Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ & ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΑ 100 ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ '22, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ & ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ (19 ΜΑΪΟΥ 1919)

Μικρά Ασία χαίρε!

Πως θα μπορούσε η Ενορία μας, των Αγίων και Δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, στην Δυτική Θεσσαλονίκη, να μην συμμετάσχει στην θύμηση της πιο μαύρης επετείου της νεότερης ιστορίας της πατρίδας μας, της γλυκιάς Ελλάδος, έτσι όπως αυτή καταγράφεται γλαφυρά και αποστομωτικά από τις περιγραφές και τις μαρτυρίες των συγγενών μας, των κατοίκων της όμορφης γειτονιάς μας, της Νέας Ευκαρπίας, οι οποίοι έζησαν την προσφυγιά ερχόμενοι εκδιωγμένοι και ταλαιπωρημένοι από την πατρίδα τους, την Μικρά Ασία, το 1922.

Τις περιγραφές του ξεριζωμού από τις εστίες τους, της καταστροφής, της φωτιάς και του θανάτου, όταν αγωνιζόμενοι να επιβιώσουν από τους Τούρκους τότε, έφυγαν από το Ουσάκ, την αρχαία πόλη της Ευκαρπίας, από όπου και κατάγονταν, ήρθαν εδώ σε αυτήν την άγονη περιοχή της Δυτικής Θεσσαλονίκης και δημιούργησαν από το πουθενά την Νέα Ευκαρπία, ένα όμορφο χωριό, όπου πρώτα έχτισαν την εκκλησιά τους στα πρότυπα του Ιερού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Ουσάκ και μετά τα σπίτια τους, ενώ αργότερα έχτισαν με τις δυνάμεις που είχαν και τον Άγιο Γεώργιο, για να τους θυμίζει το χωριό τους και τις αλησμόνητες πατρίδες που άφησαν, μα ποτέ δεν ξέχασαν.

Ο χρόνος πέρασε και από τότε..."πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι". Φέτος όμως, εν έτει 2022 μετράμε 100 χρόνια από εκείνη την καταστροφή της Μικράς Ασίας το 1922 και της προσφυγιάς που ακολούθησε. Και όλοι οι Ευκαρπιώτες ζουν και ξαναζούν τον πόνο αυτής της προσφυγιάς από το Ουσάκ της Μικράς Ασίας, που οι διηγήσεις των γονιών και των παππούδων τους, χαράχθηκαν αφήνοντας σημάδια αξέχαστα στο μυαλό και στην καρδιά τους, σημάδια που πονούν, μα και σημάδια που ενώνουν!!!

Η συμμετοχή της Ενορίας μας, σε συνεννόηση με την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, και με τις προτροπές και την προσωπική σφραγίδα του Επισκόπου μας, Μικρασιάτης 2ης γενεάς και αυτός, κ.κ. Βαρνάβας, ανάρτησε ένα πανό, μια όμορφη αφίσα στους τοίχους του ημιτελούς και υπό κατασκευή Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, το οποίο και θα παραμείνει καθ' όλην την διάρκεια του έτους, θυμίζοντας σε όλους τους περαστικούς, στους ενορίτες και τους προσκυνητές του ολοκαίνουργιου ναού μας, αυτήν την πονεμένη ιστορία της προσφυγιάς των Ελλήνων της Μικράς Ασίας προς την Μητροπολιτική Ελλάδα για να βρούνε ασφαλές καταφύγιο και να αρχίσουν μια νέα ζωή, έτσι ώστε να μην χρειαστεί ποτέ ξανά να κάνουμε τα ίδια λάθη, να πάψει πια η προσφυγιά και η καταστροφή.

Παρόμοια τύχη όμως με τους Μικρασιάτες αδελφούς μας,

είχαν και οι Έλληνες του Πόντου λίγα χρόνια πριν. Ήταν 19 Μαΐου του 1919, όταν ξεκίνησαν οι καταστροφές, οι διωγμοί, ο θάνατος, η βία, οι σφαγές, η αδικία και η προσφυγιά, που επιφύλαξε για τους Ποντίους η Τουρκική πολεμική μηχανή, οι πολιτικοί αυτής της βάρβαρης χώρας που χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό αποφάσισαν την γενοκτονία ενός ακόμα λαού της γειτονιάς του. Αυτήν την μαύρη επέτειο θυμόμαστε σήμερα, 103 χρόνια μετά την σφαγή των 353.000 Ποντίων αδελφών μας, και συνολικά 700.000 εκτοπισμένων από τις εστίες τους, εκ των οποίων 400.000 κατέληξαν στην Μητροπολιτική Ελλάδα για να βρουν καταφύγιο και να ξεκινήσουν και πάλι την ζωή τους από την αρχή. Αυτή η θλιβερή επέτειος στάθηκε η αφορμή για την επανάληψη του άρθρου μας αυτού, αφού Πόντιοι και Μικρασιάτες, είναι το ίδιο στην ψυχή και στην σκέψη μας, μιας και τους ενώνει, μας ενώνει, η ίδια μοίρα, η ίδια προσφυγιά, η ίδια πατρίδα...η Ελλάδα μας!!!

Όμως τα λάθη επαναλαμβάνονται στις ιστορίες των λαών και έτσι δίπλα μας εξελίσσεται ένα ακόμα δράμα, μια τραγωδία, ένας νέος πόλεμος...ναι ένας πόλεμος!!! ένας επιπλέον εκδιωγμός από τα πάτρια εδάφη για έναν λαό που βιώνει από πρώτο χέρι, τον θάνατο, την αδικία, τους βομβαρδισμούς, τον πόλεμο και την καταστροφή της πατρίδας του, της Ουκρανίας που αμύνεται...όσο μπορεί έναντι μιας παντοδύναμης Ρωσίας και του ηγέτη της που αποφάσισε να επιτεθεί και να αφανίσει τον γείτονα του....έτσι γιατί μπορεί και θέλει!!! Στο μεσοδιάστημα όμως σκοτώνει ανθρώπους, άνδρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά, χωρίς ιδιαίτερο δισταγμό, ή δεύτερες σκέψεις.

Η Ορθοδοξία διχάζεται και πάλι σε έναν..."εμφύλιο" πόλεμο, μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων Ορθοδόξων λαών, που ενώ θα έπρεπε σήμερα, μα και πάντα νομίζω, από κοινού να βιώνουν την ομορφιά της Πίστης μας και τις καθημερινές εορτές μέσα στην εκκλησιαστική περίοδο του "Πεντηκοσταρίου" που συνεχίζεται αμέσως μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας,

και σύμφωνα με το κοινό Τυπικό όλης της Ορθοδοξίας μας, αυτοί να συνάζονται αδελφωμένοι μέσα στις εκκλησιές και να προσεύχονται, βλέπουμε, οι μεν να γεμίζουν τα καταφύγια φοβούμενοι τα χειρότερα, χωρίς να μπορούν ούτε να θάψουν τους νεκρούς τους, οι δε να βομβαρδίζουν και σπέρνουν τον όλεθρο κάνοντας συχνά εγκλήματα πολέμου...από "υπερβάλλοντα" ζήλο!!! Εν τω μεταξύ οι περισσότεροι έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς για να γλυτώσουν τον εαυτό και τα παιδιά τους από την φρίκη του θανάτου, την καταστροφή και την..."διαστροφή" του πολέμου του 21ου αιώνα, που θα γραφτεί από τους συγγραφείς του μέλλοντος στην παγκόσμια ιστορία, με τα πιο μελανά χρώματα.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα και η ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται η ίδια και απαράλλακτη, αλλά με άλλους πρωταγωνιστές. Η καταστροφή, ο εκδιωγμός, ο θάνατος, η προσφυγιά, ο πόνος, η φτώχεια, η πείνα, η θλίψη, ο κατατρεγμός, ο φόβος και πόσα ακόμα άλλα συναισθήματα, το 1919 & το 1922 καταγράφηκαν από τα χείλη των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, που διηγήθηκαν στους απογόνους τους τον όλεθρο της Γενοκτονίας των Ποντίων και της Μικρασιατικής καταστροφής στις αλησμόνητες πατρίδες τους.

Όμως 100 χρόνια μετά, εν έτει 2022, και στον 21ο αιώνα της ταχύτητος, της άμεσης πληροφόρησης, των μεγάλων ανακαλύψεων, της τεχνολογίας και της επιστήμης, των μεγάλων και..."βαρύγδουπων" Οργανισμών Ηνωμένων Εθνών, και των Διεθνών Παγκοσμίων Συνθηκών, που μέχρι πρότινος νομίζαμε πως εγγυόνταν την ασφάλεια των συνόρων όλων των λαών της οικουμένης και τώρα έγιναν παλιόχαρτα φυλαγμένα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, είναι σωστό για ακόμα μια φορά, σήμερα... τώρα, να καταγράφεται παγκοσμίως και σε live μετάδοση ένας ακόμα πόλεμος μεταξύ δυο γειτονικών λαών, που σκοτώνει ο ένας τον άλλον, ενώ παράλληλα εξαιτίας αυτής της κήρυξης του πολέμου να επηρεάζεται όλη η οικονομική ...και όχι μόνο!!! ζωή του πλανήτη Γη, όπου όλοι πρέπει να κατοικούμε, αν μη τι άλλο ειρηνικά;;;; Είναι σωστό ένας και μόνο άνθρωπος να μπορεί σήμερα να δημιουργεί αυτό το χάος στην ανθρωπότητα...ατιμωρητί;;;

Εμείς ευχαριστούμε από καρδιάς τους καλούς φίλους μας, από την εταιρία

"COLOR ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ",

εδώ δίπλα στην γειτονιά μας, τα αδέλφια Αλέξανδρος και Γιώργος Χαριζάνος, που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, ακόμα μια φορά, από την αρχή του νέου έτους, του 2022, που τους το ζητήσαμε και με αγάπη ανταποκρίθηκαν για το δημόσιο καλό και συγκεκριμένα αυτήν την φορά για να μην λησμονηθεί η ιστορία του γεγονότος της Μικρασιατικής καταστροφής του '22. Καλλιτέχνες στο είδος τους, όπως βλέπεται και τα καλύτερα παιδιά!!! Να χαίρεστε τις οικογένειες σας και ζεστούς χαιρετισμούς στους γονείς σας!!!

Στέλνουμε το αναστάσιμο μήνυμα το... ..."Χριστός Ανέστη"

στα αδέλφια Αλέξανδρο & Γιώργο με την ευχή για πολλές, καλές και όμορφες δουλειές...

...Σαν και αυτή!!!