Αναρτήθηκε από
"...καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες."
Την Κυριακή 19η του Απριλίου 2015, ημέρα που η Αγία Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού εορτάζει την Σωτήριο Ομολογία του Αποστόλου Θωμά, ή την Ψηλάφηση Θωμά, όπως την αναφέρει στην καθημερινότητα του ο λαός του Θεού, κλείνει η λεγόμενη Διακαινήσιμος Εβδομάδα (το γιατί ονομάζετε έτσι η εβδομάδα που ακολουθεί μετά την Ανάσταση του Χριστού, θα το ανακαλύψετε κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο που φτιάξαμε για εσάς) δίνοντας την θέση της σε μια άλλη εκκλησιαστική περίοδο, που ήδη άρχισε από την Ανάσταση του Κυρίου μας, αυτήν του Πεντηκοσταρίου, η οποία και περιλαμβάνει την Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, την Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, την Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, την Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου, την Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, την Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ την Πέμπτη της Ἀναλήψεως, την Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων της Α´ Οἰκ. Συνόδου, και τέλος την Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.
Αργά το απόγευμα της ημέρας της Αναστάσεως οι δέκα μαθητές χωρίς τον Θωμά είναι συγκεντρωμένοι σ’ ένα σπίτι στην Ιερουσαλήμ. Κι ενώ οι καρδιές τους είναι βαθιά πληγωμένες από τα γεγονότα της Παρασκευής και οι θύρες του σπιτιού κλειδαμπαρωμένες, ξαφνικά εμφανίζεται ο αναστημένος Κύριος ανάμεσά τους και τους λέει: «Εἰρήνη ὑμῖν». κι αμέσως τους δείχνει τα σημάδια των πληγών του, για να πεισθούν ότι είναι ο ίδιος ο Διδάσκαλός τους που αναστήθηκε.
Πόσο γρήγορα άλλαξαν όλα, πώς τόσο ξαφνικά η χαρά πλημμύρισε τις καρδιές τους! Και ο Κύριος τους ξαναλέει: «Εἰρήνη ὑμῖν»· όπως με απέστειλε ο Πατέρας μου στον κόσμο για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι κι εγώ στέλνω εσάς να συνεχίσετε το έργο μου. Και τους μετέδωσε πνοή ουράνιας ζωής εμφυσώντας στο πρόσωπό τους και λέγοντας: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον». Όσων ανθρώπων τις αμαρτίες θα συγχωρείτε, θα είναι συγχωρημένες από τον Θεό, και όποιων δεν τις συγχωρείτε, θα μένουν ασυγχώρητες.
Σε λίγο ο Κύριος έγινε άφαντος. Η ημέρα όμως εκείνη χαράχθηκε ανεξίτηλα στην καρδιά τους ως η ιερότερη της ζωής τους. Ήταν η ημέρα εκείνη, η μία των Σαββάτων, η Κυριακή της Αναστάσεως. Αυτήν ακριβώς τη σημασία της ημέρας θέλει να τονίσει ο ιερός ευαγγελιστής Ιωάννης. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνει: «τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων...».
Βέβαια οι άγιοι Απόστολοι δεν είχαν καταλάβει αμέσως τη σημασία εκείνης της πρώτης Κυριακής στην ιστορία του Κόσμου. Όμως ο ίδιος ο Κύριος κατέδειξε την ιερή θέση της, ευθύς εξαρχής. Αυτός την ευλόγησε με την Ανάστασή Του. Αυτός οικονόμησε έτσι τα πράγματα, ώστε να είναι συναγμένοι την ημέρα εκείνη οι άγιοι Απόστολοι για να τους προσφέρει τα αγαθά της Αναστάσεώς Του. Ημέρα Κυριακή πάλι, μετά από οκτώ μέρες, εμφανίζεται στους ένδεκα. Ημέρα Κυριακή κατόπιν αποστέλλει το Άγιο Πνεύμα στους μαθητές του. Ημέρα Κυριακή αργότερα αποκαλύπτεται στην Πάτμο στον ευαγγελιστή Ιωάννη.
Μας περιμένει κάθε Κυριακή στην Εκκλησία Του, να μας δώσει δύναμη νέας ζωής. Ώστε να σκορπιστούμε κατόπιν στα σπιτικά μας και να μεταδώσουμε την εμπειρία που ζήσαμε μαζί Του στον Ναό της Ενορίας μας αυτήν την ευλογημένη από τον ίδιο ημέρα της Κυριακής. Ώσπου να γίνει όλη η ζωή μας μια Κυριακή αιώνια, αληθινή. Μην απουσιάζουμε λοιπόν καμία Κυριακή από το Ναό του Θεού.
(Εδώ, στο μέσον περίπου της αναρτήσεως στην ιστοσελίδα μας για την Κυριακή του Θωμά, θα ήθελα να ανοίξω μια παρένθεση και κάνω μια παρατήρηση και χωρίς να επιδιώκω να φανώ αναχρονιστικός ή λεπτολόγος, ή ζηλωτής, θα ήθελα να ρωτήσω ευγενικά μα και με ένα βαθύ παράπονο, όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού, μα ιδιαίτερα αυτούς που εισηγούνται και κάνουν νόμο του Ελληνικού κράτους, το να γίνει η Κυριακή μια οποιαδήποτε εργάσιμη ημέρα, τι άραγε έχουν στο μυαλό τους, τι τους ωθεί να ζητούν από τον Έλληνα Ορθόδοξο Χριστιανό να σβήσει από την μνήμη του την Κυριακή, ως την ημέρα που μπορεί να γευτεί ερχόμενος στην εκκλησιά του, τα Δώρα του Δημιουργού Του, το Σώμα Του και το Αίμα Του, μέσα από το Κοινό Άγιο Ποτήριο της Θείας Κοινωνίας, πρώτα με τον Θεό του και κατόπιν με όλους τους συνανθρώπους του;
Και καλά, ίσως αυτό να το περιμέναμε από κάποιους που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε και όσιο, να νομοθετούν δηλαδή το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή για την "εξυπηρέτηση του κόσμου" όπως λένε, και για να σωθεί η Ελλάδα όπως ξαναλένε, η χώρα που οι ίδιοι πρόδωσαν, που οι ίδιοι κατέστρεψαν, με την οικονομική κρίση που την μαστίζει, λες και η Κυριακή φταίει γιαυτήν και που οι ίδιοι αναίσχυντα την οδήγησαν, και μάλιστα όπως μαθαίνω τελευταία, μεγάλα χρηματοοικονομικά τραστ και μεγαλοκαταστήματα, κυρίως από το εξωτερικό, επιδιώκοντας περαιτέρω να μας προκαλέσουν, κάνουν δελεαστικές προσφορές, δίνουν δώρα και κάνουν εκπτώσεις για τις εργάσιμες κυριακές τους, όμως αυτό που εγώ προσωπικά δεν περίμενα ποτέ, ήταν ότι θα τα κατάφερναν να φέρουν τον Έλληνα Ορθόδοξο Χριστιανό στο κατώφλι του μαγαζιού τους, την Κυριακή, την ώρα της Θείας Λειτουργίας, την ώρα που ο Χριστός θα θυσιάζεται και σταυρωμένος από την ίδια την φυλή Του, την αγαπημένη, αρχικά, του Θεού, τους Εβραίους, θα θανατώνεται μα και θα ανασταίνεται και θα μας προσκαλεί σε ένα Δείπνο που δεν θα είναι Μυστικός ούτε ιδιωτικός, μα θα είμαστε προσκαλεσμένοι όλοι.
 |
| Η εικόνα του Αποστόλου Θωμά στο μεγάλο προσκυνητάριο του στην είσοδο του Καθολικού του Ιερού Ησυχαστηρίου. |
Ο Θωμάς δυστυχώς απουσίαζε από τη σύναξη αυτή της Κυριακής. Κι όταν τον είδαν κάποια άλλη στιγμή οι μαθητές και γεμάτοι ενθουσιασμό του είπαν: «τον είδαμε τον Κύριο!», αυτός έλεγε: Εάν δεν Τον δω με τα μάτια μου και δεν βάλω το δάκτυλό μου στο σημάδι των καρφιών, δεν πρόκειται να πιστεύσω. Οκτώ μέρες μαρτυρικές πέρασε ο Θωμάς. Μέχρι την επόμενη Κυριακή· όταν ήταν και πάλι συναγμένοι οι μαθητές, μαζί τώρα με τον Θωμά.
Οι θύρες του σπιτιού και πάλι κλειστές και ξαφνικά ήλθε και πάλι ο Ιησούς ανάμεσά τους λέγοντας: «Εἰρήνη ὑμῖν». Κι έπειτα στράφηκε στον Θωμά και του είπε: Έλα, Θωμά, φέρε το δάχτυλό σου εδώ στα σημάδια των πληγών μου, δες τα χέρια μου, βάλε το χέρι σου στην πλευρά μου, και μην αφήνεις τον εαυτό σου να κυριευθεί από απιστία, αλλά γίνε πιστός. Τότε ο Θωμάς σε μία έκρηξη χαράς αναφώνησε: Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου! Και ο Κύριος του απαντά: Πιστεύεις επειδή με είδες! Είναι μακάριοι αυτοί που θα πιστεύσουν σε μένα χωρίς να με έχουν δει.
 |
| Το εσωτερικό του Καθολικού του Ι. Κελίου του Αποστόλου Θωμά. |
(Εδώ πάλι θαρρώ, ανοίγοντας μια ακόμα μικρή παρένθεση, πως τα λόγια αυτά του Χριστού, είναι σαν να τα απευθύνει μεν στον Θωμά, αλλά μακαρίζει όλους εμάς, τους πιστούς Του στην σημερινή εποχή, τους "νεοχριστιανούς" του 21ου αιώνα, αλλά και όσους ποτέ δεν Τον είδαν με τα ίδια τους τα μάτια αλλά με αυτά της Ορθόδοξης Πίστης τους, Τον είδαν μέσα από την διδασκαλία των μαθητών και Αποστόλων Του, μέσα από τα μαρτύρια και το παράδειγμα των μυριάδων των Αγίων Του, μέσα από την συνεχιζόμενη επί δύο χιλιετίες κατήχηση από τους διαδόχους αυτών, από τους Αρχιερείς, από τους ιερείς, τους απλούς καλογήρους και της προσευχής τους στα μοναστήρια και στα ησυχαστήρια τους, μέσω όλων ημών, που μαζευτήκαμε εδώ αυτό το γλυκό πρωϊνό της Κυριακής του Αντίπασχα, για να δοξάσουμε τον Θεό μας ακόμα μια φορά.
 |
| Εδώ βλέπετε την όμορφη Ιερά Καλύβη της Αδελφότητος των Θωμάδων, στην Έρήμο του Αγ.Όρους στην Μικρά Αγ.Άννα, η οποία και πανηγυρίζει στην εορτή της Ψηλαφήσεως του Αποστόλου Θωμά. |
 |
| Η θέα του Κελιού των Θωμάδων από ψηλά. |
Ο Θωμάς βέβαια είχε κάποια δυσκολία. Ήταν ένας χαρακτήρας συναισθηματικός, ευαίσθητος και μελαγχολικός. Ο θάνατος του λατρευτού του Κυρίου ασφαλώς τον είχε βυθίσει σε κατάσταση απογοητεύσεως και μελαγχολίας. Εδώ όμως ακριβώς έκανε ένα τραγικό λάθος, απομονώθηκε από τους άλλους μαθητές. Γι’ αυτό και ταλανίστηκε πολύ τόσες μέρες. Οι άλλοι πανηγύριζαν κι αυτός υπέφερε. Δεν ήταν βέβαια άπιστος, αλλά βρισκόταν σε κατάσταση κρίσιμη. Κινδύνευε πολύ.
Και ο Κύριος συγκαταβαίνει στην ολιγοπιστία του Θωμά. Κι έρχεται την ίδια μέρα και ώρα, στον ίδιο τόπο, με τον ίδιο τρόπο, λέγοντας τα ίδια λόγια, για να επαναφέρει το Θωμά στην πίστη. Και με μία τρυφερότητα μοναδική του δείχνει ότι γνωρίζει το δράμα που πέρασε και θέλει να τον οδηγήσει σε πίστη και μετάνοια.
Διδάσκει όμως ταυτόχρονα κι αυτόν και όλους μας να μην απομονωνόμαστε ποτέ όταν μας ζώνουν λογισμοί αμφιβολιών και απογοητεύσεων. Διότι έτσι κινδυνεύουμε. Αλλά να προστρέχουμε στο έλεος του Κυρίου, μέσα στην κοινωνία των πιστών, στην αγία μας Εκκλησία, για να λάβουμε πίστη και δύναμη, χαρά κι ελπίδα, με την συχνή Θεία Κοινωνία μας μαζί Του, την συχνή εξομολόγηση και όλα τα Ιερά Μυστήρια, τα όπλα δηλαδή που ο ίδιος μας έδωσε για να αντιστεκόμαστε στην κάθε λογής παραπλάνηση του διαβόλου. Και τότε, μα και πάντα να αναφωνούμε μαζί με τον Θωμά:
«Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»!
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου