Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ, Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ.

          

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ο Πενταπόλεως

Αδικημένος ιεράρχης στον επίγειο βίο του, 
αλλά τελικά δοξασμένος και θεόπτης 
Άγιος της Εκκλησίας μας. 

      Γεννήθηκε το 1846 στὴν Σηλυβρία της Θράκης και  τοῦ δόθηκε τὸ ὄνομα Ἀναστάσιος.

      Τὰ πρῶτα γράμματα μαζὶ μὲ χριστιανικὲς διδαχὲς τὰ ἔλαβε ἀπὸ τὴν μητέρα του. 

      Κατόπιν μετανάστευσε στὴν Κωνσταντινούπολη και από εκεί πήγε στην Χίο, όπου μετὰ από ἑπτὰ χρόνια εἰσῆλθε ὡς δόκιμος μοναχὸς στὴν «Νέα Μονή», τῆς Χίου και τρία χρόνια ἀργότερα ἔγινε μοναχὸς  καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Λάζαρος. 

    Λίγους μῆνες ἀργότερα  χειροτονήθηκε ἱεροδιάκονος και  ἔλαβε τὸ ὄνομα Νεκτάριος.

    Έφυγε για τὴν Aλεξάνδρεια καί από εκεί αργότερα για την Ἀθήνα όπου γράφτηκε στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποφοίτησε τρία χρόνια ἀργότερα και ἐπέστρεψε στὴν Ἀλεξάνδρεια όπου χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και αργότερα έγινε Ἀρχιμανδρίτης.

      Ο  Πατριάρχης Σωφρόνιος, ἀναγνωρίζοντας τὴν ἀξία τοῦ Ἁγίου καὶ βλέποντας τὴν ἀγάπη μὲ τὴν ὁποία τὸν περιέβαλαν οἱ πιστοί, τὸν χειροτόνησε  Επίσκοπο Πενταπόλεως.

     Ὁ Ἅγιος ἀσκοῦσε τὰ καθήκοντά του μὲ ζῆλο καὶ ὑποδειγματικὸ τρόπο. Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα να τον  συκοφαντήσουν και να τον εκδιώξουν από την Αίγυπτο.

     Πάει  ξανά στην Αθήνα και μετά από μεγάλη περιπλάνηση αναγνωρίζεται τό ἦθος, ὁ ἐξαίσιος χαρακτήρας και, ἡ εὐσέβειά του και ἀποφασίστηκε νά διοριστεῖ διευθυντής τῆς Ριζαρείου σχολῆς, όπου παρέμεινε εκει  γιά 14 ὁλόκληρα χρόνια.

      Κατόπιν του γεννήθηκε η επιθυμία να μονάσει και με μερικές ἀκόμα γυναῖκες που ἐπιθυμοῦσαν νά μονάσουν καί ἀναζητοῦσαν ἕνα πνευματικό ὁδηγό, έφτασε  στήν Αἴγινα, επισκεύασε το παλαιό μοναστήρι της Ἁγίας Τριάδος και ασχολήθηκε με την οργάνωση καί πνευματική καθοδήγηση τῶν μοναχών του. 

     Υπέβαλε τήν παραίτησή του στην  Ριζάρειο  το 1908 και ἐγκαταστάθηκε μόνιμα στην Μονή. 

     Τά τελευταῖα χρόνια της ζωῆς του, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἔπασχε ἀπό χρόνια ασθένεια, ἡ ὁποία τοῦ δημιουργοῦσε ἀφόρητους πόνους. 

     Μεταφέρθηκε στήν Ἀθήνα στό Ἀρεταίειο νοσοκομεῖο. Ἐκεῖ νοσηλεύτηκε και τελικά την 9^η Νοεμβρίου τοῦ 1920 ἀνεχώρησε γιά τούς Οὐρανούς, σέ ἡλικία 74 ἐτῶν.

     Τό σκήνωμα τοῦ Ἁγίου μεταφέρθηκε στήν Αἴγινα καί ἀπό τό λιμάνι μέχρι τήν Μονή τό μετέφεραν στά χέρια τους οἱ πιστοί.     

       Τό ἱερό του σκήνωμα ἤδη εἶχε ἀρχίσει νά ἀναδίδει εὐωδία ενώ παρέμεινε σέ αὐτή τήν κατάσταση γιά εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια!

   Τριάντα δύο χρόνια, δέ, μετά τήν κοίμησή του ἔγινε ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του, στίς 2 Σεπτεμβρίου τοῦ 1953 και συνέχιζε να ευοδιάζει.

   Ἡ ἐπίσημη ἀναγνώρισή του, ὡς Ἁγίου της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἔγινε τό 1961.Τότε καθορίστηκε καὶ ἡ 9^η Νοεμβρίου ὡς η ἡμέρα της ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, του Θαυματουργού.

Μια μαρτυρία...
"Ο Άγιος Νεκτάριος και ο Εισαγγελέας"

       Δείτε αγαπητοί μας αναγνώστες τι παθαίνουν όσοι τα βάζουν με Αγίους. Διαβάζουμε σε κείμενα της εποχής εκείνης, μια ιστορία όπου ο Άγιος Νεκτάριος κατηγορήθηκε, όπως έγινε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ως ανήθικος και ακόλαστος:

     "Πολλά όμως διασπείρονταν από τους κακούς ανθρώπους στην Αθήνα περί του Πενταπόλεως και της ανεγέρσεως της Μονής. Πολύ τον κατέτρεξε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Μελέτιος Μεταξάκης. Αυτός διετέλεσε και Οικουμενικός Πατριάρχης και Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αυτός ο δυστυχής ήταν μασώνος μοντέρνος, νεωτεριστής και έκανε πολύ κακό στην Εκκλησία. Αλλά και ποία διαφορά στο τέλος των δύο Ιεραρχών. (Ο Μελέτιος υπήρξε...και υπάρχει ακόμα, σημείο αντιλεγόμενο. Το πρόσωπό του συγκεντρώνει τα βέλη των Γ.Ο.Χ και γενικά των αντι-οικουμενιστών, από τους οποίους κατηγορείται ως μασόνος και διαφθορέας της Εκκλησίας.  Άλλοι όμως εκκλησιαστικοί κύκλοι τον θαυμάζουν για το έργο του και τις ικανότητες του, όπως και τον πατριάρχη Αθηναγόρα. Εμείς σιωπούμε και αφήνουμε την κρίση στον Θεό)
          Ο Μεταξάκης, που έκανε τόσα εις βάρος της Ορθοδοξίας, είχε οικτρό τέλος. Τον βρήκαν ένα πρωί κάτω από το κρεβάτι του νεκρό και με την γλώσσα του έξω. Αυτήν ακριβώς την γλώσσα, που έλεγε αυτά στον Άγιο και τόσα εις βάρος της Ι. Παραδόσεως και της Ορθοδόξου Εκκλησίας! Εξ αντιθέτου, ο Πενταπόλεως, που έμεινε πιστός εις την Ι. Παράδοση και υπέμεινε τους πειρασμούς και διώξεις, είχε άγιο τέλος και σήμερον τιμάται, όχι μόνο από το Πανελλήνιο, αλλά και από όλη την Υδρόγειο.

          Είναι αληθές, ότι ο Θεός παρεχώρησε να περάσει και εκεί πολλές θλίψεις και πίκρες. Παρ’ όλη την εκεί εργασία του, πολλοί κακοί, άνθρωποι, όργανα του διαβόλου έλεγαν, ότι ο Άγιος είναι υποκριτής και, ότι όλα αυτά που κάνει, είναι υποκριτικά. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τον κατηγορούν για ανηθικότητες και, ότι το Μοναστήρι το κατάντησε άντρο ακολασίας! Διέδιδαν, ότι οι Μοναχές γεννούσαν νόθα παιδιά και τα πετούσε στο πηγάδι.

          Κάποια μητέρα, μάλιστα, που την έλεγαν στην Αίγινα Κερού είχε μια κόρη 16 ετών χαριτωμένη, συνετή, φρόνιμη και θεοφοβούμενη. Η μητέρα αυτή είχε μανία καταδιώξεως προς την κόρη της και πολλές φορές επιχείρησε να την σκοτώσει. Το δυστυχισμένο αυτό πλάσμα βρήκε καταφύγιο στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου. Ο Άγιος, πονόψυχος καθώς ήταν, το δέχτηκε και το προστάτεψε.

         Η Κερού δεν μπορούσε να το χωνέψει και άρχισε να συκοφαντεί τον Άγιο. Ο Εισαγγελεύς πήρε την κατάθεση και την επομένη πήγε αγριεμένος στην Αίγινα με δυο χωροφύλακες. Παραβίασε την πόρτα, παρά τους κανονισμούς του Μοναστηριού, και μπήκε κατ’ ευθεία στο διαμέρισμα του Αγίου. Οι Μοναχές αναστατώθηκαν και άρχισαν να κλαίνε. 

    Ο Δεσπότης σηκώθηκε με το συνηθισμένο Χριστιανικό του χαμόγελο να τους υποδεχτεί. Ο Ανακριτής έξω φρενών, είπε εις τον εβδομηκονταετή τότε γέροντα: "Βρε παλιοκαλόγερε!… που είναι τα παιδιά που κάνεις; (Επακολούθησε αισχρότατη φράση). Αυτά κάνεις εδώ πέρα;" Κατόπιν τον έπιασε από το ράσο και τον απειλούσε, λέγοντας: "Θα σου ξεριζώσω τα γένια τρίχα, τρίχα. "Ο Άγιος δεν έβγαλε λέξι. Μόνον με το χέρι του έδειχνε ψηλά και έλεγε: Βλέπει ο Θεός. Ξέρει ο Θεός!! Και πράγματι!«έστι δίκης οφθαλμός, Ος τα πανθ’ ορά».

       Ο ασεβέστατος Εισαγγελεύς σε μια εβδομάδα αρρώστησε βαριά. Είχε τρομερούς πόνους από την αρρώστια του. Το χέρι εκείνο, που έπιασε και κουνούσε τον Άγιο, ξεράθηκε. Τότε το συναισθάνθηκε και ζήτησε να τον πάνε μπροστά στον Άγιο, για να τον συγχωρέσει. Πράγματι τον πήγαν. Έπεσε στα πόδια του Αγίου, μαζί με την γυναίκα του και ζητούσε να τον λυπηθεί.     

       Ο Άγιος προσευχήθηκε στο Θεό πολύ. Ήταν ο μακάριος ανεξίκακος και μακρόθυμος. Τον συγχώρησε με την καρδιά του. Τού Εισαγγελέως έπειτα από δύο χρόνια του κόψανε το χέρι. Εκείνο το χέρι που κουνούσε, από το γιακά του ράσου, τον Άγιο. 

    Το Μοναστήρι του όμως, παρ’ όλα αυτά, πρόκοψε. Εν τω μεταξύ η Αδελφότης μεγάλωσε, γιατί προσετέθησαν και άλλες Αδελφές και μάλιστα μορφωμένες. Έγινε ένα πνευματικόν κέντρο, που ξεκούραζε ψυχικά και φώτιζε τους ανθρώπους.”

Το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου
στην Αίγινα

Με ένα κλικ στον σύνδεσμο μας θα δείτε μερικά στοιχεία
για το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου

Σχόλια και ειδήσεις της Ενορίας μας:

     Πολύ περιληπτικά αυτός ήταν ο βίος του Αγίου Νεκταρίου και ένα από τα γεγονότα που στιγμάτισαν την ζωή του. Όμως και από άλλες πτυχές της προσωπικής ζωής του και από λεπτομέρειες του βίου του, ο οποίος πολλάκις έχει γραφτεί, αλλά και από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν κοντά του και που από στόμα σε στόμα μεταφέρονται με τις διηγήσεις τους, καταλαβαίνουμε πως ο Άγιος Νεκτάριος δεν πέρασε και τόσο καλά στην επίγεια ζωή του.

     Λοιδορήθηκε, αμφισβητήθηκε, εκδιώχθηκε, αδικήθηκε, συκοφαντήθηκε από τους ανθρώπους του περίγυρου του, πείνασε πολλές φορές στην προσπάθεια του για επιβίωση, όμως στο τέλος αφού υπομονετικά περιπλανήθηκε σε όχι πάντα φιλόξενους τόπους, αποκαταστάθηκε το όνομα του και αναγνωρίστηκε το ήθος του το οποίο είχε αμφισβητηθεί από ανθρώπους μικρόψυχους και κακεντρεχείς.

     Ο απλός κόσμος όμως, με το αλάνθαστο ένστικτο του, τον περιέβαλε με πολύ αγάπη, τον καθιέρωσε στην καρδιά του, τόσο εν ζωή όσο και μετά την κοίμηση του, ειδικά στο νησί που αγάπησε, την Αίγινα και στο μοναστήρι του, όπου πολλά θαύματα έχουν να διηγηθούν οι μοναχές του αλλά ο κόσμος που τον επισκέπτονταν κατά την διαμονή του εκεί για να πάρει την ευλογία του και κουράγιο για να συνεχίσει τον επίγειο αγώνα του.

     Εμείς εδώ στην Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας στην δυτική Θεσσαλονίκη τον αγαπάμε γιατί, 

ως νεοφανή Άγιο της Ορθοδόξου Πίστεως μας, 

τον νοιώθουμε κοντά μας, τον επικαλούμαστε συχνά στις προσευχές μας και τον τιμούμε με κάθε ευκαιρία, κυρίως όμως την ημέρα της εορτής του, την 9η Νοεμβρίου, που φέτος εν έτι 2020, πέφτει ημέρα Δευτέρα,  με τον Όρθρο, όπου λόγω των περίεργων συνθηκών του κορονοϊού και της εξάπλωσης της πανδημίας του, θα ψάλλουμε την Ακολουθία του από την ιδιαιτέρα φυλλάδα του που έχουμε στον Ναό μας, την παραμονή της εορτής του, την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020, μαζί με τον Εσπερινό, ενώ ανήμερα της εορτής νωρίς το πρωΐ, από τις 7.00 π.μ έως τις 8.30 π.μ. θα τελέσουμε και την Θεία Λειτουργία του, με όλα τα πρωτόκολλα ασφαλείας που απαιτούνται για τον covid-19.

      To 2018 ειδικά, οδηγούμενοι από αυτήν την μεγάλη αγάπη μας για τον Άγιο Νεκτάριο, κάναμε ένα διήμερο προσκύνημα στο μοναστήρι του στην Αίγινα, συγκεκριμένα το Σάββατο 28 και την Κυριακή 29 Απριλίου 2018, και έτσι είδαμε από κοντά τα μέρη όπου έζησε τα τελευταία του χρόνια, προσκυνήσαμε το σκήνωμα του, εκκλησιαστήκαμε την Κυριακή το πρωΐ και τέλος περιηγηθήκαμε στους χώρους όπου μέχρι σήμερα εγκαταβιώνουν οι μοναχές του και συνεχίζουν το έργο του. Επίσης, ενώ είχαμε προγραμματίσει να επισκεφθούμε και την Ιερά Μονή του Αγίου Μηνά, ο οποίος εορτάζει λίγο αργότερα την 11 του μηνός Νοεμβρίου, και που βρίσκεται και αυτή στην Αίγινα, δεν τα καταφέραμε γιατί ήταν κλειστός ο δρόμος που οδηγούσε στο μοναστήρι, λόγω κάποιου αθλητικού αγώνα. Στον πηγαιμό μας σταματήσαμε και στο όμορφο μοναστήρι του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου στο Μήλεσι, στον Ωρωπό Αττικής και προσκυνήσαμε, ενώ στον γυρισμό δειπνήσαμε στα διάσημα τσιπουράδικα της παραλίας του Βόλου, βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στα όμορφα χωριά του Πηλίου. 

Ένα προσκύνημα
που ποτέ δεν κάναμε, αλλά...

 

     Για τον Απρίλιο του 2019, είχαμε προγραμματίσει και προετοιμάσαμε με κάθε λεπτομέρεια, ένα ακόμα διήμερο προσκύνημα, αυτήν την φορά για επίσης λαοφιλή Άγιο της Ορθοδοξίας μας, τον Άγιο Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα, ένα προσκύνημα όμως που ποτέ δεν κάναμε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος, το επαναπρογραμματίσαμε, ως τριήμερο πια για το Πρωτοκύριακο του Νοεμβρίου του 2019, που έχει το Πανηγύρι του, μα και πάλι το ενδιαφέρον ήταν λιγοστό, και έτσι το ακυρώσαμε. Ίσως κάποτε να τα καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε ικανό αριθμό προσκυνητών και έτσι να πραγματοποιήσουμε την εκδρομή μας σε αυτόν τον όμορφο προορισμό, που αξίζει να κάνει η Ενορία μας.

Χρόνια Πολλά 
σε αυτούς που φέρουν το όνομα του, 
στον Νεκτάριο και στη Νεκταρία. 

Ας έχουν και την ευχή και την προστασία του!!!