...& ΤΕΛΟΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΕΒΑΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΤΟ ΠΡΩΪ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 2022..."ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ"

Ο Εσπερινός της Αγάπης

& το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες...

Ανήμερα του Πάσχα, την Κυριακή της 24ης Απριλίου του 2022, χτύπησαν χαρμόσυνα και πανηγυρικά... αναστάσιμα, οι καμπάνες της εκκλησιάς μας από το ολοκαίνουργιο καμπαναριό της επίσης ολοκαίνουργιας εκκλησιάς μας και από το ύψος των 23 μέτρων, και οι πιστοί ενορίτες μας ήρθαν στον ολοκαίνουργιο Ιερό Ναό μας, την Κυριακή του Πάσχα και την Ανάσταση, είχαν την ευκαιρία να ακούσουν το αναστάσιμο μήνυμα, το "Χριστός Ανέστη", που θα συνοδεύει, από τούδε και στο εξής, τον καθημερινό λόγο μας και τον εγκάρδιο χαιρετισμό μας, μέχρι την Ανάληψη του Κυρίου μας, αλλά και το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες, όπως ακριβώς επιτάσσει το Ορθόδοξο τυπικό μας της Εκκλησίας μας, και φεύγοντας να επαληθεύσουν το μήνυμα που έλαβαν απαντώντας, πάλι και πάλι, φωνάζοντας με ενθουσιασμό και ανακούφιση, το "Αληθώς Ανέστη".

Η προετοιμασία όλη έγινε από τον π. Χρυσόστομο Τελίδη, που ήρθε από νωρίς στην εκκλησιά του για τον σκοπό αυτό. Και όταν όλα ήταν έτοιμα, και αφού ήρθε και ο συνεφημέριος του, π. Χρυσόστομος Κοτσίδης και οι ιεροψάλτες μας, αλλά και οι υπόλοιποι, που όπως συνεννοήθηκε ο προϊστάμενος του Ναού, θα έλεγαν και αυτοί σε κάποια γλώσσα το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο της ημέρας, άρχισε ο Εσπερινός της Αγάπης, όπως τον αποκαλεί ο λαός του Θεού, όπου και κατά την διάρκεια του και αμέσως μετά την Είσοδο του Ευαγγελίου, θα το απήγγειλαν εμμελώς σε όσες γλώσσες θα ήταν δυνατόν.

Άρχισε ο π. Χρυσόστομος Τελίδης να απαγγέλλει στην γλώσσα του Ευαγγελίου, την αρχαία Ελληνική, το πρώτο μέρος του, ενώ αμέσως μετά χτύπησε το καμπανάκι και ο έτερος συνεφημέριος, π. Χρυσόστομος Κοτσίδης, συνέχισε στην Ομηρική διάλεκτο, μια ιδιαίτερη αρχαία Ελληνική γλώσσα, μετά η Ρωσική διάλεκτος ειπώθηκε, όπως και η τουρκική, από την νεωκόρο μας και μέλος του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας, "Με ανοιχτές αγκάλες", την κα Ελίνα Ελευθεριάδου, κατόπιν στα Ποντιακά ακούσαμε το Ευαγγέλιο από ένα άλλο μέλος του Φιλοπτώχου μας, την κα Δόμνα Ιωαννίδου, και στην συνέχεια ακούστηκε το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο με την σειρά στα Γερμανικά από την κα Σουζάνα Κορεξιανού, μετά στα Αγγλικά, από την μικρή μας, στα Γαλλικά και στην Ιταλική γλώσσα ακούσαμε να το διαβάζει την κα Άννα Ζαχαρίογλου, κατόπιν στα Ισπανικά και στα Λατινικά,

από την κα Χρυσούλα Καραϊσαρίδου και τέλος ακούστηκε και η καθομιλουμένη,

Νεοελληνική διάλεκτος από τον πρωτοψάλτη μας, τον κο Ευάγγελο Δούδη. Φέτος παρόλη την παντελή απουσία των κατηχητών και των κατηχητριών της Ενοριακής Νεανικής Εστίας, της "Ιθάκης" μας, καταφέραμε και είπαμε το Ευαγγέλιο σε 12 γλώσσες, έναντι των 13 που ειπώθηκε πέρυσι.

Και μια που αναφέρθηκε στο περσινό Πάσχα, ας θυμηθούμε αγαπητοί αναγνώστες μας, την ασχήμια του αιώνα που ζήσαμε πασχαλιάτικα. Όπως ας πούμε πως ο Εσπερινός της Αγάπης του 2021, έγινε "κεκλεισμένων των θυρών"...σχεδόν!!! όπως και η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία το βράδυ του Σαββάτου μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας, που έγινε "εκτάκτως" στις 9.00 μ.μ. με την Αστυνομία περιπολώντας από εκκλησία σε εκκλησία, να μας "συλλαμβάνει" και εμάς τελικά επ΄αυτοφώρω κατά την "παράνομη", όπως καταγγέλθηκε 1η αναστάσιμη Θεία Λειτουργία μας,

γύρω στις 11.00 μ.μ. και την νέα Αστυνομική Διευθύντρια του τοπικού Αστυνομικού τμήματος (...καλωσήρθατε κα Διευθύντρια και καλή αρχή στην πάταξη του εγκλήματος!!!) να μας κουνάει το μπλόκ των παραβάσεων από μακριά...οπότε και κακήν-κακώς μεταλάβαμε οι ιερείς τους πιστούς και με το Χριστός Ανέστη όπως δεν ειπώθηκε ποτέ, διαλυθήκαμε ησύχως, γλυτώνοντας έτσι το τσουχτερό πρόστιμο, ματώνοντας όμως τις ψυχές μας με όλες τις ασχήμιες που ζήσαμε. Τέλος πάντων τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά φέτος, εν έτει 2022, κάτι που μας κάνει να παραβλέπουμε το παρελθόν και να κοιτάμε το μέλλον με αισιοδοξία...χωρίς να λησμονούμε τίποτε και κανέναν όμως!!!

Θα περίμενε κανείς μέσα σ' αυτήν την πολυφωνία, σ' αυτήν την πολυγλωσσία της περίλαμπρης πια εκκλησιάς μας, όπου απαγγείλαμε το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο σε όσες περισσότερες γλώσσες μπορούσαμε, για 3η φορά μετά τα Θυρανοίξια του τον Οκτώβριο του 2019, στον επάνω Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, η οποία βρίσκεται στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, όπου στεγάσαμε αξιοπρεπώς τους προστάτες Αγίους μας αλλά και μαζί τους χωρέσαμε σ' αυτόν τα μεγάλα όνειρα μας και εκεί εντάξαμε και εφαρμόσαμε την πολύβουη λατρευτική ζωή μας, από το Σαββατοκύριακο της 12ης & 13ης Οκτωβρίου οπότε και θα γίνουν τα επίσημα Θυρανοίξια της, θα προσδοκούσε λοιπόν ο αναγνώστης της ιστοσελίδας μας να προσθέταμε και την Βλάχικη διάλεκτο, μιας και το μεγαλύτερο ποσοστό των Ευκαρπιωτών αποτελείται από Βλάχους και έχουμε Βλάχο Επίτροπο, ακόμα και ο ψάλτης μας είναι Βλάχος. Όμως δυστυχώς η διάλεκτος αυτή είναι μόνο προφορική και δεν υπάρχει γραφή στα Βλάχικα και έτσι θα ήταν παρακινδυνευμένη οποιαδήποτε προσπάθεια μεταφοράς του Ευαγγελίου στο χαρτί και γιαυτό το αποφεύγουμε μέχρι τουλάχιστον αυτή η μεταφορά να μπορέσει να αποδοθεί με ακρίβεια και ασφάλεια.

Έτσι για την ιστορία να αναφέρουμε πως το 2014, επιχειρήθηκε από ιερέα του Τυρνάβου η μεταφορά του Ευαγγελίου στα βλάχικα και η τοπική κοινωνία αντέδρασε...αδίκως κατ' εμέ, με άσχημο τρόπο απέναντι σε αυτήν την πρωτοβουλία του ιερέως, που κινδύνεψε από μερίδα των κατοίκων να χαρακτηριστεί ανθέλληνας και ο Εσπερινός της Αγάπης του, από σημείο ενότητας μεταξύ όλων των λαών της γης, να γίνει πεδίο μικροπολιτικών αντιπαραθέσεων.

Όπως και να έχει όμως, οι στιγμές που εμείς νοιώσαμε μέσα στον Ναό μας ήταν συγκινητικές και όμορφες, ενώ στο τέλος του Εσπερινού της Αγάπης, μοιράστηκαν και τα υπόλοιπα κόκκινα αυγά, όσα περίσσεψαν από την όμορφη χθεσινή νύχτα, οπότε και διαβάστηκε η ευχή των κόκκινων αυγών μετά την 1η αναστάσιμη Θεία Λειτουργία...γύρω στις 2.00 τα ξημερώματα αυτήν την φορά, μαζί και με μια μικρή εικονίτσα με το ψηφιδωτό της ένθρονης Θετόκου με τον Χριστό στην αγκαλιά της,

που βρίσκεται στην κόγχη της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί ψηλά προσέχει όλην την Βασιλεύουσα, με την υπογραφή του Οικουμενικού Πατριάρχου μας, ευλογία στον εφημέριο μας, π. Χρυσόστομο Τελίδη, όταν αυτός είχε επισκεφθεί το Φανάρι σε κάποιο παλαιότερο προσκύνημα (Η εκκλησιαστική και λαϊκή παράδοσις θέλει τα κόκκινα να τα βάφουν και να τα φέρνουν οι νοικοκυρές στην εκκλησία τους, τα οποία και να ευλογούνται κάτω από την Αγία Τράπεζα από την Μεγάλη Πέμπτη και κατόπιν να μοιράζονται σε όλους τους συμμετέχοντες στην ομορφότερη και πιο χαρμόσυνη Ακολουθία της Λαμπρής, το βράδυ της Ανάστασης.

Όλους κατόπιν μας περίμενε το πασχαλινό τραπέζι,

άλλον με τον παραδοσιακό οβελία στην σούβλα, σε άλλους τα διάφορα εδέσματα στα κάρβουνα, τις περίτεχνες σαλάτες, τα όμορφα ελληνικά τραπέζια στις μυρωδάτες από την τσίκνα και χαρούμενες αυλές των σπιτιών με τους συγγενείς και φίλους, τους χορούς και τις μουσικές.

Ειδικά για εμάς τους...τυχερούς Ευκαρπιώτες και δη τους Ανθοκηπιώτες, που έχουμε και αυτήν την μεγάλη ευλογία, να ζούμε δηλαδή σε έναν τόπο όπου, και χωριό μπορείς να χαρακτηρίσεις, αφού μια αγκαλιά είμαστε όλοι μέσα στην φύση και στο ύπαιθρο, με τις αυλές, τα βουνά και τα λαγκάδια τριγύρω μας, αλλά και δεν μας λείπει τίποτε από την πολύβουη και κοσμοπολίτικη πόλη μας, την όμορφη Νύμφη του Θερμαϊκού, την Θεσσαλονίκη μας, που βρίσκεται δίπλα μας. Έτσι μπορέσαμε να χαρούμε κατά την πιο όμορφη μέρα του χρόνου, την ομορφιά της ανοιξιάτικης υπαίθρου και τον σχεδόν καλοκαιρινό καιρό που μας επιφύλαξε για αυτό το Πάσχα ο καλός Θεούλης μας!!!

Όμως χωρίς να λησμονούμε, μετά από δυο και περισσότερα χρόνια, και την πανδημία ρυθμιστή των πάντων στις κοινωνίες των ανθρώπων παγκοσμίως, αλλά και στην χώρα μας, αφού όλοι μας έχουμε και από ένα κρούσμα στις οικογένειες μας και ζήσαμε άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο τον παραλογισμό του να ζείς στον 21ο αιώνα και να πεθαίνεις από έναν κορωνοϊό...που ήρθε από το πουθενά και ίσως εκεί να καταλήξει, σκοτώνοντας όμως χιλιάδες και διαλύοντας την παγκόσμια οικονομία...και όχι μόνο!!!

Αλλά ως άνθρωποι και μάλιστα χριστιανοί και ειδικά Ορθόδοξοι, δεν μπορούμε και να λησμονούμε και τον πόλεμο που μαίνεται ακόμα δυο μήνες τώρα λίγο πιο πέρα από τα βόρεια σύνορα μας, στην Ορθόδοξη Ουκρανία που αντί για Πάσχα και Ανάσταση, ζει την πείνα και τον όλεθρο του πολέμου, την καταστροφή και τον θάνατο από την επίσης Ορθόδοξη Ρωσία, που δεν έδειξε καμία ιδιαίτερη ευαισθησία κατά την περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα, αλλά συνέχισε να βομβαρδίζει και να σκοτώνει τους γείτονες της, με διαταγή του ηγέτη της, που δείχνει σε κατάσταση υστερίας πια, να μην υπολογίζει τίποτε και κανέναν, ειδικά αυτές τις Άγιες μέρες!!!

Η νηστεία της Σαρακοστής, η χαρμολύπη του Τριωδίου και της προετοιμασίας μας για το Θείο Πάθος, η κατήφεια του χειμώνα που δίνει την σκυτάλη στην άνοιξη και η ανάσταση της φύσης που ακολουθεί την Ανάσταση του Κυρίου μας, όλα πλέκονται και μπλέκονται μέσα στην όμορφη εκκλησιαστική και την λαογραφική παράδοση του Ορθόδοξου λαού των Ελλήνων, που τόσα χρόνια από γενιά σε γενιά μετέφεραν, και χωρίς σταματημό θα συνεχίσουν, σαν να είναι ο ανεκτίμητος θησαυρό τους, που όμως δεν περιέχει τιμαλφή και χρυσά στολίδια, αλλά τις ηρωικές γενιές των προγόνων μας, τον Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου μας, την Παναγία μητέρα Του, τους Δικαίους γονείς της και Προγόνους του Υιού της Χριστού μας, τους δικούς μας Ιωακείμ και Άννα, τον Παππού και την Γιαγιά της Ορθοδοξίας, αλλά και τους μυριάδες των Αγίων Του.

Τον θησαυρό αυτό καλούμαστε τώρα όλοι εμείς οι "Νεοέλληνες" και "Νεοχριστιανοί", αδόκιμοι...το ξέρω, όροι μα τόσο χαρακτηριστικοί, να παραδώσουμε άθικτο, αν όχι και μεγαλύτερο και πλουσιότερο σαν κληρονομιά στα παιδιά μας και από εκεί στα παιδιά των παιδιών μας, στα εγγόνια και στην επόμενη γενιά, για να μην ξεχαστούν ποτέ αυτές οι ωραίες συνήθειες και αντικατασταθούν με τον..."πολιτισμένο" κατά τα άλλα και τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, που θέλουν με το στανιό να μας επιβάλουν σαν την λύση του αιώνα.

Και μια που όλοι αυτοί οι δήθεν πολιτισμένοι δεν μπορούν να χαρούν μαζί μας την χαρά της Ανάστασης, αφού η αποτυχημένη ζωή τους είναι χωρίς πίστη στον Θεό και ελπίδα, είναι και χωρίς ιδανικά και ηρωικά ιδεώδη όπως αυτά της γενιάς των Ελλήνων, προσπαθούν τώρα απεγνωσμένα να μας πείσουν να τους μοιάσουμε εμείς, λες και είναι αυτοί και η μίζερη ζωή τους, το παράδειγμα που πρέπει να έχουμε προς μίμηση και όχι τους προγόνους μας και την απίστευτη ιστορία τους ανά τους αιώνες, όχι την λεβεντιά και τον ηρωισμό τους, την παράδοση που μας άφησαν και την πίστη τους στον Σταυροθέντα και Αναστάντα Χριστό, που σήμερα γιορτάζει όλη η πλάση.

Ας στείλουμε λοιπόν, όλοι εμείς από την ιστοσελίδα της Ενορίας μας σε όλους αυτούς τους..."πολιτισμένους" φίλους και συμμάχους μας, μαζί με τις πασχαλινές και αναστάσιμες ευχές μας, και ένα μικρό και συγκινητικό βίντεο και ας τους χαρίσουμε μαζί με την αγάπη προς το πρόσωπο τους, και ένα πανέμορφο τραγούδι από την αγαπημένη μας Μελίνα Ασλανίδου, το οποίο γράφτηκε και τραγουδήθηκε το 2015, τον καιρό που οι Ευρωπαίοι...και όχι μόνο!!! "φίλοι" μας καρδιακοί, είχαν βάλει σκοπό να καταστρέψουν, για δικούς τους λόγους, την Ελλάδα μας, μα που νομίζω πως και σήμερα, εν έτει 2022, μα και πάντα θα είναι επίκαιρο.

Ένα τραγούδι που αφορά όλους τους γειτονικούς λαούς που συνορεύουν με την Ελλάδα. Αρχικά τους Σκοπιανούς γείτονες μας, που πάντα θα επιβουλεύονται την μια και μοναδική Μακεδονία μας, την ιστορία, το όνομα και την γλώσσα της, επίσης κομμάτι στα βορειοδυτικά σύνορα μας, που πάντα θα επιζητούν οι Αλβανοί φίλοι μας, ακόμα εδαφικό κομμάτι της χώρας μας, που καλοβλέπουν εδώ και αιώνες οι αγαπητοί μας Βούλγαροι, και τέλος την μερίδα του λέοντος πάντα θα αποζητούν εναγωνίως και διακαώς, ζωγραφίζοντας στους περίεργους χάρτες τους τα σύνορα της καρδιάς του "Σουλτάνου" τους και μια "γαλάζια πατρίδα" της φαντασίας τους, με την κόκκινη ημισέληνο σε σχεδόν όλα τα νησιά, την γη και την θάλασσα μας. Μιλώ για τους γείτονες Τούρκους, συμμάχους και άσπονδους φίλους μας.

Και νομίζω πως αυτό το τραγούδι ακόμα μας αντιπροσωπεύει όλους μας, αφού φάνηκε το μένος και η ζήλια των Ευρωπαίων εταίρων μας, αφού ακόμα μας πολεμάνε και ο..."πόλεμος" αυτός, από ότι φαίνεται τουλάχιστον, δεν θα έχει σταματημό...τουναντίον μάλιστα, έχει ξεκινήσει και ένας ακόμα, πραγματικός αυτήν την φορά, με πτώματα και μυρωδιά θανάτου και σκοτωμένους άνδρες, γυναίκες και αλίμονο...παιδιά, να κείτονται δεξιά και αριστερά στην χώρα της Ουκρανίας, που σβήνει μέρα-μέρα από τον χάρτη κάτω από τα ερείπια που άφησε με τον στρατό του...ευτυχώς όχι και τον καλύτερο του κόσμου όπως φάνηκε, ο Ρώσος ηγέτης, που ο ιστορικός του μέλλοντος ίσως και να γράψει για αυτόν με μαύρα γράμματα, με απέχθεια και προβληματισμό για το πρόσωπο του...ίσως πάλι και όχι!!!

Δεν σε φοβάμαι....

...με την Ελλάδα εγώ ξυπνάω και κοιμάμαι.