Αναρτήθηκε από
"...ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω."
Την Κυριακή της 26ης Απριλίου του 2020, την στιγμή που ο θάνατος, ο λοιμός και η αρρώστια, πλανάται και εξαπλώνεται εν μέσω πανδημίας ενός κορονοϊού, μιας νόσου τόσο "ασεβούς" και τόσο "ανίερης", που μας φέρνει όλους, δίχως άλλο, έμπροσθεν των ευθυνών μας ως χριστιανούς και μάλιστα Ορθοδόξους, αφού έχει διχάσει αρχικά το Συνοδικό Σύστημα των Ιεραρχών της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος και εν συνεχεία και τους υπολοίπους των ιεραρχών μας και φυσικά τον λαό του Θεού, κλείνοντας τις εκκλησιές του και οδηγώντας τους πιστούς μακριά από την λατρευτική ζωή της Μεγάλης Εβδομάδος αρχικά, κατόπιν της Αναστάσεως του Κυρίου και τώρα κατά την Διακαινήσιμο Εβδομάδα, οπότε και παραμένουν οι Ιεροί Ναοί αμπαρωμένοι με τους ιερείς μόνους τους να προσεύχονται για τους απόντες από τις αναστάσιμες Ακολουθίες, ενορίτες τους, η Αγία Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού μας, θα εορτάσει στο Συναξάρι της, με όποιον τρόπο μπορέσει καλύτερα υπό αυτές τις συνθήκες, αφού μόνο από τηλεοράσεως θα μπορέσουμε να δούμε, αλλά πιο δύσκολα να νοιώσουμε, την Σωτήριο Ομολογία του Αποστόλου Θωμά, ή την Ψηλάφηση του Αποστόλου Θωμά, όπως την αναφέρει στην καθημερινότητα του ο λαός του Θεού, κλείνοντας έτσι την λεγόμενη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, 
(το γιατί ονομάζετε έτσι η εβδομάδα που ακολουθεί μετά την Ανάσταση του Χριστού, θα το ανακαλύψετε κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο που φτιάξαμε για εσάς) και δίνοντας την θέση της σε μια άλλη εκκλησιαστική περίοδο, που ήδη άρχισε από την Ανάσταση του Κυρίου μας, αυτήν του Πεντηκοσταρίου, η οποία και περιλαμβάνει την Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, την Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, την Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, την Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου, την Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, την Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ την Πέμπτη της Ἀναλήψεως, την Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων της Α´ Οἰκ. Συνόδου, και τέλος την Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.
"...καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ·
ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου.
λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες."
ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου.
λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες."
Αργά το απόγευμα της ημέρας της Αναστάσεως οι δέκα μαθητές χωρίς τον Θωμά είναι συγκεντρωμένοι σ’ ένα σπίτι στην Ιερουσαλήμ. Κι ενώ οι καρδιές τους είναι βαθιά πληγωμένες από τα γεγονότα της Παρασκευής και οι θύρες του σπιτιού κλειδαμπαρωμένες, ξαφνικά εμφανίζεται ο αναστημένος Κύριος ανάμεσά τους και τους λέει: «Εἰρήνη ὑμῖν». κι αμέσως τους δείχνει τα σημάδια των πληγών του, για να πεισθούν ότι είναι ο ίδιος ο Διδάσκαλός τους που αναστήθηκε.
Πόσο γρήγορα άλλαξαν όλα, πώς τόσο ξαφνικά η χαρά πλημμύρισε τις καρδιές τους! Και ο Κύριος τους ξαναλέει: «Εἰρήνη ὑμῖν»· όπως με απέστειλε ο Πατέρας μου στον κόσμο για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι κι εγώ στέλνω εσάς να συνεχίσετε το έργο μου. Και τους μετέδωσε πνοή ουράνιας ζωής εμφυσώντας στο πρόσωπό τους και λέγοντας: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον». Όσων ανθρώπων τις αμαρτίες θα συγχωρείτε, θα είναι συγχωρημένες από τον Θεό, και όποιων δεν τις συγχωρείτε, θα μένουν ασυγχώρητες.
Σε λίγο ο Κύριος έγινε άφαντος. Η ημέρα όμως εκείνη χαράχθηκε ανεξίτηλα στην καρδιά τους ως η ιερότερη της ζωής τους. Ήταν η ημέρα εκείνη, η μία των Σαββάτων, η Κυριακή της Αναστάσεως. Αυτήν ακριβώς τη σημασία της ημέρας θέλει να τονίσει ο ιερός ευαγγελιστής Ιωάννης. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνει: «τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων...».
Βέβαια οι άγιοι Απόστολοι δεν είχαν καταλάβει αμέσως τη σημασία εκείνης της πρώτης Κυριακής στην ιστορία του κόσμου. Όμως ο ίδιος ο Κύριος κατέδειξε την ιερή θέση της, ευθύς εξαρχής. Αυτός την ευλόγησε με την Ανάστασή Του. Αυτός οικονόμησε έτσι τα πράγματα, ώστε να είναι συναγμένοι την ημέρα εκείνη οι άγιοι Απόστολοι για να τους προσφέρει τα αγαθά της Αναστάσεώς Του. Ημέρα Κυριακή πάλι, μετά από οκτώ μέρες, εμφανίζεται στους ένδεκα. Ημέρα Κυριακή κατόπιν αποστέλλει το Άγιο Πνεύμα στους μαθητές του. Ημέρα Κυριακή αργότερα αποκαλύπτεται στην Πάτμο στον ευαγγελιστή Ιωάννη.
Ο Αναστάς Κύριος είναι παρών μέσα στο λαό του κάθε μέρα, ιδιαιτέρως όμως κάθε Κυριακή ζητά από τους πιστούς όλων των αιώνων να είμαστε συναγμένοι για να Τον δούμε με τα μάτια της ψυχής μας και να Τον "ψηλαφήσουμε". Κι εκείνος να μας ευλογήσει και να μας μεταδώσει την ειρήνη του. Να εγκαταστήσει μέσα μας ανάπαυση και χαρά. Να μας προσφέρει δια των λειτουργών Του, των ιερέων Του, την συγχώρηση των αμαρτιών μας. Θέλει να μας κάνει συνδαιτυμόνες στο δείπνο Του. Να μας προσφέρει τα ακριβότερα δώρα Του, το Τίμιο Σώμα Του και το Άχραντο Αίμα Του.
Μας περιμένει κάθε Κυριακή στην Εκκλησία Του, να μας δώσει δύναμη νέας ζωής. Ώστε να σκορπιστούμε κατόπιν στα σπιτικά μας και να μεταδώσουμε την εμπειρία που ζήσαμε μαζί Του στον Ναό της Ενορίας μας αυτήν την ευλογημένη από τον ίδιο, ημέρα της Κυριακής. Ώσπου να γίνει όλη η ζωή μας μια Κυριακή αιώνια, αληθινή. Μην απουσιάζουμε λοιπόν καμία Κυριακή από το Ναό του Θεού.
------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------
(Εδώ, στο μέσον περίπου της αναρτήσεως στην ιστοσελίδα μας για την Κυριακή του Θωμά, θα ήθελα να ανοίξω μια παρένθεση...μεγάλη...και να κάνω μια παρατήρηση και χωρίς να επιδιώκω να φανώ αναχρονιστικός ή λεπτολόγος, ή ζηλωτής, θα ήθελα να ρωτήσω ευγενικά, μα και με ένα βαθύ παράπονο, όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού, μα ιδιαίτερα αυτούς που εισηγούνται και κάνουν νόμο του Ελληνικού κράτους, το να γίνει η Κυριακή μια οποιαδήποτε εργάσιμη ημέρα, τι άραγε έχουν στο μυαλό τους, τι τους ωθεί να ζητούν από τον Έλληνα Ορθόδοξο Χριστιανό να σβήσει από την μνήμη του την Κυριακή, ως την ημέρα που μπορεί να γευτεί ερχόμενος στην εκκλησιά του, τα Δώρα του Δημιουργού Του, το Σώμα Του και το Αίμα Του, μέσα από το Κοινό Άγιο Ποτήριο της Θείας Κοινωνίας, πρώτα με τον Θεό του και κατόπιν με όλους τους συνανθρώπους του; Άραγε την Κυριακή του Πάσχα, την προηγούμενη Κυριακή δηλαδή, την ημέρα της Ανάστασης του Κυρίου μας, ποιος θα ήταν αυτός ο τρελός, που θα άνοιγε την επιχείρηση του, και ποιος θα ήταν εκείνος ο άφρων, που θα πήγαινε να ψωνίσει από αυτήν την επιχείρηση. Νομίζω κανείς...σώφρων!!! Γιατί να πάει λοιπόν και την οποιαδήποτε άλλη Κυριακή, αφού την Ανάσταση του Χριστού μας εορτάζουμε κάθε Κυριακή, ενώ η κυριακάτικη Θεία Λειτουργία είναι καθαρά Αναστάσιμη, απόλυτα Χαρμόσυνη και αδιαμφισβήτητα Μεγαλειώδης;
Ας αντισταθούμε αδελφοί μου και σε αυτήν την πρόκληση. Ας ψωνίζουμε από τις αγορές του κόσμου, όσοι ακόμα έχουμε χρήματα και διάθεση για να ξοδέψουμε, όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Νομίζω πως μας φτάνει και μας περισσεύει, και ας μποϊκοτάρουμε την απόφαση τους αυτή να μας αποξενώσουν σιγά-σιγά μα μεθοδικά από την Ορθόδοξη Πίστη μας και μαζί με την υπέροχη Ελληνική γλώσσα μας και την απίστευτη Ελληνική ιστορία μας, που ήδη μεταλλάσσονται καθημερινά από τις περίεργες όψιμες ιστορικές "ανακαλύψεις" τους και την ευφάνταστη παραποίηση της ιστορίας της χώρας μας, της χώρας τους, ή και της Πίστης μας ακόμα, ιδιαίτερα κατά τις μεγάλες εορτές της Χριστιανοσύνης, για να μπορέσουν να μας "αλέσουν" και εμάς στην κρεατομηχανή τους, εμάς που σθεναρά ακόμα αντιστεκόμαστε, να μας τσαλακώσουν στα γρανάζια της παγκοσμιοποίησης, μιας όχι και τόσο καινούργιας ιδέας όπου η ζωή, το άτομο, τα σύμβολα, η πατρίδα, η οικογένεια, η θρησκεία, η γλώσσα, η ιστορία, οι πόλεις και οι χώρες με τα σύνορα τους, θα χάσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, την ιστορία και τα πιστεύω τους και αριθμοί πλέον θα καταλήξουν οργανωμένα και στοιχισμένα απόλυτα, βορά στις ορέξεις των ανώνυμων και απρόσωπων λίγων, που θέλουν όμως να ελέγχουν όλον τον κόσμο, μιας ειδεχθούς ιδέας που ευαγγελίζονται κάποιοι ισχυροί με τόσο μένος και με τόση αποφασιστικότητα. Συγχωρέστε με, άθελα μου παρασύρθηκα!!! Κλείνω λοιπόν την παρένθεση)
...όχι δεν την κλείνω πριν κάνω μια αποσαφήνιση.
(Όλες αυτές τις σκέψεις μου για την Αναστάσιμη Κυριακή, τις έγραψα ένα χρόνο πριν η πανδημία του covid-19 αλλάξει όλα τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα στην παγκόσμια ιστορία, για πάντα νομίζω.
Έτσι σήμερα βλέπουμε, όχι μόνο τις Κυριακές να είναι κλειστά τα μαγαζιά...ακόμα και οι εκκλησιές μας να είναι άδειες από πιστούς, αλλά εδώ και δυο ολόκληρους μήνες, να μην έχουν ανοίξει καθόλου...με σχέδια για τους Ιερούς Ναούς να παραμείνουν κλειστοί για ακόμα δυο μήνες, οδηγώντας, ανθρώπους, συστήματα, πόλεις, χώρες, όλην την υφήλιο, σε πλήρη απόγνωση και μια παγκόσμια χρεωκοπία να αιωρείται πάνω από τα κράτη της γης, τους χριστιανούς δε της χώρας μας μετά τους εξευτελισμούς που δέχθηκε και δέχεται, "για το καλό του", ως ένα καζάνι που βράζει με απρόσμενα αποτελέσματα. Χαριτολογώντας θα έλεγα...Θεία Δίκη!!! ...ούτε για αστείο δεν λέγεται αυτό!!!....Συνεχίζω το άρθρο μου...
------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Θωμάς δυστυχώς απουσίαζε από τη σύναξη αυτή της Κυριακής. Κι όταν τον είδαν κάποια άλλη στιγμή οι μαθητές και γεμάτοι ενθουσιασμό του είπαν: «τον είδαμε τον Κύριο!», αυτός έλεγε: Εάν δεν Τον δω με τα μάτια μου και δεν βάλω το δάκτυλό μου στο σημάδι των καρφιών, δεν πρόκειται να πιστεύσω. Οκτώ μέρες μαρτυρικές πέρασε ο Θωμάς. Μέχρι την επόμενη Κυριακή· όταν ήταν και πάλι συναγμένοι οι μαθητές, μαζί τώρα με τον Θωμά.
Οι θύρες του σπιτιού και πάλι κλειστές και ξαφνικά ήλθε και πάλι ο Ιησούς ανάμεσά τους λέγοντας: «Εἰρήνη ὑμῖν». Κι έπειτα στράφηκε στον Θωμά και του είπε: Έλα, Θωμά, φέρε το δάχτυλό σου εδώ στα σημάδια των πληγών μου, δες τα χέρια μου, βάλε το χέρι σου στην πλευρά μου, και μην αφήνεις τον εαυτό σου να κυριευθεί από απιστία, αλλά γίνε πιστός. Τότε ο Θωμάς σε μία έκρηξη χαράς αναφώνησε: Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου! Και ο Κύριος του απαντά: Πιστεύεις επειδή με είδες! Είναι μακάριοι αυτοί που θα πιστεύσουν σε μένα χωρίς να με έχουν δει.
------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------
(Εδώ πάλι θαρρώ, ανοίγοντας μια ακόμα μικρή...όχι και τόσο... παρένθεση, πως τα λόγια αυτά του Χριστού, είναι σαν να τα απευθύνει μεν στον Θωμά, αλλά μακαρίζει όλους εμάς, τους πιστούς Του στην σημερινή εποχή, τους "νεοχριστιανούς" του 21ου αιώνα, αλλά και όσους ποτέ δεν Τον είδαν με τα ίδια τους τα μάτια, αλλά μόνο με αυτά της Ορθόδοξης Πίστης τους, Τον είδαν μέσα από την διδασκαλία των μαθητών και Αποστόλων Του, μέσα από τα μαρτύρια και το παράδειγμα των μυριάδων των Αγίων Του, μέσα από την συνεχιζόμενη επί δύο χιλιετίες κατήχηση από τους διαδόχους αυτών, από τους αρχιερείς, από τους ιερείς, τους απλούς καλογήρους και της προσευχής τους στα μοναστήρια, στα κελιά και στα ησυχαστήρια τους, μέσω όλων ημών, που θα μαζευόμασταν εδώ στην όμορφη, ολοκαίνουργια...αλλά και έρημη εκκλησιά μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της νέας Ευκαρπίας, αυτό το γλυκό πρωϊνό της Κυριακής του Αντίπασχα, αν ο κορονοϊός δεν ήταν παρά μόνο κακό όνειρο και η απαγόρευση των "άσκοπων" μετακινήσεων μας, στις εκκλησιές μας, δεν ήταν ένα πικρό γεγονός, αλλά και οι εκκλησίες μας ήταν ανοιχτές, για να δοξάσουμε τον Θεό μας, ακόμα μια φορά, ακόμα μια Κυριακή, ακόμα μια Ανάσταση. 
Και φεύγοντας, όσοι απομείναμε πια μέσα στην εκκλησιά μας, δυο-τρεις άνθρωποι που απαρτίζουν τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια, για να την φυλάμε και να την συντηρούμε, με όση διάθεση και χρήματα μας έχουν απομείνει, αυτήν την Κυριακή που αύριο ξημερώνει ο Θεός, την Κυριακή του Θωμά, ας αναφωνήσουμε, όπως έκανε ο "άπιστος", όπως αδίκως τον αποκαλούν, Θωμάς, "Ο Κύριος μου και ο Θεός μου". Και εσείς όλοι, οι ενορίτες μας, οι γνωστοί και οι άγνωστοι, οι φίλοι μας, διαδικτυακοί, και μη, που δεν θα είστε μαζί μας στην υπέργεια, πανέμορφη, ολοκαίνουργια εκκλησιά μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που παρότι τελέσαμε τα Θυρανοίξια της τον Οκτώβριο του 2019, και ανεβήκαμε επάνω για να τελούμε όπως αξίζει στους Αγίους μας τα Μυστήρια, τις Ακολουθίες και τις Θείες Λειτουργίες, αναγκαστήκαμε να την κλείσουμε και πάλι, λόγω ανωτέρας βίας και της πανδημίας που μπορεί να πέρασε ξυστά από την χώρα μας, αλλά στο διάβα της σφράγισε, με υπερβολική σκληρότητα και αγριότητα, τις εκκλησιές και έβγαλε από μέσα σηκωτούς τους πιστούς χριστιανούς, αφήνοντας τες σαν άδεια κουφάρια και τους ιερείς μόνους τους να τελούν, σαν φαντάσματα άλλων καιρών και όπως μπορούν πλέον, τις καθημερινές Ακολουθίες, εσείς να μην σταματήσετε να αγωνίζεστε. Εσείς να μην λιποψυχήσετε, μην κουραστείτε, όλα από εσάς πια εξαρτώνται, αλλά μαζί μας, την ίδια ώρα και με την ίδια δύναμη, να προσευχηθείτε...δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να σας ζητά τέτοιο πράγμα...από το σπίτι σας. (τώρα ειδικά περισσότερο, γιατί μόνο η ιδιωτική και προσωπική προσευχή μας έμεινε χωρίς να απαγορεύεται...πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού κανείς δεν την ακούει, οπότε και δεν μεταδίδεται ο κορονοϊός τους, παρά μόνο ο Θεός, που φτάνει και περισσεύει, πιστέψτε με, και στο παράπονο μας θα ανταποκριθεί και θα ανοίξει και πάλι ορθάνοιχτα τους Ναούς μας για να τον Τιμήσουμε μαζί με την Παναγία Μάνα Του και μάνα μας και μαζί με τους Αγίους Του, να τον Δοξάσουμε, να τον Ευχαριστήσουμε και να Κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα Του, επικοινωνώντας και πάλι μεταξύ μας, στις κυριακάτικες συναθροίσεις μας, στα Πανηγύρια και στις χαρές μας, στα Μυστήρια και στις καθημερινές Ακολουθίες μας, είμαι σίγουρος ότι θα μας ακούσει.)
----------------------------------------------------------------------------------------------
 |
| Η Παναγία παραδίδει την Αγία Ζώνη της, στον Απόστολο Θωμά. |
Ο Θωμάς βέβαια είχε κάποια δυσκολία. Θυμίζουμε πως έλειψε από την πρώτη επαφή του Χριστού με τους Αποστόλους μετά την Ανάσταση Του, για να έχουμε όμως σήμερα όλοι εμείς την συνταρακτική Ομολογία του, "Ο Κύριος μου και ο Θεός μου", όπως αργότερα ήταν θέλημα Θεού να λείψει και από την Κοίμηση της Παναγίας μας, για να έχουμε σήμερα όμως και πάλι όλοι εμείς της Τιμία Ζώνη της, που του την παρέδωσε παρακαταθήκη και θησαυρό της Πίστης μας.
Και ο Κύριος συγκαταβαίνει στην ολιγοπιστία του Θωμά. Κι έρχεται την ίδια μέρα και ώρα, στον ίδιο τόπο, με τον ίδιο τρόπο, λέγοντας τα ίδια λόγια, για να επαναφέρει το Θωμά στην πίστη. Και με μία τρυφερότητα μοναδική του δείχνει ότι γνωρίζει το δράμα που πέρασε και θέλει να τον οδηγήσει σε πίστη και μετάνοια.
Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Τελίδης
*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα" θα δείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Θωμά σε πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...
(Ιωάν. κ΄ 19-31)
Πρωτότυπο κείμενο:
Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.
Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. Ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω.
Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.
Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.
Απόδοσις σε απλή γλώσσα:
Κατὰ τὴν ἑσπέραν τῆς ἡμέρας ἐκείνης, τῆς πρώτης τῆς ἑβδομάδος, καὶ ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐκεῖ ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί, διότι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καὶ στάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ τοὺς λέγει, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας».
Ὅταν εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια του καὶ τὴν πλευράν του. Οἱ μαθηταὶ ἐχάρησαν διότι εἶδαν τὸν Κύριον. Ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε καὶ πάλιν, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας. Καθὼς ἔστειλε ἐμὲ ὁ Πατέρας καὶ ἐγὼ στέλνω ἐσᾶς». Ὅταν εἶπε αὐτό, ἐφύσησε εἰς τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς λέγει, «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἐὰν συγχωρέσετε τὶς ἁμαρτίες κανενὸς τοῦ εἶναι συγχωρημένες· ἂν κανενὸς δὲν τὶς συγχωρήσετε, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες».
Ὁ Θωμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ ὀνομαζόμενος Δίδυμος, δὲν ἦτο μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς. Τοῦ εἶπαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθηταί, «Εἴδαμε τὸν Κύριον». Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε, «Ἐὰν δὲν ἰδῶ εἰς τὰ χέρια του τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ δάκτυλό μου εἰς τὸ σημάδι ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὸ χέρι μου εἰς τὴν πλευράν του, δὲν θὰ πιστέψω».
Ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες ἦσαν πάλιν μέσα εἰς τὸ σπίτι οἱ μαθηταί του καὶ ὁ Θωμᾶς μαζί τους. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ἐνῷ οἱ πόρτες ἦσαν κλειστές, ἐστάθηκε εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπε, «Εἰρήνη νὰ εἶναι μαζί σας». Ἐπειτα λέγει εἰς τὸν Θωμᾶν, «Φέρε τὸ δάκτυλό σου ἐδῶ καὶ κύτταξε τὰ χέρια μου καὶ φέρε τὸ χέρι σου καὶ βάλε το εἰς τὴν πλευράν μου καὶ μὴ γίνεσαι ἄπιστος ἀλλὰ πιστός». Ὁ Θωμᾶς τοῦ ἀπεκρίθη, «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ἐπειδὴ μὲ εἶδες, ἐπίστεψες. Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν μὲ εἶδαν καὶ ὅμως ἐπίστεψαν».
Καὶ ἄλλα πολλὰ θαὐματα ἔκανε ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν του, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τοῦτο. Αλλ’ αὐτὰ ἔχουν γραφῆ γιὰ νὰ πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ πιστεύοντες νὰ ἔχετε ζωὴν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου