Αναρτήθηκε από
Αγίους της, τους Οσίους, τους Μάρτυρες της, τους άνδρες και τις γυναίκες, τους Αρχιερείς, του ιερείς και τους μοναχούς και τις μοναχές εκείνες που αφοσιώθηκαν, μετέδωσαν, έγραψαν, κατήχησαν ή δίδαξαν τα λόγια του Χριστού στα πέρατα της οικουμένης, έχουμε γράψει πολλές φορές στην ιστοσελίδα του Ιερού Ναού μας, και θα συνεχίσουμε στο μέλλον, αφού το Συναξάριο της Ορθοδοξίας μας είναι μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για όλους όσους επιχειρούν πρώτα να μελετήσουν και μετά να καταγράψουν την εκκλησιαστική ιστορία.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους που "γνώρισε" τον Χριστό και την διδασκαλία Του χρόνια μετά την έλευση Του,
και μάλιστα μέσα στις κακουχίες και στους διωγμούς των χριστιανών, την ενστερνίστηκε, αλλά και την μετέδωσε με μεγάλο ζήλο και αυτοθυσία, είναι και ο σημερινός εορταζόμενος Άγιος μας, στρατιωτικός αξιωματούχος στο επάγγελμα, ευγενής στην καταγωγή, που παράτησε τις επίγειες δόξες και τιμές και με τον μαρτυρικό του θάνατο τελικά στεφανώθηκε από την Εκκλησία του Χριστού με το φωτοστέφανο του θαυματουργού και Μυροβλήτου Αγίου της Θεσσαλονίκης, που δεν είναι άλλος από...
...τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα
και Πολιούχο της Θεσαλονίκης, Δημήτριο.
Εκλεκτό μέλος της Eκκλησίας των Θεσσαλονικέων ήταν και ο Άγιος Δημήτριος, ο οποίος προερχόταν από ευσεβείς και επιφανείς γονείς. Είχε δε προικισθεί από τον θεό με πολλά αγαθά και με πλήθος σωματικών και πνευματικών χαρισμάτων.
Η φήμη του έφθασε μέχρι το βασιλιά Γαλέριο, ο οποίος εκτιμώντας τις αρετές του τον έκανε μέλος της Συγκλήτου της πόλεως και τον διόρισε στρατηγό όλης της Θεσσαλίας και ανθύπατο και αφέντη όλης της Ελλάδας. Ο Άγιος Δημήτριος, ως χριστιανός, κατηχούσε και δίδασκε με ιεραποστολικό ζήλο και με τη φωτεινή παρουσία του τους Θεσσαλονικείς, που τους κατέκλυσε η ειδωλολατρία, οδηγώντας τους προς τον Χριστό και την αλήθεια Του.
Όταν πληροφορήθηκε ο Μαξιμιανός τη δραστηριότητα αυτή του Αγίου, διέταξε και τον έφεραν ενώπιόν του. Ο Άγιος ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στον Χριστό με συνέπεια να τον οδηγήσουν στη φυλακή, σ’ ένα παλαιό δημόσιο λουτρό δίπλα στο στάδιο, όπου υπέστη πολλές κακουχίες και βασανιστήρια.
Κατά τη διάρκεια αγωνισμάτων στο στάδιο, που διοργάνωναν οι βασιλείς για να διασκεδάζουν με τις θυσίες στα είδωλα, τις αιματοχυσίες και τους φόνους των ανθρώπων, ένας μαθητής του Αγίου Δημητρίου, ο Νέστορας, θέλοντας να δείξει τη δύναμη του αληθινού Θεού πήγε στο λουτρό που ήταν φυλακισμένος ο Άγιος, πήρε την ευλογία και την ευχή του Αγίου, βγήκε στο στάδιο και με την επίκληση «Θεέ Δημητρίου βοήθει μοι!» νίκησε τον γιγαντόσωμο και ανίκητο Λυαίο.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε οργή στο βασιλιά, ο οποίος πρόσταξε τους στρατιώτες να πάνε εκεί που ήταν φυλακισμένος ο Άγιος και να τον φονεύσουν.
Οι στρατιώτες τον ελόγχευσαν σε όλο του το σώμα μέχρι θανάτου. Κάποιοι ευλαβείς Χριστιανοί ήλθαν κρυφά στο λουτρό εκείνο και ενταφίασαν το λείψανο στο μέρος στο οποίο μαρτύρησε. Αργότερα στο σημείο αυτό κτίσθηκε ναΐσκος ο οποίος περιλαμβάνει και τον ιαματοφόρο τάφο του Αγίου. Ένας μαθητής του Αγίου Δημμητρίου ονόματι Λούπος, με το δαχτυλίδι και τον μανδύα που πήρε από τον Άγιο κατά την ώρα του μαρτυρίου, ενεργούσε θαύματα πολλά, ώσπου στο τέλος, όταν το έμαθε ο βασιλιάς, τον αποκεφάλισαν και αυτόν.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ετελειώθη ο Πανένδοξος Μεγαλομάρτυς, ο Πολιούχος της Θεσσαλονίκης, το μέγα της οικουμένης θαύμα, της Εκκλησίας το ωραΐσμα, ο πολύς τα πάντα, και θαυματουργός και Μυροβλύτης Άγιος Δημήτριος.
Αφήνοντας όμως σε όλους εμάς τους χλιαρούς χριστιανούς του 21ουαιώνα, που όλα ταθεωρούμε αυτονόητα και δεδομένα, που έχουμε τις εκκλησιές μας και εκεί ελεύθερα μπορούμε να δοξάζουμε τον Θεό χωρίς να μας ενοχλεί κανείς, προς το παρόν τουλάχιστον, θησαυρό ανεκτίμητο, παρακαταθήκη και παράδειγμα προς μίμηση, την μικρή αυτή επίγεια ζωή του, αφού μαρτύρησε νεότατος για τα πιστεύω του, με τις μεγαλειώδεις όμως πράξεις που έκανε κατά την διάρκεια της.
Ο Άγιος Δημήτριος λοιπόν, ήταν ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα. Ήταν νέος, ωραίος, ευγενούς καταγωγής, πλούσιος, μορφωμένος, έξυπνος, διάσημος, με κύρος και εξουσία, ήταν δηλαδή ένας άνθρωπος που τα είχε όλα και που σίγουρα τον ζήλευαν όλοι.
Μα ο Άγιος Δημήτριος είχε ακόμα ένα χάρισμα που δεν ήταν επίγειο, ούτε ανθρώπινο, ήταν η αγάπη του για τον Χριστό, που τον έκανε πρώτα καλό χριστιανό, μετά απόστολο, ύστερα μάρτυρα, έπειτα Μυροβλήτη Άγιο και τώρα και για πάντα αγαπημένο Άγιο όλων των Θεσσαλονικέων, και πολιούχο μας, θαυματουργό και μεσίτη όλων μας στο Σωτήρα Χριστό.
Τον έκανε όμως, όπως σας έγραψα παραπάνω, και λαμπερό παράδειγμα για όλους εμάς. Ο δρόμος που ακολούθησε ο Άγιος Δημήτριος δεν ήταν εύκολος, είναι όμως αυτός που μας υποδεικνύει να ακολουθήσουμε, κατά το δυνατόν, για να στεφανωθούμε από τον Χριστό, όπως ο ίδιος. Άς γίνει λοιπόν ο Άγιος Δημήτριος παράδειγμα για την ζωή μας και τότε σίγουρα θα έχουμε την βοήθεια και την χάρη του στους αγώνες μας.
Για εμάς τους Θεσσαλονικείς δε, που έχουμε τη τιμή και την χάρη, δίπλα μας να έχουμε τον Ιερό Ναό του, όπου σε αυτόν βρίσκεται ο μυρόβλητος τάφος του αλλά και θησαυρίζεται το Ιερό Λείψανο του πολιούχου Αγίου μας, η ευλογία είναι έτι μεγαλύτερη, μια και μπορούμε να πηγαίνουμε και να τον προσκυνούμε τακτικά, να του ζητάμε την βοήθεια του στα προβλήματα μας, να ζούμε μαζί του στην γενέτειρα πόλη του, να ήμαστε οι πρώτοι που μαθαίνουμε τα θαύματα του, να πηγαίνουμε και να τον εορτάζουμε στο Πανηγύρι του, όπως σήμερα το απόγευμα της Τρίτης 25ης Οκτωβρίου στον Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό και αύριο το πρωΐ της Τετάρτης στην Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία της 26η Οκτωβρίου 2016, στον όμορφο Ναό του που βρίσκεται στην οδό που πήρε προς τιμήν το όνομα του, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αλλά και της καρδιάς μας!!!
«Καλόν Αιδημήτρη»
στους αναγνώστες της ιστοσελίδας μας,
«Χρόνια Πολλά» στην πόλη μας,
την όμορφη & γλυκιά Θεσσαλονίκη,
& φυσικά «Χρόνια Πολλά»
στους εορταζόμενους
Δημήτρηδες και στις Δήμητρες!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου