Η Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, "ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ" (Μάρκον ιε΄ 43-47 & ις΄ 1-8) Ο ΙΩΣΗΦ ΑΠΟ ΑΡΙΜΑΘΑΙΑΣ & Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΝΥΚΤΕΡΙΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.

Κυριακή Γ΄ από του Πάσχα

           εορτή των Αγίων Μυροφόρων γυναικών, 

         του Ιωσήφ του εξ’ Αριμαθαίας 

          και Νικοδήμου του νυχτερινού μαθητού.

     “…ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε…”

      Την Τρίτη Κυριακή από το Πάσχα, η Μια, Αγία, Αποστολική, Ορθόδοξος, Ανατολική, Εκκλησία του Χριστού μας, προτάσσει στο Συναξάρι της όλα αυτά τα πρόσωπα που πήραν ενεργό μέρος κατά τα δρώμενα της αποφράδας ημέρας της Μεγάλης Παρασκευής και όλων των γεγονότων που ακολούθησαν μέχρι την Ανάσταση Του.

    Ας δούμε όμως την εικόνα, όπως αυτή μας παρουσιάζεται γλαφυρά από τον Ευαγγελιστή Μάρκο. Ο Ιησούς είναι πάνω στον Σταυρό νεκρός. 

Όμως "φαινομενικά" μόνο, αφού ο σωματικός θάνατος Του, ήταν κομμάτι του Θεϊκού Σχεδίου και όπως είχε ειπωθεί από τον ίδιον, σε τρείς ημέρες μετά τον σαρκικό θάνατο Του θα επιτελούνταν η θαυματουργική και σωτήρια Ανάσταση Του. Κάτω από τον Σταυρό οι δικοί του άνθρωποι, βυθισμένοι μέσα στην θλίψη και στην στενοχώρια τους, παρά τον πόνο που τους προκαλεί ο θάνατος του Κυρίου τους, βρίσκουν το κουράγιο, την δύναμη και προετοιμάζονται για την ταφή Του.

    Αρχικά ζητά με μεγάλη τόλμη ο Ιωσήφ, ο από Αριμαθαίας, το Σώμα του Ιησού από τον Πιλάτο και αυτός αφού βεβαιώνεται από τους ακολούθους του για τον θάνατο του, δίνει την άδεια. Κατόπιν αυτός μαζί με τον Νικόδημο,  και οι δύο εξέχοντα μέλη του Συμβουλίου των Ιουδαίων, ο ένας ο κρυφός και ο άλλος ο νυχτερινός μαθητής του Κυρίου μας, όπως αναφέρονται στις Γραφές, οι οποίοι και τιμώνται σήμερα μαζί με το σύνολο των Μυροφόρων γυναικών, αγοράζουν λευκά σεντόνια και μύρο για να ασχοληθούν με την τελετή της ταφής του Κυρίου τους.

Παρούσες σε όλα αυτά που διαδραματίστηκαν, ήταν πάντα η Παναγία μητέρα του Χριστού μας, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, η Ιωάννα και άλλες γυναίκες που ακολουθούσαν την Μητέρα του Χριστού σε κάθε βήμα της για να την παρηγορούν και να συμπαρασταθούν στον πόνο του χαμού του παιδιού της.

     Βιαστικά και με πολύ φόβο γίνεται η ταφή του Κυρίου μέσα σε σκαλισμένο τάφο και μια πέτρα φράζει την είσοδο του και έτσι το πρωΐ της Κυριακής, οι Μυροφόρες είναι αυτές που αναλαμβάνουν να μυρώσουν κατά το ιουδαϊκό έθιμο το Σώμα του Ιησού.

   Όμως, όπως τους το είχε υποσχεθεί ο ίδιος ο Διδάσκαλος τους,  «…ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν  ὧδε·»  και έτσι έμελλε σε αυτές τις γυναίκες να γίνουν οι πρώτοι μάρτυρες της Ανάστασης του Κυρίου τους και οι Αγγελιοφόροι του χαρμόσυνου αυτού γεγονότος στους μαθητές Του αρχικά και κατόπιν σε όλον τον κόσμο.

   Αυτά βλέπουμε διαβάζοντας παρακάτω στο άρθρο αυτό από την επίσημη ιστοσελίδα της Ενορίας μας, το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Μυροφόρων, πρώτα σε πρωτότυπο κείμενο και κατόπιν σε ελεύθερη απόδοση, ενώ για την συνέχεια της κυριακάτικης ανάρτησης μας, 

θα ήθελα λίγο την προσοχή σας για να μιλήσουμε για τις σύγχρονες «μυροφόρες», που από τότε μέχρι και σήμερα, δύο χιλιάδες περίπου χρόνια μετά την Γέννηση, την Σταύρωση, την Ανάσταση και την ίδρυση από τον ίδιο της Εκκλησίας του Χριστού μας,  διακονούν μέσα στους ναούς  όλης της Ορθοδοξίας, ανά τον κόσμο.

            Όλες αυτές τις "διακόνισσες του ουρανού και της γης", που προσφέρουν με έναν τρόπο..."απόκοσμο" θαρρείς, δωρίζουν με χαρά, τα χέρια τους, τα πόδια τους, τον πολύτιμο χρόνο τους, τον οποίον ενίοτε αφαιρούν, ξεκλέβουν  και από τις οικογένειες τους, τα μάτια τους, τα αυτιά τους, τα νιάτα τους, την ομορφιά της ψυχής τους, την καρδιά...

και πολλά-πολλά ακόμα, μια δωρεά που δεν έχει, ορατό τουλάχιστον, αντίδωρο και εγκόσμια ανταπόδοση αντάξια της ανιδιοτελούς προσφορά τους, παρά μόνο την διαρκή και καθημερινή μνημόνευση του ιερέως, "τους αγαπώντες την ευπρέπειαν του Οίκου Σου" την οποία ακούμε στο τέλος της Θείας Λειτουργίας και στην Οπισθάμβωνον ευχήν, 

αλλά και σε όλες τις Ακολουθίες, "τους κοπιώντες, ψαλλόντες, των ευεργετών, επιτρόπων, ενοριτών, προσκυνητών, αφιερωτών του Αγίου και Ιερού Ναού τούτου...", δεν υπάρχει "συναλλαγή" στην προσφορά τους, τουλάχιστον όχι ορατή με γυμνό οφθαλμό, όπως συνηθίζεται στις περισσότερες μισθωτές εργασίες και υπηρεσίες που προσφέρουμε, μα υπάρχει η ανιδιοτελής αγάπη, μια αγάπη που δύσκολα μπορείς να την καταλάβεις, ενώ  πανεύκολα μπορείς να την επικρίνεις...
...ενίοτε και να την κατακρίνεις, αν δεν μυηθείς πρώτα και εσύ ο ίδιος σε αυτήν την "αποστολή", αυτήν την "ιεραποστολή", σε αυτήν την άνευ όρων δωρεά, και αν παραμένεις έξω του Νυμφώνος του Χριστού μας, στον οποίο και σας προσκαλούμε αγαπητικά να εισέλθετε όλοι...δεν είναι εύκολο μα ούτε και δύσκολο, σίγουρα δε, δεν είναι ακατόρθωτο!!! Και αν τότε...εντός του παραπετάσματος...ακόμα έχετε την διάθεση της κατάκρισης για αυτές τις "μυροφόρες" της καρδιάς μας, κάντε το!!! Τότε και μόνο τότε θα νομιμοποιείστε για αυτό...όταν το κάνετε από μέσα, ή όπως λέει ο Χριστός μας "έρχου και ίδε"!!!

       Οικειοθελώς, αγόγγυστα, αγαπητικά, αδιαμαρτύρητα, δοτικά, εσωτερικά, κρυφά και μυστικά πολλές φορές, ζωντανά, πρόθυμα όμως, προσευχητικά, ακούραστα, και για να χρησιμοποιήσω μια πιο σύγχρονη λέξη, «εθελοντικά», λέξη που ακούγεται συνήθως το παράγωγό του, «ο εθελοντισμός», και μάλιστα χρησιμοποιείτε κατά κόρο, τα τελευταία χρόνια σαν κάτι καινούργιο και πρωτότυπο, μα η Εκκλησία μας την γνωρίζει καλά, αιώνες τώρα, και σε αυτήν βασίζει την συνέχεια της στον χρόνο, μα την λέει διαφορετικά, δεν την λέει "εθελοντισμό", αλλά «διακονία» την αποκαλεί, από τα ίδια τα λόγια του ιδρυτής της... 

«…εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ος εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος· και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.»  

* παρακάτω στην συνέχεια του άρθρου μας, θα βρείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Μυροφόρων, στο πρωτότυπο κείμενο και στην νεοελληνική απόδοση του... 

** στην αμέσως επόμενη ανάρτηση μας, μέσω της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, με ένα όμορφο άρθρο του προϊσταμένου του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, π. Χρυσοστόμου Τελίδη, θα μας δοθεί η ευκαιρία να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στις γλυκιές κυρίες που διακονούν στην Ενορία μας. 

Τις "Μυροφόρες της καρδιάς μας", σε όλες εκείνες τις κυρίες δηλαδή, που χάριν σε αυτές, η εκκλησία μας είναι πάντα όμορφη, τακτοποιημένη και καθαρή, ενώ σε αυτές και στις θυσίες και στην προσφορά τους όλα αυτά τα χρόνια, οφείλεται η πρόοδος των δραστηριοτήτων του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας, "Με Ανοιχτές αγκάλες", των καθημερινών εργασιών της, ενώ σε αυτές οφείλεται και η ζεστασιά και η αγάπη που αποπνέει, αλλά και η γρήγορη αποπεράτωση της, που οδήγησαν στα Θυρανοίξια της τον Οκτώβριο του 2019. 

Πολύ σας αγαπάμε!!!

Ευαγγέλιον Κυριακής 
Γ΄ από του Πάσχα

"Των Αγίων Μυροφόρων γυναικών"

 (Μάρκον ιε΄ 43-47 & ις΄ 1-8)

Κυριακή 8ης Μαΐου 2022.

Πρωτότυπο κείμενο:

Τω καιρό εκείνο, ἐλθὼν  Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ  Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ  Ἰησοῦ.  ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ  Ἰωσήφ. καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία  Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. 

Και διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ  Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. καὶ λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν.  ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε·  Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Νεοελληνική απόδοσις: 

Εκείνο τον καιρό ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του συνεδρίου, που καταγόταν από την Αριμαθαία, και περίμενε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να του ζητήσει το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος απόρησε που ο Ιησούς είχε κιόλας πεθάνει. Κάλεσε τον εκατόνταρχο και τον ρώτησε αν είχε πεθάνει από ώρα. Όταν πήρε την απάντηση από τον εκατόνταρχο, χάρισε το σώμα στον Ιωσήφ. Εκείνος αγόρασε ένα σεντόνι, κατέβασε τον Ιησού, τον τύλιξε μ’ αυτό και τον τοποθέτησε σ’ ένα μνήμα που ήταν λαξεμένο σε βράχο· μετά κύλησε ένα λιθάρι κι έκλεισε την είσοδο του μνήματος. Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν πού τον έβαλαν.

Όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα, για να πάνε ν’ αλείψουν το σώμα του Ιησού. Ήρθαν στο μνήμα πολύ πρωί την επομένη του Σαββάτου, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Κι έλεγαν μεταξύ τους: «Ποιος θα μας κυλήσει την πέτρα από την είσοδο του μνήματος;» Γιατί ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Μόλις όμως κοίταξαν προς τα ’κει, παρατήρησαν ότι η πέτρα είχε κυλήσει από τον τόπο της. Μόλις μπήκαν στο μνήμα, είδαν ένα νεαρό με λευκή στολή να κάθεται στα δεξιά, και τρόμαξαν. Αυτός όμως τους είπε: «Μην τρομάζετε. Ψάχνετε για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, το σταυρωμένο. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να και το μέρος όπου τον είχαν βάλει. Πηγαίνετε τώρα και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο: “πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία και σας περιμένει- εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε”». Οι γυναίκες βγήκαν κι έφυγαν από το μνήμα γεμάτες τρόμο και δέος· δεν είπαν όμως τίποτα σε κανέναν, γιατί ήταν φοβισμένες.

****************