Η Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ "ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ" ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ.

Κυριακή Γ΄από του Πάσχα

των Αγίων Μυροφόρων γυναικών,

του Ιωσήφ του εξ’ Αριμαθαίας

και Νικοδήμου του νυχτερινού μαθητού.
“…ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε…”

Σήμερα, την Τρίτη Κυριακή από το Πάσχα, η Αγία Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία  προτάσσει στο συναξάρι της  όλα αυτά τα πρόσωπα που πήραν ενεργό μέρος κατά τα δρώμενα της αποφράδας ημέρας της Μεγάλης Παρασκευής και όλων των γεγονότων που ακολούθησαν.

Ο Ιησούς είναι πάνω στον Σταυρό φαινομενικά νεκρός και από κάτω οι δικοί του άνθρωποι παρά τον πόνο που τους προκαλεί ο θάνατος του Κυρίου τους, βρίσκουν το κουράγιο και προετοιμάζονται για την ταφή Του.

Ζητά με μεγάλη τόλμη ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας το Σώμα του Ιησού από τον Πιλάτο και αυτός αφού βεβαιώνεται από τους ακολούθους του για τον θάνατο του, δίνει την άδεια. Έτσι αυτός μαζί με τον Νικόδημο, και οι δύο εξέχοντα μέλη του Συμβουλίου των Ιουδαίων, ο κρυφός και ο νυχτερινός μαθητής, όπως αναφέρονται στις Γραφές,  αγοράζουν λευκά σεντόνια και μύρο για να ασχοληθούν με την τελετή της ταφής του Κυρίου τους.

Παρούσες σε όλα αυτά που διαδραματίστηκαν, ήταν πάντα η Παναγία μητέρα του Χριστού μας, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, η Ιωάννα και άλλες γυναίκες που ακολουθούσαν την Μητέρα του Χριστού σε κάθε βήμα της για να την παρηγορούν και να συμπαρασταθούν στον πόνο του χαμού του παιδιού της.

Βιαστικά και με πολύ φόβο γίνεται η ταφή του Κυρίου μέσα σε σκαλισμένο τάφο και μια πέτρα φράζει την είσοδο του και έτσι το πρωΐ της Κυριακής, οι Μυροφόρες είναι αυτές που αναλαμβάνουν να μυρώσουν κατά το ιουδαϊκό έθιμο το Σώμα του Ιησού.

Όμως, όπως τους το είχε υποσχεθεί ο Διδάσκαλος, «…ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε·...» και έτσι έμελε σε αυτές τις γυναίκες να γίνουν οι πρώτοι μάρτυρες της Ανάστασης του Κυρίου τους και οι Αγγελιοφόροι του χαρμόσυνου αυτού γεγονότος στους μαθητές Του αρχικά και κατόπιν σε όλον τον κόσμο.

"Οι Μυροφόρες της καρδιάς μας"

Στο πρόσωπο αυτών των γυναικών, των Μυροφόρων της Ευαγγελικής περικοπής, που κάθε Γ΄Κυριακή μετά το Πάσχα ακούγεται από τα χείλη τον ιερέων μας, στην δική μας σημερινή, περίεργη και αποκαλυπτική εποχή, βλέπουμε όλες αυτές τις γυναίκες, τις μικρότερες ή τις μεγαλύτερες σε ηλικία ηρωΐδες μας, που αθόρυβα, αγόγγυστα, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση διακονούν την Εκκλησία του Χριστού, χρόνια τώρα με περισσή ευλάβεια και αγάπη.

 Άλλες φροντίζουν για την καθαριότητα του Ιερού Ναού της Ενορίας τους, κάθε Πέμπτη πρωΐ, θυμάστε που συχνά-πυκνά σας ζητώ για να μας βοηθήσετε και εσείς σ'αυτό το ευλογημένο διακόνημα, άλλες συμμετέχουν στο Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο της και όποτε παραστεί ανάγκη ετοιμάζουν τα δέματα και τα μοιράζουν διακριτικά στους αναγκεμένους συμπολίτες μας, άλλες γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι στον ετήσιο Έρανο της Αγάπης, άλλες βοηθούν και κουράζονται στις Πανηγύρεις των Αγίων της, το μεγάλο Πανηγύρι μας, των Δικαίων Θεοπατόρων τον Σεπτέμβριο στις 9, της Αγίας Άννας στην Σύλληψη της Παναγίας κόρης της από αυτήν την 9η Δεκεμβρίου και στην Αγία Κοίμηση της, την 25η Ιουλίου, αλλά και του Αγίου Χριστοφόρου στις 9 Μαΐου και του Αγίου Παχωμίου του Ευκαρπιώτου στις 7 του Μάη επίσης, που πανηγυρίζουν τα παρεκκλήσια τους.

  Και περισσότερες ακόμα "Μυροφόρες", όλες οι Ανθοκηπιώτισσες, άλλες που με ιδιαίτερη μαεστρία και ικανότητα φτιάχνουν τα εδέσματα για τα τραπέζια που κατά καιρούς γίνονται για την φιλοξενία των επισκεπτών και των προσκυνητών των Αγίων μας, άλλες που φροντίζουν την Έκθεση της εκκλησίας τους φτιάχνοντας διάφορα εργόχειρα και διαθέτοντας τα για την αποπεράτωση του ναού τους, που τώρα χτίζεται και όλες μα όλες οι κυρίες της δικής μας τουλάχιστον Ενορίας που γνωρίζω από πρώτο χέρι, είναι οι Μυροφόρες της καρδιάς μας, που χωρίς αυτές τίποτε δεν θα ήταν τόσο ωραίο και πετυχημένο όσο είναι τώρα.  

Θα ήθελα με αφορμή αυτήν την Κυριακή, την τρίτη από του Πάσχα, την Κυριακή των Μυροφόρων, όλοι μας να τους πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και να τους δείξουμε μέσα από την καρδιά μας, την ευγνωμοσύνη μας για ότι προσφέρουν εθελοντικά τόσα χρόνια στην εκκλησιά τους, αλλά και για όσα έχουν ακόμα να προσφέρουν. Και μέσω της ιστοσελίδας του ναού μας αυτήν την αγάπη να την βγάλουμε προς τα έξω και να την μοιραστούμε με κάθε "Μυροφόρα" όπου και αν βρίσκεται αυτή, σε όποιο μετερίζι της Εκκλησίας του Χριστού και αν προσφέρει την διακονία της.

Και η Εκκλησία πάντα θα τις τιμά όλες αυτές τις «Μυροφόρες» της, έχοντας καθημερινά τα ονόματα τους γραμμένα με άσβηστο μελάνι και μνημονεύοντας τα μέσω των ιερέων της στα ουράνια δίπτυχα της κάθε εκκλησιάς, μικρής ή μεγάλης, φτωχής ή πλούσιας, δεν έχει σημασία, υπόγειας όπως η δική μας προσωρινά τώρα ή υπέργειας αύριο-μεθαύριο, αφού ήδη τελειώσαμε το πρώτο μέρος της κατασκευής της, την ολοκληρωτική κάλυψη της με τον τσιμεντένιο σκελετό της και βρισκόμαστε πολύ κοντά πια στο να ολοκληρώσουμε το μεγάλο μας όνειρο, να λειτουργήσουμε στον επάνω ναό μας, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Αυτή ήταν η αμοιβή όλα αυτά τα χρόνια της προσφοράς τους, αυτός ήταν ο μισθός τους, που για κάποιους μπορεί να μην έχει καμιά αξία, για αυτές τις άξιες γυναίκες όμως ήταν είναι και θα είναι η μεγαλύτερη αμοιβή που μπορεί κανείς να εισπράξει για την εργασία που προσφέρει στον Μέγα Εργοδότη τους, τον ίδιο τον Χριστό.

Μαζί λοιπόν με τις Μυροφόρες του Χριστού μας, σήμερα και κάθε τέτοια μέρα εδώ στην εκκλησιά μας, των γονιών της Παναγίας μας, των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, θα γιορτάζουμε και αυτές τις «Μυροφόρες», που κρυμμένες τις περισσότερες φορές πίσω από κοπιαστικές εργασίες και την φροντίδα των αναγκεμένων συμπατριωτών μας, έχουν την ένια όταν έρχεστε όλοι εσείς στην εκκλησιά σας να μην σας λείπει τίποτα και όλα να είναι καθαρά και τακτοποιημένα.

    Χριστός Ανέστη αδελφοί μου,

                 Χρόνια Πολλά και ευλογημένα

  στις άξιες διακόνισσες της Ενορίας μας,

  τις «Μυροφόρες» της καρδιάς μας.