ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΤΟ 2017, ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ.

Μετέωρα...

...το θαύμα της πίστης και του μοναχισμού!!!

Ξεκινήσαμε το Σάββατο της 8ης Ιουλίου 2017 στις 7.00 το πρωί από τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, που βρίσκεται στους Ανθόκηπους της Νέας Ευκαρπίας, για την καλοκαιρινή προσκυνηματική εξόρμηση μας, με προορισμό τα Μετέωρα και τα μοναστήρια του, που κρέμονται πάνω στα βράχια τους από τον 10ο μ.Χ αιώνα και δίνουν ανάψυξη και παρηγοριά στους επισκέπτες τους.

Μέ ένα ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο, οδηγό μας τον πάντα πρόθυμο να ικανοποιήσει και τις πιο μεγάλες απαιτήσεις μας, κο Γρηγόρη, και συνοδούς ιερείς και τους δύο Χρυσοστόμους εφημερίους των Αγίων Θεοπατόρων, εγκαταλείψαμε το κλεινόν άστυ μπροστά από την αυλή της εκκλησιάς μας και ακολουθώντας την Εγνατία οδό και περνώντας έξω από Βέροια και μέσα από τις πόλεις των Γρεβενών των Τρικάλων και εν τέλει της Καλαμπάκας φθάσαμε μπροστά στους μυστηριώδης και απόκοσμους βράχους των Μετεώρων, όπου στις κορυφές τους κρέμονταν θαρρείς τα μοναστήρια που θέλαμε να επισκεφθούμε.

Κάποτε τα μοναστήρια αυτά ήταν τριάντα τον αριθμό και ήταν ερημητήρια πραγματικά για μοναχούς που δεν ήθελαν να συγχνοτίζονται πολύ-πολύ με τον έξω κόσμο, αλλά μέσω της προσευχής τους, της ολοημέρου εργασίας τους και των ολονυκτίων ακολουθιών τους, να βοηθούν τους πιστούς και να μαλακώνουν τις ψυχές τους στην βασανιστική καθημερινότητα τους.

Στις μέρες μας η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Οι Ιερές Μονές των Μετεώρων οι οποίες λειτουργούν είναι μόνο έξι, οι οποίες και είναι προσβάσιμες στους πιστούς προσκυνητές που θα τις επισκεφθούν, αλλά και σε κάθε λογής τουρίστα από το εσωτερικό ή το εξωτερικό, που θα έρθει από περιέργεια ή θα έρθει να θαυμάσει το μεγαλείο του Θεού μέσα από τις γιγάντιες πέτρες που δεσπόζουν στον θεσσαλικό κάμπο, αλλά και τα μοναστήρια μας, που θέλοντας να αγκαλιάσουν τον ουρανό και να βρεθούν κοντύτερα στην ανάσα του Χριστού μας σκαρφάλωσαν αυτά τα σκουρόχρωμα βράχια και στην κορυφή τους άνθρωποι... υπεράνθρωποι θαρρείς,

έχτισαν με βάσανα, ανέχεια, κόπο και ιδρώτα, αλλά και με απίστευτη θέρμη και θεϊκή βοήθεια και προστασία, τα σπίτια τους για να στεγάσουν την πίστη τους, σπίτια όπου στην σημερινή εποχή άνοιξαν τις φιλόξενες πόρτες τους για να μπορούμε όλοι εμείς να πηγαίνουμε και με ευλάβεια να προσκυνούμε τους θησαυρούς τους και να απολαμβάνουμε την ανάψυξη και την ανακούφιση, έστω και για λίγο, από την ζοφερή καθημερινότητα μας.

Στο πρώτο μοναστήρι που πήγαμε ήταν αυτό του κτήτορα του Βαρλαάμ, η Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων, όπου μετά από μια ανηφορική διαδρομή από τα σκαλιά, που αγκαλιάζουν σφικτά, για την ασφάλεια των πιστών, τον βράχο, φθάσαμε στην κορυφή και αμέσως μπήκαμε στο Καθολικό για να προσκυνήσουμε την Κάρα του Αγίου Χαραλάμπους που βρίσκεται σε περίοπτη θέση μπροστά στο καλοδιατηρημένο ανά τους αιώνες αρχαίο τέμπλο. Η Καλαμπάκα ήταν στα πόδια μας και όλοι οι θησαυροί της Μονής έτοιμοι να μας παραδοθούν μέσα από την όμορφη διήγηση του π. Αβερκίου, τον οποίο ψάξαμε να βρούμε και να ζητήσουμε την ευχή του,

μια και φίλος της Ενορίας μας από παλαιά, που μοναχός της Αγίας μας Άννας ήταν στην Σκήτη της στο Άγιον Όρος και εγκαταβιώνει σήμερα στο μοναστήρι του Βαρλαάμ με την υπόλοιπη αδελφότητα, θα μας έφερνε ακόμα κοντύτερα σε μυστικά και ιστορίες του παρελθόντος του μοναστηριού, αλλά θα είχαμε την ευκαιρία να αφήσουμε τα ονόματα μας για να τα μνημονεύει στην προσευχή του.

Αφού ρουφήξαμε κάθε λέξη από την κατατοπιστικότατη περιγραφή και την διήγηση του, αποχαιρετήσαμε τον π. Αβέρκιο, ο οποίος μας ξενάγησε και στο όμορφο μουσείο της μονής και κατηφορίζοντας τα ίδια απόκρημνα σκαλιά, με μια γλυκιά και ευλογημένη κούραση, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο μας που θα μας οδηγούσε στον επόμενο προορισμό μας και στην γυναικεία Μονή του Αγίου Στεφάνου, που είναι πολύ εύκολα προσβάσιμη από την μια πλευρά της,

οπότε και δεν ταλαιπωρηθήκαμε καθόλου και εν τέλει οδηγηθήκαμε στην αυλή της, όπου και η ματιά σου μπορεί να δει το μεγαλείο του Θεού από ένα ύψος όπου η Καλαμπάκα φαντάζει σαν ένα μικροσκοπικό χωριουδάκι, του οποίου οι κάτοικοι του δεν ξεπερνούν το μέγεθος της κεφαλής μιας καρφίτσας. Οι μοναχές μας ξενάγησαν στο καθολικό, προσκυνήσαμε ευλαβικά τις εικόνες και τα ιερά κειμήλια του, ενώ φεύγοντας αφεθήκαμε στις διηγήσεις της αδελφής που επωμίστηκε αγόγγυστα την ξενάγηση μας στον νάρθηκα του καθολικού, αλλά και τις ερωτήσεις μας.

Κάνοντας τον σταυρό μας, που επέτρεψε ο Θεός και αυτό μας το προσκύνημα, επιβιβαστήκαμε και πάλι στο λεωφορείο μας, όπου και εντελώς δημοκρατικά ο π. Χρυσόστομος έφερε σε ψηφοφορία το αίτημα μερικών εκ της όμορφης ομήγυρης μας να επισκεφθούμε ένα ακόμα μοναστήρι αφού ο χρόνος το επέτρεπε. Ο ιερέας μας πρότεινε την Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος, οι περισσότεροι συμφώνησαν και ο οδηγός μας, ο κος Γρηγόρης που ποτέ δεν μας χαλά χατήρι, μας οδήγησε εκεί. Στην θέα και μόνο του μοναστηριού μας κόπηκε η ανάσα.

Το λεωφορείο μας άφησε στον δρόμο που βρίσκονταν στο ίδιο ύψος σχεδόν με την κορυφή της μονής μόνο που εμείς έπρεπε να κατέβουμε μια χαράδρα πρώτα για να φθάσουμε στους πρόποδες του βράχου και να μπορέσουμε κατόπιν να ανεβούμε από τα σκαλιά που έκαναν προσβάσιμη την μονή. Κάποιοι ήταν ήδη κουρασμένοι και δεν μπόρεσαν να μας ακολουθήσουν μια και οι περισσότεροι ήταν μεγάλη σε ηλικία. Οι ιερείς μας εμψύχωναν ο ένας τον άλλον και οι δυο ομού αναπτέρωναν το ηθικό της ομάδας που αποφάσισε να αναρριχηθεί μέχρι την κορυφή του βράχου, που ξεκομμένος από την υπόλοιπη οροσειρά στέκονταν αγέρωχος λες και τον στήριζε το χέρι του Θεού Πατρός, ενώ πάνω στην κορυφή και στην αγκαλιά του Χριστού και Υιού Του βρίσκονταν το πανέμορφο αυτό μοναστήρι, και το Άγιο Πνεύμα ήταν το δροσερό αεράκι που απολαύσαμε και η ανάψυξη της ψυχής μας όταν προσκυνήσαμε το καθολικό της Μονής που τιμάτε στο όνομα της Αγίας Τριάδος.

Λίγο δροσερό νερό και ένα γλυκό λουκούμι ήταν η ορατή ανταμοιβή μας, για να ξεκινήσουμε αμέσως μετά την κάθοδο του βράχου που στεγάζει την Μονή της Αγίας Τριάδος αιώνες τώρα, ενώ η αόρατη ευλογία ήταν αυτή που θα μας ακολουθούσε για πολλές μέρες ακόμη μετά την επιστροφή μας στο σπίτι και στην αγκαλιά των δικών μας Αγίων, του Ιωακείμ και της Άννας, που μας περίμεναν θαρρείς για να τους διηγηθούμε τις νέες μας περιπέτειες.

Στον δρόμο της επιστροφής μας από τον άλλο μεγάλο αυτοκινητόδρομο που συναντήσαμε κατά την έξοδο μας από την Λάρισα και κατόπιν από τα Τέμπη και την Κατερίνη, σταματήσαμε για ένα καφέ και μια ώρα αργότερα αντικρίσαμε την όμορφη Θεσσαλονίκη και γύρω στις 8.00 το απογευματάκι μπαίναμε μέσα στην μεγάλη πλατεία των Αγίων Θεοπατόρων και στην ομώνυμη εκκλησία της που ανεβασμένη πια στα είκοσι τρία μέτρα το καμπαναριό της μας περίμενε με τις σημαίες της να κυματίζουν, μια την γλυκιά γαλανόλευκη με τον σταυρό στην άκρη, της Ελλάδος μας και μια την κίτρινη με τον μαύρο δικέφαλο αετό της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Κατεβήκαμε από το λεωφορείο, όπου και σε αυτό ζήσαμε ανεπανάληπτες σκηνές, με διηγήσεις, τραγούδια, εκκλησιαστικούς ύμνους, την απαραίτητη λαχειοφόρα αγορά, τις παραινέσεις του πατρός Χρυσοστόμου για την ενοριακή συνείδηση που χρόνια τώρα ευαγγελίζεται και η οποία μπορεί να προέλθει ακόμα και από αυτές τις όμορφες εξορμήσεις και τα προσκυνήματα μας, και μπροστά στο βλέμμα του Ιωακείμ και της Άννας αποχαιρετιστήκαμε για να δώσουμε ραντεβού την 24η και 25η Ιουλίου 2017 στο μικρό πανηγύρι της Ενορίας μας για την Κοίμηση της Αγίας Άννας.

Πέρυσι, τον ίδιο περίπου καιρό, κάναμε και πάλι το καλοκαιρινό ημερήσιο προσκύνημα μας, στο Άγιο Όρος και σε ένα περίπλου με το καραβάκι που ναυλώσαμε, είδαμε τα μοναστήρια που βρίσκονται στην δυτική πλευρά της χερσονήσου του Άθω, ενώ όταν αγκυροβολήσαμε έξω από την Σκήτη της Άγίας Άννας, κάποιοι εκ των πατέρων που εγκαταβιώνουν στο Κυριακό, με πρωτοστάτη τον π. Λουκά και φυσικά με την ευλογία του Δικαίου τότε της αγιαννανίτικης αδελφότητας, του Γέροντος Ιωάννη, του γνωστού σε όλους μας Παπαγιάννη,

που ιδιαιτέρως μας αγαπά και μας βοηθά πνευματικά και υλικά στην ανέγερση του Ναού μας, μας έφεραν στο καράβι μας την Αγία Άννα, όπου και τελέσαμε Αγιασμό επάνω στο αριστερό πόδι της, τον μέγα θησαυρό που φέρει η Σκήτη και που ο Γέροντας μας υποσχέθηκε πως θα φέρει στην Ενορία μας για ευλογία κατά τα Θυρανοίξια του Ιερού Ναού μας, των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, αλλά και μαρτυρικά Λείψανα θα μας δώσει για να τοποθετήσουμε στην Αγία Τράπεζα κατά την Τελετή των Εγκαινίων του.
Του χρόνου, πρώτα ο Θεός,

και στο καλοκαιρινό προσκύνημα μας, που κάνουμε κάθε χρόνο στο τέλος του Ιουνίου, θα προσπαθήσουμε να πάμε και πάλι στο Άγιον Όρος, αυτήν την φορά στην ανατολική πλευρά της χερσονήσου του Άθω για να δούμε και τα υπόλοιπα μοναστήρια της, ένα εγχείρημα δύσκολο λόγω της θάλασσας που συνήθως είναι άγρια από την μεριά του Αιγίου Πελάγους, που αν όμως τα καταφέρουμε θα είναι ευχής έργο για όλην την Ενορία μας αλλά και για τους προσκυνητές που θα μας συνοδεύσουν σε αυτό.

Μέχρι τότε ας κρατήσουμε τις αναμνήσεις και τις ευλογίες από τις τρεις Ιερές Μονές των Μετεώρων που επισκεφθήκαμε, ας ευχηθούμε πως τον Νοέμβριο που πάντα κάνουμε το φθινοπωρινό προσκύνημα μας θα επισκεφθούμε και τις άλλες τρεις Μονές των βράχων των Μετεώρων, ενώ ας μην λησμονούμε και το Μεγάλο Πανηγύρι της Ενορίας μας, στην εορτή της Συνάξεως των Αγίων Θεοπατόρων, που θα γίνει στις αρχές του Φθινοπώρου, την 8η, 9η & 10η Σεπτεμβρίου 2017, όπου είστε όλοι σας προσκεκλημένοι να έρθετε να συμπροσευχηθείτε μαζί μας στις Πανηγυρικές Ακολουθίες μας που θα διαδέχονται η μια την άλλην, να προσκυνήσετε τα Ιερά Λείψανα των Αγίων μας και την Εφέστιο Εικόνα του Ιωακείμ και της Άννας, να γνωρίσετε την παροιμιώδη ανθοκηπιώτικη φιλοξενία μας, και τέλος να χαρείτε με την χαρά της χαράς στις λαογραφικές και πολιτιστικές πανηγυρικές εκδηλώσεις μας.

Σας περιμένουμε...

*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα..."
θα δείτε όλο το φωτογραφικό υλικό της εκδρομής μας...

Η προσκυνηματική εκδρομή μας

στα Μετέωρα το Σάββατο 8/7/2017