"Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ" (Τρίτη 29η Μαΐου 1453)

Σαν σήμερα έπεσε η "Πόλη".

       Κυριακή 29η Μαΐου 2022 αύριο, και η καθημερινή ανάρτηση στην ιστοσελίδα της Ενορίας μας, σήμερα, παραμονή της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, θα είναι αφιερωμένη στην "Πόλη των Πόλεων", στην "Βασιλεύουσα", στην Πρωτεύουσα Ανατολής και Δύσης, στο λύχνο του Βυζαντίου, στην Κωνσταντινούπολη και αυτό γιατί σαν την μέρα αυτή, πριν από περισσότερο από πεντακόσια χρόνια, 569 για την ακρίβεια, πάνω από μισή χιλιετηρίδα, ημέρα Τρίτη της 29ης Μαΐου του 1453 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο) ήταν η αποφράδα εκείνη ημέρα της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους.
      Βέβαια και φέτος, όπως και άλλες παλαιότερες χρονιές άλλωστε, για άλλους λόγους κάθε φορά, αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι της ιστοσελίδας μας, μην περιμένετε αφιερώματα στις τηλεοράσεις σας και αναφορές στα μέσα μαζικής δικτύωσης. Μην περιμένετε τους δημοσιογράφους μας και τους  υπευθύνους των καναλιών να προβάλλουν αυτήν την στενάχωρη μα τόση διδακτική ιστορία του γένους μας, μην αναμένεται τους συντάκτες των εφημερίδων μας να ξοδέψουν μελάνι τυπώνοντας στα έντυπα τους ιστορίες από την Άλωση της Πόλης, αλλά και οι ειδησεογραφικοί ιστότοποι να ασχοληθούν ιδιαίτερα με την ημέρα αυτή και την αξία της μέσα στους αιώνες, μιας και όλο το ενδιαφέρον των Ελλήνων, ειδικά φέτος, και ειδικά αυτήν την περίοδο είναι στραμμένο αλλού.

      Πέρυσι θυμάμαι την ίδια περίοδο δεν ειπώθηκαν και πολλά για την Άλωση της Πόλης, αλλά όλο το ενδιαφέρον μας επικεντρώθηκε στην καταπολέμηση του κορωνοϊού και τον περιορισμό της πανδημίας στην χώρα μας, στην οικονομική ανάταξη, το άνοιγμα των αγορών και την επανεκκίνηση της οικονομίας μας και ιδιαίτερα στον τουρισμό μας, μιας και περισσότερο από δυο και πλέον χρόνια τώρα, λόγω ενός πολύ περίεργου ιού που ήρθε από το πουθενά και μάλλον σύντομα θα πάει και στο πουθενά...όταν έρθει η ώρα του, του νέου  κορωνοϊού και της πανδημίας της covid-19, δεν λειτουργούσε τίποτε στην χώρα μας, ενώ ακόμα και τις εκκλησίες μας έκλεισαν...για δικούς τους λόγους φαντάζομαι, με αποτέλεσμα η Εκκλησία μας να ρημάξει, να κλυδωνιστεί, ενώ πολύ δηλητήριο χύθηκε επί έναν χρόνο τώρα στους κόλπους της και οι πιστοί διχάστηκαν, χωρίς ευτυχώς ακόμα να έχουμε... εμφανή τουλάχιστον, τα σημάδια της διάσπασης μεταξύ "ολιγόπιστων" και "υπερ-ορθόδοξων" χριστιανών, και βέβαια χωρίς να βιώσουμε τα ολέθρια υγειονομικά αποτελέσματα της αρρώστιας αυτής, όπως οι άλλοι λαοί της υφηλίου. 

     Αυτά πέρυσι και πρόπερσι. Για φέτος, εν έτει 2022, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης είναι στον πόλεμο...και δικαιολογημένα!!! που κήρυξε η Ρωσία στην Ουκρανία, τα μάτια και οι καρδιές του κόσμου είναι στην καταστροφή, τον όλεθρο, τον θάνατο αμάχων, ανδρών, γυναικών και αλίμονο ακόμα και παιδιών, της προσφυγιάς, αλλά και των επιπτώσεων στην παγκόσμια οικονομία, την ενεργειακή κρίση που προκλήθηκε από αυτόν τον "περίεργο" πόλεμο, την οικονομική δυσπραγία των νοικοκυριών σ' όλην την υφήλιο, ενώ οι παντελώς "ανευθυνουπεύθυνοι" ηγέτες του κόσμου αρχίζουν και μιλούν χωρίς να ντρέπονται για επισιτιστική κρίση...πείνα δηλαδή και εμείς να τους ακούμε αποσβολωμένοι.                

        Που είναι η παγκοσμιοποιημένη γεμάτη ευμάρεια, ομορφιά, δικαιοσύνη, πλούτος, επιστημονικές ανακαλύψεις, τεχνολογία και ευκολίες στη ζωή που μας υποσχέθηκαν οι πρωτεργάτες αυτής της πολλά υποσχόμενης θεωρίας αυτής, που τελικά έκαναν πράξη κοροϊδεύοντας μας και τώρα με την παταγώδη αποτυχία του ιδεολογήματος αυτού, δεν προλαβαίνουμε να βιώνουμε την μια απειλή μετά την άλλη και να είμαστε έρμαιο στις κάθε είδους αναταράξεις που έφερε αυτή η απρόσωπη και καταστροφική ιδέα της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας των Εθνών, ενώ λιμοί, λοιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί, διαδέχονται η μια την άλλη, μέχρι και απειλές για έναν γ' παγκόσμιο πόλεμο αφήνουν να πλανάται στον αέρα, που θα γίνει πιθανότατα με πυρηνικά, χημικά και βιολογικά όπλα, τινάζοντας τον άμοιρο πλανήτη που ζούμε στον αέρα όλος ο κόσμος που κατοικεί σ' αυτόν τώρα ακούει και έχει παραλύσει από τις ανακοινώσεις των ηγετών τους που δεν βρίσκουν λύσεις βάζοντας τέλος στους πολέμους, αλλά απλώς αναπαραγάγουν τα ήδη υπαρκτά μεγάλα προβλήματα του πλανήτη μας.  

      Εύχομαι αυτή η μέρα, η 29η Μαΐου 1453, να δείξει σε όλην την υφήλιο τι μπορεί να κάνει προκαλέσει η έχθρα και η διχόνοια των λαών μεταξύ τους, αλλά να  μείνει χαραγμένη και ως παράδειγμα αποφυγής μέσα στην ψυχή ειδικά του Έλληνα, αφού το τίμημα της ήττας του τότε, αν αναλογιστεί τι είχε και τι έχασε από δική του υπαιτιότητα,  αλλά των ξένων "φίλων" και συμμάχων του, όπως νόμιζε, ήταν τόσο μεγάλο, τόσο βαθύ, που ακόμα μας πονά και μας βασανίζει, είναι ένα αγκάθι που όσο και αν προσπαθούμε να το βγάλουμε από τα σπλάχνα μας, αυτό βυθίζεται όλο και πιο μέσα στην καρδιά μας, όσο υπάρχει η Κωνσταντινούπολη στα τούρκικα χέρια και όσο μετά από απειλές, η Αγία Σοφία, το Σύμβολο της Ορθοδοξίας, κατέληξε να γίνει ένα ακόμα τζαμί και όχι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, όπως ήταν μέχρι τώρα. 

      Και βέβαια βλέποντας και τον αχόρταγο Τούρκο γείτονα να εποφθαλμιά έτι περισσότερα, από γης, θαλάσσης και αέρος, θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί όταν όλο μας το μέλημα με τους Τούρκους νταήδες της περιοχής, είναι να μην προκαλούμε εντάσεις ...για λίγα μέτρα ελληνικού εδάφους, όπως πριν από χρόνια, μας είπε ένας υπουργός των εξωτερικών της χώρας μας, ξεχνώντας ή παραβλέποντας τον επεκτατισμό του γειτονικού λαού, που αψηφά τα πάντα, συνθήκες, συμφωνίες και...ενδείξεις καλής θέλησης και παρενοχλεί ανοιχτά την πατρίδα μας, θυμίζοντας μας τα σύνορα της καρδιάς του "περίεργου" και επικίνδυνου νέου "σουλτάνου" του, αλλά και την "γαλάζια πατρίδα" που ονειρεύεται κάθε τόσο και διεκδικεί με κάθε ευκαιρία. Θα έπρεπε λοιπόν ο Έλληνας πάντα να θυμάται την καταγωγή και την ιστορία του, γιατί, όπως κάποιος πολύ σοφός κατ' εμέ είπε πως, "ένας λαός που ξεχνά τα λάθη του παρελθόντος της ιστορίας του, έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες να πράξει ακριβώς τα ίδια, ενίοτε δε και χειρότερα". Εξάλλου δεν είμαστε και ένα Έθνος που φημίζεται για την μνήμη του...έτσι δεν είναι; 

      Η Άλωσις της "Πόλις των Πόλεων" και η κατάρρευση και τυπικά πλέον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που συρρικνωμένη πια μέσα στα τείχη της Κωνσταντινούπολης και λίγων εδαφών και δεσποτάτων που ήταν υπό την κυριαρχία της, άρχισε να δείχνει σημάδια παρακμής από την τελευταία Άλωση της το 1204 από τους Φράγκους και την 4η Σταυροφορία τους, στην οποία κατέστρεψαν και λεηλάτησαν με απόλυτη και πρωτόγνωρη για χριστιανούς ασέβεια και βαρβαρότητα τα πάντα στο πέρασμα τους, είναι ένα αγκάθι στην καρδιά του Έλληνα, του κάθε Έλληνα, μα ειδικά του Ορθόδοξου χριστιανού, μια και η Κωνσταντινούπολη ήταν η κοιτίδα της Πίστης του και ζωντανή πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά του. 
      Το μόνο που απέμεινε πια για να κρατά αναμμένο το καντηλάκι της απανταχού Ορθοδοξίας στην Βασιλεύουσσα, είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και ο εκάστοτε Πατριάρχης όλων των Πατριαρχείων της Ορθοδοξίας, που έχοντας αυτό το τεράστιο βάρος της ευθύνης στον ώμο του, παλεύει από τότε μέχρι σήμερα μέσα σε ένα απολύτως αφιλόξενο περιβάλλον, και μεταξύ ενός λαού εχθρικού παρότι γειτονικού, να κρατήσει ζωντανή την φλόγα της Πίστης μας.   
              Δεν θα αναφερθούμε σήμερα σε ιστορικά γεγονότα, αφού λίγο-πολύ όλα είναι γνωστά. Θα αναφερθούμε απλά στην μνήμη της αποφράδας εκείνης ημέρας, της 29ης Μαΐου του 1453, και θα καταθέσουμε και εμείς, μέσω της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, ένα μικρό λιθαράκι για να σηκώσουμε και πάλι εκείνο το τείχος εκείνο που έπεσε τότε για να βυθίσει όλο το Έθνος μας, το Ελληνικό Έθνος, σε μια τουρκική κυριαρχία που οδήγησε την πατρίδα μας σε  πεντακόσια χρόνια σκλαβιάς και υποταγής. 
     Μια ημερομηνία ορόσημο για κάθε πραγματικό Έλληνα, όλων των ηλικιών και σε όποια χώρα και αν βρίσκεται, όλων των πεποιθήσεων και των πολιτικών συμπεριφορών του, όλων των φυλών και των γενεών, αυτών που πέρασαν αλλά και αυτών που θα έρθουν, μια ημερομηνία που πονά, που στενοχωρεί, που πληγώνει τον κάθε πατριώτη, μα και ενώνει και με το παράδειγμα της μας δίνει την δυνατότητα της αποφυγής παρόμοιας ημέρας στο μέλλον, αφού μας ωριμάζει σαν λαό και μας κάνει σοφότερους και πιο δυνατούς.  

      Από αυτήν την ταπεινωτική ημερομηνία ορόσημο για τους απανταχού Έλληνες, την Τρίτη 29η Μαΐου 1453 και μετά, η Τουρκία στην βάρβαρη ιστορία της, έχει να επιδείξει μόνο πολέμους και αιματοχυσίες. Σκλάβωσε τον έναν μετά τον άλλο τους γειτονικούς λαούς της, εμάς δε επί 500 ολόκληρα χρόνια, για να σταθούμε εκ νέου στα πόδια μας και να ξανακερδίσουμε την ελευθερία μας με απαρχή την 25η Μαρτίου του 1821, μια άλλη, ένδοξη αυτήν την φορά, ημερομηνία ορόσημο, ενώ πέρυσι εορτάζαμε και πανηγυρίσαμε τα 200 χρόνια από τότε. Φέτος, εν έτει 2022, θυμόμαστε την θηριωδία των Τούρκων στην Μικρά Ασία και την καταστροφή της το 1922, ακριβώς 100 χρόνια πριν, ενώ δεν μπορούμε να λησμονήσουμε και τις πατρίδες μας στον Πόντο και την γενοκτονία που υπέστη ο Ποντιακός Ελληνισμός το 1919. 

     Στο μεσοδιάστημα οι "νεότουρκοι", παίρνουν την αιματοβαμμένη σκυτάλη των προγόνων τους και πέρα από κάθε λογική και διεθνείς συνθήκες, διαπράττουν τουλάχιστον δυο γενοκτονίες σφάζοντας ή εξοντώνοντας βασανιστικά Αρμενίους, αλλά και Ποντίους, όπω ςπαραπάνω είπαμε, ενώ εκδιώχνουν τους Έλληνες από τα παράλια της Μικράς Ασίας προκαλώντας την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, αλλά και λίγο αργότερα ξεριζώνουν και την τελευταία κοιτίδα ελληνισμού από την Βασιλεύουσα εκπατρίζοντας τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης με απίστευτα πογκρόμ εναντίον τους. 

      Σήμερα...σαν να μην άλλαξε μια μέρα, ξεδιάντροπα, οι τωρινοί απόγονοι των Τούρκων σφαγέων και ιδρυτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εποφθαλμιούν...αφού πρώτα τα έχασαν, ξανά τα εδάφη, Αρμενίων, Συρίων, Λυβίων, Κούδρων, Ελλήνων και Κυπρίων, διαλαλώντας δεξιά και αριστερά τα νοεοθωμανικά τους σχέδια απροκάλυπτα και τα "σύνορα της καρδιάς" του άφρονος "σουλτάνου" τους, αλλά λιγουρεύονται και τις δικές μας θάλασσες, κάνοντας όνειρα με την "γαλάζια πατρίδα" τους, με το μισό...ή και όλο αν τους δοθεί η ευκαιρία, Αιγαίο μας και σχεδόν όλη την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά λοξοκοιτούν και την Θράκη μας με ιδιαίτερη πονηριά και μαεστρία. 

       Με μια και μόνο παράγραφο, αγαπητοί αναγνώστες μας, αυτοί πάνω-κάτω είναι οι γείτονες μας και ίσως θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί μαζί τους... ειδικά τώρα που είναι στρυμωγμένοι  έχοντας προκαλέσει από μόνοι τους την παγκόσμια κατακραυγή!!!

        Ένα μικρό βίντεο παρακάτω, εκτός από το άρθρο αυτό που δημοσιεύουμε σήμερα, αλλά και το άρθρο που δημοσιεύσαμε παλαιότερα για την μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορος του Βυζαντίου, του Κωνσταντίου Παλαιολόγου, της Αγίας Υπομονής, τελώντας επίσης και Μνημόσυνο στην μνήμη των σφαγιασθέντων αδελφών μας κατά την Άλωση και καταστροφή της Βασιλεύουσας. Αυτά τα λίγα...μα από καρδιάς, θα είναι η συνεισφορά μας στην μνήμη της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, που ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε πως είναι η έδρα του Πατριαρχείου μας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου όλης της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης.

"Η Πόλις εάλω"

Ένα βίντεο για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως
από το  National Geographic. 

Η ζωντανή μνήμη πρέπει να είναι ο οδηγός των έξυπνων λαών, οπότε...

..."Δεν ξεχνώ!!!"