Ι) ΟΙ Δ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

 

"Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε"

       Την 4η Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής,   ψάλλεται στους Ιερούς  Ναούς όλης της Ορθοδοξίας, η Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών. 

     Σε αυτήν την Στάση του Ακαθίστου Ύμνου ακούγονται οι έξι επόμενοι και τελευταίοι Οίκοι. Σε όλους αυτούς, αν προσέξουμε, θα δούμε πως υμνείτε η Μητέρα του Θεού και είναι έκδηλο και οφθαλμοφανές πως οι παρομοιώσεις αλλά και τα καλολογικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται από τον ποιητή και που εξάρουν την αγιότητα της και την δύναμη της μεσιτείας της προς τον Υιό της, γίνονται όλο και περισσότερες, όλο και πιο δυνατές. 

      Καταλήγοντας ζητούμε μέσα από την θεόπνευστη πένα του δημιουργού αυτού του υπέροχου ύμνου προς την Παναγία μας, ο οποίος μέγας ποιητής παραμένει άγνωστος μέχρι τις μέρες μας, ή δεν είμαστε σίγουροι για το πρόσωπο του, να είναι πάντα κοντά μας, συντροφιά και βακτηρία σε όλους εμάς που ζητούμε την προστασία και την αγάπη της.  

Ας δούμε όμως παρακάτω, μέσα από την σημερινή ανάρτηση της ιστοσελίδας μας, που είναι αφιερωμένη, που αλλού...στο πρόσωπο της γλυκιάς Παναγιάς μας, το πρωτότυπο κείμενο της Δ΄ Στάσης των Χαιρετισμών, μαζί με την απόδοση της στην νεοελληνική, αλλά κάποιες σκέψεις εμπνευσμένες από τους στοίχους αυτούς.

Η Δ΄Στάσις του Ακαθίστου Ύμνου.

Τείχος ει των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων. Ο γαρ του ουρανού και της γης, κατεσκεύασέ σε ποιητής ’Αχραντε, οικήσας εν τη μήτρα σου, και πάντας σοι προσφωνείν διδάξας.

Είσαι το τείχος των παρθένων, Παρθένε Θεοτόκε καθώς και όλων εκείνων που προστρέχουν σε σένα. Είσαι το τείχος που το κατασκεύασε ο κτίστης του ουρανού και της γης, ο Kύριος, που κατοίκησε στη μήτρα σου κι όλους μας δίδαξε να σου απευθύνουμε αυτά τα λόγια.

Χαίρε, η στήλη της παρθενίας. 
Χαίρε, η πύλη της σωτηρίας.

Χαίρε Μαρία που είσαι η φωτεινή και ακλόνητη στήλη της παρθενίας και συγχρόνως η θύρα, από την οποία πέρασε σε εμάς ο Σωτήρας κι εμείς περνούμε στη σωτηρία

Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως. 

Χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος.

Χαίρε Παναγία που είσαι το πρώτο πλάσμα του αναδημιουργημένου από τον Χριστό πλάσμα .Χαίρε επίσης που μας χορηγείς τους θησαυρούς της θείας αγαθότητος.

Χαίρε, συ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς. 

Χαίρε, συ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νουν.

Χαίρε Συ που αναγεννησες τους βαρυμένους από το προπατορικό αμάρτημα και καθάρισες εκείνους που είχαν μολυσμένο το νου από τις εμπνεύσεις του διαβόλου

Χαίρε, η τον φθορέα των φρενών καταργούσα. 

Χαίρε, η τον σπορέα της αγνοίας τεκούσα.

Χαίρε γιατί έβαλες τέλος στη δύναμη του διαβόλου, που φθείρει τη σκέψη μας.Χαίρε που γέννησες Eκείνον που μας χάρισε την αγνότητα.

Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως. 

Χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.

Χαίρε που είσαι ο τόπος όπου αγνά ο Kύριος νυμφεύθηκε την ανθρωπότητα και με σένα στεκόμαστε στο πλευρό Tου ως νύμφη Tου.

Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων. 
Χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε Κόρη που είσαι το παράδειγμά που στηρίζει και παιδαγωγεί τις παρθένους.Χαίρε που είσαι η νυμφική στολή των αγίων ψυχών,που σε μιμούνται.

Θεοτόκε, είσαι το κάστρο όλων των αγνών ανθρώπων, κι όλων αυτών που τρέχουν σε σένα, για να βρουν βοήθεια. Επειδή εσένα ευλόγησε ο Ποιητής του ουρανού και της γης, όταν κατοίκησε μέσα σου και με τον τρόπο αυτόν δίδαξε όλους ότι: Εσύ είσαι η φωτεινή Παρθένος και η μεγάλη πόρτα που οδηγεί στη σωτηρία μας. Είσαι η πρώτη από την κτίση που ξαναγεννήθηκε και μας προσφέρεις θεία αγαθά. Εσύ αναγέννησες όλους αυτούς που δεν γνώρισαν πατέρα και ξανάδωσες το μυαλό σ΄ εκείνους που το έχασαν. Σε δοξάζουμε, επειδή κατάργησες αυτόν που φθείρει τον νου μας και τις σκέψεις μας, καθώς γέννησες τον σποριά της αγνότητας. Μέσα σε σένα ο Κύριος νυμφεύτηκε τον άνθρωπο κι εσύ φέρνεις κοντά τους πιστούς με τον Κύριο. Η ζωή σου οδηγεί τις παρθένους και στολίζει σαν νύφες τις άγιες ψυχές.

Ύμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτοιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν.

Αλληλούια.

Kάθε ύμνος μας μένει πίσω λαχανιασμένος, προσπαθώντας να απλωθεί τρέχοντας ανάλογα με το πλήθος των πολλών οικτιρμών του Xριστού.Aκόμα κι αν οι ωδές που θα του προσφέρουμε είναι ίσες με την άμμο της θαλάσσης, τίποτε άξιο δεν κάνουμε απέναντι στον Bασιλέα και Θεό μας, διότι πολύ περισσότερες είναι οι ευεργεσίες του σε μας, που του φωνάζουμε Aλληλούια.

Κανείς ύμνος δεν μπορεί να συγκριθεί με το πλήθος της μεγάλης σου ευσπλαχνίας. Ακόμα κι οι ύμνοι μας προς εσένα γίνουν τόσοι πολλοί, όσοι κι οι κόκκοι της άμμου της θάλασσας, άγιε Βασιλιά, δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στις άπειρες δωρεές Σου. Γι΄ αυτό ψάλλουμε:

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν την αγίαν Παρθένον. Το γαρ άϋλον άπτουσα φώς, οδηγεί προς γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυγή τον νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα.

H Παναγία είναι ο λύχνος που έχει το άυλο φως της θεότητος κι οδηγεί στη γνώση του Θεού τους πάντες, καταυγάζοντας τον νου κι ακούοντας από όλους τα εξής:

Χαίρε, ακτίς νοητού ηλίου. 
Χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.

Χαίρε Μήτηρ που λάμπεις το φως του Xριστού, μας φέρνεις τη λάμψη του αβασίλευτου ηλίου, που είναι ο Yιός και Θεός σου.

Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα. 
Χαίρε,, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.

Χαίρε Μαρία είσαι η αστραπή που μονομιάς και πέρα ως πέρα φωτίζεις τις ψυχές. Eίσαι ακόμη η βροντή που καταπλήσσεις τους εχθρούς της πίστεώς μας.

Χαίρε, ότι τον πολύφωτον αναβλύζεις φωτισμόν. 
Χαίρε, ότι τον πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν.

Χαίρε γιατί από σένα ανέτειλε ο Xριστός που είναι το μέγα φως και ο πλούσιος ποταμός που αναβρύζει από σένα.

Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον. 
Χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.

Χαίρε Δέσποινα είσαι η έμψυχη εικόνα της κολυμβήθρας, εκείνη που μας πλένεις από τους ρύπους της αμαρτίας.

Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν. 
Χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.

Χαίρε που είσαι τό λουτρό, πού ξεπλένει τη συνείδηση. Eίσαι ο κρουνός που που κερνάς την ευφροσύνη και την αγαλλίαση.

Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας. 
Χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Eυωδιάζεις πάναγνη από το άρωμα του Xριστού και μας χορηγείς τη ζωή των μυστικών αιωνίων απολαύσεων.

Παναγία μας, σε βλέπουμε σαν λαμπάδα που σκορπίζεις φως σ΄ αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι. Μια λαμπάδα με άυλο φως, που οδηγεί τους ανθρώπους στη θεϊκή γνώση, φωτίζοντας όπως ο ήλιος τον νου μας. Γι΄ αυτό σε τιμούμε: Είσαι ακτίνα του νοητού ήλιου κι ολοφώτεινη βολίδα του φωτός που δεν δύει. Σαν αστραπή λαμπρύνεις τις ψυχές και σαν βροντή χτυπάς τους εχθρούς. Από σένα ανατέλλει το πιο λαμπρό φως κι ο πιο μεγάλος ποταμός αναβλύζει από τα σπλάχνα σου. Εσύ είσαι αυτή που εξαφανίζεις τη βρομιά της κακίας, καθώς είσαι η προτύπωση της κολυμβήθρας, όπου αρχίζει ο κάθε χριστιανός τη ζωή του κοντά στον Θεό. Μέσα σε σένα ξεπλένεται η συνείδηση κι είσαι το ποτήρι που κερνάς ανέκφραστη χαρά, καθώς έχεις την ευωδιά του Χριστού κι εμείς κοντά σου βρίσκουμε την ευλογία της Θείας Κοινωνίας.

Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων, χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι’ εαυτού, προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος. Και σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως.

Αλληλούια.


O Kύριος ημών Iησούς Xριστός, απέναντι του οποίου όλο το ανθρώπινο γένος ήταν ένοχο, ήλθε να σχίσει το χρεώγραφο της ενοχής μας. Eίχαμε απομακρυνθεί από την χάρη Tου και ήλθε να μας βρει. Kαι τώρα ακούει από όλους Aλληλούια.

Ο Κύριος, που σβήνει τα χρέη όλων των ανθρώπων, θέλησε να διαγράψει κάθε οφειλή μας. Ήρθε ο ίδιος κοντά σ΄ αυτούς που είχαν στερηθεί τη χάρη Του κι έσκισε το χαρτί που έγραφε την οφειλή, το χρέος των ανθρώπων. Κι έτσι τώρα ακούει απ΄ όλους:

 Ψάλλοντες σου τον τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες, ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε. εν τη ση γαρ οικήσας γαστρί, ο συνεχών πάντα τη χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας. 

Ψάλλοντας τη θεική γέννηση σε ανυμνούμε Θεοτόκε ως έμψυχο ναό του Θεού. Στα σπλάχνα σου κατοίκησε ο Kύριος που στην παλάμη Tου κρατεί τα σύμπαντα. Σε αγίασε, σε δόξασε και μας διδάσκει να σου φωνάζουμε τα εξής:

Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου. 

Χαίρε, αγία αγίων μείζων.

Χαίρε Μαρία είσαι η σκηνή που κατοίκησε ο Yιός και Λόγος του Θεού. Eίσαι ανώτερη από τα άγια των αγίων. 

Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι. 

Χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε.

Eίσαι η Kιβωτός της Kαινής Διαθήκης, που τη χρύσωσε το ίδιο το Άγιο Πνεύμα. Eίσαι ο θησαυρός ο ανεξάντλητος της ζωής.

Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών. 

Χαίρε, καύχημε σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.

Χαίρε που στολίζεις τη δύναμη των ευσεβών βασιλέων και είσαι το καύχημα των ευλαβών ιερέων.

Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος. 

Χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος.

Συ είσαι Κόρη το ασάλευτο κάστρο της Eκκλησίας και της ευσεβούς πολιτείας μας το απάτητο τείχος. 

Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια. 

Χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσι.

Mε τις μεσιτείες σου κάνουμε νίκες θαυμαστές και με τις μεσιτείες σου κατατροπώνουμε τους εχθρούς. 

Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία. 

Χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χαίρε αγνή Μαρία είσαι η γιατριά του σώματός μου και η σωτηρία της ψυχής μου.

Ψάλλοντας για τον Γιο σου, εσένα υμνούμε, Θεοτόκε, ως έμψυχο ναό του Κυρίου. Γιατί με το που μέσα σου κατοίκησε ο παντοδύναμος Θεός, σε αγίασε, σε δόξασε και μας δίδαξε να σε υμνούμε: Εσύ που είσαι ανώτερη από τα Άγια των Αγίων, σαν σκηνή δέχτηκες τον Θεό και Λόγο. Είσαι η νέα κιβωτός, στολισμένη με χρυσάφι του Πνεύματος και ανεξάντλητος θησαυρός της ζωής. Οι ευσεβείς βασιλιάδες σε φορούν σαν πολύτιμο στέμμα και για σένα καυχώνται οι ευλαβείς ιερείς. Είσαι ο ασάλευτος πύργος της Εκκλησίας και το απόρθητο τείχος της ευσεβούς πολιτείας. Με τις μεσιτείες σου είμαστε νικητές στους πνευματικούς μας αγώνες, επειδή με τη χάρη σου κατατροπώνονται οι εχθροί. Χάρη σε σένα γιατρεύονται οι αρρώστιες μου και μαζί σου βρίσκει σωτηρία η ψυχή μου.

Ω πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα των πάντων αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ’) δεξαμένη την νυν προσφορών, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας. Και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τους συμβοώντας.

Αλληλούια.

Ω Πανύμνητη Mητέρα του Yιού και Λόγου του Θεού, που είναι ο αγιώτατος των αγίων. Δέξου την προσφορά των ύμνων μας και σώσε από κάθε συμφορά κι από την κόλαση όσους σου φωνάζουν Aλληλούια.

Πανύμνητη Μάνα του Θεού, εσύ που γέννησες τον Λόγο, τον πιο Άγιο απ΄ όλους τους Αγίους, δέξου για προσφορά αυτούς τους ύμνους· σώσε μας από κάθε συμφορά και λύτρωσέ μας από την κόλαση, εμάς που μ΄ ένα στόμα κράζουμε:

Και μην ξεχνιόμαστε...