Αναρτήθηκε από
"... πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ;
ο δε είπε· παιδιόθεν."
ο δε είπε· παιδιόθεν."
(έστω και εν μέσω της καραντίνας του κορωνοϊού και της πανδημίας του, ελαστικότερης από πέρυσι απαγορεύσεως κυκλοφορίας, αλλά και των "θυρών κεκλεισμένων" των εκκλησιών στην επικράτεια για ακόμα μια Σαρακοστή, έναν χρόνο...και βάλε, μετά το 1ο κύμα του covid-19, που έφερε lockdown, τρόμο και ανασφάλεια σε όλους τους κατοίκους...και συνεχίζει, ενός παράξενου κορονοϊού που εμφανίστηκε από το πουθενά θαρρείς και έπιασε τους επιστήμονες στον ύπνο, που τώρα μας ζητούν...μη έχοντας τίποτε άλλο να μας πουν, να πλένουμε τακτικά τα χέρια μας, κάνοντας και αυτοί το ίδιο με θρησκευτική ευλάβεια, μιας νόσου που στο διάβα της αφήνει ανθρώπους που νοσούν, που πεθαίνουν, ανθρώπους έγκλειστους στα σπίτια τους, ζωντανούς νεκρούς αλλά και πολύ αγανακτισμένους μετά από ένα χρόνο αποτυχίας οποιουδήποτε μέτρου θεσπίστηκε για τον περιορισμό του λοιμού, της νέας χολέρας του 21ου αιώνα, φοβισμένους και ανήμπορους άνδρες, γυναίκες και παιδιά σε χώρες που σταματούν κάθε δραστηριότητα μήπως και σωθούν, με την αβεβαιότητα να κυριαρχεί και να δοκιμάζει τις αντοχές των λαών που είναι στα κάγκελα πια..."τρελαμμένοι")
προτάσσει, αναδεικνύει και μεταφέρει σε όλους τους ανθρώπους, την μεγάλη ανησυχία της για τα "άρρωστα" παιδιά της, που ίσως δεν θα βρεθεί να τα οδηγήσει κοντά της κανένας γονιός, κανείς πατέρας, όπως αυτός της περικοπής της θεραπείας του σεληνιαζομένου νέου από τον ιδρυτή της, τον Σωτήρα μας Χριστό.
Πιάνεται ἡ ἀνάσα μας μπροστὰ σ᾿αὐτὸ τὸ δρᾶμα καὶ ἀπὸ τὴν ἀγωνία καὶ τὸν πόνο γιὰ τοὺς ἀξιολύπητους γονεῖς καὶ τὰ δυστυχισμένα παιδιά, μένουμε ἀμήχανοι και ἄφωνοι, ενώ ἕνα «γιατὶ» ἀναπηδάει από μέσα μας, ἀξιώνοντας μιὰν ἀπάντηση καὶ μιὰ σωστὴ λύση στὸ δρᾶμα ποὺ δημιουργεῖ τόσο σπαραγμὸ καὶ κλάμα.
Εἶχε «πνεῦμα ἄλαλον» ὁ νέος του εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος καὶ τάσεις αὐτοκαταστροφῆς ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ δαίμονος. Εὐτύχησε ὅμως νὰ ὁδηγηθῆ ἀπὸ τὸν πατέρα του στὸ Χριστὸ καὶ θεραπεύτηκε. Ὁ διάβολος,ἀγαπητοί μου, εἶναι ὀντότης, πρόσωπο, καὶ τὸ ἔργο του εἶναι καταστρεπτικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν δημιουργία, τὴν φύση. Κάποιοι σήμερα ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ διάβολος εἶναι ἁπλῆ προσωποποίηση τοῦ κακοῦ, ψευδαίσθηση τῶν χριστιανῶν, ποὺ ἐπιμένουν νὰ βλέπουν παντοῦ δαιμόνια.
Ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅμως διδάσκει ὅτι «εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α’ Ἰωάν. 3-8) καὶ ἀκόμα πὼς σαρκώθηκε καὶ σταυρώθηκε καὶ πέθανε καὶ ἀναστήθηκε «ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, του τέστιν τὸν διαβόλον» (Ἑβραίους 2-14). Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ἡ παιδεία μας καὶ ὅλος ὁ πολιτισμός μας ἀγνοεῖ τὴν περὶ δαιμόνων καὶ διαβόλου πραγματικότητα καὶ ὄχι μόνο δὲν τὴν ἀντιμετωπίζει, ἀλλὰ διστάζει νὰ τὴν ψηλαφίσει καὶ νὰ προβληματισθεί, νὰ μιλήσει γιὰ διάβολο καὶ ἁμαρτία. Ἔτσι λοιπὸν μεγιστοποιεῖται ὁ κίνδυνος νὰ μείνει ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀνίσχυρος, ἀδύνατος, ἀλύτρωτος. Σήμερα ἡ δαιμονικὴ ἐπήρεια ἐκφράζεται στὸν ἄνθρωπο μὲ ποικίλους τρόπους. Ἡ πλέον συνήθης της ἐκδήλωση εἶναι ἡ ἔλλειψη κάθε ἐνδιαφέροντος γιὰ τὶς καθημερινὲς δραστηριότητες τῆς ζωῆς, τὸ αἴσθημα ἀνικανότητας, ἡ ἔμμονη ἰδέα πὼς «δὲν ἀξίζει κανεὶς νὰ ζῆ». Ἀθυμία καὶ πλήρης ἀδιαφορία γιὰ ὅλα. Καὶ ἔτσι μὲ πεσμένο ἠθικό, χωρὶς κανένα κέφι, μὲ πλήρη διαταραχὴ τοῦ ψυχικοῦ συστήματος καὶ ἐγκατάλειψη κάθε πνευματικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ μέσου ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Θεό,ἐπέρχεται καὶ κατάρρευση τοῦ νευρικοῦ συστήματος, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ πλήρη ἀπογοήτευση, μοναξιὰ καὶ συχνὰ ἀπόγνωση.
Ὁ ἅγιος Νεῖλος τονίζει πὼς ἡ δαιμονικὴ αὐτὴ ἐπήρεια εἶναι «σκώληξ καρδίας» ποὺ θίγει καίρια τὴν ψυχὴ καὶ σὰν ἄλλο σκουλήκι κατατρώγει στὴν συνέχεια καὶ διαλύει ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης, ὁ συγγραφέας τῆς κλίμακας τῶν ἀρετῶν (κάντε κλικ στον σύνδεσμο και διαβάστε τον βίο και τα έργα του), ποὺ αυτήν την Κυριακή 11 Απριλίου 2021, την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών, εορτάζεται και προβάλλεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας, για το συγγραφικό του έργο και τον άμεμπτο βίο του, όπως εορτάστηκε και την 30η Μαρτίου, οπότε και είναι η αγία κοίμησις του, αλλά και για την αγιοσύνη και τηνν βιοτή του, αὐτὴ τὴν δαιμονικὴ ἐπήρεια τὴν ἀποκαλεῖ ἀκηδία. Λέγει λοιπὸν ὁ ὅσιος· «Ἀκηδία εἶναι παράλυσις τῆς ψυχῆς, χαλάρωσις νοῦ, ὀκνηρία, ἀδιαφορία, πρὸς πάντα ἀγῶνα, μῖσος κατὰ τοῦ ἐπαγγέλματος» ποὺ ὅλα αὐτὰ ἀπεργάζονται συστηματικὰ τὸν θάνατο, ὅπως χαρακτηριστικὰ τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος·
Ὁ δε ἱερὸς Χρυσόστομος, που δεν έχει αφήσει ασχολίαστο κανένα παλαιότερο ή σύγχρονο πρόβλημα ανά τους αιώνες, σημειώνει· "ἡ πλέον βλαβερὴ ἀπ᾿ ὅλες τὶς δαιμονικὲς ἐνέργειες εἶναι ἡ ὑπερβολὴ τῆς ἀθυμίας, δηλαδή τῆς κατάθλιψης καὶ τῆςἀπελπισίας".
Ποιὰ ὅμως εἶναι ἡ βασικότερη αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς δραματικῆς καταστάσεως; Χωρὶς ἀμφιβολία ἡ ψυχικὴ ἐρημιὰ ἀπ᾿ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ συγκλονισμὸς ἀπ᾿ τὴν ἀπιστία καὶ τὴν ἀθεΐα ποὺ προκαλεῖ φοβερὸ κενὸ στὸν ψυχικὸ κόσμο τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἀτομικιστική, ἐγωιστική, ἄνετη ζωή. Ὁ κορεσμός, ἡ ἀπληστία, ἡ τεμπελιὰ καὶ φυσικὰ τὰ ναρκωτικά, κάθε είδος ναρκωτικά, τα οποία καθώς μαθαίνω δεν λείπουν ούτε από την δική μας γειτονιά.
Ἀπ᾿ ὅπου διώχνεται ὁ Θεός αδελφοί μου, μην γελιέστε, τὸ δίχως ἄλλο, θέτει πόδι τὴν ἴδια κιόλας στιγμὴ ὁ σατανᾶς, ποὺ ἐξωθεῖ τὰ πράγματα πρὸς τὴν ἀπόγνωση, τὴν ἀκηδία, τὴν ἀθυμία, τὴν κατάθλιψη. Εἶναι ὅμως καιρὸς νὰ καταλάβουμε πὼς μόνον ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, μπορεῖ νὰ βοηθήσει θετικὰ καὶ ἀποτελεσματικά. Τὰ φάρμακα ποὺ προσφέρει εἶναι «ἡ ἀναθέρμανση τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεόν». Ἡ προσευχή. Ἡ μυστηριακὴ ζωή. Ἡ ἐξομολόγηση γιὰ ψυχικὴ εἰρήνευση. Προσφέρει τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ μάλιστα τῆς θεϊκῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία «ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α’ Ἰωάν. 4-18).
Τους κάναμε ποδοσφαιρική ομάδα. Ποιος μέσα σε όλην την Μητρόπολη μας δεν γνωρίζει σήμερα τους δυο φορές χρυσούς Πρωταθλητές "Θεοπάτορες". Μια ομάδα που το 2012 αρχικά ξεκίνησε με παιδιά του Δημοτικού και οι οποίοι τώρα, έφηβοι δευτεροετείς-τριτοετείς φοιτητές σπουδάζουν στις σχολές της προτίμησης τους, χωρίς όμως να ξεχνούν και τους αγώνες της Ενορίας, ενώ και φέτος όπως και πέρυσι, όλες οι δραστηριότητες της ομάδας μας, που ξεκίνησαν με μεγάλες προοπτικές και προσδοκίες για τους νέους "Θεοπάτορες", με παιδιά και πάλι του Δημοτικού, που επέλεξε η "Ιθάκη" των κατηχητικών μας για να εκπροσωπήσει την Ενορία μας, διακόπηκαν και μάλιστα βιαίως, αφού ματαιώθηκαν και πάλι οι εμφανίσεις τους και είχαν άδοξο τέλος λόγω και πάλι της πανδημίας, έναν ολόκληρο χρόνο μετά, χωρίς λύση για έναν μεταδοτικό ιό, οπότε και δεν ξεκίνησε καθόλου το Μητροπολιτικό Πρωτάθλημα, όπως και τα Σχολεία βέβαια σε όλην την επικράτεια. Τους δημιουργήσαμε και ομάδα ρομποτικής. Ποιος σε όλο το πανελλήνιο δεν γνωρίζει σήμερα τους "Ρομποπάτορες", οι οποίο κατάφεραν να
διαπρέψουν σε σοβαρούς εθνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς, και να κάνουν γνωστή την Ενορία μας πανελληνίως, όμως και πάλι μείναμε με την όρεξη αφού ο κορωνοϊός είναι αυτός που ρυθμίζει με έναν παράξενο τρόπο τις ζωές μας, που δεν δείχνουν να είναι εξ΄ ολοκλήρου δικές μας, αλλά δανεικές πια...έναν χρόνο μετά, το αντιλαμβάνεστε;;; Ανακατευτήκαμε με πολύ αγάπη και ενθουσιασμό και εμείς μαζί με τα κατηχητόπουλα της "Ιθάκης" μας, σε εκδρομές και περιπάτους, φτιάξαμε ειδικά για αυτούς ασφαλείς ιστοσελίδες και χρησιμοποιήσαμε με μεγάλη προσοχή το διαδίκτυο που τόσο αγαπούν για να τους ενώσει με τον Θεό και όχι να τους αποξενώσει από τον κόσμο.
Και όταν τα παιδιά της Ενορίας μας, στόμα με στόμα, από το σχολείο, από τους φίλους και τις παρέες τους, έμαθαν πως στην γειτονιά τους κάτι γίνεται, ήρθαν κοντά μας και από πίσω ακολούθησαν ανήσυχοι και οι γονείς τους, περίεργοι για να δουν αν όλα αυτά που άκουσαν αληθεύουν. Άλλοι ενθουσιάστηκαν, άλλοι δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν την πλευρά αυτή της Εκκλησίας που μιλά διαφορετική γλώσσα από ότι παλαιότερα, αλλά είναι κοντύτερα στους νέους και τις ανάγκες τους, άλλοι πάλι, οι γηραιότεροι, οι πιο καχύποπτοι,
οι πιο ιδιότροποι εξ΄ αυτών, μας κατέκριναν, μερικοί δε, μας έβαλαν και εμπόδια, φοβούμενοι την αλλαγή που βρίσκεται ήδη μέσα στην ζωή τους και τους αναστατώνει.
οι πιο ιδιότροποι εξ΄ αυτών, μας κατέκριναν, μερικοί δε, μας έβαλαν και εμπόδια, φοβούμενοι την αλλαγή που βρίσκεται ήδη μέσα στην ζωή τους και τους αναστατώνει. Κανείς, μα κανείς όμως, δεν έμεινε απαθής στην αναπάντεχη αλλαγή που επιτελείτε στον τόπο μας, στην θέα του νέου τους ναού που συνεχίζει τις εργασίες αποπεράτωσης του εσωτερικά πια, μετά τα Θυρανοίξια του το Σαββατοκύριακο της 12ης και 13ης Οκτωβρίου 2019, και την τέλεση των θρησκευτικών μας καθηκόντων, των Μυστηρίων και των Θείων Λειτουργιών σε ένα Ιερό Ναό αντάξιο των μεγάλων Αγίων προστατών μας, του Ιωακείμ και της Άννας, των γονέων της Παναγίας μας, εγκαταλείποντας για πάντα την φιλόξενη μα προσωρινή κατακόμβη μας, αυτή που χρόνια τώρα εξυπηρέτησε τις λατρευτικές μας ανάγκες, και τώρα παραδόθηκε...άνευ όρων, για χρήση στην "Ιθάκη", την Ενοριακή Νεανική Εστία των κατηχητικών των παιδιών μας αλλά και του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου μας "Με ανοιχτές αγκάλες" και τις δραστηριότητες τους. Όμως και πάλι ο κορωνοϊός μας σταμάτησε αφού πρώτα χρειάζεται να διαμορφωθούν κατάλληλα οι χώροι της κατακόμβης μας, για τις ανάγκες τους.
Και ενώ αυτά τα κατηχητόπουλα κερδίζουν σε διαγωνισμούς και παίρνουν διακρίσεις και κύπελλα και βραβεία, παράλληλα γεμίζουν την κατακόμβη της εκκλησιάς τους, ντύνονται παπαδάκια και βοηθούν τους ιερείς τους στην Θεία Λατρεία, γεμίζουν και τα κατηχητικά σχολεία μας και ανθίζει ξανά ο μαραμένος τόπος μας που λεγόταν κατ' ευφημισμό "Ανθόκηποι" και τώρα έγινε πραγματικά ένα μπουκέτο μυρωδάτα άνθη, που η μυρωδιά του από τα κατορθώματα τους φθάνει στις δίπλα Ενορίες της Νέας Ευκαρπίας, τις ξεπερνά και αγγίζει και τις υπόλοιπες, φθάνει μέχρι την Μητρόπολη μας για να καλύψει μέσω του διαδικτύου όλες τις Μητροπόλεις, να γίνει γνωστή με τις επιδόσεις τους πανελληνίως και κατόπιν, η χάρις των Αγίων μας και η παρρησία τους στην μονάκριβη κόρη τους, την Παναγία μας, και τον Εγγονό τους Χριστό, έχοντας το χάρισμα της τεκνογονίας, να εξαπλωθεί σε όλον τον κόσμο, που πια ξέρει που θα απαλύνει τον πόνο της ατεκνίας του, θα προσκυνήσει τα ιερά Λείψανα τους και θα βρει ανακούφιση και γιατρειά στο πρόβλημα του.
Προσοχή καὶ ἐγρήγορση λοιπόν αγαπητοί ενορίτες και προσκυνητές της ολοκαίνουργιας εκκλησιάς μας, αναγνώστες και φίλοι, διαδικτυακοί και μή.
Καὶ αν αντιληφθούμε πως λίγο παρέκκλινε η νεολαία μας, τα παιδιά μας, τα νιάτα της γειτονιάς μας, από το μονοπάτι του Θεού, τότε εμείς οι γονείς τους, οι δάσκαλοι, οι ιερείς και οι κατηχητές τους, ας αναλογιστούμε πως ίσως έχουμε μερίδιο ευθύνης για την παρέκκλιση τους αυτή και ας κάνουμε μια ἀναθεώρηση της τακτικῆς μας. Ἀπόφαση σταθερὴ χρειάζεται γιὰ καταφυγὴ στὸν ἀληθινὸ Σωτήρα, τὸν Θεὸ τῆς σωτηρίας, τὸν θεάνθρωπο Κύριο και αυτόν πρέπει να αναδείξουμε στην ζωή τους και να αφουγκραστούμε το διαχρονικό μήνυμα Του, ποὺ ἐξακολουθητικὰ μᾶς λέει· «Ὢ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε ἀνέξομαι ἡμῶν;», το οποίο μήνυμα μας παροτρύνει επιτακτικά και αυστηρά, αλλά και στοργικὰ και πατρικά, ὅλους εμάς που έχουμε ευθύνη στην διαπαιδαγώγηση της νεολαίας μας...
Το Ευαγγέλιον
της Κυριακής Δ΄ των Νηστειών
"Η παραβολή του σεληνιαζόμενου νέου" (Μάρκ. θ΄ 17-31)
Κυριακή 11η Απριλίου 2021
*Αρχαίο κείμενο
Και επηρώτησε τον πατέρα αυτού· πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ; ο δε είπε· παιδιόθεν. Και πολλάκις αυτόν εις το πυρ έβαλε και εις ύδατα, ίνα απολέση αυτόν αλλ’ ει τι δύνασαι, βοήθησαν ημίν σπλαγχνισθείς εφ' ημάς. ο δε Ιησούς είπεν αυτώ το εί δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδιού μετά δακρύων έλεγε- πιστεύω, κύριε βοήθει μου τη απιστία. Ιδών δε ο Ιησούς ότι επισυντρέχει όχλος επετίμησε τω πνεύματι τω ακαθάρτω λέγων αυτώ· το πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγώ σοι επιτάσσω, έξελθε εξ' αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. Και κράξαν και πολλά σπαράξαν αυτόν εξήλθε, και εγένετο ωσεί νεκρός, ώστε πολλούς λέγειν ότι απέθανεν. ο δε Ιησούς κρατήσας αυτόν της χειρός ήγειρεν αυτόν και ανέστη.
Και εισελθόντα αυτόν εις οίκον οι μαθηταί επηρώτων αυτόν κατ' ιδίαν, ότι ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό. Και είπεν αυτοίς· τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία. Και εκείθεν εξελθόντες παρεπορεύοντο δια της Γαλιλαίας και ουκ ήθελεν ίνα τις γνώναι. εδίδασκε γαρ τους μαθητάς αυτού ότι ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, και αποκτενούσιν αυτόν, και αποκτανθείς τη τρίτη ήμερα αναστήσεται».
*****************************************
*Νεοελληνική ερμηνεία
Εκείνο τον καιρό ένας άνθρωπος πλησίασε τον Ιησού, γονάτισε μπροστά του και είπε· Διδάσκαλε,· σου έφερα το γιο μου, που έχει πνεύμα άλαλο· Και όπου τον πιάσει τον ρίχνει κάτω, και αφρίζει και τρίζει τα δόντια του και ξεραίνεται· και είπα στους μαθητές σου για να το βγάλουν και δεν μπόρεσαν. Και ο Ιησούς του αποκρίθηκε και λέγει· Ω γενεά άπιστη, ως πότε θα είμαι μαζί σας ως πότε θα σας βαστάξω; Φέρτε μου εδώ το παιδί. Και του το έφεραν. Και όταν το παιδί είδε τον Ιησού, αμέσως το πονηρό πνεύμα το τράνταξε και έπεσε στη γη και κυλιόταν αφρίζοντας.
Και ο Ιησούς ρώτησε τον πατέρα του· Πόσος καιρός είναι από τότε που το έπαθε; Και ο πατέρας είπε· Από τότε που ήταν παιδί. Και πολλές φορές και στη φωτιά τον έριξε και στο νερό για να τον ξεκάμει· μα αν κάτι μπορείς, λυπήσου μας και βοήθησε μας. Και ο Ιησούς του είπε· Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ' εκείνον που πιστεύει. Και αμέσως έβαλε φωνή ο πατέρας του παιδιού με δάκρυα και είπε· Πιστεύω Κύριε· βόηθα με στην απιστία μου. Και όταν είδε ο Ιησούς πως μαζεύεται κόσμος, μίλησε αυστηρά στο ακάθαρτο πνεύμα και του λέγει: Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, να βγεις από το παιδί και να μην ξαναμπείς σ' αυτό. Και το πνεύμα, αφού έβαλε μεγάλη φωνή και τράνταξε δυνατά το παιδί, βγήκε· και το παιδί έγινε σαν νεκρό, ώστε πολλοί να λέγουν πως πέθανε. Και ο Ιησούς το ‘πιασε από το χέρι και το σήκωσε και εκείνο στάθηκε ορθό.
Και όταν ο Ιησούς πήγε στο σπίτι οι μαθητές του τον πήραν κατά μέρος και τον ρωτούσαν: Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το πονηρό πνεύμα; Και τους είπε· Τα πονηρά πνεύματα με κανέναν τρόπο δε βγαίνουν παρά μόνο με προσευχή και με νηστεία. Και αφού βγήκαν από εκεί διάβαιναν κρυφά μέσα από τη Γαλιλαία και κανείς δεν ήθελε να το ξέρει. Γιατί δίδασκε τους μαθητές του και τους έλεγε πως ο υιός του ανθρώπου παραδίνεται στα χέρια των ανθρώπων και θα τον σκοτώσουν και αφού πεθάνει την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί.
Και μην ξεχνιόμαστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου