Κάθε χρόνο, αυτό το διήμερο, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, οπότε και το πρωϊ εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε την Παναγία μας και την ευχαριστούμε που μας σκεπάζει με την Φωτοφόρο Σκέπη της, αλλά και την Επέτειο του πιο βροντόφωνου «Όχι» που ακούστηκε ποτέ ανά την οικουμένη, αυτό των Ελλήνων απέναντι του Ιταλογερμανικού άξονα, δημιουργώντας το έπος του ’40 και παραξενεύοντας όλον τον πλανήτη τότε με την ηρωϊκή «αποκοτιά» τους, ενώ το απόγευμα της ίδιας ημέρας, αλλά και την επομένη, 29η Οκτωβρίου, μαζευόμαστε εδώ, συνήθως βέβαια στην κατακόμβη, αλλά φέτος λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, στον επάνω όμορφο Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου και Ιωάννου Χρυσοστόμου, αν μπορούσαμε να πούμε τον Καθεδρικό Ναό ολόκληρης της Νέας Ευκαρπίας, για να πανηγυρίσουμε το παρεκκλήσι της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, να προσκυνήσουμε την εικόνα της, αλλά και το ιερά λείψανο της, που θησαυρίζεται από χρόνους πολλούς στην πόλη μας, την οποία και προστατεύει και βοηθά.
Για τον βίο της γνωρίζουμε αρκετά, μέσω και της ιστοσελίδας της Ενορίας μας, όπου και αναρτήσαμε τις προηγούμενες ημέρες ειδικό άρθρο αφιερωμένο στην Αγία Αναστασία την Ρωμαία (Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΡΩΜΑΙΑ, Η ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ, 29/10) όμως δεν είναι κακό να επαναλάβουμε κάποια στοιχεία που είναι ψυχωφελή για όλους εμάς τους νεώτερους και γιατί όχι, να παραδειγματιζόμαστε από αυτά.
῾Η ἁγία ᾿Αναστασία
καταγόταν ἀπό τήν μεγαλούπολη Ρώμη. Ζοῦσε στά χρόνια τοῦ βασιλέως Δεκίου καί τοῦ ἡγεμόνα Πρόβου κατά τό ἔτος 256 μ.Χ. Σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ἐγκατέλειψε
τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου καί μπῆκε σέ μοναστήρι. Κάτω ἀπό τήν ἄγρυπνη πνευματική καθοδήγηση τῆς πνευματικῆς της μητέρας Σοφίας μοναχῆς, προέκοπτε συνεχῶς στά παλαίσματα τῆς μοναχικῆς πολιτείας, καταισχύνοντας τόν ἀρχέκακο διάβολο.
Αὐτός ὑποκινεῖ δικούς του
ἀνθρώπους νά ἀναγγείλουν στόν ἡγεμόνα πώς ἡ ᾿Αναστασία κηρύττει τόν Χριστό ὡς ἀληθινό
Θεό καί Δημιουργό. Λίγο πρίν ὁδηγηθεῖ στό κριτήριο, ἡ ῾Αγία ἐνισχύεται πνευματικά ἀπό τήν φωτισμένη διδασκαλία τῆς γερόντισσας Σοφίας πού τήν προτρέπει νά ὑπομείνει ὡς τό τέλος τό μαρτύριο μέ γενναιότητα.
῾Ο ἡγεμόνας προστάζει πρῶτα νά τήν δείρουν ἀνελέητα στό πρόσωπο, ἔπειτα νά τήν γυμνώσουν τελείως, γιά νά ντροπιαστεῖ μπροστά σέ ὅλο τό θέατρο. ῞Υστερα τήν τεντώνουν πάνω σέ πασσάλους καταφλέγοντας τό στῆθος της, τήν κοιλιά καί τά σπλάγχνα μέ ἀναμμένη φωτιά, ἐνῶ συγχρόνως τήν χτυποῦν στήν πλάτη μέ ξύλα. ῾Η ἔνθερμη προσευχή τῆς ῾Αγίας σβήνει τήν σφοδρότητα τῆς φωτιᾶς.
Στή συνέχεια τήν ὑποβάλλουν
στό μαρτύριο τοῦ τροχοῦ, κατά τό ὁποῖο ὅλα τά
κόκκαλα τῆς ἁγίας
συντρίβονται. Μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου ὅμως, ἡ ῾Αγία
θαυματουργικά βρίσκεται ὑγιής καί ὁλόσωμη,
χωρίς ἴχνος πληγῆς στή σάρκα
της.
Κρεμασμένη σέ ξύλο τήν καταξεσχίζουν μέ σιδερένια
νύχια. Κατόπιν ὁ ἡγεμόνας
προστάζει τιμωρία ὑπερβολικά ἐπώδυνη, νά
τῆς κόψουν τούς μαστούς, ὅπου ἑδράζεται ἡ καρδιά. ᾿Αλλ᾿ ὁ θεῖος ἔρωτας τῆς νύμφης τοῦ Χριστοῦ κατανικᾶ καί αὐτό τό πάθος. Εξαιτίας αυτού του βασανιστηρίου την Αγία μας επικαλούνται στις
προσευχές τους, οι γυναίκες εκείνες με καρκίνο στο μαστό, που και αυτές
βασανίζονται και αγωνίζονται με την αρρώστια τους ξέροντας όμως πως δεν είναι
μόνες, αλλά έχουν την Αγία Αναστασία την Ρωμαία στο πλευρό τους.
῾Ο δήμιος ἐκτελεῖ τό
πρόσταγμα καί τῆς κόβει μέ ξῖφος τήν θεολογική γλῶσσα, ενώ λίγο μετά ὁ Πρόβος διατάζει νά τήν ἀποκεφαλίσουν, αγιοκατατάσσοντας την και στεφανώνοντας την άθελα του με το
φωτοστέφανο που δικαιοματικά της άξιζε και ρίχνοντας την στην αγκαλιά του
Χριστού μας.
Τό λείψανο τῆς ῾Αγίας ριγμένο στό χῶμα γιά λίγες ἡμέρες, δέν τό ἄγγιξε πουλί ἤ θηρίο. Θεῖος ἄγγελος στάλθηκε ἀπό τούς οὐρανούς γιά νά τό παραδώσει στήν διδασκάλισσά της Σοφία. ᾿Εκείνη καταφιλώντας το μέ δάκρυα, συλλογιζόταν πῶς μποροῦσε νά τό σηκώσει, ἀνήμπορη ἀπό τά γηρατειά. Τότε ξάφνου παρουσιάστηκαν δύο μεγαλοπρεπεῖς ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι σήκωσαν τό ἱερώτατο λέιψανο καί τό μετέφεραν μέσα στήν Ρώμη ενταφιάζοντας το με κάθε λαμπρότητα και τιμή.
Ιερά λείψανα τῆς ῾Αγίας ᾿Αναστασίας της Ρωμαίας, φέρουν ἀκόμα δέρμα ἀπό τήν ῾Αγία, εὐωδιάζουν καί παραμένουν ἄφθαρτα, ενώ μέρη αυτών φυλάσσονται σήμερα θησαυρισμένα στή ῾Ιερά Μονή ῾Οσίου Γρηγορίου του ῾Αγίου ῎Ορους, ὅπου οἱ πατέρες ἔχουν τήν ῾Αγία ως «μεγαλύτερη ἀδελφή» και «Γιατρό της Μονής», όπως τόσο χαριτωμένα αναφέρουν στις κατ’ ίδιάν συζητήσεις τους, αλλά και στήριγμα, βοήθεια καί προστάτιδα. Μάλιστα αναρίθμητες εἶναι οἱ μαρτυρίες μοναχῶν, ἀλλά καί ἁπλῶν πιστῶν γιά ἄμεσες θαυματουργικές καί σωτηριώδεις ἐπεμβάσεις τῆς ῾Αγίας, καί μάλιστα μέ μόνη τήν ἐπίκληση τοῦ σεπτοῦ ὀνόματός της: «῾Αγία ᾿Αναστασία, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν».
Ας μην λησμονούμε όμως, και την τιμή και την ευλογία που έχουμε εμείς οι Ευκαρπιώτες, να έχουμε κοντά μας την Αγία Αναστασία την Ρωμαία και τακτικά να προσκυνούμε το σεπτό λείψανο της, που θησαυρισμένο στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου της Νέας Ευκαρπίας, χαρίζει σε όλους μας την ευλογία της, ιδιαίτερα δε αυτό το διήμερο της 28ης και 29ης Οκτωβρίου του 2020, οπότε και μαζευτήκαμε ακόμα μια χρονιά, φέτος μάλιστα εν μέσω των δυσκολιών της εξάπλωσης του πιο «ασεβή», του πιο «ανίερου» και του πιο «ανευλαβή» ιού, της νόσου covid-19, και τις απαγορεύσεις που μας χαρίζει απλόχερα όλο και περισσότερες καθημερινά, και ίσως αυτό κάνει την παρουσία μας εδώ άκόμα σημαντικότερη, για να την τιμήσουμε, παίρνοντας θάρρος για να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες που έρχονται μπαίνοντας ολοένα βαθύτερα στον χειμώνα που έρχεται απειλώντας έτι περεταίρω την καθημερινότητα μας.
Χρόνια Πολλά Νέα Ευκαρπία,
να χαίρεσαι την Αγία προστάτιδα σου!!!
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου