμε ἐπάξια αὐτήν, πού ἐδόξασε καί τίμησε ὁ Θεός, μέ τό νά τήν κάνει μητέρα τοῦ Υἱοῦ του.

     Μποροῦμε άραγε νά μετρήσουμε τήν ἄμμο, πού βρίσκεται στό χεῖλος τῆς θαλάσσης; Μποροῦμε νά μετρήσουμε τά ἀστέρια ψηλά στόν οὐρανό; Ὄχι, γιατί θα μας πιάσει ἴλιγγος . Μποροῦμε νά μετρήσουμε τίς σταγόνες τῆς βροχῆς; Ἀδύνατον δεν εἶναι: 

Ἔ, τόσους πολλούς ὕμνους ἄν προσφέρουμε στήν Παναγία, καί πάλι δέν κάνουμε τίποτε. Δέν κάνουμε κάτι ἀντάξιό της. Δέν τῆς προσφέρουμε κάτι ἀνάλογο ἀπέναντι σ᾿ ἐκεῖνα πού ἡ Παναγία μᾶς προσέφερε.

      Τί ἔκανε γιά μᾶς ἡ Παναγία; Τά πάντα. Ἔφερε τόν Θεό στή γῆ. Ὁδήγησε τούς ἀνθρώπους στόν οὐρανό. Ἔφερε σ᾿ ἐμᾶς τό μέγα ἔλεος, δηλαδή τόν Χριστό. Ἔφερε τόν σωτήρα τοῦ κόσμου. Ἄνοιξε τόν παράδεισο. Μεσιτεύει καί πρεσβεύει μέρα-νύχτα γιά μᾶς. Ἄν θά σωθοῦμε, θά σωθοῦμε ἐξ αἰτίας της. Εἶναι λοιπόν τόσο μεγάλες καί τόσο πολλές οἱ εὐεργεσίες της πρός τήν ἀνθρωπότητα, ὥστε ὅ,τι καί ἄν κάνουμε, δέν εἶναι ἀντάξιό της, ἄξιο ὅσων ἐκείνη ἔκανε. Ποτέ δέν θά μπορέσουμε ἐπάξια νά τήν ὑμνήσουμε, ἔστω καί ἄν ἀκόμη  ἔχουμε στόμα ἀγγελικό.

       Αὐτό πάλι δέν σημαίνει, ὅτι ἐμεῖς δέν θά κάνουμε τήν προσπάθειά μας νά ὑμνοῦμε καί νά τιμοῦμε τήν Κεχαριτωμένη, τήν εὐλογημένη ἐν γυναιξί. Καί μάλιστα, ἀφοῦ δέν μποροῦμε μέ λόγια, ἀφοῦ ἀδυνατοῦμε μέ τούς ὕμνους, ἄς προσπαθήσουμε μέ τήν ζωή μας, μέ τά ἔργα καί τίς πράξεις μας. Λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: 

"Τιμή ἁγίου, μίμησις ἁγίου", συμπληρώνει και ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: "νά τιμῶμεν τήν Δέσποινά μας Θεοτόκο μέ νηστεῖες, προσευχή καί καλά ἔργα." Θέλουμε να τιμήουμε την Παναγία ή έναν ἅγιο σωστά, ας μιμιθούμε τήν ζωή τους. 

       Στό πρωτευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου του Αδελφοθέου, ένα Ευαγγέλιο που η Εκκλησία δεν το περιέλαβε στην λατρεία της όμως δεν παύουμε από αυτό να αντλούμε πάμπολλες πληροφορίες για την άγνωστη ζωή της Παναγίας σε μικρή ηλικία αλλά και των γονιών της, του Ιωακείμ και της Άννας, των δικών μας Αγίων, τις αρχικές δοκιμασίες με την ατεκνία τους και την πλήρη αποκατάστασή τους από τον Θεό με το Θείο Δώρο της Γεννήσεως της Θεοτόκου και της γεφύρωσης του ουρανού με την γη,  διαβάζουμε λοιπόν, ὅτι ἡ Παναγία νήστευε, προσευχόταν, ἔκαμνε ἀγρυπνίες, γονυκλισίες καί ἐλεημοσύνες καί ὄχι μόνο αὐτά. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Κρήτης λέει, ὅτι στό ὄρος τῶν ἐλεῶν πήγαινε ἡ Παναγία καθημερινῶς  καί προσευχόταν. Στόν τόπο ἐκεῖνο ὅπου προσευχόταν καί ἔκαμνε τίς μετάνοιές της οἱ πλάκες βαθούλωσαν. Ἔφαγε τίς λίθινες πλάκες, τίς ἔλιωσε μέ τά γόνατά της.

       Ἡ Παρθένος ἦταν πεντακάθαρη καί στό σῶμα καί στήν ψυχή ἀπό κάθε τί πού μολύνει τήν σάρκα καί τό πνεῦμα. Ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς, ἄν θέλουμε νά τιμήσουμε τήν ἀειπάρθενο, θά πρέπει νά ἀγωνιζώμαστε σοβαρά, γιά νά μή μολύνουμε τό σῶμα καί τήν ψυχή μας μέ ἁμαρτωλές ἡδονές, τό στόμα μας μέ λόγια ρυπαρά, τήν διάνοιά μας μέ ρυπαρούς λογισμούς, τά μάτια μας μέ πονηρά θεάματα και γιαυτόν τον λόγο πιστεύω πως η Εκκλησία μας έβαλε τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου μέσα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

       Ἔλεγε πάλι ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ὅτι στό Ναό τοῦ Σολομῶντος εἶχαν βάλει δίχτυα  στίς πόρτες καί στά παράθυρα, γιά νά μή μπαίνουν μέσα στό Ναό τά διάφορα ἔντομα. Ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς πρέπει νά προσέχουμε και να κοντρολάρουμε τίς αἰσθήσεις μας, γιατί ἀπό αὐτές μπαίνουν μέσα μας οἱ διάφοροι πειρασμοί. Οἱ αἰσθήσεις μας γίνονται οἱ δίοδοι, οἱ πόρτες διά τῶν ὁποίων μπαίνει μέσα μας ἡ ἁμαρτία καί μολύνει τήν καρδιά μας.                  Βέβαια οι πειρασμοί είναι δυνατοί, είναι ελκυστικοί, είναι όμορφοι και σαγηνευτικοί που να αντέξει η άμυνα μας όλον αυτόν τον πόλεμο. Όμως δεν ήμαστε απροστάτευτοι. Στα μέσα της Σαρακοστής και η Εκκλησία μας προτάσσει όπλα βαριά και αποτελεσματικά για να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις του διαβόλου, τις Εικόνες των Αγίων της την Κυριακή της Ορθοδοξίας, τον Σταυρό του ιδρυτού της Χριστού, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, στα Μυστήρια της, τα Ιερά Ευχέλαια όπως τελέσαμε χθες εδώ στον Ναό μας, 

αλλά και στα σπίτια σας αν το θελήσετε "εις ίασιν ψυχής τε και σώματος" καλώντας τους ιερείς, την εξομολόγηση, τις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, τα Απόδειπνα καθημερινά, τους Κατανυκτικούς Εσπερινούς, τον Μεγάλο Κανόνα σε λίγο και τέλος το κυριότερο όλων, το γλυκό πρόσωπο της Παναγίας, της ίδιας την Μητέρα του Χριστού μας με την Ακολουθία των Χαιρετισμών, όπως σήμερα, τώρα, και αύριο τον Ευαγγελισμό της από τον Αρχάγγελο των καλών ειδήσεων Γαβριήλ, με το μήνυμα της σωτηρίας του κόσμου. 

        Όμως αύριο θα εορτάσουμε, ή καλύτερα θα πανηγυρίσουμε διπλά γιατί μαζί με την Παναγιά μας και εξαιτίας της Παναγιάς μας, έχουμε και άλλη μια γιορτή. Την έναρξη της επανάστασης του 1821 από τους σκλαβωμένους και ραγιάδες για 500 χρόνια Έλληνες, που με μπροστάρισσα την Παναγιά, την Μάνα της Ελλάδος, αλλά και την λεβεντιά και την ανδρεία των παλικαριών της τα έβαλαν με τον πιο

 οργανωμένο και βλοσυρό στρατό της εποχής, του τουρκικού μεγαθηρίου της Ανατολής και παρά τις δυσοίωνες ευρωπαϊκές προβλέψεις και την απραξία της στην ανάγκη μας για να αναπνεύσουμε ελεύθερα όπως αυτοί, ενίοτε δε και την προδοσία των ηγετών των λαών της, ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα τους, εμείς νικήσαμε, σταθήκαμε ανώτεροι των περιστάσεων, δείξαμε σε εχθρούς αλλά και φίλους την αξία μας...πάλι...και σήμερα αναπνέουμε ελεύθερα, χάριν της Παναγιάς που στο όνομα της πολέμησαν τα παλικάρια μας, οι ήρωες μας που θα τιμήσουμε αύριο με Δοξολογίες, καταθέσεις στεφανιών, παρελάσεις, με γιορτές στα σχολεία και τα κατηχητικά των Ενοριών, με σημαιοστολισμούς στα μπαλκόνια των σπιτιών μας και στους δρόμους, αλλά και διθυραμβικούς πανηγυρικούς λόγους.  

        Ή Παναγία δάκρυσε τότε με τον πόνο των Ελλήνων και έγινε αρχηγός της ψυχής, της θέλησης και της Πίστης τους, αλλά και σήμερα νομίζετε δεν στενοχωριέται με την κατάντια μας, δεν αποκαρδιώνετε με τις ασχήμιες που γεμίσαμε την ζωή μας για να την κάνουμε υποφερτή, με τις βρομιές που λέμε και κάνουμε καθημερινά για να επιβιώσουμε μακριά από τον Υιό της και την Εκκλησία Του, δεν κλαίει με την απίστευτη αμετανοησία μας. 

Ο 'Αγιος Σιλουανός, που και ο ίδιος ήταν στην δική μας κατάσταση αρχικά περιγράφει ένα θαύμα όπου είδε την Παναγία και κλαίει γοερά και να ραγίζει η ψυχή της με τα λάθη του, και μας λέει: "Ὦ καί νά γνωρίζαμε πόσο λυπᾶται καί στενοχωρεῖται ἡ Παρθένος γιά ἐκείνους, πού δέν μετανοοῦν!   Αὐτό τό δοκίμασα ἀπό τήν πείρα μου."

         Σήμερα ὅσο ποτέ ἄλλοτε ὁ κόσμος πίνει τήν ἁμαρτία σάν ἀναψυκτικό ποτό καί δῆθεν εὐχαριστιέται. Κάτι πού ἐξοργίζει καί λυπεῖ τόν Θεό. Ἐν τούτοις ἡ ὀργή του δέν ἔχει ξεσπάσει ἀκόμη. Ὁ κόσμος μας δέν ἔχει καταστραφεῖ. Ζεῖ καί εὐημερεῖ χάρις στήν Παναγία μας, τις πρεσβείες της και την παρρησία της στον Υιό της και Κριτή μας όταν έρθει η ώρα εκείνη. Η Παναγία μας θα είναι εκεί για να απαλύνει τις αμαρτίες μας και όπως μέ τά σπάργανα τύλιξε τόν Ἰησοῦ Χριστό στήν φάτνη, ἔτσι καί τότε θα μας «περιτυλίξει» με την εσθήτα της,  και θα συγκρατήσει τήν ὀργή Του, γιά νά μή καταστραφοῦμε. Τέτοια παρρησία, τέτοια δύναμη ἔχει ἡ Παναγία!

        Λέει ὁ Χριστός στούς Αγίους Του: Ἐσεῖς ἔχετε τό δικαίωμα νά παρακαλεῖτε. Στήν Παναγία λέει: Ἐσύ μητέρα μου, ἔχεις τό προνόμιο μόνο νά ζητᾶς. Ὁ Χριστός δέν τῆς χαλάει ποτέ τό χατίρι.Ἡ Παναγία ἀλλάζει ἀκόμη καί τά σχέδια τοῦ Χριστοῦ, ὅπως βλέπουμε στόν γάμο τῆς Κανᾶ. Ἡ δέησή της εἶναι ἐντολή γιά τόν Χριστό. 

Ἴσχύεις ὅσα καί βούλεσαι, λέει ἕνα τροπάριο θεομητορικό. Μπορεῖ νά κάνει ὅ,τι θέλει. Γιαυτό ἐπιμένει ἡ Παναγία καί λέει, νά μέ ἐπικαλεῖσθε, νά μέ φωνάζετε κι᾿ἐγώ θά τρέχω, θά ἔρχομαι νά σᾶς βοηθάω.

        Θέλοντας, όσο μπορούμε, να υμνήσουμε και εμείς εδώ στην ταπεινή κατακόμβη του "πατρικού σπιτιού" της, του σπιτιού των γονιών της του Ιωακείμ και της Άννας, που σε λίγο περίλαμπρο Ναό από πάνω χτίζουμε για να τους στεγάσουμε επάξια με το όνομα και την αξία τους ως γονείς της Θεοτόκου Παναγίας μας, μοναδικού σε όλον τον κόσμο, την εικόνα της του Ευαγγελισμού στολίσαμε με μοσχομυριστά και φρέσκα λουλούδια , σε περίτεχνο τρισκέλι την ανεβάσαμε, στον κέντρο του Ναού και της ζωής μας σήμερα και πάντα την βάλαμε, δώδεκα αγνές από μελισσοκέρι λαμπάδες της ανάψαμε και την τυλίξαμε με το πιο ακριβό, το πιο πολύτιμο, το πιο σημαντικό κομμάτι ύφασμα για εμάς τους Έλληνες, την γαλανόλευκη σημαία μας και έτσι περήφανοι για την Μάνα μας και για την Πατρίδα μας "Χαίρε Νύμφη ανύμφευτη" της ψάλλαμε δυνατά για να μας ακούσει αν είναι μακρυά και να έρθει κοντά μας που την χρειαζόμαστε για εμάς και τα παιδιά μας. 

         Ἀγαπητοί μου αδελφοί, αν πράγματι ἀγαποῦμε τήν Παναγία, ἄς τῆς δώσουμε χαρά. Ἄς κόψουμε  όσο μπορούμε γιά χατίρι της τήν ἁμαρτία. Ἄς μή ἁμαρτήσουμε  οὔτε ἐν λόγῳ, οὔτε ἐν ἔργῳ, οὔτε ἐν διανοίᾳ. Νά ἀφοσιωθοῦμε  στό καλό, στήν ἀρετή, ὅπως ἔκανε ἐκείνη. Ἀξίζει τόν κόπο μόνο καί μόνο γιά νά μή τήν λυπήσουμε, νά σταματήσουμε τήν ἁμαρτία. Και έτσι θά τήν τιμήσουμε.

         Και κάτι τελευταίο για να κλείσω την σημερινή μας ανάρτηση αφιερωμένη... που άλλού στην Παναγία μας και στην Δ΄Στάση των Χαιρετισμών. Μή λησμονοῦμε πώς  ἡ Παναγία ἔχει ἀδυναμία στούς Χαιρετισμούς. Ἐμφανίσθηκε μάλιστα κάποτε σέ μοναχούς τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τούς εἶπε η ίδια, ὅτι ἀγαπᾶ πολύ τούς Χαιρετισμούς και πως όποιος τούς λέει κάθε μέρα, θά τόν προστατεύει. Αὐτό ψάλλουμε και σε ἕνα τροπάριο  τοῦ Κανόνος της: "Τούς σούς ὑμνολόγους, Θεοτόκε… στεφάνων δόξης ἀξίωσον." Ἄς τῆς προσφέρουμε λοιπόν ὕμνους καί δεήσεις. Άς τήν επικαλούμαστε μέ ἐμπιστοσύνη, με αγάπη καί ἐλπίδα, γιά νά μᾶς στεφανώνει και αυτή μέ τήν χάρη της, με τήν βοήθειά και με τις πρεσβείες της. 

Καλή Ανάσταση!!!