Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΧΩΜΙΟΣ, Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ή ΕΥΚΑΡΠΙΩΤΗΣ...ο Άγιος των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας (7/5)

Είδησις:

Στην Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας,  που βρίσκεται στην Δυτική Θεσσαλονίκη, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας μας...της "ΜΙΑΣ" θυμάστε!!! προς τιμήν του τοπικού Αγίου μας, του Οσίου Παχωμίου του Αγιορείτου, ή Ουσακιώτου, ή Ευκαρπιώτου, του οποίου το Ιερό Παρεκκλήσιον κάθε χρόνο πανηγυρίζουμε  

(βρίσκεται στο πάρκο των Μικρασιατών και στην συμβολή των οδών Δασκαλίσσης Αθηνάς Τσακίρη & Εγνατίας και είναι αφιερωμένο στους προγόνους μας από το Ουσάκ της Μικράς Ασίας, οι οποίοι και ίδρυσαν την Νέα Ευκαρπία) 

φέτος, θα τελεστούν κανονικά οι καθιερωμένες λατρευτικές και λαογραφικές, πανηγυρικές εκδηλώσεις, ειδικά αυτήν την σημαδιακή χρονιά, λόγω της μαύρης επετείου των 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, 
όπως είναι ο υπαίθριος πανηγυρικός Εσπερινός που πάντοτε τελούσαμε, εκτός βέβαια από τα τελευταία δυο χρόνια της πανδημίας του κορωνοϊού... που ακόμα δοκιμάζει τις αντοχές μας, όμως τώρα είναι σε ύφεση, 

φέρνοντας τα Ιερά Λείψανα και την Εικόνα του Αγίου Παχωμίου από τον Άγιο Γεώργιο της επάνω Νέας Ευκαρπίας, ενώ τελούσαμε και Αρτοκλασία και Επιμνημόσυνο Δέηση για τους Μικρασιάτες προγόνους μας και όπου συμμετείχε πάντα με τα χορευτικά του τμήματα ο Μικρασιατικός μας Σύλλογος "Ουσάκ" της Νέας Ευκαρπίας.
Έτσι, αρχικά το πρωΐ του Σαββάτου της 7ης Μαΐου του 2022,  ανήμερα της εορτής του Οσίου Παχωμίου του Αγιορείτου, ή Ουσακιώτου, ή Ευκαρπιώτου, 

θα τελέσουμε στον καινούργιο Ιερό Ναό μας, την Θεία Λειτουργία προς τιμήν του Αγίου προστάτη μας, και το απόγευμα της ίδιας ημέρας, θα μαζευτούμε πάλι, αυτήν την φορά στο μικρό Παρεκκλήσι του τιμώμενου Αγίου μας που μαρτύρησε στο Ουσάκ της Μικράς Ασίας, στο πάρκο των Μικρασιατών, γύρω στις 7.00 μ.μ. για να υποδεχθούμε το Ιερό Λείψανο του εορταζομένου τοπικού Αγίου μας, που θησαυρίζεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην "επάνω" Νέα Ευκαρπία, αμέσως μετά για να τελέσουμε τον υπαίθριο Πανηγυρικό Εσπερινό με την  Αρτοκλασία και τέλος για να τελέσουμε και μια  Επιμνημόσυνο Δέηση για τους Μικρασιάτες προγόνους μας, 

που πριν από 100 χρόνια (1922-2022) εκδιωγμένοι από τις αλησμόνητες πατρίδες τους στην Μικρά Ασία, ήρθαν εδώ στην Μητροπολιτική Ελλάδα για να βρούνε τελικά καταφύγιο, εδώ στο φιλόξενο χωριό μας, την Νέα Ευκαρπία όπως οι ίδιοι την ονόμασαν, για να τους θυμίζει την παλαιά Ευκαρπία...το Ουσάκ. Για το κλείσιμο της γιορτής καλεσμένους μας θα έχουμε, οι οποίοι και θα συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις μνήμης για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, τον Μικρασιατικό Σύλλογο μας "Ουσάκ" της Νέας Ευκαρπίας, με τα χορευτικά τμήματα τους. 

Σας περιμένουμε όλους, 

τιμώντας έτσι την μνήμη των προγόνων μας και ιδρυτών...πριν από 100 χρόνια της Νέας Ευκαρπίας!!!

Χριστός Ανέστη αδελφοί μου!!!

Ὁ Άγιος ὁσιομάρτυς Παχώμιος ὁ Αγιορείτης,              ή Ρώσος, ή ὁ Καυσοκαλυβίτης,       ή ὁ Ουσακιώτης ή ὁ Ευκαρπιώτης. 

             († 7 Μαΐου 1730)

Ο βίος του Αγίου μας

Ἡ καλύβη Ἁγ. Ἀκακίου βρίσκεται στή Σκήτη Ἁγ. Τριάδος Καυσοκαλυβίων 
τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Εἶναι ἕνα ἡσυχαστήριο πού ἵδρυσε τό ἔτος 1680 ὁ ὅσιος 
Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης καί εἶναι κτισμένο πάνω ἀπό τό σπήλαιο ὅπου 
ἀσκήθηκε ὁ Ὅσιος καί στό ὁποῖο εἶχε ἀσκηθεῖ τόν 14ο αἰ. ὁ ὅσιος Μάξιμος
 ὁ Καυσοκαλύβης. Ἐδῶ ἐπίσης ἀσκήθηκαν οἱ ἅγιοι νέοι ὁσιομάρτυρες
 Ρωμανός,Νικόδημος καί ο δικός μας Άγ. Παχώμιος, καθώς καί ἄλλες 
ἁγιασμένες μορφές. 

    Ὁ ὁσιομάρτυς Παχώμιος, πού στάθηκε ὁ τελευταῖος ἀπό τούς τρεῖς ὑποτακτικούς τοῦ Καυσοκαλυβίτη ὁσίου Ἀκακίου, γεννήθηκε γύρω στά 1670 στήν κάτω Ρωσία (για τον λόγο αυτό αναφέρεται σε κάποια Συναξάρια ως Ρώσος) ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς πού κατά τή βάπτισή του τοῦ ἔδωσαν τό ὄνομα Προκόπιος. 

    Σέ ἡλικία 15 περίπου ἐτῶν αἰχμαλωτίστηκε ἀπό Τατάρους ἐπιδρομεῖς, κατά τή διάρκεια τοῦ Μεγάλου Ρωσοτουρκικοῦ πολέμου, ἐπί τσάρου Πέτρου τοῦ Α΄ τοῦ Μεγάλου (1672-1725) καί πουλήθηκε σέ Τοῦρκο, ὁ ὁποῖος τόν μετέφερε στήν πατρίδα του, τό Οὐσάκι τῆς περιοχῆς τῆς Φιλαδελφείας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. 

Ἐκεῖ τό ἀφεντικό του, τοῦ ἔμαθε τήν τέχνη τῆς βυρσοδεψίας, ἐνῶ παράλληλα, χρησιμοποιώντας βασανιστήρια καί παντοειδεῖς στερήσεις, τόν πίεζε νά ἀλλαξοπιστήσει. Εἰκοσιεπτά χρόνια αἰχμαλωσίας ὑπέμεινε ὁ Προκόπιος γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, σταθερός καί ἀκλόνητος στήν εὐσέβεια, ὥσπου στό τέλος ὁ ἀφέντης του βλέποντας καί θαυμάζοντας τήν πίστη του, τοῦ χάρισε τήν ἐλευθερία του.

Η οδός των βαφείων
στο Ουσάκι της Μικράς Ασίας.

    Ὅμως, λίγο πρίν ἀναχωρήσει ἀσθένησε. Τότε, ἐκμεταλευόμενοι τό γεγονός αὐτό γνωστοί του Τούρκοι πού τόν ἐπισκέφθηκαν, διέδωσαν ψευδῶς ὅτι ἀρνήθηκε τόν Χριστό καί θέλησε νά γίνει Τοῦρκος καί γι’ αὐτό τοῦ φόρεσαν τούρκικα φορέματα. Μόλις ὅμως ὁ Προκόπιος συνῆλθε ἀπό τήν ἀσθένειά του, ἔβγαλε τά ροῦχα αὐτά καί ἀνεχώρησε γιά τή χώρα τῆς μετανοίας, τό Ἅγιον Ὄρος, γύρω στά 1712.

          Στή Νέα Σκήτη τῆς μονῆς Ἁγίου Παύλου, ὅπου ἀρχικά ἐγκαταστάθηκε, ὑποτάχθηκε στόν πνευματικό Ἰωσήφ, πού ἀσκεῖτο σέ ἡσυχαστήριο, στοῦ ὁποίου τήν τοποθεσία, ἀργότερα, τό 1802, ἱδρύθηκε ἡ Καλύβη Ζωοδόχου Πηγῆς ἀπό τόν μητροπολίτη Λακεδαιμονίας Θεοφάνη (+ 1805). 

Ὁ πνευματικός Ἰωσήφ τόν ἔκειρε σύντομα μοναχό δίνοντάς του τό ὄνομα Παχώμιος. Μετά ἀπό 12 χρόνια ἀσκήσεως ἀναχωρεῖ ἀπό τή Νέα Σκήτη γιά τά Καυσοκαλύβια, γύρω στά 1724, ὅπου ὑποτάχθηκε ἐπί 6 χρόνια στόν ἅγιο ἱδρυτή τῆς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος, ὅσιο Ἀκάκιο τόν Καυσοκαλυβίτη.

    Στά Καυσοκαλύβια, μέ τίς εὐχές καί νουθεσίες τοῦ Ὁσίου καί μέ τόν ἀπερίγραπτο, σύμφωνα μέ τό βίο του, πνευματικό ἀγῶνα, ἔγινε τύπος καί παράδειγμα τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Ἀγωνιώντας ὅμως μήπως κατά τόν καιρό τῆς ἀσθενείας του στό Οὐσάκι εἶχε πράγματι βγεῖ ἀπό τό στόμα του ἄθελά του ἐκεῖνος ὁ λόγος τῆς ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἔστω κι ἄν αὐτός θά εἶχε εἰπωθεῖ ἀσυναίσθητα καί χωρίς τόν ἔλεγχο τῆς βουλήσεώς του, ἄρχισε νά ἐπιθυμεῖ σφόδρα τό μαρτύριο.

    Φανερώνοντας ὅμως τούς λογισμούς του αὐτούς ὡς καλός ὑποτακτικός στό Γέροντά του, ἄκουσε ἀπό τόν Ὅσιο πολλούς ὀνειδισμούς καί δέχτηκε αὐστηρές ἐπιπλήξεις, θέλοντας μέ τόν τρόπο αὐτό νά φανερωθεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι ἀπό τήν μεγάλη πνευματική του πείρα ὁ ὅσιος Ἀκάκιος γνώριζε, ὅτι τέτοιοι λογισμοί πολλές φορές εἶναι καρπός  διάνοιας  ὑπερήφανης καί ὄχι ἔκχύλισμα θείου ἔρωτα.
     Ἀλλ’ ἐπειδή οἱ παραπάνω λογισμοί παρέμεναν στήν καρδιά του Παχωμίου αὐξανόμενοι μέρα μέ τή μέρα καί μετά ἀπό τή διαπίστωση τόσο τοῦ ὁσίου Ἀκακίου ὅσο καί ἄλλων πνευματικῶν πατέρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὅτι ὁ πόθος τοῦ Παχωμίου γιά τό μαρτύριο ἦταν κατά Θεόν, ἀποφασίστηκε ἡ ἀναχώρησή του γιά τόν τόπο τῆς ὁμολογίας του. Συνοδίτης στή μαρτυρική του πορεία ἦταν ὁ πρῶτος του Γέροντας ἱερομόναχος Ἰωσήφ Νεοσκητιώτης. 
    Ὅταν ἔφθασαν μέσω Σμύρνης στό Οὐσάκι, ὁ μέν πνευματικός κατέλυσε σ’ ἕνα κοινό πανδοχεῖο, ὁ δέ Παχώμιος, ἀφοῦ πρῶτα ἐπισκέφθηκε τήν οἰκία τοῦ πρώην ἀφέντη του, κατέληξε στό παζάρι ὅπου καί τόν ἀναγνώρισαν γνωστοί του Ἀγαρηνοί. Αὐτοί, φοβούμενοι μήπως ἦρθε γιά νά ξαναβρεῖ τήν περιουσία του, τόν ἄρπαξαν καί τόν ἔσυραν στό δικαστήριο τοῦ τόπου, δέρνοντας καί ὑβρίζοντάς τον καθ’ ὁδόν. Ἐκεῖ, ἀφοῦ κατηγορήθηκε ὅτι ἀπό Μουσουλμάνος ξανάγινε Χριστιανός, ὁμολόγησε μέ παρρησία τήν πίστη του στόν Χριστό. Ἀπ’ ἐκεῖ, ὁ δρόμος γιά τό πολυπόθητο μαρτύριο ἦταν ἤδη ἀνοικτός.   

     Οἱ παρόντες στό δικαστήριο συκοφάντες, ἀφοῦ ἔδεσαν σάν κακοῦργο τόν Παχώμιο, ἄρχισαν νά τόν σέρνουν πρός τόν τόπο τῆς καταδίκης, ἔξω ἀπό τήν πόλη, ἐκεῖ ὅπου ἔσφαζαν τά πρόβατα, κάτω ἀπό ἕνα γεφύρι καί δίπλα σέ μία βρύση, σύμφωνα μέ τό Βίο. Τή μαρτυρική πομπή συνόδευαν Τοῦρκοι καί Ἑβραῖοι ἀπό τούς ὁποίους, ἄλλοι μέν τόν ἔβριζαν καί τόν ἐνέπαιζαν, ἄλλοι τόν παρακινοῦσαν νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό καί ἄλλοι ἐνέπτυαν στό πρόσωπό του καί τόν ἐκολάφιζαν. Ἀρκετοί δέ ἀπό τούς Χριστιανούς, προσευχόμενοι μέσα στήν καρδιά τους, τόν παρότρυναν νά ἐγκαρτερήσει μέχρι τέλους καί νά ἀξιωθεῖ τοῦ μαρτυρικοῦ στεφάνου, τόν ὁποῖο ἔλαβε κατά τήν ἑβδόμη τοῦ μηνός Μαΐου, τήν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου. Ὁ δέ συνοδίτης τοῦ Ὁσιομάρτυρος, ἱερομόναχος Ἰωσήφ, μαθαίνοντας τά γενόμενα, πῆρε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, πέρασε ἀπό τόν τόπο τοῦ μαρτυρίου καί εἶδε τό τρισόλβιο λείψανο νά κεῖται στή βαμμένη μέ τό αἷμα του γῆ.
         Μετά τρεῖς μέρες Χριστιανοί πῆραν τό ἱερό λείψανο καί τό ἐνταφίασαν στήν ἁγιοτόκο μικρασιάτιδα γῆ. Κάποια μάλιστα Χριστιανή πού βασανιζόταν ἀπό ἡμικρανία, ἀφοῦ ἐπικαλέστηκε τή βοήθεια τοῦ ἁγίου Παχωμίου καί ἔχρισε μέ τό αἷμα του τήν κεφαλή της, ἐλευθερώθηκε ἀμέσως καί γιά πάντα ἀπό ἐκεῖνους τούς δυσβάστακτους πόνους. 

Καί τόσο πολύ εὐλάβεια ἔτρεφε ἀπό τότε στόν Ἅγιο, ὥστε ἔγραψε πρός τούς πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους πού τόν γνώριζαν, ζητώντας νά ἱστορήσουν γιά λογαριασμό της τήν εἰκόνα του. Ὅταν δέ τήν ἔλαβε, μέ λαμπρότητα καί εὐλάβεια τελοῦσε κάθε χρόνο τήν ἑορτή τοῦ Ὁσιομάρτυρος, τόσο στό Κυριακό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῶν Καυσοκαλυβίων ὅσο καί στήν καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, ὅπου ἀσκήθηκε ὁ Ἅγιος, αλλά και τίθενται γιά προσκύνηση ἱερά λείψανά του.

        Τόν βίο καί τό Μαρτύριο τοῦ ἁγίου Παχωμίου συνέταξαν ὁ ἱερομόναχος Ἰωνᾶς Καυσοκαλυβίτης (+ 1765) βιογράφος τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ἀπό τόν ὁποῖο ἄκουσε τά περί τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου καί ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Καλογερᾶς ὁ Πάτμιος, «γνώριμος» τοῦ ἁγίου Παχωμίου, ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει στό πρός αὐτόν Ἐγκώμιο ( Λειψία 1765).
   Ἐπιτομή τοῦ βίου ἐξέδωσε ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό Νέο Μαρτυρολόγιο. 

Ἀρκετά χρόνια ἀπό τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Παχωμίου, ἔγινε ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του ἀπό τόν μητροπολίτη Φιλαδελφείας Ἰωσήφ, ἐνῶ ἀργότερα, ἀπό τόν ἴδιο ἱεράρχη πού ἦταν Πάτμιος στήν καταγωγή καί ἀδελφός τῆς μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τῆς ἱερᾶς νήσου, μεταφέρθηκαν στό καθολικό τῆς παραπάνω Μονῆς, ὅπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα.

    Δύο Ἀκολουθίες τοῦ ὁσιομάρτυρος  Παχωμίου, ἡ μία τῆς ἀθλήσεως καί ἡ ἄλλη τῆς ἀνακομιδῆς τμήματος τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του ἀπό τήν Πάτμο στήν μονή Ἁγίου Παύλου στό Ἅγιον Ὄρος, ἔργα τοῦ μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, ἐκδόθηκαν τό 1953. 
Ἑτέρα Ἀκολουθία, σύνθεση τῶν ὑμνογράφων ἱερομονάχων Σεραφείμ, καί Νικοδήμου Κάππου τῶν Πατμίων, τοῦ μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου (τοῦ ἔτους 1930) καί τοῦ ἱερομονάχου Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου, ἐκδόθηκε τό 2005. Ὁ ἅγιος Παχώμιος συνυμνεῖται ἐπίσης στίς Ἀκολουθίες Ἁγιορειτῶν Πατέρων, Νεομαρτύρων, Πατμίων Ἁγίων, Λαυριωτῶν Ὁσίων, Καυσοκαλυβιτῶν Ὁσίων καθώς καί τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ἔργο τοῦ ἱερομονάχου Ἰωνᾶ Καυσοκαλυβίτου, βιογράφου τοῦ Ὁσιομάρτυρος.

      Η μνήμη του εορτάζεται από την Αγία Ορθόδοξο Εκκλησία μας, σύμφωνα και με το "Νέον Μαρτυρολόγιον" του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, που έγραψε για τον Άγιο Ακάκιο, την 7ην Μαΐου εκάστου έτους.

    Τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Οσίου, βρίσκεται και εδώ σε εμάς, στην Νέα Ευκαρπία της Θεσσαλονίκης, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, από την Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, κατόπιν αιτήματος της Ενορίας μας, πρωτοβουλίας του τότε Γραμματέα Διοίκησης του Αγίου Όρους κου Όμηρου. Γ. Φωτιάδη και του Μικρασιατικού Συλλόγου «Ουσάκ» της Νέας Ευκαρπίας. 

      Από το 2010 τοποθετήθηκε και λειτουργεί μικρό παρεκκλήσι στο πάρκο των Μικρασιατών, στα όρια της Ενορίας του Αγίου Γεωργίου με την Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, στην μνήμη των ιδρυτών της καινούργιας πια  Ευκαρπίας μας, μα και αυτών που έμειναν πίσω στην παλιά Ευκαρπία, στο Ουσάκ, της Μικράς Ασίας, μη μπορώντας να ακολουθήσουν ή έχασαν την ζωή τους κατά την προσπάθεια να φθάσουν με ασφάλεια στην Μητροπολιτική Ελλάδα .

Σε αυτό το πανέμορφο ξωκλήσι του, εδώ και περισσότερο από δέκα χρόνια τιμάται ο Άγιος προστάτης μας, των Ευκαρπιωτών και των Μικρασιατών, και τέτοια εποχή γίνεται με κάθε λαμπρότητα η Ιερά Πανήγυρις του, με συμμετοχή κλήρου και λαού, αλλά και των χορευτικών ομάδων του Μικρασιατικού Συλλόγου μας "Ουσάκ" και μεγάλου πλήθος κόσμου και επισκεπτών, ενώ προσκυνάτε το Ιερό Λείψανο και η Εικόνα του τοπικού Αγίου μας.

     Τέλος, ως επίλογο του άρθρου μας για τον Άγιο Παχώμιο, τον Ρώσο, ή τον Καυσοκαλυβίτη, ή τον Αγιορείτη, ή τον Ουσακιώτη, ή τον Ευκαρπιώτη, διαλέξαμε να σας παραθέσουμε (λόγω της ἐκ Ρωσίας καταγωγής τοῦ ἁγίου αὐτοῦ νεομάρτυρα ἀλλά καί τό γεγονός ὅτι γεννήθηκε στά μέρη τῆς Οὐκρανίας ὅπου σήμερα διαδραματίζονται τά θλιβερά πολεμικά γεγονότα τῶν ἡμερῶν μας και στάθηκαν ἡ ἀφορμή γιά τήν ἐπιλογή τοῦ ἁγίου Παχωμίου ὡς πρεσβευτοῦ πρός τόν Κύριο γιά τήν εἰρήνη στήν Εὐρώπη) και ένα πολύ ωραίο άρθρο του ηλεκτρονικού εκκλησιαστικού πρακτορείου ειδήσεων "Romfea.gr" με τίτλο: "Ο Άγιος Οσιομάρτυς Παχώμιος ο Ρώσος ως πρέσβης για την ειρήνη στην Ευρώπη", κάνοντας κλικ στον    σύνδεσμο εδώ, ένα άρθρο το οποίο προσυπογράφει ο Γέροντας μοναχός Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης,   Δικαῖος τῆς Ἱερᾶς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος στο Άγιον Όρος.

* δείτε όμως παρακάτω και ένα μικρό δικό μας άρθρο, μέρος της σημερινής εορταστικής ανάρτησης μας, για την Μικράν Πανήγυριν που επιτελούμε στην γιορτή του στο Παρεκκλήσι του τοπικού Αγίου μας, του Αγίου Παχωμίου του Ευκαρπιώτου, κάθε χρόνο...

Η Ιερά Πανήγυρις του Παρεκκλησίου του 
Αγίου Παχωμίου του Ουσακιώτου 

ή του Ευκαρπιώτου.

      Ο τοπικός μας Άγιος, ο Όσιος Παχώμιος ο Ευκαρπιώτης, μπορεί να μην τιμάται μαζί με τους υπολοίπους τοπικούς Αγίους της Ιεράς Μητροπόλεως μας την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου, όμως αυτό δεν σημαίνει πως υστερεί της αγάπης και της τιμής από όλους εμάς τους Ευκαρπιώτες, ειδικά δε από τους Ανθοκηπιώτες, όπου στην Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, μικρό όμορφο παρεκκλήσιο αφιερωμένο στο όνομα του, του φτιάξαμε στο κέντρο της 

πλατείας των Μικρασιατών ιδρυτών της πόλης μας, προερχομένων από το Ουσάκ, την αρχαία τοποθεσία της Ευκαρπίας, όπου και μαρτύρησε ο Άγιος προστάτης μας και προστάτης των Ουσακιωτών, ο Άγιος Παχώμιος ο Αγιορείτης, ή Ουσακιώτης, ή ο Ευκαρπιώτης, ο δικός μας, ολόδικος μας, Άγιος.      

            Τις ημέρες πριν και μετά της εορτής του, που είναι την 7η Μαΐου, πραγματοποιείται από την Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, Μικρά Υπαίθριος Πανήγυρις στο όμορφο Παρεκκλήσι του, ενώ τα Ιερά Λείψανα του Αγίου μας μαζί με την εικόνα του...

..."κατηφορίζουν" για λίγο από τον 'Αγιο Γεώργιο της επάνω Νέας Ευκαρπίας, όπου και θησαυρίζονται, για να τεθούν σε προσκύνηση από τους πανηγυριστές. 
       Στο τέλος του Πανηγυρικού Υπαίθριου Εσπερινού μας, η Ενορία μας σε συνεργασία με τον Μικρασιατικό Σύλλογο "Ουσάκ" της Νέας Ευκαρπίας, διοργανώνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις με χορούς και τραγούδια από την Μικρά Ασία, θυμίζοντας σε όλους μας τις χαμένες, μα ποτέ ξεχασμένες, πατρίδες των προγόνων μας και υπενθυμίζοντας στην νέα γενιά το πλήθος των Αγίων που έβγαλε από τα σπλάχνα της αυτή η "καρποφόρα" γη της Μικράς Ασίας.
        Βέβαια φέτος, αυτή η Πανήγυρις αποκτά ακόμα μεγαλύτερες προεκτάσεις αφού εντάσσεται και αυτή μέσα στις εκδηλώσεις για την μαύρη Επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή (1922-2022)  που οδήγησε και τους δικούς μας προγόνους στην Μητροπολιτική Ελλάδα αρχικά...που δεν τους δέχθηκε και "μετά βαΐων και κλάδων", αλλά μετά ήρθαν σε αυτόν τον ευλογημένο και φιλόξενο τόπο, 

Νέα Ευκαρπία τον ονόμασαν, έχτισαν την εκκλησιά και τα σπίτια τους στα πρότυπα της πόλης τους που άφησαν, πρόκοψαν με τις τέχνες και με τις γνώσεις που έφεραν από τις αλησμόνητες πατρίδες, για να δημιουργήσουν τελικά αυτό το όμορφο και ζεστό περιβάλλον, που τους θύμιζε την παλαιά Ευκαρπία, το Ουσάκ της Μικράς Ασίας, και που τότε αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν αφήνοντας τις εστίες τους για να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα...την Ελλάδα. Αφήνοντας όμως σε όλους εμάς... την 2η και 3η γενεά Μικρασιατών ως παρακαταθήκη και κληρονομιά αυτό το χωριό τότε, την Νέα Ευκαρπία μας, ένα στολίδι σήμερα στα βόρεια σύνορα του νεοσύστατου καλλικρατικού Δήμου Παύλου Μελά, με την προϋπόθεση όμως να διατηρήσουμε τα λατρευτικά και λαογραφικά ήθη και τα έθιμα μας, τους Αγίους και τις παραδόσεις, αλλά και τις "μυρωδιές" των χαμένων μα ποτέ λησμονημένων πατρίδων των προγόνων μας. 

Χριστός Ανέστη αδελφοί μου!!!