Αναρτήθηκε από
Όπλο χαράς & λύπης ο Σταυρός μας!!!
Στην μέση, αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες της ιστοσελίδας μας, της Αγίας και Μεγάλης
Τεσσαρακοστής, άλλο ένα όπλο μας παρέχετε από τους Πατέρες της Εκκλησίας
μας, ένα όπλο χαράς και λύπης μαζί, της χαρμολύπης της Ορθοδοξίας, που σήμερα προστέθηκε
και αυτό στην φαρέτρα των πολεμοφοδίων μας, μαζί με όλα τα άλλα, όπλα που θα
μας χρησιμεύσουν για την μάχη μας κατά του διαβόλου. Και αυτό το όπλο δεν
είναι άλλο από τον Σταυρό του Κυρίου μας.
Όπλο χαράς, που
χωρίς αυτό εμείς οι χριστιανοί δεν κάνουμε τίποτα και δεν πάμε
πουθενά. Είναι το πρώτο που κάνουμε μόλις ξυπνάμε και το τελευταίο πριν
κοιμηθούμε. Το γνωρίζουμε με το που γεννιόμαστε, γιατί μας το προσφέρει ο "νονός" μας και μας το φορά ο ιερέας
επάνω μας κατά την βάπτιση μας,
χρυσό, ή ασημένιο, ή ξύλινο, λίγη σημασία έχει, όμως όμορφο, βαρύ, πολύτιμο,
ενώ στην συνέχεια το κουβαλάμε στο στήθος μας, κατάσαρκα πάνω μας σε όλη την
ζωή μας, φυλαχτό και σύμμαχο σε ότι καλό κάνουμε, αλλά και έλεγχο για τις
παρασπονδίες μας και τέλος, όταν έρθει η ώρα να φύγουμε από αυτή την ζωή, τότε
την νέα κατοικία μας κοσμεί, από μάρμαρο ή ξύλο, απλό και απέριττο, ή περίτεχνο
και ακριβό, πάλι δεν έχει σημασία, μα πάντα σύμβολο της ομολογίας μας, της ομολογίας
του κάθε χριστιανού.
Όπλο και λύπης όμως, αφού σ' αυτόν τοποθέτησαν
το Σώμα του Χριστού μας, για να το βασανίσουν και να το ατιμάσουν.
Θεώρησαν ότι με τον Σταυρό θα σβήσουν την ύπαρξη Του και θα τον εξαφανίσουν.
Μόνο που Αυτός τον αγίασε, τον έκανε σύμβολο με το αίμα του, τον εξάγνισε με την
Θεότητα του και μας τον παρέδωσε για να τον κουβαλάμε, σε άλλον μικρό και
εύκολο, σε άλλον πάλι μεγάλο και δύσκολο, λέγοντας μας,
"Όστις
θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν,
και
αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι".
Εμείς οι έλληνες
χριστιανοί, αλλά και όπου χτυπά η ορθόδοξη καρδιά, κάθε χρόνο, σε αυτήν την
συγκεκριμένη Κυριακή, την Γ' Κυριακή των Νηστειών, την Κυριακή της
Σταυροπροσκυνήσεως,
όπως οι πιστοί την ονομάζουν, εδώ και αιώνες, συμβολικά τον
Σταυρό του Χριστού μας τον τοποθετούμε στο κέντρο των Ναών μας, αλλά τον
κάνουμε και επίκεντρο της ζωής μας, που όλη η βιοτή μας περιστρέφεται γύρω από
αυτόν, τον στολίζουμε όμορφα με ευωδιαστά άνθη, ο ιερέας μας ντυμένος στα
πράσινα τον περιφέρει και τον επιδεικνύει μέσα στην εκκλησία του και τέλος μαζί
με το ποίμνιο του τον προσκυνά και μοιράζει τα «σταυρολούλουδα» για ευλογία
στους πιστούς.
Το σημάδι αυτό, το σημείο του
Σταυρού, όπως και πριν σας είπα, o Έλληνας το έχει εντάξει μέσα στην
καθημερινότητα του. Κάνει τον Σταυρό του κάθε φορά που θα αντικρίσει ή θα μπει ή
όταν θα ακούσει την καμπάνα της εκκλησιάς
του, όταν θα προσκυνήσει τις εικόνες της και θα ανάψει το κεράκι του για τους
οικείους του, ζωντανούς και πεθαμένους, όταν θα χαρεί, αλλά και όταν θα λυπηθεί,
όταν θα καθίσει με την οικογένεια του στο τραπέζι και όταν θα σηκωθεί από αυτό,
όταν θα πέσει να κοιμηθεί, μα και όταν θα ξυπνήσει, με αυτόν ξορκίζουμε το κακό
από την ζωή μας, αλλά και με αυτόν ξεπροβοδίζουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Όμως, φίλοι μου, κάνουμε άραγε καλά τον Σταυρό μας ή στην βιασύνη μας
κοροϊδεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και ακόμα περισσότερο, γνωρίζουμε τον τρόπο
και το νόημα του σημείου του Σταυρού, που είναι στην πραγματικότητα και η
καθημερινή ομολογία της Πίστης μας στον Θεό;
Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός,
απλοϊκός και άμεσος όπως ήταν, αλλά με ιδιαίτερο θεολογικό λόγο, μας διδάσκει
ως μέγας διδάσκαλος του Γένους:
«Ακούσατε, χριστιανοί μου… μας λέει…πώς πρέπει να γίνεται ο σταυρός και τι
σημαίνει. Μας λέγει το Άγιον Ευαγγέλιον πώς ή αγία Τριάς, ο Θεός, δοξάζεται εις
τον ουρανόν περισσότερο από τους αγγέλους. Τι πρέπει να κάμεις και εσύ; Σμίγεις
τα τρία σου δάκτυλα με το δεξιόν το χέρι σου και μην ημπορώντας να ανεβείς εις
τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις το χέρι σου εις το κεφάλι σου, διατί το
κεφάλι σου είναι στρογγυλό και φανερώνει τον ουρανόν και λέγεις με το στόμα:
Καθώς εσείς οι άγγελοι δοξάζετε την Αγίαν Τριάδα εις τον ουρανόν, έτσι και εγώ,
ως δούλος ανάξιος, δοξάζω και προσκυνώ την Αγίαν Τριάδα. Και καθώς αυτά τα
δάκτυλα είναι τρία – είναι ξεχωριστά, είναι και μαζί – έτσι είναι και ή αγία
Τριάς, ο Θεός, τρία πρόσωπα και ένας μόνος Θεός. 
Κατεβάζεις το χέρι σου από το
κεφάλι σου και το βάνεις εις την κοιλίαν σου και λέγεις: Σε προσκυνώ και σε
λατρεύω, Κύριε μου, ότι κατεδέχθης και εσαρκώθης εις την κοιλίαν της Θεοτόκου
δια τας αμαρτίας μας. Το βάζεις πάλιν εις τον δεξιόν σου ώμον και λέγεις: Σε
παρακαλώ, Θεέ μου, να με συγχωρήσης και να με βάλεις εις τα δεξιά σου με τους
δικαίους. Βάνοντας το πάλι εις τον αριστερόν ώμον λέγεις: Σε παρακαλώ, Κύριε
μου, μη με βάλεις εις τα αριστερά με τους αμαρτωλούς. 
Έπειτα κύπτοντας κάτω εις
την γην: Σε δοξάζω, Θεέ μου, σε προσκυνώ και σε λατρεύω, ότι, καθώς εβάλθηκες
εις τον τάφον, έτσι θα βαλθώ και εγώ. Και όταν σηκώνεσαι ορθός, φανερώνεις την
Ανάστασιν και λέγεις: Σε δοξάζω, Κύριε μου, σε προσκυνώ και σε λατρεύω, πώς
αναστήθηκες από τους νεκρούς δια να μας χαρίσεις την ζωήν την αιώνιον. Αυτό
σημαίνει ο πανάγιος σταυρός.»
Ας το χρησιμοποιούμε
λοιπόν όλοι οι χριστιανοί, αλλά και εμείς οι Ανθοκηπιώτες, το σημάδι αυτό του Σταυρού του Κυρίου μας, το οποίο ακουμπώντας με το
σώμα Του και ποτίζοντας με το αίμα Του, το ευλόγησε και από το χειρότερο
βασανιστήριο των ρωμαϊκών χρόνων το έκανε σύμβολο του Χριστιανισμού και της
Ορθοδοξίας. Ας κάνουμε τον Σταυρό μας όσο μπορούμε πιο συχνά, αγιάζοντας μ’
αυτόν τον τρόπο κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας, αλλά και της πνευματικής
ζωής μας. 
Ας επικεντρωθούμε τέλος, ιδιαίτερα αυτήν την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, αλλά και πάντα, στον Τίμιο
Σταυρό και μαζί με τον ιερέα μας, που θα τελέσει την Ακολουθία της Προσκύνησις του Σταυρού, λιτανεύοντας τον, και τηρώντας με ευλάβεια το εκκλησιαστικό τυπικό,
σηκώνοντας τον πάνω από το κεφάλι του ψηλά μέσα
σε ανθοστόλιστο δίσκο με λουλούδια που θα έχουν φέρει οι πιστοί από νωρίς το πρωί για
να ευλογηθούν και να μοιραστούν μαζί με το αντίδωρο πίσω σε αυτούς, όπως η
εκκλησιαστική και η λαϊκή παράδοση επιτάσσει και τοποθετώντας τον στο κέντρο του σολέα της
όμορφης αλλά προσωρινής υπόγειας κατακόμβης του επάνω περίλαμπρου Ναού μας, που
τελειώνει πια και σε λίγο θα λειτουργήσει τελώντας σε αυτόν μεγαλόπρεπα όλες
τις Ακολουθίες και τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, και ας τον προσκυνήσουμε με
ευλάβεια και ας ψάλλουμε γοερά και με συντριβή…
"Τον
Σταυρό σου προσκυνούμεν Δέσποτα,
και την αγίαν
σου Ανάστασιν δοξάζομεν"
Καλό
υπόλοιπο Σαρακοστής
Και
Καλή Ανάσταση!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου