Αναρτήθηκε από
Διπλό προσκύνημα
στα μοναστήρια της γειτονιάς μας.
Εκμεταλλευόμενοι τις τελευταίες ζεστές ημέρες του φθινοπώρου και με σύμμαχο μας το ηλιόλουστο καλοκαιρινό, θα έλεγε κανείς, απόγευμα της Κυριακής 10ης Νοεμβρίου του 2013, ξεκινήσαμε από τον Ιερό Ναό μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, για μια ακόμα εκδρομή, ακόμα ένα προσκύνημα, εξερευνώντας με αυτόν τον τρόπο τα πάμπολλα μοναστήρια της γειτονιάς μας και βρίσκοντας έτσι την εσωτερική ηρεμία που όλοι έχουμε ανάγκη, και ανακαλύπτοντας τον καλό εαυτό μας, που κρύβουμε μέσα μας, επικοινωνώντας και οσφρυζόμενοι την χάρη του Θεού στα "σπίτια" Του, τις ιερές μονές Του, που είναι, όπως η εύφορη γη, σπαρμένη με την σοδειά Του σε όλη την ελληνική ύπαιθρο, με γεωργούς τους μοναχούς και τις μοναχές Του και αναμενόμενους θεριστές εμάς, τους επισκέπτες και προσκυνητές που αφήνοντας για λίγο την βολή του σπιτιού μας, τρέχουμε να χαρούμε και να ξεδιψάσουμε με την πνευματική τροφή και το νερό που αν το πιεις δεν θα διψάσεις ξανά, ποτέ.
Στις 2.00 το μεσημέρι ξεκινήσαμε από το προαύλιο του ναού μας με πρώτο προορισμό μας το Μετόχι της Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους, την Ιερά Μονή του Προφήτου Ηλιού, ένα παλιό και όμορφο ανδρικό μοναστήρι κτισμένο το 1835, σκαρφαλωμένο στα βουνά της Ημαθίας, όπως άλλωστε απαιτεί και η παράδοση, να τιμάται δηλαδή ο Προφήτης Ηλίας σε βουνοκορφές και ψηλά απόκρημνα σημεία, ένα μοναστήρι ευρισκόμενο ανάμεσα σε μεγάλα δέντρα και γραφικά χωριά, που συνθέτουν το σκηνικό της συμβίωσης της φύσης με τον άνθρωπο.Οι πατέρες της μονής μας υποδέχθηκαν με αγάπη παρά το ακατάλληλο της ώρας και μάλιστα κάποιος από τους μοναχούς προθυμοποιήθηκε να μας μιλήσει προσκαλώντας μας στο αρχονταρίκι της μονής, για την μετάνοια και την σημασία της, την δυσκολία της αλλά και την αναγκαιότητα της για την σωτηρία του ανθρώπου, μας μίλησε για τους ιερείς μας και την σπουδαιότητα της παρουσίας τους στην ζωή του χριστιανού και την μεσιτεία τους στον Θεό, της μετάνοιας και της συγνώμης μας για τα αμαρτήματα και τις κακές πράξεις μας.
Ευχαριστήσαμε τους πατέρες για την υπομονή τους, πήραμε την ευχή τους και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με κατεύθυνση τον δεύτερο προορισμό μας, που ήταν η Ιερά Μονή του Αγίου Αθανασίου με το πανέμορφο Καθολικό την αυλή και τα παρεκκλήσια του, τις δεκαπέντε μοναχές του, οι οποίες εγκαταβιώνουν εκεί και πρεσβεύουν με την καθημερινή προσευχή τους για την αγάπη και το έλεος του Θεού, που τόσο έχουμε ανάγκη τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας, στην γλυκιά μα ταλαιπωρημένη Ελλάδα μας.
Ήπιαμε τον καφέ μας και κεραστήκαμε με τα χειροποίητα εδέσματα από τις φιλόξενες αδελφές στο αρχονταρίκι της μονής και μετά χτύπησε η καμπάνα και ακολούθησε το τάλαντο καλώντας μας όλους στο Καθολικό της Μονής για τον Εσπερινό.
Με απόλυτη ευλάβεια και σεβασμό στον πανέμορφο μοναστηριακό αυτό χώρο, που σίγουρα αναπαύεται και ο Άγιος Αθανάσιος, ο προστάτης της Μονής αλλά και ο Άγιος Νεκτάριος ο συμπροστάτης και δεύτερος τιμώμενος Άγιος από τις αδελφές της Μονής, ο ιερέας μας πατήρ Χρυσόστομος Τελίδης, ο οποίος μας συνόδευσε στο προσκύνημα μας, τέλεσε πρώτα την Ενάτη, κλείνοντας έτσι την ημέρα που έφευγε και μετά τον Εσπερινό της επομένης ημέρας με εορταζόμενους Αγίους, τον Άγιο Μηνά, Βίκτορα και Βικέντιο τους μάρτυρες της Ορθοδοξίας μας, αλλά και τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη.
Οι καλλικέλαδες αδελφές της μονής έψαλλαν "τα γράμματα" της ημέρας στον Εσπερινό και κατόπιν μας αποχαιρέτησαν, αφού πρώτα περάσαμε από την Έκθεση τους με τα όμορφα εργόχειρα και τα χειροποίητα εκκλησιαστικά σκεύη και άλλα είδη.
Το φώς έδωσε την σκυτάλη του στο σκοτάδι και το βράδυ αντικατέστησε πια την ημέρα και εμείς επιβιβασμένοι και ασφαλείς στο λεωφορείο μας, με οδηγό μας τον κο Κώστα και συνοδηγό τον π. Χρυσόστομο κατευθυνόμασταν πια για την εκκλησιά μας και την επιστροφή στους όμορφους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας. Στην διαδρομή τελέσαμε το Απόδειπνο ενώ ψάλλαμε και όσα απολυτίκια των Αγίων μας θυμόμασταν, με το γενικό πρόσταγμα του πατρός Χρυσοστόμου που χαίρονταν την πρόοδο της Ενορίας του και απολάμβανε την αγάπη και την σύμπνοια του ποιμνίου του.
Τέλος, φθάνοντας το λεωφορείο μας στο μεγάλο προαύλιο της μικρής και υπόγειας προς το παρόν εκκλησίας μας, βράδυ πια, ο ιερέας μας κατέβηκε πρώτος και αποχαιρέτησε έναν έναν όλους τους ενορίτες και μή συμμετέχοντες στην απογευματινή αυτή εξόρμηση της Κυριακής και ανανέωσε το ραντεβού μαζί τους για την επόμενη εκδρομή που ετοιμάζει η Ενορία μας που, πρώτα ο Θεός, θα είναι μια ολοήμερη περιήγηση στα πολυάριθμα και πανέμορφα μοναστήρια των Σερρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου