ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ.

Από τα Εισόδια στον Ευαγγελισμό...

(σχόλιο του π. Χρυσοστόμου Τελίδη,
 επί του άρθρου του Αρχιμανδρίτου Βασιλείου Μπακογιάννη...) 

     Πολλές φορές έχουμε αναρτήσει στην ιστοσελίδα του Ιερού Ναού μας, άρθρα που αφορούσαν την ζωή της Παναγίας μας με τους γονείς της, τους Δικαίους Θεοπροπάτορες, τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, πληροφορίες που τις περισσότερες τις αντλούμε από το Πρωτευαγγέλιο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, ενός εκ των αποκρύφων ευαγγελίων, αυτών δηλαδή που δεν συμπεριέλαβε η Εκκλησία μας στο Τυπικό της, όμως είναι πολύ σημαντικά μιας και από αυτά γνωρίζουμε στοιχεία και γεγονότα από τους τελευταίους προχριστιανικούς χρόνους.

     Στο σημερινό άρθρο που αναρτούμε στην ιστοσελίδα μας με αφορμή αυτήν την φορά την μεγάλη Θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Παναγίας μας, που θα εορτάσουμε την 21η Νοεμβρίου, θα σας παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο "Χαίρε Κεχαριτωμένη", του Αρχιμανδρίτου Βασιλείου Μπακογιάννη, το οποίο μας μιλά για την άγνωστη, στους περισσοτέρους από εμάς, ζωή της Παναγίας μας μέσα στο Ναό του Σολομώντος, μετά τα "Εισόδια της Θεοτόκου", την εκπλήρωση δηλαδή του τάματος των γονιών της, του Αγίου Ιωακείμ και της Άγίας Άννας, οι οποίοι και την αποχωρίστηκαν παραδίδοντας όπως το είχαν υποσχεθεί άλλωστε στον Θεό που τους την χάρισε εξαρχής, για να επιτελέσει το σχέδιο Του, δηλαδή την σωτηρία των ανθρώπων με την Γέννηση του Υιού Του, στον τότε Αρχιερέα Ζαχαρία, αφού πρώτα   την απογαλάκτισαν μεγαλώνοντας την μέχρι τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής της με πολύ αγάπη και φροντίδα.

         Ένας από τους λόγους της αγιοποίησης αυτού του χαριτωμένου ζευγαριού της Παλαιάς Διαθήκης, του Ιωακείμ και της Άννας, που έζησε πολλά χρόνια με το όνειδος της ατεκνίας και της σκληρότητας της κοινωνίας που τους θεωρούσε, παρότι ευγενικής καταγωγής και πλούσιας οικογενείας, ως μίασμα και κατάρα για την φυλή των Εβραίων, σίγουρα θα ήταν και αυτή η γενναία απόφαση τους, να παραδώσουν δηλαδή το μονάκριβο παιδί τους, την παιδούλα Μαριάμ, αυτό το παιδί που ήταν το αποτέλεσμα 
των μεγάλων θυσιών και της ατέρμονης προσευχής τους από την αρχή του γάμου τους, όπως ακριβώς το υποσχέθηκαν, στην διακονία του Θεού και του Ναού Του, αντίδωρο στο μεγάλο δώρο που τους χάρισε, το Δώρο της τεκνογονίας και τους απάλλαξε από τα πικρά δεσμά της ατεκνίας τους. 

      Για αυτόν τον λόγο άλλωστε, ο Άγιοι και Δίκαιοι Θεοπάτορες, ο Θεοπροπάτωρ Ιωακείμ και η Θεοπρομήτωρ Άννα, η "Γιαγιά" και ο "Παππούς" της Ορθοδοξίας, θεωρούνται από την Εκκλησία μας, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, και δικαίως, ως "οι προστάτες των άτεκνων ζευγαριών", των ζευγαριών εκείνων δηλαδή των ανδρόγυνων που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και προστρέχουν παρακλητικά και ικετευτικά στην μεσιτεία τους, όπου μαζί με αυτήν της Παναγίας κόρης τους στον Εγγονό τους Χριστό, θα τους χαρίσει τελικά το πολυπόθητο δώρο της τεκνογονίας και θα μπορέσουν να αποκτήσουν και αυτοί ένα παιδί...ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί κάποιος να ζητήσει από τον Θεό.

Ας δούμε όμως σε αυτό το σημείο το ενδιαφέρον άρθρο 
του Αρχιμανδρίτου Βασιλείου Μπακογιάννη... 

Τα παιδικά & νεανικά χρόνια της Παναγίας μας.

Πώς έζησε η μικρή Μαριάμ 

δώδεκα χρόνια μέσα στο Ναό;

Άγνωστα, ενδιαφέροντα στοιχεία για την ζωή της Παναγίας μέσα στον Ναό από τριών έως δεκαπέντε χρονών.

Στο ναό...
Πέριξ του Ναού υπήρχαν ξενώνες που φιλοξενούνταν οι προσκυνητές, οι Ναζιραίοι, ένα  τάγμα με ανθρώπους αφοσιωμένους και αφιερωμένους ολοκληρωτικά στον Θεό, οι αφιερωμένες χήρες που υπηρετούσαν στο ναό, οι εφημέριοι ιερείς και άλλοι.
Και οι παρθένες, που για ορισμένο χρόνο αφιερώνονταν στην υπηρεσία του ναό, διέμεναν στους ξενώνες του ναού. Μαζί με αυτές έμενε και η Παρθένος Μαριάμ.

Το καθημερινό της πρόγραμμα...

Έμεινε στο ναό από τριών μέχρι δεκαπέντε ετών! Όλη την παιδική της ηλικία!
Και μόνο το γεγονός αυτό (πώς δηλαδή ένα κοριτσάκι έμεινε μέσα στο ναό), θα πρέπει να μας αφήσει έκπληκτους.

Οι παρθένες στο ναό ήταν σαν μια αδελφότητα, σαν ένα γυναικείο μοναστήρι, που καταγίνονταν στη προσευχή, στην μελέτη. Είχαν διακονήματα, κοινή τράπεζα κ.α.
Ένα τέτοιο τυπικό ακολουθούσε στο ναό και η Μαριάμ. Κατά τον άγιο Ιερώνυμο (4ος αι. μ.Χ.) παρόλο που η Μαριάμ ήταν η πιο μικρή στην ηλικία, ζούσε την πιο ασκητική και πειθαρχημένη ζωή.
Ξυπνούσε κατά τις έξι το πρωί. Και το πρώτο που έκανε , ήταν προσευχή. Προσευχόταν ένα τρίωρο στα άγια των Αγίων. Κατόπιν (9 π.μ.-3 μ.μ.) ασχολείτο με το εργόχειρο. Οι μεγαλύτερες την μάθαιναν να ράβει, να κεντά και να υφαίνει. Έμαθε τόσο γρήγορα την τέχνη, ώστε όλα την εθαύμαζαν.
Οι ιερείς, από σεβασμό στο πρόσωπό της, της ανέθεταν να φτιάχνει ό,τι χρειαζόταν ο ναός (καλύμματα, άμφια κ.α.).

Παράλληλα ασχολείτο και με την εκμάθηση της εβραϊκής γλώσσης. Οι μεγαλύτερες την μάθαιναν να γράφει και να διαβάζει. Και εδώ η Μαρία ήταν ταχύτατη στην μάθηση.
Και πάλι, οι μεγαλύτερες της έλεγαν διηγήσεις από την Παλαιά Διαθήκη και άλλες αγιογραφικές διδασκαλίες. Όταν κάποια ημέρα άκουσε, πως θα γεννηθεί ο Χριστός εκ Παρθένου παρακάλεσε τον Θεό: «Θεέ μου! Αξίωσέ με να Τον υπηρετήσω!»
Κατά την ενάτη ώρα (περίπου 3 μ,μ,) ακολουθούσε η κοινή τράπεζα. Όλες οι παρθένες, μαζί  και η μικρή Μαριάμ, συνέτρωγαν. Κατόπιν πήγαιναν στα κελλιά τους για ανάπαυση και περισυλλογή.

Η προσευχή...

 Η Μαρία είχε ήδη γευτεί τι σημαίνει προσευχή. Έτσι, αντί να πηγαίνει στο κελλί της για ανάπαυση από την πολύωρη διακονία, πήγαινε για προσευχή στα Άγια των Αγίων.
Εδώ στα Άγια των Αγίων την επισκεπτόταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και της έφερνε τροφή.
Εδώ ο αρχιερέας Ζαχαρίας την είδε να συνομιλεί με αγγέλους του Θεού. Θα ήταν δώδεκα χρονών, όταν μια νύκτα προσευχόταν στον ιερότατο αυτό χώρο, και άστραψε ολόκληρος. Ταυτόχρονα άκουσε φωνή εξ ουρανού που έλεγε: «Τέξη τον Υιόν μου».
Ήταν το προμήνυμα του Ευαγγελισμού...

(από το βιβλίο "Χαίρε Κεχαριτωμένη", του Αρχιμανδρίτου Βασιλείου Μπακογιάννη)