Αναρτήθηκε από
«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε»
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ οἱ μαθητές του βαδίζουν στὸ δρόμο γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα και κατά την πορεία τους αυτή τους λέει ὅτι σὲ λίγο θὰ γευθεῖ τὸ πικρὸ ποτήριο τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καὶ γιὰ ἄλλη μία φορὰ προφητικὰ τους ἀποκαλύπτει τὰ φοβερὰ παθήματα ποὺ πρόκειται νὰ ὑποστεῖ. Τότε δύο μαθητές του, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, Τὸν πλησιάζουν καὶ Τοῦ λένε: «Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς κάνεις αὐτὸ ποὺ θὰ σοῦ ζητήσουμε...». «Τί θέλετε;», τοὺς ἐρωτᾶ ὁ Κύριος. Καὶ αὐτοὶ ἀπαντοῦν: «Τώρα ποὺ θὰ γίνεις Βασιλιάς, νὰ μᾶς βάλεις νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὰ δεξιά σου καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ ἀριστερά σου». Ο Χριστός απογοητευμένος τους απαντά: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε.
Πράγματι οἱ δύο μαθητὲς δὲν ἤξεραν τί ζητοῦσαν ἐκείνη τὴν ὥρα. Τὸ ἴδιο βέβαια καὶ οἱ ὑπόλοιποι μαθητές, ποὺ ἀγανάκτησαν ὄχι διότι ἀντιλήφθηκαν τὸ ἄστοχο καὶ ἄκαιρο τοῦ αἰτήματος τῶν δύο, ἀλλὰ ἐπειδὴ φοβήθηκαν μήπως αὐτοὶ παραγκωνισθοῦν καὶ τιμηθοῦν λιγότερο!
Μᾶς κάνει βέβαια ἐντύπωση ἡ ἄκριτη συμπεριφορὰ τῶν μαθητῶν του Ιησού, όμως ας αναλογιστούμε πως οἱ μεταγενέστερα Απόστολοι δὲν εἶχαν ἀκόμη ἀναγεννηθεῖ ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅμως συμβαίνει κι ἐμεῖς ἀρκετὲς φορὲς νὰ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἴδιο λάθος. Ἂς δοῦμε λοιπὸν πότε κι ἐμεῖς ζητοῦμε και πράττουμε πράγματα ἀντίθετα πρὸς τὸ θεῖο θέλημα καὶ τί θέλει τελικὰ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός.
Ἂν κάνουμε μία καλὴ αὐτοκριτική, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι πράγματι κάποιες φορὲς, όχι λίγες, ἄλλα μᾶς ζητάει ὁ Κύριος καὶ ἄλλα ἐμεῖς ζητοῦμε καὶ ἐπιδιώκουμε στην ζωή μας. Γιὰ παράδειγμα, ἐνῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νὰ ἐργαζόμαστε τὸ καλὸ ταπεινὰ καὶ στὴν ἀφάνεια, ἐμεῖς συχνὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἀναγνώριση τοῦ ἔργου μας, τὴν κοινωνικὴ προβολὴ καὶ καταξίωση, ενῶ ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νὰ ἀποκτήσουμε θησαυρὸ στὸν οὐρανό, κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἐπιμένουν νὰ κυνηγοῦν τὸ χρῆμα καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ σὰν νὰ ἀποτελοῦν αὐτὰ τὴ μοναδικὴ πηγὴ εὐτυχίας.
Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νὰ ἀρνηθοῦμε τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καὶ τὰ θελήματά του, κι ἐμεῖς μερικὲς φορὲς δείχνουμε ὅτι περισσότερο ὑπολογίζουμε τὸ τί θὰ πεῖ ὁ κόσμος, καὶ ἀνάλογα μὲ αὐτὸ συμμορφώνουμε τὴ ζωή μας.
Ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς δὲν συγκρίνεται μὲ τὰ ἀγαθὰ ὅλου τοῦ κόσμου. Κι ὅμως ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ παραθεωροῦν τὶς ἀνάγκες τῆς ψυχῆς καὶ παραμένουν βυθισμένοι στὶς βιοτικὲς μέριμνες.
Ἂν ἰσχύουν καὶ γιὰ ἐμᾶς κάποια ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα παραδείγματα, τότε πράγματι εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς! Καὶ στὴν οὐσία εἴμαστε χωρίς να το ξέρουμε μακριά, πολύ μακριά, ἀπό τὸ δικό μας πραγματικό συμφέρον. Διότι τελικά αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ Θεός για εμάς, είναι το καλό μας, ο Θεός μας θέλει κοντά Του για να απολαμβάνουμε την ζεστασιά και την αγάπη Του, μας θέλει μαζί Του στην Βασιλεία που ετοίμασε για εμάς. Αυτό είναι το πραγματικό συμφέρον μας και όχι οι πρόσκαιρες και εφήμερες μικροαπολαύσεις που μας προτείνει αναίσχυντα ο σατανάς, ειδικά αυτές τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Είναι και κάτι ακόμα όμως που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, το οποίο και εμπεριέχεται στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Είναι ο διάλογος που κάνει ο Χριστός με τους μαθητές του όταν του λένε:
"δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου.",
για να λάβουν την απάντηση με μια δική Του ερώτηση:
«Δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;».
Δεν είναι λίγες οι φορές που εμείς οι χριστιανοί, ενθουσιασμένοι από την άκρατη αγάπη του Θεού, από την ανακούφιση που νοιώθουμε στην αγκαλιά Του, διαισθανόμαστε πως ότι κάνουμε το κάνουμε καλά και αξίζουμε...πολλές φορές του το ζητούμε και επιτακτικά, να έχουμε την εύνοια Του, όπως του ζήτησαν ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος στην σημερινή περικοπή.
Λοιπόν, μπορούμε άραγε νὰ πιούμε τὸ ποτήρι τοῦ θανάτου ποὺ πρόκειται σε λίγες ημέρες να πιεί ο Χριστός, μπορούμε νὰ δεχθούμε τὸ βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου ποὺ πρόκειται νὰ ὑποστεί την μεθεπόμενη εβδομάδα, την Μεγάλη Εβδομάδα; Νά λοιπὸν τί μᾶς ζητάει ὁ Θεός: τὴν τέλεια αὐταπάρνηση. Τὴν ὁλοκληρωτικὴ ὑποταγὴ στὸ θέλημά του μὲ ἀπόφαση θυσίας. Καὶ ρωτάει τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς: Ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιεῖς τὸ ποτήριο τῆς θλίψεως, τῆς δοκιμασίας, τοῦ σταυροῦ ποὺ ἔχεις νὰ βαστάσεις; Μπορεῖς νὰ μείνεις σταθερὸς στὴν πίστη καὶ τὶς ἀρχές σου, ἀκόμα κι ἂν αὐτὸ σοῦ κοστίσει; Τότε πράγματι εἶσαι ἀληθινὸς μαθητής μου. Διότι «ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής» (Λουκ. ιδ΄ 27). Ὅποιος δὲν τὸ παίρνει ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ ἀκόμη καὶ θάνατο σταυρικὸ γιὰ ἐμένα καὶ δὲν μὲ ἀκολουθεῖ μὲ τὴν ἀπόφαση αὐτή, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μαθητής μου. Αλλιώς μας αποστομώνει με την φράση Του "οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε"
Ἂς σημειώσουμε ὅμως καὶ τοῦτο: Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητάει ὁ Κύριος δὲν εἶναι κάτι τὸ παράλογο, ἀλλὰ τὸ πραγματικό μας συμφέρον, ἀκόμη κι ἂν ἐμεῖς δὲν τὸ καταλαβαίνουμε. Ἄλλωστε Ἐκεῖνος μᾶς δίνει πολὺ περισσότερα ἀπ’ ὅσα μᾶς ζητάει. Διότι ὁ σταυρὸς ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ σηκώσουμε ἀφενὸς μὲν σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴν ζωὴ ἀποβαίνει σὲ μεγάλη πνευματικὴ ὠφέλεια, ἀφετέρου δὲ «αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν» (Β΄ Κορ. δ΄ 17). Προετοιμάζει γιὰ μᾶς αἰώνια δόξα!
Μόνο ὁ πανάγαθος καὶ πάνσοφος Θεὸς γνωρίζει τελικὰ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ θὰ μᾶς ὠφελήσει. Ἐκεῖνον λοιπὸν νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει «τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν» καὶ τότε ὄχι μόνο θὰ ἔχουμε ὅ,τι μᾶς ὠφελεῖ, ἀλλὰ θὰ εἴμαστε καὶ τελείως ἀναπαυμένοι καὶ εἰρηνικοί, όπως υπήρξε προς το τέλος της επίγειας ζωής της η Οσία Μαρία η Αιγυπτία (κάντε κλικ στον σύνδεσμο και δείτε τον βίο της στο χθεσινό άρθρο μας), που εορτάζει την 1η Απριλίου εκάστου έτους, αλλά και αυτήν την Κυριακή, την Ε΄των Νηστειών, και που προτάσσει στο Συναξάρι της η Ορθόδοξος Εκκλησία, για να σταθεί παράδειγμα για όλους εμάς η βιοτή της, όπου βλέπουμε την Αγία μας αυτήν, γνωρίζοντας απόλυτα στην ζωή της τα πρόσκαιρα, τα εύκολα, τα εφήμερα, και τα ευχάριστα, να διαλέγει τελικά μεταστρέφοντας όλον τον μετέπειτα βίο της, τα δύσκολα, τα αιώνια, τα δυσάρεστα με προοπτική να γίνει αρεστή στον Νυμφίο που διάλεξε να "παντρευτεί", τον Χριστό και τελικά να κερδίσει μια θέση κοντά στην δόξα Του, όπως τελικά
κέρδισαν και όλοι οι Απόστολοι, όχι μόνο ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, αφού όμως πρώτα ήπιαν οι περισσότεροι εξ αυτών το πικρό ποτήριο που ήπιε και ο Διδάσκαλος τους, γνώρισαν τους εξευτελισμούς, τον πόνο, τα μαρτύρια και τον θάνατο.
Και ξέρετε γιατί απόκτησαν οι Απόστολοι και όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας αυτό που ποθούσαν πιο πολύ, δηλαδή μια θέση μέσα στην Δόξα του Χριστού μας και της Βασιλείας Του. Γιατί έκαναν πράξη την τελευταία παράγραφο στο Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής:
"ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· ..."
ΚΥΡΙΑΚΗ 5η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ.
(Μάρκ. ι΄32-45)
Πρωτότυπο κείμενο:
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ
ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται. 41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.
Απλή Νεοελληνική απόδοσις:
Εκεῖνο τὸν καιρό, πῆρε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητές του κι ἄρχισε νὰ τοὺς λέει τὰ ὅσα ἦταν νὰ τοῦ συμβοῦν. «᾿Ακοῦστε», τοὺς ἔλεγε· «τώρα ποὺ ἀνεβαίνουμε στὰ ῾Ιεροσόλυμα, ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου θὰ παραδοθεῖ στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ στοὺς γραμματεῖς, οἱ ὁποῖοι θὰ τὸν καταδικάσουν σὲ θάνατο καὶ θὰ τὸν παραδώσουν στοὺς ἐθνικούς. Θὰ τὸν περιγελάσουν, θὰ τὸν μαστιγώσουν, θὰ τὸν φτύσουν καὶ θὰ τὸν θανατώσουν· καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα θὰ ἀναστηθεῖ».
Πλησιάζουν τότε τὸν ᾿Ιησοῦ ὁ ᾿Ιάκωβος καὶ ὁ ᾿Ιωάννης, οἱ γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ τοῦ λένε· «Διδάσκαλε, θέλουμε νὰ μᾶς κάνεις τὴ χάρη ποὺ θὰ σοῦ ζητήσουμε». «Τί θέλετε νὰ κάνω γιὰ σᾶς;» τοὺς ρώτησε ἐκεῖνος. «῞Οταν θὰ ἐγκαταστήσεις τὴν ἔνδοξη βασιλεία σου», τοῦ ἀποκρίθηκαν, «βάλε μας νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας στὰ δεξιά σου κι ὁ ἄλλος στὰ ἀριστερά σου». ῾Ο ᾿Ιησοῦς τότε τοὺς εἶπε· «Δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήρι τοῦ πάθους ποὺ θὰ πιῶ ἐγὼ ἢ νὰ βαφτιστεῖτε μὲ τὸ βάπτισμα μὲ τὸ ὁποῖο θὰ βαφτιστῶ ἐγώ;» «Μποροῦμε», τοῦ λένε. Κι ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς ἀπάντησε· «Τὸ ποτήρι ποὺ θὰ πιῶ ἐγὼ θὰ τὸ πιεῖτε, καὶ μὲ τὸ βάπτισμα τῶν παθημάτων μου θὰ βαφτιστεῖτε· τὸ νὰ καθίσετε ὅμως στὰ δεξιά μου καὶ στὰ ἀριστερά μου δὲν μπορῶ νὰ σᾶς τὸ δώσω ἐγώ, ἀλλὰ θὰ δοθεῖ σ’ αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ἔχει ἑτοιμαστεῖ». ῞Οταν τ’ ἄκουσαν αὐτὰ οἱ ὑπόλοιποι δέκα μαθητές, ἄρχισαν ν’ ἀγανακτοῦν μὲ τὸν ᾿Ιάκωβο καὶ τὸν ᾿Ιωάννη. Τοὺς κάλεσε τότε ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ τοὺς λέει· «Ξέρετε ὅτι αὐτοὶ ποὺ θεωροῦνται ἡγέτες τῶν ἐθνῶν ἀσκοῦν ἀπόλυτη ἐξουσία πάνω τους, καὶ οἱ ἄρχοντές τους τὰ καταδυναστεύουν. Σ’ ἐσᾶς ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει αὐτό, ἀλλὰ ὅποιος θέλει νὰ γίνει μεγάλος ἀνάμεσά σας, πρέπει νὰ γίνει ὑπηρέτης σας· καὶ ὅποιος ἀπὸ σᾶς θέλει νὰ εἶναι πρῶτος, πρέπει νὰ γίνει δοῦλος ὅλων. Γιατὶ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου δὲν ἦρθε γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ προσφέρει τὴ ζωή του λύτρο γιὰ ὅλους».
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου