Αναρτήθηκε από
«Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου»
Ἡ ἀγάπη τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ εἶναι μία ἰδιότητα πού ἐξωτερικεύεται μέ τὴ δημιουργία ἀπὸ τήν ἀνυπαρξία τόσον τοῦ ἀοράτου κόσμου ἢ τοῦ κόσμου τῶν ἀγγέλων, ὅσον μὲ τήν δημιουργία τοῦ ὑλικοῦ καί ὁρατοῦ σύμπαντος. Ἡ ἀποκορύφωση τῆς ὅλης δημιουργικῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται μὲ τήν πλάση τοῦ ἀνθρώπου καί τελικὰ μέ τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ὁ κόσμος τῶν Ἀγγέλων ἦταν ἡ πρώτη δημιουργικὴ πράξη τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι εἶναι νοητὰ κτίσματα, ἄυλα πνεύματα καὶ ἀεικίνητα. Οἱ Ἄγγελοι εἶναι ἐλεύθερα καὶ αὐτεξούσια πνεύματα· εἶχαν τὴν ἀπόλυτη ἐλευθερία, ἐὰν ἤθελαν, νὰ μείνουν σταθεροὶ στὴν ἁγιότητα, ἢ νὰ στραφοῦν πρὸς τὸ κακό, ὅπως συνέβη μὲ τὸν Ἑωσφόρο, ποὺ ἐπινόησε τὸ κακό, καὶ ὅλους τοὺς ἀγγέλους ποὺ τὸν ἀκολούθησαν καὶ ἔπεσαν. Οἱ Ἄγγελοι εἶναι ἀσώματοι καὶ ὑπηρετοῦν τὸν Θεὸ δοξολογώντας ἀκατάπαυστα τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν ἄπειρή Του δύναμη. Ὁ Θεὸς δημιούργησε τοὺς ἀγγέλους ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀθανάτους καὶ ξένους πρὸς τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο. Εἶναι ὅμως τρεπτοὶ ὡς πρὸς τὴν φύση καὶ τὴ γνώμη τους, δηλαδὴ ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἀλλάξουν τὴν φύση τους καὶ ἀπὸ τὸ καλὸ νὰ μεταπηδήσουν στὸ κακό. Τὴν δόξα καὶ λαμπρότητά τους τὴν λαμβάνουν ἀπὸ τὸν Θεό.
Οἱ Ἄγγελοι εἶναι περιγραπτοί, δὲν παρευρίσκονται παντοῦ, ὅπως συμβαίνει μὲς τὸν Θεό. Σύμφωνα μὲ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ Ἄγγελοι διαιροῦνται σὲ τρεῖς Τάξεις καὶ ἐννέα οὐράνια Τάγματα. Ἡ πρώτη Τάξη περιλαμβάνει: τὰ ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ, τὰ πολυόμματα Χερουβεὶμ καὶ τοὺς Θρόνους· ἡ δεύτερη Τάξη ἔχει: τὶς Κυριότητες, τὶς Δυνάμεις καὶ τὶς Ἐξουσίες· καὶ ἡ τρίτη Τάξη: τὶς Ἀρχές, τοὺς Ἀρχαγγέλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους.
Την 8η Νοεμβρίου, ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων, αλλά και όλων των επουρανίων Δυνάμεων. Σύναξη σημαίνει συνάθροιση, σημαίνει συγκέντρωση και η Άγία και Ορθόδοξος Καθολική και Αποστολική Εκκλησία μας σήμερα τους συγκεντρώνει όλους μαζί και τους εορτάζει τιμώντας τα πρόσωπα τους και την ακλόνητη πίστη στον Δημιουργό τους και επιπλέον τους ευχαριστεί τους για την προσφορά και το έργο τους, αλλά και την προστασία και την αγάπη τους στο ανθρώπινο γένος.
Γιατί εορτάζουμε τὴν Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων καὶ ὅλων τῶν ἐπουρανίων Ἀγγελικῶν Ταγμάτων;
Ὁ Θεός, ὅταν δημιούργησε τοὺς Ἀγγέλους, τοὺς ἔδωσε νὰ ἔχουν τὴν ἀπόλυτη ἐλεύθερα γνώμη. Ἔπρεπε ὅμως νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἦταν ἄξιοι τῆς τιμῆς μὲ τὴν ὁποία τοὺς κόσμησε. Γι’ αὐτὸ δοκιμάστηκε ἡ πίστη τους. Ἕνας ἀπ’ αὐτούς, ὁ Ἑωσφόρος, ποὺ ἦταν ὁ πρῶτος ὅλων τῶν ἀγγελικῶν Ταγμάτων, αὐτὸς ποὺ ἦταν ὁ ὡραιότερος, δυνατότερος καὶ λαμπρότερος, ὑπερηφανεύθηκε καὶ πίστεψε ὅτι μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει τὸν Θεὸ καὶ νὰ στήσει τὸν θρόνου του ὑπεράνω του Θεοῦ. Αὐτὸ ἦταν τὸ ἁμάρτημά του. Ὑπερηφανεύθηκε! Ἐπαναστάτησε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ μαζί του παρέσυρε μεγάλο ἀριθμὸ ἀγγέλων, ποὺ μὲ τὴν πτώση τους μετατράπηκαν ἀπὸ φωτεινοὺς ἀγγέλους σὲ σκοτεινοὺς καὶ ἀπὸ ἁγίους σὲ πονηρούς. Ὅταν ἔπεσαν οἱ πονηροὶ ἄγγελοι, ποὺ ὀνομάζονται δαίμονες, συγκεντρώθηκαν ὅλα τὰ ἐπουράνια Τάγματα καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ στάθηκε στὸ κέντρο καὶ ἀναφώνησε: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου Θεοῦ» καὶ ἀμέσως οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι στάθηκαν πιστοὶ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ δὲν ἀκολούθησαν τὴν πονηρὰ σκέψη τοῦ Ἑωσφόρου. Αὐτό, λοιπόν, τὸ γεγονὸς ἑορτάζουμε σήμερα. Δὲν γιορτάζομε τὴν πτώση τοῦ Ἑωσφόρου καὶ τῶν πονηρῶν του πνευμάτων, ἀλλὰ γιορτάζομε τὴ συνάθροιση τῶν ἁγίων Ἀγγέλων ποὺ ἔδειξαν πίστη ὀρθὴ καὶ ἀκλόνητη στὸν Ἕνα Ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Δημιουργὸ τῶν ὅλων.
Συναθροίστηκαν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴν πίστη τους στὸ Δημιουργό τους καὶ ἀπὸ τότε παρέμειναν σταθεροὶ στὴν ἁγιότητα καὶ στὸ καλό. Ἡ σημερινὴ γιορτὴ τῶν Ἀρχαγγέλων ἔχει νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει δύο πράγματα: Πρῶτον, ἐὰν οἱ ἄγγελοι ποὺ ἔπεσαν στὴν ὑπερηφάνεια, ἔχασαν τὴν ἀξία τους καὶ τὴ λαμπρότητά τους ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, πόσο μᾶλλον θὰ συμβεῖ σὲ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἐὰν δὲν στεκόμαστε στὸ ὕψος τῶν ἀρετῶν; Ἐὰν στὸν Ἑωσφόρο συνέβηκε τόσο ἀνεπανόρθωτο κακό, ἐπειδὴ δὲν πρόσεξε καὶ στράφηκε στὸ κακό, πόσο μᾶλλον θὰ συμβεῖ σ’ ἐκείνους ποὺ θεληματικὰ μένουν προσκολλημένοι στὴν ἁμαρτία; Δεύτερον, πρέπει νὰ παραδειγματιστοῦμε ἀπὸ τὴν πιστότητα τῶν ἁγίων Ἀγγέλων.
Σήμερα, ἡ κοινωνία μᾶς προκαλεῖ συνεχῶς καὶ πρέπει καθημερινὰ νὰ ὁμολογοῦμε πίστη ὀρθὴ στὸ Χριστό. Ὅταν ἡ ἁμαρτία, μὲ ὁποιαδήποτε μορφὴ κι ἂν ἐμφανίζεται, ὑψώσει τὰ ἑλκυστικά της δίχτυα γιὰ νὰ μᾶς αἰχμαλωτίσει, τότε θὰ πρέπει νὰ φανοῦμε σταθεροὶ στὶς ἀρετές. Πρέπει νὰ βροντοφωνήσουμε μὲ πίστη: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου», γιὰ νὰ μὴ συμβεῖ καὶ σὲ μᾶς αὐτὸ ποὺ συνέβη στὸν Ἑωσφόρο.
Καθημερινὰ πρέπει νὰ ἀντιστεκόμαστε κατὰ τοῦ κακοῦ,
Ποιο είναι το έργο και η διακονία των Αγγέλων;
Ο
ι Άγγελοι όλων των Τάξεων ανά τους αιώνες, υπήρξαν οι "ταχυδρόμοι" του Θεού, με προεξάρχοντες τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και τον δικό μας Αρχάγγελο τον Γαβριήλ, ο οποίος έγινε και ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της Ενορίας των Αγίων μας, των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας, φέρνοντας τα καλά μαντάτα της Συλλήψεως της Θεοτόκου από αυτούς, γεγονός που ακριβώς σε ένα μήνα από τώρα, την 9η Δεκεμβρίου θα εορτάσουμε πανηγυρίζοντας στον Ναό μας και κατόπιν τα ίδια καλά μαντάτα έφερε και στην Παναγία κόρη τους με τον Ευαγγελισμό της και την Γέννηση του Εγγονού τους Χριστού και την Σωτηρία του κόσμου ολόκληρου από την αμαρτία.
Υπήρξαν όμως οι Άγγελοι από πάντα εκτός από αγγελιοφόροι του Θεού και το σκεύος της αέναης δοξολογίας Του, υπήρξαν,
υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα και οι φύλακες και οι προστάτες μας, οι σύμμαχοι και οι συμπολεμιστές μας στην μάχη με τον Εωσφόρο, έναν ακόμα άγγελο, ίσως τον δυνατότερο και ομορφότερο όλων των Ταγμάτων, που η υπερηφάνεια όμως και ματαιοδοξία του, πως μπορεί τάχα να σταθεί υπεράνω του Θεού Δημιουργού Του, οδήγησε αυτόν και τους οπαδούς του στην πτώση, στην αμαρτία, στην σκοτεινιά και στην πονηρία, διχάζοντας τον ουρανό και κατασκευάζοντας μια νέα τάξη, ή μάλλον αταξία, αυτήν των δαιμόνων.
Σε αυτήν την αταξία και στο σχίσμα πρωταγωνιστής υπήρξε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, που κάλεσε τους υπολοίπους των Αγγέλων να συνταχθούν μαζί του με αμετάβλητη πίστη και άκρα αφοσίωση στον Θεό και Κύριο τους και τους είπε αυτό που λέει και ο ιερέας σε κάθε Θεία Λειτουργία που τελεί με βοηθούς του τους Αγγέλους του Θεού:«Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου Θεοῦ», αποκαθιστώντας έτσι την σταθερότητα του ουρανού, εξοστρακίζοντας τους δαίμονες οπαδούς του Εωσφόρου στο πυρ το εξώτερον....την 8ην Νοεμβρίου εκάστου έτους, μαζί μέ τούς Ἀγγέλους μας, γιορτάζουν καί οἱ Ἑλληνικοί καταγάλανοι οὐρανοί μας, γιορτάζουν οι στρατευμένοι αεροπόροι μας καί οἱ ἱπτάμενοι σ’ αὐτούς τους ηρωϊκούς, πανέμορφους ελληνικούς ουρανούς, αφού οι Αρχάγγελοι μας, ο Μιχαήλ και ο Γαβριήλ είναι οι προστάτες της Ελληνικής Αεροπορίας.
* παρακάτω θα βρείτε το θαύμα των Αγίων Αρχαγγέλων στην Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους, από μια παλαιότερη ανάρτηση της ιστοσελίδας του Ναού μας...
Τό θαῦμα τῶν Ἀρχαγγέλων
Μιχαήλ καί Γαβριήλ...
Μιχαήλ καί Γαβριήλ...
...στήν Ἱερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.
Μικρά εκκλησάκια και επιβλητικοί ναοί χτίστηκαν στο όνομα τους και όλα αυτά έχουν μια ιστορία να αφηγηθούν, που από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά, παράδοσις της Αγίας μας Εκκλησίας έγιναν για να φτάσουν ως τις μέρες μας.
Μια από αυτές τις ιστορίες, θα σας παρουσιάσουμε στην ιστοσελίδα του Ιερού Ναού μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης που βρίσκεται στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας στην Δυτική Θεσσαλονίκη, μια ιστορία που έχει να κάνει με ένα θαύμα που έκαναν οι Αρχάγγελοι στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στην Μονή Δοχειαρίου, πριν από πολλά πολλά χρόνια.
Στα χρόνια της βασιλείας του Νικηφόρου Γ΄του Βοτανειάτη (1078-1081), ησύχαζε στο Άγιον Όρος. στην τοποθεσία Δάφνη, ο μοναχός Ευθύμιος με την συνοδεία του. Ύστερα όμως από επιδρομή των Σαρακηνών, αναγκάστηκαν να φύγουν και να εγκατασταθούν στη θέση που βρίσκεται σήμερα η μονή Δοχειαρίου. Αυτοί έχτισαν εκεί τη μονή.
Τον Ευθύμιο διαδέχθηκε ο ανηψιός του Νεόφυτος. Ο Νεόφυτος είχε στον κόσμο μεγάλη περιουσία, που τη διέθεσε τώρα για να χτίσει εκκλησία και ν’ασφαλίσει τη μονή με τειχόκαστρο και πύργο. Ήταν όμως λυπημένος, γιατί τα χρήματά δεν επαρκούσαν για την αγιογράφηση του ναού. Ζήτησε τότε τη βοήθεια του Θεού, κι Εκείνος απάντησε με το ακόλουθο θαύμα:Εξήντα μίλια από το Άγιον Όρος, στο νησί Λόγγος, είχε η μονή ένα μετόχι, κι εκεί κοντά βρισκόταν στύλος αρχαίος με την επιγραφή: «Όποιος με χτυπήσει στο κεφάλι, θα βρει χρυσάφι άφθονο».
Πολλοί δοκίμαζαν, πετώντας πέτρες στην κορυφή του στύλου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Κάποτε ένας εικοσάχρονος νέος, εργάτης στο μετόχι της μονής αφού συλλογίστηκε πολύ, αποφάσισε να σκάψει στο σημείο όπου έπεφτε η σκιά της κορυφής του στύλου με την ανατολή του ήλιου. Καθώς έσκαβε, βρήκε μια μαρμάρινη πλάκα, και κάτω απ’ αυτήν ένα μεγάλο χάλκινο δοχείο γεμάτο χρυσά νομίσματα. Χαρούμενος για το εύρημα, σκεπάζει το δοχείο και τρέχει στο μοναστήρι. "Γέροντα", λέει εμπιστευτικά στον ηγούμενο Νεόφυτο, "βρήκα χρυσάφι πολύ στο μετόχι μας. Δώσε ευλογία να έρθουν μοναχοί, για να το φέρουμε στο μοναστήρι".
Ο ηγούμενος κάλεσε τρεις μοναχούς, που, με οδηγό το νέο, πήγαν, έβγαλαν το χάλκωμα μαζί με το μάρμαρο που το σκέπαζε, μπήκαν στο καΐκι και ξεκίνησαν για το μοναστήρι.
Έτσι κι έκαναν. Όταν άρχισε να βραδιάζει, έδεσαν το μάρμαρο στο λαιμό του νέου και τον πέταξαν στη θάλασσα. Εκείνος ενώ βυθιζόταν, φώναξε: "Άγιοι αρχάγγελοι σώστε με!"
Αμέσως παρουσιάστηκαν οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ σαν αετοί χρυσόφτεροι, τον άρπαξαν από το βυθό και τον μετέφεραν αστραπιαία μέσα στην εκκλησία του Δοχειαρίου.
Οι μοναχοί, στο μεταξύ, μοιράστηκαν το χρυσάφι, το έκρυψαν έξω από το μοναστήρι και οι ίδιοι έμειναν στον αρσανά.
Ο νέος, μέσα στην εκκλησία, από το φόβο του κοκάλωσε και αποκοιμήθηκε. Όταν σήμανε ο όρθρος και πήγε ο εκκλησιαστικός να ανοίξει την εκκλησία, είδε μέσα το νέο και τρόμαξε. Τρέχει τότε στον ηγούμενο και του λέει:
"Γέροντά μου, είδα ένα φάντασμα στην εκκλησία και δεν μπορώ να μπω".
"Μη φοβάσαι..." του απαντάει εκείνος,
"...κάνε το σταυρό σου και προχώρησε με θάρρος".
Ο μοναχός έκανε δεύτερη απόπειρα, αλλά είδε και πάλι το νέο.
Κάλεσε τότε τον ηγούμενο, που διαπίστωσε πως το φαινόμενο ήταν αληθινό. Ο νέος κοιμόταν πεσμένος στο έδαφος, με την πέτρα δεμένη στο λαιμό. Ο γέροντας χτύπησε κάτω το ραβδί του και το παιδί ξύπνησε.
" Πού βρίσκομαι;" ρώτησε. "Μου φαίνεται πως είμαι στη θάλασσα, όπου με έριξαν οι μοναχοί".
"Δεν ξέρεις πού βρίσκεσαι; Είσαι στο μοναστήρι, μέσα στην εκκλησία. Εγώ είμαι ο ηγούμενος Νεόφυτος. Πες μου λοιπόν, πώς βρέθηκες εδώ;" Το παιδί ζήτησε να το αφήσουν λίγο για να συνέλθει, κι ύστερα διηγήθηκε ό,τι είχε συμβεί. Το πρωΐ ο ηγούμενος συνάντησε τους τρεις εκείνους μοναχούς, που είχαν στο μεταξύ ανεβεί στη μονή, και τους ρώτησε:απάντησαν εκείνοι. "Καλά. Πάμε τώρα στην εκκλησία να ευχαριστήσουμε το Θεό".
Μπαίνοντας στο ναό, βλέπουν κατάπληκτοι το παιδί με την πέτρα δεμένη στο λαιμό του. Ήταν τόσο αναπάντεχο, που έμειναν άφωνοι. Ο ηγούμενος τους απείλησε κι έφεραν όλο το θησαυρό στο μοναστήρι. Ύστερα τους έδιωξε για πάντα, ενώ το νέο τον κούρεψε μοναχό. Την εκκλησία την αγιογράφησε και την αφιέρωσε στους αγίους Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ.
 |
| "Οι φύλακες του αβάτου" του Αγίου Όρους στη Ιερά Μονή Δοχειαρίου. |
Παρόμοια βέβαια τέτοια θαύματα έχει να διηγηθεί πολλά η Εκκλησιαστική Παράδοση, άλλα που είναι καταγεγραμμένα και άλλα που από στόμα σε στόμα διασώζονται ως τις μέρες μας και που για όσο διάστημα θα μας αξιώνει ο Θεός να έχουμε ως μέσο επικοινωνίας με τον κόσμο αυτήν την όμορφη ιστοσελίδα του ναού μας, εμείς θα αναρτούμε τις ιστορίες και τα θαύματα των Παμεγίστων Ταξιαρχών και των υπολοίπων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων, αλλά και όλων των Αγίων μας, παράλληλα με τα νέα και τις δραστηριότητες της Ενορίας μας καθ'όλη την διάρκεια του έτους.
Χρόνια Πολλά
σε όλους τους εορτάζοντες!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου