Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ & ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ (10/2)

-----------------------------------------------------

"Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, ἐκ ξίφους, Καί λαμπρότητος καί χαρᾶς τῶν Μαρτύρων. Τῇ δεκάτῃ Χαράλαμπες, ἐόν ἐτμήθης ἀπό λαιμόν".

----------------------------------------------------

Ο βίος 
του Αγίου Χαραλάμπους...

      Ο Άγιος Χαράλαμπος (σωστότερα ο Χαραλάμπης, γενική του Χαραλάμπους γεννήθηκε το 89 μ.Χ. και έζησε στην Μαγνησία της Μικράς Ασίας την εποχή επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211 μ.Χ.) Είχε το ευτύχημα να γεννηθεί από γονείς ευσεβείς χριστιανούς που κρατούσανε την πίστη τους στο Χριστό με κίνδυνο της ζωής τους στους δύσκολους, αλλά ηρωικούς εκείνους χρόνους των διωγμών. 

     Εκεί σαν νέος, ήτανε φωτεινό παράδειγμα συνετής ζωής. Αργότερα η πίστις του στο Χριστό έγινε πιο φλογερή και η επιθυμία του να βοηθήσει τους Χριστιανούς και τους ειδωλολάτρες, να σωθούνε, μεγάλωσε. Δεν μπορούσε να ησυχάσει, όταν σκεπτότανε, ότι υπάρχουν άνθρωποι μακριά από το Χριστό, που δεν ξέρουν ποιος είναι ο προορισμός τους και γιατί ζουν εδώ στη γη.

Είναι κρίμα, έλεγε, είναι τρομερό, είναι αδιανόητο να ζούνε οι άνθρωποι στην πλάνη της ειδωλολατρίας και να πάνε κατόπιν στην Κόλαση.

 Έτσι αφιερώθηκε  στην υπηρεσία του Χριστού. Έγινε ιερέας το 130 μ.Χ. Από την θέση του τώρα αυτή, από το θείο αυτό αξίωμα της Ιερωσύνης, ανέλαβε τον μεγάλο αγώνα, αφ’ ενός ν’ ανοί­ξει τα μάτια του κόσμου και να δουν τον κίνδυνον από την ειδωλολατρική πλάνη και αφ’ ετέρου ν’ αγιάζει με τα Μυστήρια τους πιστούς και να τους οδηγεί στην τελειότητα. Μπροστά σε Χριστιανούς και ειδωλολάτρες, άρχισε τα φλογερά χριστιανικά κηρύγματά του.

      Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του.

      Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. 

      Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα.
      Πρώτα τον γύμνωσαν και με χειράγρες (σιδερένια χέρια που κατέληγαν σε κοφτερά νύχια) έσχισαν το δέρμα του ιερομάρτυρα, ενώ ένας Δούκας που παρακολουθούσε το βασανιστήριο μαζί με τον Λουκιανό, θεωρώντας ότι δεν επιδεικνύουν αρκετή βαρβαρότητα οι δήμιοι του, παίρνοντας  ο ίδιος τις χειράγρες προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου.

      Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα, ενώ γύρισε και το κεφάλι του Ηγεμόνος και μόνο ύστερα από προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο Δούκας κατέστη υγιής και επανήλθε το πρόσωπο του Ηγεμόνος στην θέση του. 

      Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου ο Δούκας μετανόησε και εβαπτίσθη Χριστιανός, ενώ πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό, ενώ ο Λουκιανός σταμάτησε τους διωγμούς μέχρι να αναφέρει τα γενόμενα στον Βασιλέα και ο Άγιος μεταφέρθηκε προς στιγμήν στο σπίτι του, όπου εκεί κήρυττε τον Λόγον του Θεού σε χιλιάδες πιστών που ερχόταν να του εξομολογηθεί, ενώ παράλληλα έκανε θαύματα στο όνομα του Χριστού.
     Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο Σεβήρος μαθαίνοντας ότι ο γέροντας Χαράλαμπος θαυματουργεί και πολλοί είναι οι ειδωλολάτρες που προσκυνούν τον Χριστό με τις διδασκαλίες του, έδωσε εντολή στον Έπαρχο να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως με χαλινάρι μέχρι την πόλη Αντιόχεια του Μαιάνδρου.

    Κατόπιν ακολούθησαν πολλά ακόμα και πιο άγρια βασανιστήρια, από τον εκεί τοπικό Έπαρχο, τον Κρίσπο, τα οποία και πάλι ο υπέργηρος ιερέας αντιμετώπισε με γαλήνη και καρτερικότητα χωρίς να διαμαρτύρεται, τουναντίον μάλιστα να προσεύχεται για τις ψυχές των βασανιστών του, κάτι που εξόργισε έτι περισσότερο τον Έπαρχο. 

    Στην διάρκεια των νέων απίστευτων αυτών μαρτυρίων του Αγίου Χαραλάμπους συμμετείχε μαζί με τον Έπαρχο και πάλι ο Βασιλεύς και Αυτοκράτωρ, ενώ φέρανε μπροστά στον Άγιο για να τον ντροπιάσουν κάποιον δαιμονισμένο τον οποίο και γιάτρεψε, ενώ ανέστησε ακόμα και έναν νεκρό νέο, κάνοντας όσους παρακολουθούσαν τα θαύματα αυτά να πιστέψουν στον Χριστό, και οργίζοντας παράλληλα τους βασανιστές τους εντείνοντας ακόμα περισσότερο τα μαρτύρια του, μέχρι που από την προσευχή του γέροντος Αγίου προκλήθηκε σεισμός που σήκωσε στον αέρα τον Κρίσπο και τον Σεβήρο. Τότε η κόρη του Βασιλιά, με το όνομα Γαλήνη, που ήδη είχε ασπαστεί τον Χριστιανισμό με τις νουθεσίες του Αγίου Χαράλαμπου, παρακάλεσε τον Άγιο να τους απαλλάξει, όπως και έγινε.

    Τίποτε όμως δεν στάθηκε αρκετό για να μαλακώσει την πορωμένη ψυχή τους και τρεις μέρες αργότερα διέταξε ο Σεβήρος τον θάνατο δια αποκεφαλισμού του Αγίου, ο οποίος και αυτός ο θάνατος του ακόμα υπήρξε θαυματουργικός διότι κατά την μεταγωγή του στον τόπο της εκτέλεσης  του με διαρκώς προσευχόμενο τον Άγιο, εμφανίστηκε ο ίδιος ο Χριστός συνοδεία των Αγγέλων Του, προαναγγέλλοντας του ουσιαστικά την αγιοκατάταξη του και παροτρύνοντας τον να του ζητήσει ότι θέλει για τα δεινά που έχει υποστεί στο όνομα Του. 

    Ο Άγιος δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του, αλλά ταπεινά παρακάλεσε τον Χριστό, τα Λείψανα του, όπου και αν αυτά βρίσκονται και σε όποια χώρα γιορτάζεται το μαρτύριο και ο θάνατος του, εκεί αυτά να χαρίζουν την θεραπεία στους ανθρώπους, αφθονία στα αγαθά και άλλα χρήσιμα πράγματα, κάτι που επαληθεύεται μέχρι τις ημέρες μας όπου τα Σεπτά Λείψανα του Αγίου Χαραλάμπους του θαυματουργού, προσφέρουν στους ανθρώπους, υγεία, ψυχική, πνευματική και σωματική.   

     Το μαρτύριο του έλαβε χώρα το 202 μ. Χ. μα λίγο πριν ο δήμιος κόψει το κεφάλι του Αγίου, ο Χριστός παίρνει την ψυχή του ειρηνικά, αφού αρκετά βασανίστηκε και υπέφερε μέχρι τώρα, ενώ του παρέδωσε από τούδε και στο εξής τον αμαράντινον στέφανον της δόξαςν σε ηλικία 113 ετών. 

     Η μακαρία Γαλήνη ήταν εκείνη που επωμίστηκε με πολύ αγάπη και σεβασμό να παραλάβει την σορό του Αγίου Χαραλάμπους και να την ενταφιάσει με τιμές αλείφοντας την με πολύτιμα μύρα και αρώματα και εναποθέτονταν την σε χρυσή λάρνακα. Αργότερα το πανσεβάσμιο και Άγιο Λείψανο του μοιράστηκε όπως και ο ίδιος το είχε ζητήσει, για να μπορεί να προσφέρει θεραπεία και προστασία όπου θησαυρίζεται. 

      Τμήματα της τιμίας κάρας αυτού φυλάσσονται στη ιερά μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων και στον ομώνυμο προσκυνηματικό Ιερό Ναό της κωμοπόλεως Θεσπιών της Βοιωτίας.

Πολύ τιμάται σήμερα ο Άγιος Χαράλαμπος σε όλην την Ελλάδα. 

Ως πολιούχος τιμάται στα Φιλιατρά, την Πρέβεζα, τον Πύργο, το Ληξούρι, την Κέα, και την Κρήνη (Τσεσμέ) της Μικράς Ασίας. Στην Αθήνα υπάρχουν δύο Ναοί που εορτάζουν και πανηγυρίζουν μεγαλοπρεπώς την 10ην Φεβρουαρίου εκάστου έτους. Ο Ένας είναι στα Ιλίσσια και ο άλλος στο πεδίον του Άρεως. Ιδιαιτέρως όμως τιμάται και μεγαλοπρεπώς εορτάζεται και στα Φιλιατρά της Πελοποννήσου. Μεγαλόπρεπος Ιερός Ναός του Αγίου Χαραλάμπους συναντάται σήμερα και στην δική μας Ιερά Μητρόπολη, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, στην συνοικία των Συκεών Θεσσαλονίκης, από όπου μας φυλά, προστατεύει όλην την περιοχή και θαυματουργεί όποτε υπάρχει ανάγκη.

Άγιε του Θεού Χαράλαμπε,

πρέσβευε υπέρ ημών!!! 

Το Ἀπολυτίκιον 
του Αγίου Χαραλάμπους. 

(Ταχύ προκατάλαβε...)

Ἦχος δ’. 

Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, 

καί λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διά τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

      Συνεχίζουμε την ανάρτηση μας αυτή, που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Χαράλαμπο, με ένα μικρό βίντεο για τον βίο του, αλλά και με τις εγκάρδιες ευχές της ιστοσελίδας μας στους εορτάζοντες, για Χρόνια Πολλά και την πολύτιμη ευλογία του Αγίου προστάτη τους στην ζωή τους.

Ένα βίντεο...

...με τον βίο του Αγίου Χαραλάμπους.