ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Κυριακή Θ΄ Ματθαίου, Μτθ. ιδ΄ 22 - 43 "Ο Χριστός περιπατών επί της θαλάσσης")

Η ολιγοπιστία του Πέτρου,

...αλλά και η δική μας. 

     Το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής της 9ης Αυγούστου 2020, αμέσως μετά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού μας, που εορτάσαμε πανηγυρικά εδώ στον ολοκαίνουργιο και πανέμορφο Ιερό Ναό μας, την Πέμπτη 6η του μηνός Αυγούστου 2020, με το συνταρακτικό εκείνο γεγονός της Αποκαλύψεως και της Θεϊκής υποστάσεως του Υιού του Θεού μαζί με αυτήν της ανθρώπινης, και το άκουσμα της Θεϊκής βαρυσήμαντης εντολής λίγο πριν οδηγηθεί ο Χριστός μας στο Θείο Πάθος:  
"...οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε·", 

αλλά και την όμορφη αυτή περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, την οποία και διανύουμε τώρα και μέχρι το Σάββατο της 15ης του μηνός Αυγούστου 2020, με αποκορύφωμα την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ειδικά εμείς εδώ οι Ανθοκηπιώτες, (και αναφέρομε ειδικά για εδώ στους Ανθοκήπους της Νέας Ευκαρπίας λόγω της μεγάλης προστασίας και αγάπης που μας περιβάλλει η Παναγία, αφού εδώ είναι το "πατρικό σπίτι" της, η εκκλησιά των γονιών της, μοναδική στον κόσμο όλο, στην οποία ζει η όμορφη και ξεχωριστή αυτή "Κόρη" και "Μάνα των πάντων" μαζί με την Αγία Άννα και με τον ομόζυγο της Ιωακείμ, την μητέρα και τον πατέρα της, τους προγόνους του Χριστού μας, την "Γιαγιά" και τον "Παππού" της Ορθοδοξίας μας) 

Η δική μας Παναγιά η Χρυσαφίτισσα,
την οποία και στολίσαμε
στην 1η Μικρή Παράκληση, 
την 1η Αυγούστου 2019...

με τις Ιερές Παρακλήσεις στην Παναγία μας, μια την Μικρή και μια την Μεγάλη, αλλά στολίζουμε καθημερινά και την εικόνα της γλυκιάς Θεοτόκου με ολόφρεσκα άνθη από τους "ανθόκηπους" των σπιτιών μας, της ανάβουμε λαμπάδες από γνήσιο μελισσοκέρι στην χάρη της, την τοποθετούμε στο κέντρο του Σολέα της ολοκαίνουργιας, υπέργειας εκκλησιάς μας, του Ιερού Ναού των Δικαίων Θεοπατόρων γονιών της και την ακουμπάμε ευλαβικά πάνω σε περίτεχνα ξυλόγλυπτα δισκέλια και τρισκέλια, με όμορφα χειροποίητα  ασπροκέντια, αλλά την βάζουμε και στο επίκεντρο της ζωής μας και δεκαπενθήμερη νηστεία κάνουμε για να της δείξουμε πόσο την αγαπάμε, Ευαγγέλιο το οποίο αυτούσιο ακούγεται από τους ιερείς στις Ορθόδοξες εκκλησίες όλης της οικουμένης, αναφέρεται στην κατάπαυση της τρικυμίας η οποία βασάνιζε το πλοίο στο οποίο βρισκόταν οι Μαθητές. Και αυτή η κατάπαυση έγινε με την θαυματουργική ενέργεια του Χριστού. 

     Ο Χριστός, μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων, που ακούσαμε την προηγούμενη Κυριακή, ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί, ενώ στο πλοίο οι Μαθητές υπέφεραν από τα κύματα. Σε αυτήν την δύσκολη στιγμή ο Χριστός ήλθε περπατώντας πάνω στα κύματα και πρώτα θεράπευσε την ολιγοπιστία του Πέτρου και μετά κατέπαυσε τον άνεμο με αποτέλεσμα να ηρεμήσουν οι υπόλοιποι Μαθητές.

    Αν εμβαθύνουμε προσεκτικότερα στην Ευαγγελική περικοπή αυτή θα δούμε πολλούς τρόπους με τους οποίους μας βοηθά ο Χριστός, αλλά θα δούμε ότι και εμείς ανταποκρινόμαστε διαφοροτρόπως στην Χάρη Του. Πάντως όπως και να ερμηνεύσουμε τα λόγια αυτά του Ευαγγελιστού Ματθαίου, 

θα πρέπει να καταλάβουμε πως για να γίνει τελικά ή συνάντηση μας με τον Χριστό, θα πρέπει και εμείς να ανταποκριθούμε στο μόνιμο κάλεσμα Του προς εμάς, θα πρέπει δηλαδή να υπάρξει συντονισμός με τον Δημιουργό μας και πίστη για να κάνουμε την υπέρβαση, να περπατήσουμε τελικά πάνω στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. Ο Χριστός θέλει από εμάς να έχουμε θάρρος  για να μπούμε μέσα στην θάλασσα Του και πίστη για να την διαβούμε μέχρι την αγκαλιά Του.

    Ο Χριστός κινείται με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο προς εμάς. Άλλοτε μας κρίνει και αποσύρεται από την ζωή μας, αναστέλλει την Χάρη Του και μας αφήνει να δοκιμαστούμε, ώστε έτσι να καταλάβουμε την αδυναμία μας και με αυτόν τον τρόπο να εκφρασθεί και η ελευθερία μας. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην ζωή μας, που φαίνεται ότι τα προβλήματα είναι πολλά και στοιβιάζονται βουνό μπροστά μας, ενώ εμείς αισθανόμαστε πως είμαστε μόνοι και λίγοι, εγκαταλελειμμένοι και από αυτόν τον Ίδιο τον Θεό. 

    Άλλοτε πάλι ο Χριστός έρχεται μέσα στα κύματα της ζωής μας, στους πειρασμούς που μας βασανίζουν και μας ζητά να βγούμε από το πλοίο της ζωής μας, να βγούμε, δηλαδή, από την φιλαυτία και τον εγωϊσμό μας και να βαδίσουμε πάνω στα κύματα γιατί εκεί θα δοκιμασθεί η πίστη μας.

 Όμως εμείς, όπως ο Πέτρος, ολιγοπιστούμε, δεν έχουμε την ψυχική ανδρεία να βγούμε από το καταφύγιο του εαυτού μας, και κλεινόμαστε μέσα στην φυλακή του εγώ μας. 

   Και άλλοτε πάλι, ο Χριστός εισέρχεται μέσα στο πλοίο της ζωής μας, μπαίνει στην πονεμένη ζωή μας, φωλιάζει στην ματωμένη καρδιά μας, επουλώνει τα ψυχικά τραύματα μας και τότε έρχεται η μεγάλη γαλήνη και πολυαναμενόμενη ειρήνη. Ο Χριστός χρησιμοποιεί λοιπόν πολλούς τρόπους για να μας βοηθήσει και να μας σώσει.

    Αλλά και εμείς ανταποκρινόμαστε διαφορετικά σε κάθε κίνηση και ενέργεια του Χριστού. Άλλοτε απογοητευόμαστε από την φαινομενική απομάκρυνση Του, χωρίς να αντιληφθούμε πως εμείς οι ίδιοι τον διώχνουμε με την συμπεριφορά και τις πράξεις μας και έτσι χάνουμε το θάρρος μας η στρεφόμαστε ακόμα και εναντίον Του, χωρίς να καταλαβαίνουμε την σημασία αυτής της παιδαγωγικής ενεργείας του Χριστού. 

   Άλλοτε, ενώ Εκείνος μας καλεί να βγούμε από τον εαυτό μας, από τα πάθη μας και να ελευθερωθούμε από την δουλεία τους, εμείς δυσανασχετούμε και διαμαρτυρόμαστε. Λέμε: «Γιατί Θεέ μας ενοχλείς; Άφησε μας στην ησυχία μας. Δεν θέλουμε να σε ακολουθήσουμε». Ένα παράδειγμα: Χτυπά η καμπάνα την Κυριακή το πρωΐ και εμείς αποκαμωμένοι από την ολονύκτια έξοδο του Σαββάτου, ξενυχτισμένοι και αποκαμωμένοι στεναχωριόμαστε με το άκουσμα της, ενίοτε δε τα βάζουμε και με τον παπά και σε ακραίες και πολύ μεμονωμένες μα υπαρκτές περιπτώσεις...πιστέψτε με...

καταγγέλλουμε και το γεγονός ως ενοχλητικό στην Αστυνομία ή και στην Μητρόπολη μας, μα ευτυχώς η πλειοψηφία του κόσμου νοιώθει ακόμα ασφάλεια στο άκουσμα της καμπάνας από το καμπαναριό της εκκλησίας του, νοιώθει το άδολο κάλεσμα της, που μόνο αυτή μπορεί πια να του απευθυνθεί και παραμένει ήσυχος, ακόμα και αν δεν ανταποκριθεί σε αυτό. 

        Και άλλοτε τον αφήνουμε να εισέλθει μέσα στο πλοίο της ζωής μας  κάνοντας Τον μέρος της, να μπει και να κατοικήσει μέσα στο σπίτι μας σαν αρχηγός του και καθοδηγητής στην καθημερινότητα μας, να ζήσει μέσα  στην ψυχή μας και τέλος να γίνει μέλος της οικογενείας μας, οπότε και δοκιμάζουμε τότε την ευεργετική παρουσία Του.

      Πολλούς τρόπους χρησιμοποιεί ο Χριστός για να μας θεραπεύσει, αλλά και εμείς χρησιμοποιούμε πολλούς τρόπους για να τον αποδεχθούμε ή να τον αρνηθούμε. 

Το ευτύχημα θα είναι να συντονιζόμαστε πάντοτε στον τρόπο που χρησιμοποιεί κάθε φορά ο Χριστός για να μας βοηθήσει, αν υπομείνουμε την "σιωπή" Του, αν ανταποκρινόμαστε στην κλήση του για έξοδο από την φυλακή των παθών και αν ανοίγουμε την καρδιά μας για να Τον δεχθούμε μέσα σε αυτήν. 

    Γιατί, αν Εκείνος προτιμά την σιωπή και εμείς θέλουμε  εγωιστικά τον λόγο Του, αν Εκείνος ενδιαφέρεται για την ελευθέρωσή μας από τα πάθη και εμείς αρεσκόμαστε στην ζωή των παθών, αν Εκείνος θέλει να έλθει στην καρδιά μας και εμείς του το αρνούμαστε, τότε δεν μπορεί να γίνει η πολυπόθητη συνάντηση μας. 

 Ο Χριστός πάντα θα είναι δίπλα μας και θα μας λέει "...θαρσείτε, εγώ ειμί, μή φοβείσθε.", πάντα θα μας καλεί να πάμε κοντά Του "Ο δέ είπεν,  ελθέ.",  όμως πρώτα πρέπει να προηγηθεί η δική μας αίτηση, όπως έκανε ο Πέτρος, "Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα."  

Και όταν τελικά αφήσουμε τα πάντα πίσω μας, τους εγωισμούς, τις αμαρτίες και τα πάθη μας και κατευθυνθούμε μέσα στην "προσωπική τρικυμία" μας προς Αυτόν, πρέπει να μην ολιγοψυχήσουμε, να μην ολιγοπιστήσουμε, αλλά προσηλωμένοι στον δρόμο μας, να συντονιστούμε με το θέλημα του Κύριου μας και έτσι ποτέ, μα ποτέ δεν θα Τον ακούσουμε να μας λέει...   "...ολιγόπιστε! Εις τί εδίστασας;"

       Όμως όλοι μας γνωρίζουμε πως το καλοκαίρι και ιδιαίτερα από την επομένη της 15ης του Αυγούστου και της μεγάλης Θεομητορικής εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αλλά και αργότερα στις αρχές του Φθινοπώρου, τον Σεπτέμβριο, ξεκινούν οι ετοιμασίες για την Μεγάλη Πανήγυρη μας και για την εορτή της Συνάξεως των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης και όλοι είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να κάνουμε φέτος το καλύτερο πανηγύρι από όλα. Και ας επιτάσσουν οι δύσκολοι καιροί που διανύουμε λόγω της έξαρσης της διάδοσης του κορωνοϊού, του πιο "ανευλαβούς", του πιο "ανίερου" και ασεβούς ιού της νόσου conid-19, που μπήκε βιαίως στην ζωή μας και μας θέλει ακόμα και στην εκκλησιά μας με τις μάσκες και  αποστάσεις να κρατάμε μεταξύ μας. Εμείς τίποτε λιγότερο από ότι αξίζουν δεν θα προσφέρουμε στους Αγίους προστάτες μας και προστάτες των άτεκνων ζευγαριών που προσφεύγουν στην χάρη τους. Επί τροχάδην σας αναφέρουμε το πρόγραμμα των τετραήμερων λατρευτικών...και μόνο εκδηλώσεων μας φέτος, ενώ θα παραλείψουμε αυτήν την περίεργη "χρονιά του κορωνοϊού"  εντελώς τις λαογραφικές εκδηλώσεις μας, που τόσο ταιριαστά συνόδευαν τόσα χρόνια την Μεγάλη αυτή Πανήγυρη μας:

         Έτσι από την Κυριακή 6η Σεπτεμβρίου 2020, ξεκινάμε με την Αγρυπνία μας, το βράδυ και μέχρι τις πρώτες ώρες μετά τα μεσάνυχτα, και ακολουθούν την επομένη το απόγευμα, Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2020, ο  Εσπερινός της εορτής της Γεννήσεως της Θεοτόκου και η Παράκλησις στην μητέρα της, την Αγία Άννα, ενώ ξημερώνοντας Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020, θα τελεστεί η Θεία Λειτουργία για το Γενέσιο της Παναγίας μας. Την ίδια ημέρα, παραμονή της εορτής της Συνάξεως των Αγίων Θεοπατόρων, το απόγευμα στις 6.00 μ.μ. θα τελεστεί η Λιτανεία της Εφεστείου Εικόνος των Αγίων μας και μαζί με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας και πλήθος ιερέων αμέσως μετά θα τελέσουμε τον Αρχιερατικό Πανηγυρικό Εσπερινό. 

    Την επομένη, ανήμερα της εορτής της Συνάξεως των Αγίων Θεοπατόρων, Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2020, το πρωΐ θα τελεστεί  πανηγυρικά η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Επίσκοπο μας, 

Έτοιμη και η αφίσα της Μεγάλης μας
Πανηγύρεως "Σύναξις Αγίων Θεοπατόρων"

ενώ θα διαβαστεί και το Κόλλυβο των Αγίων μας, αλλά και η ευχή της Αγίας Άννας για τα ζευγάρια μας που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και προσφεύγουν στην ολοκαίνουργια εκκλησιά μας για βοήθεια και συμπαράσταση, εδώ στο επίσης καινούργιο παρεκκλήσι της Τρίχρονης Παναγίας μας, που φτιάξαμε στον επάνω Ιερό Ναό μας και υπερυψωμένο βρίσκεται μπαίνοντας στο εσωτερικό του, στο αριστερό κλίτος όπου θησαυρίζονται και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων μας.

    Έτσι, με τον πιο όμορφο τρόπο...πρώτα και πάντα ο Θεός, που ευχόμαστε να συνεχίσει να μας προστατεύει από την λαίλαπα του κορωνοϊού και την πανδημία του covid-19, που κατατρώει τις ψυχές μας και που "ξυστά", με τα μέχρι τώρα δεδομένα, πέρασε από την Ελλάδα μας, να μας κάνει και καλές ημέρες εκείνο το τετραήμερο, θα κλείσει η Ενορία μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, το βράδυ της Τετάρτης 9ης Σεπτεμβρίου 2020, από τις 6.30 μ.μ. μέχρι τις 8.30 μ.μ. τις λατρευτικές εκδηλώσεις της, με τον Μεθέορτο Εσπερινό, το Κτιτορικό Μνημόσυνο και τέλος την Ιερά Παράκληση προς τους Αγίους μας
 Θεοπάτορες, αυτού του τετραήμερου φέτος Πανηγυριού της, που για 1η φορά τελείται φέτος στον επάνω Ιερό Ναό μας. Μια Πανήγυρη πολύ διαφορετική από τις άλλες, λόγω των απαγορεύσεων των πανηγυριών στην... "εποχή του κορωνοϊού" που ζούμε, χωρίς λαογραφικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, που πάντα όμως συνδιοργανώνουμε αντάμα και σε αγαστή συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο μας, των "Ανθοκήπων", και το δραστήριο Προεδρείο και τα μέλη του, του ενός και μοναδικού Συλλόγου μας, που προσπαθεί τα μέγιστα για τον τόπο μας και την ανάπτυξη του. 
     Ζητώ από όλους εσάς, τους ενορίτες μου αρχικά, αλλά και τους προσκυνητές και φίλους μας, που έρχεστε από άλλες ενορίες κάθε χρόνο για να μας βοηθήσετε και να προστεθείτε στον όμορφο και ειρηνικό στρατό των διακονητών της Μεγάλης Πανηγύρεως του τόπου μας, ζητώ την αγάπη και την προσευχή σας αλλά και την βοήθεια και την συμπαράσταση σας για τις τέσσερις εκείνες ημέρες που θα πανηγυρίσει η Ενορία μας. 
Να μην λείψει κανείς αδελφοί μου από τα διακονήματα, και το βαρύ πρόγραμμα της Πανήγυρης, εξάλλου κανένας δεν περισσεύει στον αγώνα μας αυτόν, αλλά όλοι μαζί, να αφήσουμε για τέσσερις μόνο ημέρες αυτόν τον χρόνο τις υπόλοιπες δουλειές και τις ενασχολήσεις  μας, όσο σοβαρές και αν είναι αυτές και να διοργανώσουμε "εις δόξαν Θεού" και προς τιμήν των Αγίων μας, το καλύτερο πανηγύρι που κάναμε ποτέ, όπου αναμένετε και φέτος να προσελκύσει πολλούς πανηγυριστές και επισκέπτες, που πρέπει εμείς ιεραποστολικά να τους γνωρίσουμε την Ενορία μας και αγαπητικά να τους συστήσουμε στους Αγίους μας.
    Καλή Κυριακή αδελφοί μου και...
             ...Καλή Πανήγυρη !!!

*παρακάτω ακολουθεί το Ευαγγέλιο της Κυριακής στο πρωτότυπο κείμενο, αλλά και σε νεοελληνική απόδοση... 

Το Ευαγγέλιον  της Κυριακής Θ' Ματθαίου Κυριακή της 9ης Αυγούστου 2020
(Κατά Ματθαίον ιδ΄22-34) Πρωτότυπο κείμενο:

Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι εις το πλοίον και προάγειν αυτόν εις το πέραν, έως ου απολύση τους όχλους. και απολύσας τους όχλους ανέβη εις τό όρος κατ΄ ιδίαν προσεύξασθαι. οψίας δέ γενομένης μόνος ην εκεί. το δε πλοίον ήδη μέσον της θαλάσσης ην, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων· ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης. και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμα εστί, και από τού φόβου έκραξαν. ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς λέγων· θαρσείτε, εγώ ειμί· μη φοβείσθε. αποκριθείς δε αυτώ ο Πέτρος είπε· Κύριε, ει συ ει, κέλευσόν με προς σε ελθείν επί τα ύδατα. ο δε είπεν, ελθέ. και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν. βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων·Κύριε, σώσόν με. ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού και λέγει αυτώ· ολιγόπιστε! εις τι εδίστασας; και εμβάντων αυτών εις το πλοίον εκόπασεν ο άνεμος οι δε εν τω πλοίω ελθόντες προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες· αληθώς Θεού υιός ει. Και διαπεράσαντες ήλθον εις την γην Γεννησαρέτ.

Απόδοσις στην νεοελληνική:

Αμέσως ύστερα ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές του να μπουν στο καΐκι και να πάνε να τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, ωσότου αυτός διαλύσει τα πλήθη. Αφού τους διέλυσε, ανέβηκε μόνος του στο βουνό να προσευχηθεί. Όταν βράδιασε ήταν μόνος του εκεί. Στο μεταξύ το καΐκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Κατά τα ξημερώματα, ήλθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν· έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Θάρρος! Εγώ είμαι· μη φοβάστε.» Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Κύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε: «Έλα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται· έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!» Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;» Και μόλις ανέβηκαν στο καΐκι κόπασε ο άνεμος. Τότε όσοι ήταν στο καΐκι ήρθαν και τον προσκύνησαν λέγοντας: «Αληθινά, είσαι ο Υιός του Θεού!» Αφού διασχίσανε τη λίμνη, ήρθαν στην περιοχή της Γεννησαρέτ.