* ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ *( κατά Λουκά ιη' 18 - 27 ) "Ο πλούσιος άρχων"

    "...περίλυπος εγένετο 

ήν γαρ πλούσιος σφόδρα".

      Από τις περιγραφές και των τεσσάρων Ευαγγελιστών βλέπουμε πως πολλοί ήταν αυτοί που είτε από καλή είτε από κακή πρόθεση, ακούγοντας τα λόγια του Χριστού κατά την διάρκεια της διδασκαλίας Του, τον πλησίαζαν και τον ρωτούσαν διάφορα πράγματα που τους απασχολούσαν στην ζωή τους, αλλά και πέρα από αυτήν. 

      Μεταξύ αυτών των ανθρώπων που πλησίασαν και μίλησαν με το Χριστό ήταν και ένας πλούσιος νέος ο οποίος ζήτησε να μάθει τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει τη βασιλεία των ουρανών. Ο Κύριος του υπέδειξε να τηρεί τις εντολές του Θεού στην καθημερινή του ζωή και εκείνος απάντησε ότι όλα αυτά τα εφαρμόζει από την παιδική του ηλικία. Τότε ο Κύριος του είπε ότι, εάν θέλει να είναι τέλειος, να πουλήσει τα υπάρχοντά του, να τα δώσει στους φτωχούς, και να τον ακολουθήσει, δηλαδή να γίνει μαθητής Του. Ο πλούσιος όμως στο άκουσμα αυτό λυπήθηκε πολύ και απομακρύνθηκε από το Χριστό, γιατί είχε κτήματα πολλά.

      Δυστυχώς η κάθε εποχή έχει να παρουσιάσει τους δικούς της τύπους πλουσίων που επιδίδονται με μανία στον υλικό θησαυρισμό. Μολονότι ο ψαλμωδός λέει: "και εάν ακόμη ρέει ο πλούτος, να μη προσκολληθεί η καρδιά σας σ' αυτόν", παρά ταύτα πολλών ανθρώπων η καρδιά και η σκέψη βρίσκεται αιχμαλωτισμένη στον πλούτο. Λέγεται μάλιστα ότι το πάθος αυτό συνοδεύει την ψυχή και πέραν του τάφου όπου την βασανίζει αιώνια. 

      Εξ άλλου η καθημερινή πείρα διδάσκει ότι ο πλούτος δεν παραμένει μόνιμα στον άνθρωπο, αλλά αλλάζει αφεντικό, αφού «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντός ἀγαθοῦ», όπως λέει και ο όμορφος αυτός ύμνος της Εκκλησίας μας, που ακούγεται συνήθως στο τέλος της τελετής της Αρτοκλασίας στους ναούς μας. Ειδικά στις μέρες μας και στην περίεργη εποχή που ζούμε και που βλέπουμε τους Έλληνες συνανθρώπους μας να ταλαιπωρούνται από την νέα τάξη πραγμάτων που μας επιβλήθηκε εν μια νυκτί και χωρίς καμιά προειδοποίηση, η ισχύς αυτών των λόγων γίνεται μεγαλύτερη και η ανάγκη για φιλανθρωπία γίνεται επιτακτικότερη.

         Σημασία λοιπόν έχει η διαχείριση του πλούτου και όχι ο θησαυρισμός. Εάν ο πλούτος χρησιμοποιείται κατά τρόπο φιλάνθρωπο, αποβαίνει εις σωτηρίαν του ανθρώπου, όπως φαίνεται από πολλά παραδείγματα πλουσίων της Παλαιάς και Καινής διαθήκης και όχι μόνο. Πολλοί Πατριάρχες αγωνίστηκαν με αυτοθυσία και υπάκουσαν στο κέλευσμα του Θεού χάριν της επουρανίου Βασιλείας.

       Ο Ιωσήφ προτίμησε φυλακίσεις και στερήσεις χάριν του ουράνιου θησαυρού. Ο Μωυσής αρνήθηκε την πριγκιπική του ιδιότητα και τους θησαυρούς της Αιγύπτου χάριν της ουράνιας πατρίδας. Ο Πατριάρχης Δαυίδ προσευχόταν να του δώσει ο Θεός "καρδίαν καθαράν", την οποία όσοι την έχουν θα δουν το Θεό, σύμφωνα με την διαβεβαίωση του Κυρίου. 

    Αλλά και από την Καινή Διαθήκη πληροφορούμαστε ότι οι Απόστολοι εγκατέλειψαν τα πάντα και ακολούθησαν το Χριστό για να γίνουν μέτοχοι της αιωνιότητας. Ο Ζακχαίος έδωσε τα μισά από τα υπάρχοντά του και ο Κύριος δεν το αρνήθηκε αλλά τον βεβαίωσε για τη σωτηρία του. Πολλοί από τους πατέρες της Εκκλησίας διαμοίρασαν τα πλούτη τους στους φτωχούς και έζησαν σε φτώχεια και άσκηση για να κατακτήσουν τον ουράνιο θησαυρό.

      Όμως και σήμερα πολλοί, όχι μόνο φτωχοί αλλά και πλούσιοι, έχουν σφοδρή επιθυμία να αποκτήσουν τους ουράνιους θησαυρούς. Και δε γίνεται ο πλούτος εμπόδιο στο σκοπό αυτό, γιατί τον χρησιμοποιούν σαν να είναι όχι δικός τους, αλλά του Θεού, όπως και πράγματι είναι. Όπως ο ταμίας που διαχειρίζεται χρήματα δεν τα θεωρεί δικά του, έτσι και οι πλούσιοι πρέπει να αισθάνονται σαν διαχειριστές των αγαθών που τους έδωσε ο Θεός. 

     Και εδώ ας θυμηθούμε και τον άλλον πλούσιο, του εκ του κατά Λουκά Ευαγγελίου του Χριστού μας, που ακούστηκε από τα χείλη των ιερέων όλης της Ορθοδοξίας την προηγούμενη Κυριακή, ο οποίος ήθελε να γκρεμίσει τις παλιές αποθήκες του για να χτίσει καινούργιες και να χωρέσουν τα υπάρχοντα του, αγνοώντας όμως τους συνανθρώπους του και άκουσε τον Θεό να του λέει: "Άφρων ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού, ά δε ητοίμασες τίνι έσται;  

     Ο άνθρωπος πρέπει να έχει υπ' όψη του ότι τίποτα δεν έφερε στη ζωή αυτή και τίποτα δεν θα πάρει μαζί του φεύγοντας απ' αυτή. Πρέπει να αρκείται σε όσα του δίνει ο Θεός με την τίμια εργασία του, γιατί πλούσιος πρέπει να αισθάνεται κανείς, όταν δεν είναι πλεονέκτης. Οι πλούσιοι όμως πρέπει να σκέπτονται και τους ουράνιους θησαυρούς οι οποίοι αποκτώνται, όταν χορταίνουν πεινασμένους, όταν ντύνουν γυμνούς, όταν θεραπεύουν ασθενείς και ελευθερώνουν φυλακισμένους. 

     Και δόξα τω Θεώ υπάρχουν και σήμερα πλούσιοι που σκέπτονται και ενεργούν έτσι, και όχι όπως ο πλούσιος νέος του σημερινού ευαγγελίου, που στο άκουσμα των προτροπών του Ιησού, που του είπε πως για να κερδίσει την αιώνια ζωή πρέπει να μοιραστεί τα πλούτη του με τους φτωχούς και να τον ακολουθήσει, "περίλυπος εγένετο ήν γαρ πλούσιος σφόδρα".

      Και θα δοξάσω τον Θεό και πάλι, αφού εδώ στην μικρή και φτωχή Ενορία μας των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, η παραίνεση του Χριστού μας βρήκε πρόσφορο έδαφος και με την παρότρυνση των ιερέων μας, ο ένας βοηθά τον άλλον και έτσι όσοι μπορούν και έχουν ακόμα περίσσευμα το μοιράζονται με τους αναγκεμένους συνανθρώπους τους, μα περισσότερο ευλογημένο είναι πως στην γειτονιά μας το υστέρημα είναι αυτό που μοιραζόμαστε πια γεμίζοντας έτσι τις αποθήκες του ναού μας με τα τρόφιμα που θα μοιραστούν λίγο πριν τα Χριστούγεννα που πλησιάζουν και με αυτόν τον τρόπο καλλιεργούν οι ενορίτες μας την ψυχή τους, μαλακώνοντας έτσι παράλληλα και τον πόνο κάποιων ανθρώπων που ζούν κοντά μας και δυσκολεύονται. 

     Σας ευχαριστώ για την καλοσυνάτη καρδιά σας και υποκλίνομαι στη αγάπη που δείχνεται στους συνανθρώπους σας, με κάνετε πραγματικά υπερήφανο που ζω και συναναστρέφομαι μαζί σας. Ας συνεχίσουμε την προσπάθεια που κάνουμε για όσο ακόμα μπορούμε και ας μην γίνει ο μικρός ή ο μεγαλύτερος πλούτος του κανενός από  εμάς εμπόδιο στην κληρονομιά της αιώνιας ζωής που μας ετοίμασε ο Θεός και μας περιμένει παρακάτω.

Αμήν.