"28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940" Η ΔΙΠΛΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗΣ & ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

      

"...οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες"

(Winston Churchill, Βρετανικό Κοινοβούλιο 24η Απριλίου 1941)

     Η 28η Οκτωβρίου για εμάς τους Έλληνες δεν είναι μια απλή ημερομηνία, μα είναι ένα διπλό ορόσημο στην πολυτάραχη ιστορία μας και στην αταλάντευτη πίστη μας, είναι η πατρίδα μας και είναι και η θρησκεία μας μαζί, είναι η Ελλάδα και ο Χριστιανισμός. Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1952 απεφάσισε να μεταφέρει την μεγάλη εορτή της Ιεράς Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου από την 1η Οκτωβρίου όπου εορτάζεται κανονικά, στην 28η για να συνεορτάζεται μαζί με την εθνική μας επέτειο του "ΟΧΙ" κατά των Ιταλών, υποδεικνύοντας έτσι πόσο βαθιές και πόσο ενωμένες είναι οι ρίζες του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού.

     Τα χρόνια που πέρασαν μετά το ηρωϊκό "Όχι" των Ελλήνων, οι ρίζες αυτές δυνάμωσαν και δέθηκαν ακόμα περισσότερο, μπλέχτηκαν μεταξύ τους και έχτισαν το θεμέλιο του Έθνους μας, έγιναν η ίδια η ιστορία μας. Το Αλβανικό μέτωπο έγινε ο τόπος θυσίας των ένδοξων στρατιωτών μας που τρόμαξαν μια υπερδύναμη, όπως ήταν τότε ο τρομερός Άξονας, η συμμαχία Ιταλών, Γερμανών και Ιαπώνων, που υποδούλωναν ένα ένα όλα τα κράτη από όπου περνούσαν σχεδόν αμαχητί, για να βρουν όμως σθεναρή αντίσταση εδώ στην μικρή και ασήμαντη γιαυτούς Ελλάδα, που κατάφερε να τους καθυστερήσει και να δώσει την ευκαιρία στους συμμάχους μας να οργανωθούν και να νικήσουν αυτό το αδηφάγο και βλοσυρό θεριό, το φασιστικό ιδεώδες των Γερμανών του Χίτλερ και των Ιταλών του Μουσολίνι που ήθελαν όλους τους λαούς της Ευρώπης κάτω από τον ζυγό τους και την κυριαρχία τους σε όλους τους ελεύθερους λαούς.

       Διηγήσεις από τους ένδοξους μαχητές μας στο Αλβανικό μέτωπο και συγγράμματα της εποχής εκείνης, περιγράφουν την Παναγία να είναι μπροστάρης στον αγώνα τους και σκέπη και προστασία στις μάχες που έδωσαν, διηγήσεις που μας αφήνουν άφωνους για τον ηρωϊσμό και την αυτοθυσία των προγόνων μας, κάνοντας λαούς ολόκληρους να πλέξουν εγκώμια για το θάρρος μας και να κάνουν μεγάλες προσωπικότητες να πουν πως "οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες". (τα θυμάστε αυτά τα λόγια που είπε ο Winston Churchill  σε μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941)

     Αυτά και άλλα πολλά ειπώθηκαν για τους ηρωϊκούς Έλληνες του 1940 από γνωστούς και αγνώστους παγκοσμίως, λόγια που μας γεμίζουν υπερηφάνεια, φράσεις που μας συνταράσσουν, ιστορία ηρωϊκή που θα έπρεπε να διδάσκεται  στα σχολεία μας και να την γνωρίζουν στα παιδιά μας. "Σερφάροντας" πρόσφατα στο internet, προσπαθώντας να πάρω ιδέες για να γράψω αυτό το κείμενο, έπεσα πάνω σε ένα βίντεο όπου ένας δάσκαλος σε μια ομιλία του, αφού είχε κάνει πρώτα μια καταπληκτική  και εμπεριστατωμένη έρευνα, μιλούσε στο σαστισμένο ακροατήριο του για τα κρατικά εγχειρίδια, δηλαδή τα εγκεκριμένα βιβλία του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, που διδάσκονται αυτήν την στιγμή στα σχολεία των παιδιών μας, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. 

Στο βίντεο αυτό ανέφερε πολλά ατοπήματα των συγγραφέων των βιβλίων που διδάσκονται αυτήν την στιγμή στα παιδιά μας (συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης κ.τ.λ), σε μια αποστροφή όμως του λόγου του, συγκράτησα κάτι που είπε για ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Δημοτικού αφιερωμένο στην επέτειο της 28ης 

Οκτωβρίου. Γράφει λοιπόν το εν λόγω βιβλίο, πως όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, οι Έλληνες κρύφτηκαν στα υπόγεια τρομαγμένοι, και τότε θύμωσα και ντράπηκα με τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου, από όπου διδάσκονται την Ελληνική ιστορία τα παιδιά μας, αφού οι Έλληνες όχι απλά δεν κρύφτηκαν αλλά βγήκαν στους δρόμους και ζητοκραύγαζαν για το γενναίο "Όχι "τους και την έναρξη του πολέμου. Η ιστορία μας επαληθεύεται και αποδεικνύεται μέσα από τα κείμενα των συγγραφέων και τα άρθρα σε εφημερίδες εκείνης της εποχής, και έτσι όλοι μας γνωρίζουμε, τι έκαναν οι Έλληνες με την κήρυξη του πολέμου τότε, το γνωρίζουν μάλιστα και οι ξένοι...όλοι το ξέρουν εκτός από τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου και της συντακτικής ομάδας του, που αγωνίζεται μαζί και με  άλλους συναδέλφους του λυσσαλέα να παραχαράξει την ιστορία μας και να την υποβαθμίσει, αλλά θύμωσα και με όλους αυτούς τους ανθέλληνες σοφιστές που ενέκριναν όλα αυτά τα κείμενα για να διδάσκονται σήμερα στα παιδιά μας.
     Ο θυμός δεν ταιριάζει σε έναν ιερέα όπως εγώ, όμως περισσεύει στις μέρες που διανύουμε, από όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας πια, προσέξτε της Ορθόδοξης χώρας μας, όπως αποδεικνύεται από το καταγεγραμμένο σε όλα τα Ληξιαρχεία της πατρίδας μας γεγονός, όπου το 90% και παραπάνω του πληθυσμού της είναι βαπτισμένο στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Και αυτός ο θυμός τώρα γίνεται οργή βλέποντας την λυσσαλέα προσπάθεια των εκλεγμένων αντιπροσώπων της στην Ελληνική Βουλή, εκλεγμένων από αυτό το τεράστιο ποσοστό των Ορθοδόξων Ελλήνων, που ξεγελάστηκαν για μια στιγμή από τα πολιτικά τρικ και τις αβυσσαλέες ψευτιές που άκουσαν και πίστεψαν τα δύο τελευταία χρόνια για την οικονομική σωτηρία τους, μετά από την παραποίηση της ιστορίας της χώρας τους, που δείχνουν να μην αγαπούν, ή να την αγαπούν με άλλον τρόπο από εμάς, να έχει μπει στο στόχαστρο τους το θρησκευτικό συναίσθημα και η Πίστη μας.
 Άρχισαν τώρα  με ένα αθεϊστικό παραλήρημα, τον μανιώδη αγώνα τους να καταργήσουν το μάθημα των θρησκευτικών ή να το υποβιβάσουν ή να το μεταλλάξουν, να σβήσουν την πρωϊνή προσευχή από τα σχολειά αυτής της χώρας, αντιβαίνοντας ακόμα και το Σύνταγμα της που δεν δείχνουν να σέβονται ιδιαίτερα μια και ο ένας νόμος τους μετά τον άλλο αποδεικνύονται αντισυνταγματικοί, ένα Σύνταγμα όμως που θεωρεί την προσευχή στα σχολεία αυτής της χώρας υποχρεωτική ως Ορθόδοξο Έθνος που ήμαστε, και τέλος να επιχειρεί να δημιουργήσει ένα άλλο κράτος, άγνωστο στους κατοίκους του, ένα "ουδετερόθρησκο", όπως το ονομάζει, κράτος, που θα αποτελείται από 90% και πλέον, όπως σας είπα και παραπάνω, από βαπτισμένους Έλληνες, αλλά θα έχει τις συνήθειες της μειοψηφίας του υπολοίπου 10%. Άν αυτό δεν είναι αστείο τότε έχουμε χάσει ομαδικά το αίσθημα του χιούμορ μας.

********

Η Εθνική επέτειος του "ΟΧΙ"!!!

   Παρασκευή 28η Οκτωβρίου 2016 αύριο, και ενώ η Εκκλησία μας μαζί με τον λαό του Θεού πανηγυρίζει το πρόσωπο της Παναγίας με την εορτή της Φωτοφόρου Σκέπης της, πανηγυρίζει και το Ελληνικό Έθνος και όλοι μας ξαναθυμόμαστε το πιο βροντόφωνο ΟΧΙ που ακούστηκε ποτέ παγκοσμίως.

   Η Ελλάδα μας το 1940 ήταν μια χώρα βασανισμένη, φτωχή και ανήμπορη που αγωνιζόταν να σταθεί στα πόδια της μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και την Μικρασιατική καταστροφή, ίσως μάλιστα με τις πρακτικές μας να την καταντήσαμε να συνεχίζει να είναι έτσι ακόμα και σήμερα, μια χώρα όμως που εμπόδιζε τον δρόμο της πανίσχυρης Γερμανίας και των Ιταλών συμμάχων της, του άξονα που κήρυξαν τον πόλεμο σε όλη την ανθρωπότητα. 

   Θα μπορούσε να την παρουσιάσει κάποιος την χώρα μας σαν έναν απλό, ξύλινο και λεπτό φράχτη απέναντι στον δυνατό και πολυάριθμο στρατό των Γερμανών, που συμμαχώντας με τον Ιταλικό στρατό, κατακτούσε αμαχητί την μια χώρα μετά την άλλη. Αυτό το μικρό και χωρίς σημασία φαινομενικά εμπόδιο στα σχέδια του άξονα των Γερμανών και των Ιταλών όμως, με απίστευτη γενναιότητα πρόταξε τα στήθη του και με απίστευτο θάρρος φώναξε το θρυλικό "Όχι" του, που ακούστηκε δυνατά σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο, που τότε γονάτιζε μέρα με την μέρα μπροστά στον γερμανικό επεκτατισμό.

      Μετά ακολούθησαν οι μάχες των Ελλήνων με τους επίδοξους κατακτητές τους, που θύμιζαν την μάχη του Δαβίδ με τον Γολιάθ, θύμιζαν την μάχη του Αγίου Νέστορα που σήμερα εορτάζουμε, μαθητή του Αγίου Δημητρίου που εορτάσαμε χθές και που με την ευλογία του πάλεψε με ένα θεριό της εποχής, τον ανίκητο Λυαίο, ένα παράδειγμα προς μίμηση από τους Αγίους που προβάλει αυτές τις ημέρες η Εκκλησία μας, μάχες που μπορεί να μην ήταν νικητήριες, παρέμειναν όμως χαραγμένες στην παγκόσμια ιστορία ως μάχες απίστευτα ηρωικές και προς στιγμήν σταμάτησαν την φόρα των Γερμανών, δίνοντας τον χρόνο στους συμμάχους μας Ευρωπαίους να ανασυνταχθούν και αργότερα να νικήσουν τον παγκόσμιο αυτό εχθρό.

      Όλα αυτά βέβαια δεν ήταν αναίμακτα, αλλά άφησαν πίσω τους πολύ πόνο, πείνα, θάνατο, καταστροφή, όμως έκανε το Ελληνικό έθνος να είναι υπερήφανο για τους ήρωες του, υπερήφανο για τους γενναίους προγόνους του, μια υπερηφάνεια που αγωνίζονται λυσσαλέα την ειρηνική κατά τα άλλα σημερινή εποχή μας, οι τότε εχθροί μας, που ουσιαστικά "νικήθηκαν" από μια χούφτα Έλληνες, 
και τώρα συνεταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να μας την πάρουν. 

    Τους κακοφάνηκε τότε η αναπάντεχη αντίσταση μας, τους κακοφαίνεται και τώρα...και σαν να μην άλλαξε τίποτε αγωνίζονται 

με κάθε μέσον, οικονομικό αυτήν την φορά, και πάλι να μας καθ' υποτάξουν και να μας ταπεινώσουν. 

  Στις μέρες μας η μικρή και κουρασμένη Ελλάδα, πολύπαθη και ταλαιπωρημένη, ακόμα δίνει μαθήματα ανθρωπιάς και αγάπης στους Ευρωπαίους "φίλους" της, αυτήν την φορά μέσα από ένα άλλο πρόβλημα που μαστίζει και φοβίζει την ανθρωπότητα, πρόβλημα που η ίδια σε συνεργασία με τους υπόλοιπους δυνατούς της γής, δημιούργησε οργανώνοντας ακόμα πολέμους μεταξύ των λαών και οδηγώντας στον θάνατο και στην προσφυγιά χιλιάδες αμάχων και αθώων ανθρώπων, 

οι οποίοι τώρα χτυπούν για βοήθεια την πόρτα της Ευρώπης για να αντιμετωπίσει τα κλειστά σύνορα της και μόνο η Ελλάδα βρίσκεται στο πλευρό τους ανοίγοντας διάπλατα τα σύνορα της και προσφέροντας τους καταφύγιο. 
    Τελειώνοντας το άρθρο μου, εύχομαι και προσεύχομαι, αυτήν την φορά να τους "νικήσουμε" τους Γερμανούς φίλους μας, 

γιατί αλλιώς ξέρουμε τι μας περιμένει από μια ενδεχόμενη οικονομική ήττα μας, γιατί έχουμε ξαναζήσει την Γερμανική κατοχή, γιατί έχουμε νοιώσει στο πετσί μας την "αγάπη" των συμμάχων μας.

     Η Παναγιά όμως, που αύριο γιορτάζει μαζί με ολόκληρο το ελληνικό έθνος, μας αγαπά και δεν θα αφήσει την Ελλάδα μόνη της και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά, θα την προστατέψει και θα την βοηθήσει και πάλι. Φτάνει εμείς να της το ζητάμε κάθε Κυριακή...κάθε μέρα...σε κάθε γιορτή της, φτάνει να  την θέλουμε μαζί με τον Σωτήρα Υιό της και όλους τους Αγίους της Εκκλησίας Του, κοντά μας!!!

Ένα βροντερό "Ζήτω"
 για όλους τους ήρωες μας!!!

π. Χρυσόστομος Τελίδης