ΙΙ) Η Δ΄ ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ.

 

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται 

τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου.

      Την 4η Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ψάλλεται στους Ιερούς  Ναούς όλης της Ορθοδοξίας, η Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών. Σε αυτήν την Στάση του Ακαθίστου Ύμνου ακούγονται οι έξι και τελευταίοι Οίκοι του ποιήματος αυτού. Σε όλους αυτούς, αν προσέξουμε, θα δούμε πως υμνείτε η Μητέρα του Θεού και είναι έκδηλο και οφθαλμοφανές πως οι παρομοιώσεις αλλά και τα καλολογικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται από τον ποιητή, οι οποίοι και εξάρουν την αγιότητα της και την δύναμη της μεσιτείας της προς τον Υιό της, γίνονται όλο και περισσότερες, όλο και πιο δυνατές. 

      Καταλήγοντας ζητούμε μέσα από την θεόπνευστη πένα του δημιουργού αυτού του υπέροχου ύμνου προς την Παναγία μας, ο οποίος ποιητής άγνωστος παραμένει μέχρι τις μέρες μας, ή δεν είμαστε σίγουροι για το πρόσωπο του, να είναι πάντα κοντά μας, συντροφιά και βακτηρία σε όλους εμάς που ζητούμε την προστασία και την αγάπη της, να σκεπάζει τα σπιτικά, να βοηθά τα παιδιά μας, να αγκαλιάζει αγαπητικά τους οικείους και τους φίλους μας, να πρεσβεύει στον Υιό της για την χώρα μας και να του μεταφέρει τις αγωνίες και τις θυσίες μας, να αγωνίζεται για τα δίκαια της πατρίδας μας, να μας μαθαίνει τα ιδανικά, το ήθος και τις θυσίες των χιλιάδων Αγίων και των μυριάδων Μαρτύρων της Εκκλησίας και της Πίστης μας, χαρακτηριστικά τα οποία να φυλά αμείωτα αλλά και να τα αυξάνει για το καλό όλων των Ορθοδόξων χριστιανών.

             Ας προσέξουμε όμως και ας εμβαθύνουμε σε έναν ξεχωριστό στίχο της τελευταίας αυτής Στάσης των Χαιρετισμών που λέει: 

"Ύμνος ἅπας ἡττᾶται 

τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου." 

      Ὁ στίχος αυτός θέλει νά μᾶς πεῖ, πώς ὅποιον ὕμνο καί ἄν ποῦμε, ὅποια δοξολογία καί ἄν τῆς προσφέρουμε, δέν εἶναι τίποτε, δέν πιάνει τίποτε μπροστά στό μέγεθος τῆς καλοσύνης της, στό πλῆθος τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν της καί τῆς εὐσπλαχνίας της. Ὅ,τι καί νά τῆς ποῦμε, ὅσο καί ἄν τήν ὑμνήσουμε εἶναι πολύ λίγο καί μικρό μπροστά στήν μεγαλοσύνη της. Ποτέ δέν θά μπορέσουμε νά ὑμνήσουμε ἐπάξια αὐτήν, πού ἐδόξασε καί τίμησε ὁ Θεός, μέ τό νά τήν κάνει μητέρα τοῦ Υἱοῦ του. Μποροῦμε άραγε νά μετρήσουμε τήν ἄμμο, πού βρίσκεται στό χεῖλος τῆς θαλάσσης; Μποροῦμε νά μετρήσουμε τά ἀστέρια ψηλά στόν οὐρανό; Ὄχι, γιατί τότε θα μας πιάσει ἴλιγγος . Μποροῦμε νά μετρήσουμε τίς σταγόνες τῆς βροχῆς; Ἀδύνατον δεν εἶναι; Ἔ, τόσους πολλούς ὕμνους ἄν προσφέρουμε στήν Παναγία, καί πάλι δέν κάνουμε τίποτε. 

Δέν κάνουμε κάτι ἀντάξιό της. Δέν τῆς προσφέρουμε κάτι  ἀνάλογο  ἀπέναντι σ᾿ ἐκεῖνα πού ἡ Παναγία μᾶς προσέφερε.

      Τί ἔκανε γιά εμᾶς ἡ Παναγία; Τά πάντα!!! Ἔφερε τόν Θεό στήν γῆ. Ὁδήγησε τούς ἀνθρώπους στόν οὐρανό. Ἔφερε σ᾿ ἐμᾶς τό μέγα ἔλεος, δηλαδή τόν Χριστό. Ἔφερε τόν σωτήρα τοῦ κόσμου. Ἄνοιξε τόν παράδεισο. Μεσιτεύει καί πρεσβεύει μέρα-νύχτα γιά μᾶς. Ἄν θά σωθοῦμε, θά σωθοῦμε ἐξ αἰτίας της. Εἶναι λοιπόν τόσο μεγάλες καί τόσο πολλές οἱ εὐεργεσίες της πρός τήν ἀνθρωπότητα, ὥστε  ὅ,τι καί ἄν κάνουμε, δέν εἶναι ἀντάξιό της, ἄξιο ὅσων ἐκείνη ἔκανε. Ποτέ δέν θά μπορέσουμε ἐπάξια νά τήν ὑμνήσουμε, ἔστω καί ἄν ἀκόμη  ἔχουμε στόμα ἀγγελικό.

       Αὐτό πάλι δέν σημαίνει,  ὅτι ἐμεῖς δέν θά κάνουμε τήν προσπάθειά μας νά ὑμνοῦμε καί νά τιμοῦμε τήν Κεχαριτωμένη, τήν εὐλογημένη ἐν γυναιξί. Καί μάλιστα,  ἀφοῦ δέν μποροῦμε μέ λόγια, ἀφοῦ ἀδυνατοῦμε μέ τούς ὕμνους, ἄς προσπαθήσουμε μέ τήν ζωή μας, μέ τά ἔργα καί τίς πράξεις μας. Λέει ὁ ἅγιος  Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: 
"Τιμή   ἁγίου, μίμησις ἁγίου",  
συμπληρώνει και ὁ ἅγιος Κοσμᾶς  ὁ  Αἰτωλός:   
"νά τιμῶμεν τήν Δέσποινά μας Θεοτόκο μέ νηστεῖες, προσευχή καί καλά ἔργα." 
Θέλουμε να τιμήουμε την Παναγία ή έναν ἅγιο σωστά, ας μιμιθούμε τήν ζωή τους. 

       Στό πρωτευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου του Αδελφοθέου, ένα Ευαγγέλιο που η Εκκλησία δεν το περιέλαβε στην λατρεία της όμως δεν παύουμε από αυτό να αντλούμε πάμπολλες πληροφορίες για την άγνωστη ζωή της Παναγίας σε μικρή ηλικία αλλά και των γονιών της, του Ιωακείμ και της Άννας, των δικών μας Αγίων, τις αρχικές δοκιμασίες με την ατεκνία τους και την πλήρη αποκατάστασή τους από τον Θεό με το Θείο Δώρο της Γεννήσεως της Θεοτόκου και της γεφύρωσης του ουρανού με την γη,  διαβάζουμε λοιπόν, 
 ὅτι ἡ Παναγία νήστευε, προσευχόταν, ἔκαμνε  ἀγρυπνίες, γονυκλισίες καί ἐλεημοσύνες καί ὄχι μόνο αὐτά. 

      Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Κρήτης, ο συγγραφέας του Μεγάλου Κανόνος, λέει, ὅτι στό ὄρος τῶν ἐλεῶν πήγαινε  ἡ Παναγία καθημερινῶς  καί προσευχόταν. Στόν τόπο  ἐκεῖνο ὅπου προσευχόταν καί ἔκαμνε τίς μετάνοιές της οἱ πλάκες βαθούλωσαν.  "Ἔφαγε" τίς λίθινες πλάκες, τίς "έτριψε" μέ τά γόνατά και τις "ἔλιωσε" με την ζεστή και δυνατή προσευχή της.

       Ἡ Παρθένος ἦταν πεντακάθαρη καί στό σῶμα καί στήν ψυχή ἀπό κάθε τί πού μολύνει τήν σάρκα καί τό πνεῦμα. Ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς, ἄν θέλουμε νά τιμήσουμε τήν ἀειπάρθενο, θά πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε σοβαρά, γιά νά μήν μολύνουμε τό σῶμα καί τήν ψυχή μας μέ ἁμαρτωλές ἡδονές, τό στόμα μας μέ λόγια ρυπαρά, τήν διάνοιά μας μέ ρυπαρούς λογισμούς, τά μάτια μας μέ πονηρά θεάματα και γιαυτόν τον λόγο πιστεύω πως η Εκκλησία μας έβαλε τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου μέσα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

       Ἔλεγε πάλι ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ὅτι στό Ναό τοῦ Σολομῶντος εἶχαν βάλει δίχτυα  στίς πόρτες καί στά παράθυρα, γιά νά μήν μπαίνουν μέσα στό Ναό τά διάφορα ἔντομα. Ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς πρέπει νά προσέχουμε και να κοντρολάρουμε τίς αἰσθήσεις μας, γιατί ἀπό αὐτές μπαίνουν μέσα μας οἱ διάφοροι πειρασμοί. Οἱ αἰσθήσεις μας γίνονται οἱ δίοδοι, οἱ πόρτες διά τῶν ὁποίων μπαίνει μέσα μας ἡ ἁμαρτία καί μολύνει τήν καρδιά μας.         

        Βέβαια οι πειρασμοί είναι δυνατοί, είναι ελκυστικοί, είναι όμορφοι και σαγηνευτικοί, και που να αντέξει η άμυνα μας όλον αυτόν τον πόλεμο. 

Όμως δεν ήμαστε απροστάτευτοι.  Ήμαστε πλέον στα μέσα της Σαρακοστής και η Εκκλησία μας προτάσσει όπλα βαριά και αποτελεσματικά για να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις του διαβόλου. Τις Εικόνες των Αγίων της την Κυριακή Α΄ των Νηστειών  "της Ορθοδοξίας", τον Σταυρό του ιδρυτού της Χριστού, την Κυριακή Β΄ των Νηστειών  "της Σταυροπροσκυνήσεως",  μέσα από τα Μυστήρια της, τα Ιερά Ευχέλαια, την  Εξομολόγηση,  τις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες, τα Μεγάλα Απόδειπνα  καθημερινά, τους κυριακάτικους Κατανυκτικούς Εσπερινούς, τον Μεγάλο Κανόνα,  την μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου  μας, που μαζί με την μεγάλη Εθνική εορτή της παλιγεννεσίας του Έθνους μας κατά την επανάσταση  του 1821, που φέτος εορτάζουμε και τα 200 χρόνια από την έναρξη της μεγάλης αυτής εξέγερσης ενάντια στον Τούρκο κατακτητή και την απελευθέρωση της Ελλάδος (1821-2021), ενώνουν τον Έλληνα και τον κάνουν ανίκητο και "ζωντανό" ανά τους αιώνες, και για το τέλος, αλλά και το κυριότερο όλων, μας προτάσσει το γλυκό πρόσωπο της Παναγίας, της ίδιας της Μητέρας του Χριστού μας, με την όμορφη και λαοφιλή Ακολουθία των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, 

όπως αυτήν την Παρασκευή της 9ης του Απριλίου 2021, κατά την οποία θα ακούγαμε από τους ιερείς μέσα στις εκκλησιές όλης της Ορθοδοξίας, με κάθε επισημότητα, ή τουλάχιστον με όση από αυτήν μας επιτρέπει ο πιο "ανίερος", ο πιο "ασεβής", ο πιο "ανευλαβής" ιός ανά τους αιώνες, ο κορωνοϊός, ή η νόσος covid-19 όπως είναι ο επιστημονικός όρος της, με τα επαναλαμβανόμενα lockdown και τις εξοργιστικές καραντίνες της, την Δ΄ Στάση του Ακαθίστου Ύμνου. Αλλά φέτος, όπως προείπα, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού που κατατρώει τα σωθικά της πατρίδας μας, μα και την υφηλίου ολόκληρης, θα τελεστούν με κλειστές τις πόρτες των Ναών και χωρίς τον λαό του Θεού, που παραμένει στο σπίτι του...λέμε τώρα!!! και προσεύχεται μέχρι νεωτέρας. Ας προσευχηθούμε όλη αυτή η ασχήμια να φύγει γρήγορα από την χώρα μας για να μπορούμε να τιμούμε την Παναγίας μας όπως της αξίζει πραγματικά.

      Έχοντας λοιπόν όλα αυτά τα "πολεμοφόδια" στην φαρέτρα τους οι χριστιανοί, σήμερα που έχουμε περάσει ήδη τα μέσα της Σαρακοστής,  ατενίζουμε με χαρά την Ανάσταση του Κυρίου μας, που αρχίζει να αχνοφαίνεται στον χρονικό, τοπικό αλλά και ιδεατό ορίζοντα μας, γνωρίζοντας όμως πως αυτή η Ανάσταση θα πρέπει να περάσει υποχρεωτικά μέσα και από την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών και της Σταύρωσης Του, όπως ακριβώς και η ζωή μας, όπου σε αυτήν όλοι εμείς οι πιστοί, επιδιώκοντας  διακαώς τον Παράδεισο, την "θέωση" και την ανάσταση μας, ξέρουμε πως όλα αυτά θα επιτευχθούν μόνο μέσα από τον πόνο, τους πειρασμούς, τις δυσκολίες και τον αγώνα μας.

Καλή δύναμη στους αγώνες σας!!!

(οι περισσότερες φωτογραφίες που στολίζουν το σημερινό άρθρο της ιστοσελίδας μας, είναι από την φιλόξενη κατακόμβη μας. Αυτή που μας φιλοξένησε επί μια δεκαετία, για να μην λησμονούμε ποτέ από που ξεκινήσαμε και που..."καταλήξαμε". Μόνο οι δυο τελευταίες φωτογραφίες είναι από την επάνω ολοκαίνουργια και μεγαλόπρεπη εκκλησιά μας, που τραβήχτηκαν στην Β΄ Στάση των Χαιρετισμών του 2020, ενώ οι υπόλοιπες Στάσεις...θυμάστε, έγιναν "κεκλεισμένων των θυρών" μέχρι και το Πάσχα και την Ανάσταση, που δεν θέλουμε επ' ουδενί να ζήσουμε και φέτος...κανονίστε!!!)

Και μην ξεχνιόμαστε...