Αναρτήθηκε από
«Ἔλαβον τά βαΐα τῶν φοινίκων καί
ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ»
------------------------
Ενημέρωσις:
------------------------
*Στο σημερινό κυριακάτικο άρθρο της ιστοσελίδας μας, των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, των Ανθοκήπων της Νέας Ευκαρπίας, αναδημοσιεύουμε την περσινή ανάρτηση μας για την Κυριακή των Βαΐων, της 21ης Απριλίου του 2019, μιας και η φετινή Κυριακή των Βαΐων, της 12ης Απριλίου του 2020, δεν έχει "Ωσαννά" και πανηγυρισμούς για τον Χριστό μας, που όμως επιμένει παρ' όλα αυτά να έρχεται κάθε χρόνο στις καρδιές μας και να τις μαλακώνει, να τις ομορφαίνει. 
"Άραγε εμείς πως θα τον υποδεχθούμε φέτος;"
Στο τέλος του άρθρου αυτού έχουμε και τα σχόλια μας για την ασχήμια των καιρών που ζούμε, έχοντας βάλει υπό την σκιά της νοσηρής πανδημίας για τα καλά πια την ζωή μας.
Η θεραπεία, το "εμβόλιο", κατά του λοιμού που μαστίζει την ανθρωπότητα, προτείνετε από την Εκκλησία μας κατά την Μεγάλη Εβδομάδα που ξεκινά από αύριο.
Ας "εμβολιαστούμε" για να ζήσουμε την...
Καλή Ανάσταση!!!
(από αύριο ξεκινά η ιστοσελίδα μας μια σειρά από άρθρα με την κάθε ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδος ξεχωριστά, μέχρι την Ανάσταση. Όποιοι θέλουν μπορούν να μας παρακολουθήσουν μέσα από τα μέσα μαζικής δικτύωσης που διαθέτει η Ενορία μας...)
Άραγε εμείς πως θα τον υποδεχθούμε;
Μόλις ἕξι ἡμέρες ἀπέμεναν γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα καὶ κόσμος πολὺς εἶχε συγκεντρωθεῖ στὴν Ἱερουσαλήμ. Σὰν ἀστραπὴ εἶχε διαδοθεῖ ἐν τῷ μεταξὺ ἡ εἴδηση γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου. Γι’ αὐτὸ πολλοὶ ποὺ ἔμαθαν ὅτι ὁ Κύριος ἐπρόκειτο νὰ εἰσέλθει στὰ Ἱεροσόλυμα, αὐθόρμητα ἔσπευσαν νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦν ὡς τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία καὶ νὰ Τοῦ ἀποδώσουν τιμὲς βασιλιᾶ. Καὶ τί ἔκαναν; «Ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
Ἡ πρώτη αὐθόρμητη κίνηση ποὺ ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ἦταν νὰ κόψουν κλαδιὰ ἀπὸ τοὺς φοίνικες ποὺ βρίσκονταν κατὰ μῆκος τοῦ δρόμου, γιὰ νὰ τὰ κρατήσουν κατὰ τὴν ὥρα τῆς ὑποδοχῆς. Αὐτὰ «τὰ βαΐα τῶν φοινίκων» ἦταν σύμβολα νίκης καὶ θριάμβου. Φανερὴ ἀπόδειξη ὅτι ὑποδέχονταν ὄχι ἕναν ἁπλὸ ἄνθρωπο ἢ ἕνα προφήτη, ἀλλὰ τὸν Μεσσία Χριστό· Αὐτὸν ποὺ ἀνασταίνοντας τὸν τετραήμερο Λάζαρο προμήνυσε τὴν ὁριστικὴ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου καὶ τὴν κατάλυση τοῦ κράτους τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ διαβόλου.
Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν τὴν ὑποδοχὴ ποὺ ἐπιφύλαξε τότε ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς στὸν Κύριο, ἂς δοῦμε πῶς καλούμαστε κι ἐμεῖς σήμερα νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦμε. Ἂς κρατήσουμε κι ἐμεῖς αὐτὴ τὴν ἡμέρα τὰ βάγια ποὺ μᾶς προσφέρει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Νὰ τὰ κρατήσουμε ὡς σύμβολα. Σύμβολα ἀρετῶν καὶ σύμβολα τῆς νίκης κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. Νὰ τὰ κρατήσουμε ὡς τὴν ἀδιάψευστη ἐγγύηση ὅτι μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε κι ἐμεῖς νὰ ἀναδειχθοῦμε «νικητὲς τῶν παραλόγων παθῶν». Καὶ ὅπως μᾶς προτρέπουν καὶ οἱ ὕμνοι τῆς ἑορτῆς: «Βαΐα ἀρετῶν, ἀδελφοί, προσάξωμεν Χριστῷ τῷ Θεῷ», δηλαδὴ ἂς προσφέρουμε στὸν Χριστὸ καὶ Θεό μας σὰν ἄλλα βαΐα, πράξεις ἐνάρετες καὶ ἅγιες.
Μόλις ἕξι ἡμέρες ἀπέμεναν γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα καὶ κόσμος πολὺς εἶχε συγκεντρωθεῖ στὴν Ἱερουσαλήμ. Σὰν ἀστραπὴ εἶχε διαδοθεῖ ἐν τῷ μεταξὺ ἡ εἴδηση γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου. Γι’ αὐτὸ πολλοὶ ποὺ ἔμαθαν ὅτι ὁ Κύριος ἐπρόκειτο νὰ εἰσέλθει στὰ Ἱεροσόλυμα, αὐθόρμητα ἔσπευσαν νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦν ὡς τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία καὶ νὰ Τοῦ ἀποδώσουν τιμὲς βασιλιᾶ. Καὶ τί ἔκαναν; «Ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
Ἡ πρώτη αὐθόρμητη κίνηση ποὺ ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ἦταν νὰ κόψουν κλαδιὰ ἀπὸ τοὺς φοίνικες ποὺ βρίσκονταν κατὰ μῆκος τοῦ δρόμου, γιὰ νὰ τὰ κρατήσουν κατὰ τὴν ὥρα τῆς ὑποδοχῆς. Αὐτὰ «τὰ βαΐα τῶν φοινίκων» ἦταν σύμβολα νίκης καὶ θριάμβου. Φανερὴ ἀπόδειξη ὅτι ὑποδέχονταν ὄχι ἕναν ἁπλὸ ἄνθρωπο ἢ ἕνα προφήτη, ἀλλὰ τὸν Μεσσία Χριστό· Αὐτὸν ποὺ ἀνασταίνοντας τὸν τετραήμερο Λάζαρο προμήνυσε τὴν ὁριστικὴ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου καὶ τὴν κατάλυση τοῦ κράτους τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ διαβόλου. 
ἀγωνιστήκαμε γιὰ τὴν ἐκκοπὴ τῶν παθῶν μας καὶ τὴν καλλιέργεια τῶν ἁγίων ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ. Μὲ αὐτὰ τὰ «βαΐα τῶν ἀρετῶν» που αποκομήσαμε από την προσπάθεια μας ἂς
ὑποδεχθοῦμε τὸν Κύριο. Κι ἂν μέχρι τώρα δὲν ἀγωνιστήκαμε ὅσο ἔπρεπε, τουλάχιστον αὐτὲς τὶς ἡμέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και Εβδομάδος των Παθών του Κυρίου μας, ἂς τις ζήσουμε μὲ περισσότερη ταπείνωση καὶ ἀγάπη, μὲ μακροθυμία καὶ συγχωρητικότητα, μὲ νηστεία καὶ ἐγκράτεια. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ καλύτερη προσφορά μας στὴν ὑποδοχὴ τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ.
Ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ βγῆκαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη γιὰ νὰ προϋπαντήσουν τὸν Κύριο. Ἄφησαν τὶς καθημερινὲς ἀσχολίες τους καὶ ἔτρεξαν νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦν μὲ χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό. Μαθαίνοντας ο όχλος για το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου, γεμάτοι από πίστη και αφοσίωση φώναξαν "Ωσσανά" στον Μεσσία του κόσμου, όμως το ίδιο ακριβώς πλήθος ήταν αυτό που λίγες μέρες αργότερα με ζωγραφισμένο το μίσος στο πρόσωπο του φώναξαν έχοντας ξεχάσει τα πάντα "Άρον άρον σταύρωσον αυτόν..." 
Κι ἐμεῖς τὶς ἡμέρες αὐτὲς θὰ τον δοῦμε τὸν Κύριο μέσω της Εκκλησίας Του «ἐρχόμενον πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος» να εισέρχεται στην πόλη μας...στην καρδιά μας, στην ψυχή μας. Ἂς μὴ μείνουμε ἀδιάφοροι ἢ ἀπορροφημένοι στὶς ἀσταμάτητες ἐργασίες μας. Κάθε ἡμέρα τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ἡ καμπάνα τῆς ἐκκλησίας κτυπᾶ καὶ ὁ Κύριος περιμένει… «Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς κεκαθαρμέναις διανοίαις συμπορευθῶμεν αὐτῷ καὶ συσταυρωθῶμεν». Ἂς βγοῦμε κι ἐμεῖς ὄχι μόνο γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Χριστό, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ συμπορευθοῦμε καὶ νὰ συσταυρωθοῦμε μαζί του.
Εἴδαμε τοὺς Ἰουδαίους νὰ ὑποδέχονται τὸν Χριστό. Τοὺς ἀκούσαμε νὰ Τὸν ἐπευφημοῦν μὲ ζητωκραυγὲς καὶ «ὡσαννά», αλλά τους είδαμε όμως και πόσο γρήγορα ἄλλαξαν στάση ἀπέναντί του! «Μετὰ κλάδων ὑμνήσαντες πρότερον, μετὰ ξύλων συνέλαβον ὕστερον», ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ἕνα τροπάριο.
Ἂς προσέξουμε πολὺ αγαπητοί μας αναγνώστες, φίλοι διαδικτυακοί και μη, νὰ μὴ φανοῦμε ἀγνώμονες και αχάριστοι ὅπως ἐκεῖνοι.
Εμείς ας ἑτοιμάσουμε τὴν ψυχή μας, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε ἀξίως τὸν Κύριο καὶ νὰ Τὸν δοξάσουμε ὡς τὸν Νικητὴ τοῦ θανάτου, ως τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτή μας. Η Εκκλησία μας δείχνει τον δρόμο, και ποιος είναι αυτός; Μα τα Ιερά Μυστήρια της βέβαια, η Εξομολόγησις, η καθημερινή Θεία Ευχαριστία, ο τακτικός εκκλησιασμός, η αδιάκοπος προσευχή, η συχνή Θεία Κοινωνία και μαζί με όλα αυτά, η ελεημοσύνη προς τον συνάνθρωπο, η συγχώρεσις σε όσους μας στενοχωρούν, η μετάνοια μετά την αμαρτία, και τελικά, μα σπουδαιότερη από όλες, η αγάπη, που μπορεί να μαλακώσει ακόμα και την πιο ανηλεή και άστοργη ψυχή!!!
Αυτό ήταν το περσινό άρθρο μας για την Κυριακή των Βαΐων και όπως καταλαβαίνεται δεν συνάδει με την φετινή ολέθρια πραγματικότητα. Έτσι σας το παραθέτουμε ως έχει αλλά στο τέλος κάνουμε και τα καλοπροαίρετα δικά μας σχόλια, αφού κανείς και τίποτε δεν μπορεί να είναι το ίδιο με την Κυριακή των Βαΐων του 2020. Με την προέλαση του κορονοϊού στην ζωή μας και την πανδημία του conid-19 στην καθημερινότητα μας, κυκλοφορούμε όλοι, αν έχουμε νόμιμη άδεια κυκλοφορίας φυσικά, σαν καρναβάλια με μάσκες, γάντια και αντισηπτικά, πλένουμε μετά μανίας τα χέρια μας, έσπασε η αλυσίδα της ανθρώπινης επαφής, κανένας δεν αγγίζει κανένας, κανένας δεν θέλει δίπλα του κανέναν, όλοι επιζητούμε την μοναξιά και την απομόνωση και μάλιστα ως όπλο για να αμυνθούμε από το νοσηρό περιβάλλον
των θανάτων, των κρουσμάτων, των θυμάτων και των εν δυνάμει "μελλοθανάτων" συνανθρώπων μας, χωρίς ούτε εμείς να εξαιρούμαστε από αυτήν την ομάδα, τι κάνουμε; Ζούμε...ψέματα, επιβιώνουμε!!!.
Οι επιχειρήσεις είναι κλειστές, τι να αγοράσουμε άλλωστε; Το μόνο που έχει προβλεφτεί είναι η επάρκεια τροφίμων, ααα!!! και τα petshop για τα αγαπημένα μας τετράποδα, οι τράπεζες φυσικά και τα φαρμακεία. Τα πλέον απαραίτητα. Καμιά μέριμνα για την ψυχή μας. Οι εκκλησιές μας, που εμείς χτίσαμε με την αγάπη και τις θυσίες μας, έκλεισαν με την μια, ερμητικά και αδυσώπητα, χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Έτσι λοιπόν χωρίς Θείες Λειτουργίες, χωρίς Θεία Ευχαριστία, χωρίς Μυστήρια, χωρίς Πάσχα και Ανάσταση, οδεύουμε προς την υποδοχή του Χριστού μας στην "Ιερουσαλήμ" Φέτος δεν θα ακουστεί "Ωσαννά", μόνο "Άρον άρον σταύρωσον αυτόν"...και το "Χριστός Ανέστη' στο εγγύς μέλλον, πρώτα ο Θεός.
Άραγε και οι καμπάνες θα μας καλέσουν στην εκκλησιά μας;
Όχι βέβαια, τουλάχιστον όμως ας χτυπήσουν για να καταλάβουμε από τα σπίτια μας πως ο ιερέας μας είναι εκεί και προσεύχεται για εμάς, είναι έστω και πνευματικά μαζί μας στην δικής μας προσωπική προσευχή. Ας ακούσουμε την προσευχή του στα μεγάφωνα της εκκλησιάς μας, τι πειράζει, τι φοβάστε, μην ενοχληθεί η συνείδηση σας; Τι περίεργες αποφάσεις είναι αυτές; Και εμείς ότι μας πείτε θα κάνουμε για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα στους σχεδιασμούς σας, όσο παράξενοι και αν είναι αυτοί. Εσείς όμως πως θα δικαιολογήσετε αυτές τις μυστηριώδεις αποφάσεις, όταν...πρώτα ο Θεός όλα αυτά τελειώσουν και με το καλό γίνει η επανεκκίνηση. Κάποιος θα σας ζητήσει τότε τον λόγο.
Ας ευχηθούμε αγαπητοί αναγνώστες, φίλοι...διαδικτυακοί και μη, ενορίτες και προσκυνητές εδώ στην όμορφη και ολοκαίνουργια εκκλησιά μας, που δεν προλάβαμε να την χαρούμε και την κλείσαμε μόλις μας βρήκε το κακό αυτό, να γίνει πραγματικότητα τουλάχιστον η ανακοίνωση...υπόσχεση την λέω εγώ, για τον πανηγυρισμό του Πάσχα στην Απόδοση της Αναστάσεως του Κυρίου μας,την Τρίτη 26 προς Τετάρτη 27 Μαΐου 2020. Ας πούμε τότε το τελευταίο Χριστός Ανέστη και ας βρεθεί κάποιος χριστιανός να μας απαντήσει:
Σας ευχόμαστε ολόψυχα
η πορεία του Χριστού μας προς την Σταύρωση,
να σημάνει μαζί με την Ανάσταση Του,
και την δική σας ανάσταση!!!
να σημάνει μαζί με την Ανάσταση Του,
και την δική σας ανάσταση!!!
Και διηγώντας τα να κλαίς!!!
Αυτό ήταν το περσινό άρθρο μας για την Κυριακή των Βαΐων και όπως καταλαβαίνεται δεν συνάδει με την φετινή ολέθρια πραγματικότητα. Έτσι σας το παραθέτουμε ως έχει αλλά στο τέλος κάνουμε και τα καλοπροαίρετα δικά μας σχόλια, αφού κανείς και τίποτε δεν μπορεί να είναι το ίδιο με την Κυριακή των Βαΐων του 2020. Με την προέλαση του κορονοϊού στην ζωή μας και την πανδημία του conid-19 στην καθημερινότητα μας, κυκλοφορούμε όλοι, αν έχουμε νόμιμη άδεια κυκλοφορίας φυσικά, σαν καρναβάλια με μάσκες, γάντια και αντισηπτικά, πλένουμε μετά μανίας τα χέρια μας, έσπασε η αλυσίδα της ανθρώπινης επαφής, κανένας δεν αγγίζει κανένας, κανένας δεν θέλει δίπλα του κανέναν, όλοι επιζητούμε την μοναξιά και την απομόνωση και μάλιστα ως όπλο για να αμυνθούμε από το νοσηρό περιβάλλον
των θανάτων, των κρουσμάτων, των θυμάτων και των εν δυνάμει "μελλοθανάτων" συνανθρώπων μας, χωρίς ούτε εμείς να εξαιρούμαστε από αυτήν την ομάδα, τι κάνουμε; Ζούμε...ψέματα, επιβιώνουμε!!!. Οι επιχειρήσεις είναι κλειστές, τι να αγοράσουμε άλλωστε; Το μόνο που έχει προβλεφτεί είναι η επάρκεια τροφίμων, ααα!!! και τα petshop για τα αγαπημένα μας τετράποδα, οι τράπεζες φυσικά και τα φαρμακεία. Τα πλέον απαραίτητα. Καμιά μέριμνα για την ψυχή μας. Οι εκκλησιές μας, που εμείς χτίσαμε με την αγάπη και τις θυσίες μας, έκλεισαν με την μια, ερμητικά και αδυσώπητα, χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Έτσι λοιπόν χωρίς Θείες Λειτουργίες, χωρίς Θεία Ευχαριστία, χωρίς Μυστήρια, χωρίς Πάσχα και Ανάσταση, οδεύουμε προς την υποδοχή του Χριστού μας στην "Ιερουσαλήμ" Φέτος δεν θα ακουστεί "Ωσαννά", μόνο "Άρον άρον σταύρωσον αυτόν"...και το "Χριστός Ανέστη' στο εγγύς μέλλον, πρώτα ο Θεός. Άραγε και οι καμπάνες θα μας καλέσουν στην εκκλησιά μας;
Ας ευχηθούμε αγαπητοί αναγνώστες, φίλοι...διαδικτυακοί και μη, ενορίτες και προσκυνητές εδώ στην όμορφη και ολοκαίνουργια εκκλησιά μας, που δεν προλάβαμε να την χαρούμε και την κλείσαμε μόλις μας βρήκε το κακό αυτό, να γίνει πραγματικότητα τουλάχιστον η ανακοίνωση...υπόσχεση την λέω εγώ, για τον πανηγυρισμό του Πάσχα στην Απόδοση της Αναστάσεως του Κυρίου μας,την Τρίτη 26 προς Τετάρτη 27 Μαΐου 2020. Ας πούμε τότε το τελευταίο Χριστός Ανέστη και ας βρεθεί κάποιος χριστιανός να μας απαντήσει:
Αληθώς Ανέστη!!!
*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα" θα δείτε το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Βαΐων σε πρωτότυπο κείμενο και σε Νεοελληνική απόδοση...
Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
"Η εις Ιερουσαλήμ είσοδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού"
(Ιωαν.ιβ΄1-18)
Πρωτότυπο κείμενο:
Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.
Απόδοση στην Νεοελληνική
Έξι μέρες πριν από το Πάσχα ήρθε ο Ιησούς στη Βηθανία όπου έμενε ο Λάζαρος, που είχε πεθάνει, και ο Ιησούς τον ανέστησε από τους νεκρούς. Ετοίμασαν, λοιπόν, εκεί για χάρη του δείπνο, και η Μάρθα υπηρετούσε, ενώ ο Λάζαρος ήταν ένας απ’ αυτούς που παρακάθονταν μαζί με τον Ιησού στο δείπνο. Τότε η Μαρία πήρε μια φιάλη από το πιο ακριβό άρωμα της νάρδου κι άλειψε τα πόδια του Ιησού. Έπειτα σκούπισε με τα μαλλιά της τα πόδια του, κι όλο το σπίτι γέμισε με την ευωδιά του μύρου. Λέει τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους μαθητές του, αυτός που σκόπευε να τον προδώσει: «Γιατί να μην πουληθεί αυτό το μύρο για τριακόσια αργυρά νομίσματα και τα χρήματα να διανεμηθούν στους φτωχούς;» Αυτό το είπε όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς, αλλά γιατί ήταν κλέφτης και, καθώς διαχειριζόταν το κοινό ταμείο, συχνά κρατούσε για τον εαυτό του από τα χρήματα που έβαζαν σ’ αυτό. Είπε τότε ο Ιησούς: «Άφησέ την ήσυχη, αυτό που κάνει είναι για την ημέρα του ενταφιασμού μου. Οι φτωχοί πάντοτε θα υπάρχουν κοντά σας, εμένα όμως δε θα με έχετε πάντοτε». Πλήθος πολύ από τους Ιουδαίους της πόλεως έμαθαν ότι ο Ιησούς βρίσκεται εκεί και ήρθαν για να δουν όχι μόνο αυτόν αλλά και το Λάζαρο, τον οποίο είχε αναστήσει από τους νεκρούς. Γι’ αυτό οι αρχιερείς αποφάσισαν να σκοτώσουν και το Λάζαρο, 11 επειδή εξαιτίας του πολλοί Ιουδαίοι εγκατέλειπαν αυτούς και πίστευαν στον Ιησού.
Την άλλη μέρα το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα 13 πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας: Δόξα στο Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ! Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή: Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη της Σιών, να που έρχεται σ΄εσένα ο βασιλιάς σου, σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος. Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του, όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεϊκή δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για κείνον η Γραφή, αυτά έκαναν σ΄ Αυτόν. Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε το Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από τους νεκρούς, διηγούνταν αυτά που είχαν δει. Γι’ αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο.
Απόδοση στην Νεοελληνική
Έξι μέρες πριν από το Πάσχα ήρθε ο Ιησούς στη Βηθανία όπου έμενε ο Λάζαρος, που είχε πεθάνει, και ο Ιησούς τον ανέστησε από τους νεκρούς. Ετοίμασαν, λοιπόν, εκεί για χάρη του δείπνο, και η Μάρθα υπηρετούσε, ενώ ο Λάζαρος ήταν ένας απ’ αυτούς που παρακάθονταν μαζί με τον Ιησού στο δείπνο. Τότε η Μαρία πήρε μια φιάλη από το πιο ακριβό άρωμα της νάρδου κι άλειψε τα πόδια του Ιησού. Έπειτα σκούπισε με τα μαλλιά της τα πόδια του, κι όλο το σπίτι γέμισε με την ευωδιά του μύρου. Λέει τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους μαθητές του, αυτός που σκόπευε να τον προδώσει: «Γιατί να μην πουληθεί αυτό το μύρο για τριακόσια αργυρά νομίσματα και τα χρήματα να διανεμηθούν στους φτωχούς;» Αυτό το είπε όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς, αλλά γιατί ήταν κλέφτης και, καθώς διαχειριζόταν το κοινό ταμείο, συχνά κρατούσε για τον εαυτό του από τα χρήματα που έβαζαν σ’ αυτό. Είπε τότε ο Ιησούς: «Άφησέ την ήσυχη, αυτό που κάνει είναι για την ημέρα του ενταφιασμού μου. Οι φτωχοί πάντοτε θα υπάρχουν κοντά σας, εμένα όμως δε θα με έχετε πάντοτε». Πλήθος πολύ από τους Ιουδαίους της πόλεως έμαθαν ότι ο Ιησούς βρίσκεται εκεί και ήρθαν για να δουν όχι μόνο αυτόν αλλά και το Λάζαρο, τον οποίο είχε αναστήσει από τους νεκρούς. Γι’ αυτό οι αρχιερείς αποφάσισαν να σκοτώσουν και το Λάζαρο, 11 επειδή εξαιτίας του πολλοί Ιουδαίοι εγκατέλειπαν αυτούς και πίστευαν στον Ιησού. Την άλλη μέρα το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα 13 πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν κραυγάζοντας: Δόξα στο Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ! Ο Ιησούς είχε βρει ένα γαϊδουράκι και κάθισε πάνω του, όπως λέει η Γραφή: Μη φοβάσαι θυγατέρα μου, πόλη της Σιών, να που έρχεται σ΄εσένα ο βασιλιάς σου, σε γαϊδουράκι πάνω καθισμένος. Αυτά στην αρχή δεν τα κατάλαβαν οι μαθητές του, όταν όμως ο Ιησούς ανυψώθηκε στη θεϊκή δόξα, τότε τα θυμήθηκαν. Ό,τι είχε γράψει για κείνον η Γραφή, αυτά έκαναν σ΄ Αυτόν. Όλοι, λοιπόν, εκείνοι που ήταν μαζί με τον Ιησού, όταν φώναξε το Λάζαρο από τον τάφο και τον ανέστησε από τους νεκρούς, διηγούνταν αυτά που είχαν δει. Γι’ αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου