Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

Η πνευματική "όραση" μας,

 και η πνευματική "ακοή" μας.

        Ο Χριστός, όπως διασώζεται στα Ευαγγέλια, έκανε πολλά θαύματα για να δείξει στους ανθρώπους ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας που περίμεναν και ότι αυτά είναι προμηνύματα της νέας ζωής που έφερε στον κόσμο. Τα θαύματα ήταν απόδειξη της μεσσιανικής Του ιδιότητος, πέρα από την αγάπη που έδειχνε στους ανθρώπους που υπέφεραν από διάφορες ασθένειες, σωματικές και ψυχικές.

    Στο Ευαγγέλιο της Κυριακής 7 Αυγούστου 2016, θα δούμε τον Ιησού Χριστό να κάνει δύο θαύματα. Στο ένα θεράπευσε δύο τυφλούς οι οποίοι αμέσως απέκτησαν το φως των οφθαλμών τους και είδαν τα δημιουργήματα του Θεού. Στο άλλο θαύμα είναι ότι θεράπευσε έναν κωφό και αυτή η κώφωση ήταν συνέπεια της δαιμονικής κατάστασης και δεν ήταν απλώς μια σωματική ασθένεια. Και στα δύο αυτά θαύματα βλέπουμε την θεραπεία δύο σωματικών αισθήσεων, της οράσεως και της ακοής.

       Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού. Το σώμα του έχει διάφορες αισθήσεις μεταξύ των οποίων είναι η αίσθηση της οράσεως και η αίσθηση της ακοής. Με την όραση μπορούμε να βλέπουμε την δημιουργία του Θεού, αλλά και να κινούμαστε με ευχέρεια, και με την ακοή μπορούμε να ακούμε και να συνεννοούμαστε με τους ανθρώπους. Τι θα ήμασταν αν δεν είχαμε αυτές τις δύο σημαντικές αισθήσεις! Οι άνθρωποι που τις στερούνται καταλαβαίνουν την αξία τους, αν και ο Θεός τους δίνει πολλή δύναμη για να ξεπερνούν το πρόβλημά τους.

        Πάντως, οι αισθήσεις αυτές μας βοηθούν πολύ στην ζωή μας, να κινούμαστε, να εργαζόμαστε, να διαβάζουμε, να ακούμε και να συνομιλούμε με τους ανθρώπους. Αν μελετήσουμε από πλευράς ανατομίας τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και οι δύο αυτές αισθήσεις θα εκπλαγούμε από την σοφία του Θεού που τις κατασκεύασε. Οι τελειότερες φωτογραφικές μηχανές και τα τελειότερα ακουστικά μηχανήματα δεν μπορούν να φθάσουν την τελειότητα με την οποία λειτουργούν αυτές οι δύο σωματικές αισθήσεις. Θα πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό για την μεγάλη αξία τους και διότι μας έδωσε αυτήν την ευλογία.

      Συγχρόνως θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι, εκτός από τις σωματικές αισθήσεις, υπάρχουν και οι πνευματικές αισθήσεις. Πέρα από την σωματική όραση υπάρχει και η πνευματική όραση, η όραση του νου με την οποία κανείς μπορεί να δει την δόξα του Θεού. Με τα σωματικά του μάτια βλέπει τη δημιουργία του Θεού, ενώ με τα πνευματικά του μάτια βλέπει το Φως του Θεού. Και πέρα από την σωματική ακοή υπάρχει και η πνευματική ακοή και έτσι ο άνθρωπος μπορεί να ακούει και τους κτιστούς, αλλά και τους άκτιστους ήχους. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω» (Ματθ. ια , 15).

        Δοξάζουμε τον Θεό για την σωματική όραση και ακοή, αλλά θα πρέπει με τον αγώνα μας, την προσευχή μας, την όλη εκκλησιαστική ζωή μας, την συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, την ενοριακή συνείδηση μας που πρέπει να αυξήσουμε, να αποκτήσουμε και την πνευματική όραση και την πνευματική ακοή. Από την στέρηση αυτών των πνευματικών αισθήσεων πάσχουμε και υποφέρουμε, γιατί δεν μπορούμε να δούμε το Θεό και δεν μπορούμε να ακούσουμε το θέλημά Του. Λόγω της ελλείψεως αυτών των πνευματικών αισθήσεων υποφέρουμε πολύ στην ζωή μας. 

     Και το αποτέλεσμα της πνευματικής τύφλωσης και κώφωσης μας είναι απτό και είναι υπολογίσιμο και μετρήσιμο πια, γιατί στην καθημερινότητα μας και το βλέπουμε και το ακούμε με τις σωματικές αισθήσεις που μας έδωσε ο Δημιουργός μας. 

     Χωρίς την θρησκευτική πνευματικότητα η κοινωνία μας υπέκυψε, παραδόθηκε πια, σε κάθε λογής εξευτελισμό, ειδικά η χώρα μας, η περήφανη κάποτε Ελλάδα μας. Οικονομικοί εξευτελισμοί με μισθούς και συντάξεις πείνας, ατελείωτες ώρες εργασίας με μηδαμινή αμοιβή, το κράτος μας να ισορροπεί μεταξύ νόμου και παρανομίας, συνταγματικά δικαιώματα να καταπατούνται και η διοίκηση του, η δικαστική και εκτελεστική, να εφαρμόζεται δίνοντας την εντύπωση ότι βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο, ενώ να μην μπορεί πια κανείς να δώσει στους πολίτες του την αίσθηση της ασφάλειας.

    Η Υγεία, η Παιδεία να φυλλορροούν, τα ιδεώδη, τα ήθη και τα έθιμα, τα σύμβολα της πατρίδας μας, για τα οποία χύθηκε το αίμα των προγόνων μας, να είναι παρωχημένες ιδέες και αναχρονιστικές, η Εκκλησία του Χριστού μας, ανυπεράσπιστη πια, να διώκεται, να υπόκειται σε βανδαλισμούς και διασυρμό, ενώ οι χριστιανοί  της, σχεδόν όλοι οι Έλληνες δηλαδή, να έχουν γίνει στόχαστρο μέσα στο "σπίτι" τους, εσωτερικών και εξωτερικών τζιχαντιστών, ισλαμιστών, τρομοκρατών, "αντι" εξουσιαστών, αναρχικών και κάθε λογής περιθωριακών τύπων και ψυχολογικά ταλαιπωρημένων νέων κυρίως, που χαίρουν όμως της κρατικής προστασίας, ενίοτε δε και της εκτιμήσεως.

     Από την άλλη πάλι το κράτος μας, με παραλυμένη την κρατική μηχανή της, και αυτό φοβισμένο, τρομαγμένο, τρομοκρατημένο θα έλεγα, κάνει το καθετί, ή δεν κάνει απολύτως τίποτε, για να μην τους εξαγριώσει και γνωρίσει την τρομοκρατία που ζει η Ευρώπη και μάλιστα στις μέρες μας βρίσκεται σε έξαρση. 
Όμως προχωρά και ένα βήμα παραπάνω. Παράλληλα με την αδιαφορία ή την δεκτικότητα της σε βανδαλιστικές επιθέσεις "αντι" εξουσιαστικών ομάδων, μέσα σε αυτόν τον κουρνιαχτό, ελαφρά τη καρδία, ψηφίζει και την ανέγερση τζαμιού και αργότερα και άλλων μουσουλμανικών τεμένων  στην Ορθόδοξη Ελλάδα και μάλιστα με χρήματα και δαπάνη κρατική, δηλαδή του καθενός μας, ενώ η Ορθοδοξία διώκεται παντού, χαϊδεύει δε τους μουσουλμάνους και αδιαφορεί ή κοιτά με αγριότητα την Εκκλησία, που ακίνδυνη πια, αδιαμαρτύρητα περιμένει την ριζική αποπομπή της από την καθημερινότητα μας.

   Η μειοψηφία όλων αυτών των παρακρατικών στοιχείων πια κυβερνά την χώρα μας, η δε πλειοψηφία των κατοίκων της, τρομοκρατημένη μετρά τις πληγές της. Η Δημοκρατία μας δε, η Ελληνική Δημοκρατία, που όψιμα ευαγγελίζονται οι διοικούντες τον τόπο μας, αλλά και όλος ο κόσμος που διδάχθηκε από αυτήν, παραμένει σήμερα μια άγνωστη λέξη, μια ιδέα που ίσως σε λίγα χρόνια να θεωρείτε και αυτή αναχρονιστική, ενόψει άλλων πιο μοντέρνων ιδεών, όπως αυτών που σας ανέφερα παραπάνω, αλλά και των αποτελεσμάτων τους, που βλέπουμε παγκοσμίως και αγωνιζόμαστε να υιοθετήσουμε...μην ξεχνιόμαστε.   

          Ο Χριστός όμως, φιλεύσπλαχνος και στοργικός Πατέρας, μας συγχωρεί όλους για τα ατοπήματα μας, εξακολουθεί και σήμερα, παρ' όλη την κατάντια μας, δια της Εκκλησίας Του να κάνει τέτοια θαύματα, δηλαδή να θεραπεύει την πνευματική τύφλωση και την πνευματική κώφωση του άρρωστου ανθρώπου. Τέτοια θαύματα θα πρέπει να επιδιώκουμε να γευόμαστε από το Θεό και αυτά τα θαύματα γίνονται μόνον μέσα στην Αγία Εκκλησία του Χριστού και πηγάζουν μόνο από την αγάπη Του για όλους εμάς, που ερχόμαστε την Κυριακή και εκκλησιαζόμαστε, συμμετέχουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας του, προσευχόμαστε, ειδικά τώρα την περίοδο του Δεκαπενατυγούστου στην Παναγία Μητέρα Του, στις καθημερινές Παρακλήσεις.

      Στο Θαύμα Του ελπίζουμε και το Θαύμα Του επιδιώκουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε στην Εκκλησία Του την Κυριακή στην Ανάσταση Του, το παίρνουμε από το χέρι του ιερέως κατά το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και το ανταποδίδουμε με την Θεία Ευχαριστία, το γευόμαστε από το αντίδωρο, από τον Αγιασμό, το αισθανόμαστε από την ευχή του παπά της Ενορίας μας, από την εκπλήρωση του τάματος μας, 

την προσκύνηση των εικόνων και των Ιερών Λειψάνων, από την λαμπάδα που αφήνουμε στο προσκεφάλι της Παναγιάς μας για την Παράκληση της τώρα τον Δεκαπενταύγουστο, την καντήλα που θα ανάψουμε με το λαδάκι που θα φέρουμε, το κρασί για την Θεία Κοινωνία, τα λουλούδια ή τα χρήματα που θα αφήσουμε στα καλαθάκια του Ναού της γειτονιάς μας...το δάκρυ που γοερά θα χύσουμε κατά την εξομολόγηση και την συγχώρεση ή το επιτίμιο που θα πάρουμε από τον πνευματικό μας.

      Και τότε θα ακούσουμε και εμείς τον Χριστό να μας λέει τα ίδια λόγια που λέει στους δύο τυφλούς και στο κουφό που του φέρνουν, στο σημερινό Ευαγγέλιο, μπροστά Του...

..."Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν."

     Το Θαύμα της Ενορίας μας

      Θαύματα δεν έπαψαν, αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι, διαδυκτιακοί και μή, και δεν θα πάψουν να γίνονται ποτέ μέσα στις Ορθόδοξες εκκλησιές μας. Ίσως όχι τόσο συχνά και όχι τόσα πολλά, ίσως όχι τόσο κραυγαλέα, όπως γινόταν τότε αυτά που περιγράφονται από τους τέσσερις Ευαγγελιστές και συγκεκριμένα του Ματθαίου στο σημερινό Ευαγγέλιο. Και μην νομίζετε πως η δική μας εκκλησιά, η προσωρινή μα όμορφη κατακόμβη της, που τώρα χτίζουμε τον επάνω ναό της για να στεγάσουμε επάξια και όπως τους ταιριάζει τους Αγίους προστάτες μας, τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα. Έτσι και εδώ στον ταπεινό ναό μας, στην όμορφη κατακόμβη μας,που προσωρινά στεγάζει τις λατρευτικές μας ανάγκες μέχρι την αποπεράτωση του επάνω ναού μας, που οσονούπω πλησιάζει, έχουμε να επιδείξουμε πολλά και συγκινητικά θαύματα.

Το μεγάλο θαύμα της τεκνογονίας

       Θαύμα δεν είναι πως με την ευχή της Αγίας Άννας "δια την λύσιν εκ των δεσμών της ατεκνίας και της στειρότητος" που διαβάζεται εκ των ιερέων του Ναού μας μέσα στο μικρό παρεκκλήσι της τρίχρονης Παναγίας μας, είτε στις Ιερές Παρακλήσεις μας κάθε Τρίτη, στους προστάτες των άτεκνων ζευγαριών   και της οικογένειας,τους Αγίους Θεοπάτορες, τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα, είτε τις Κυριακές μετά την Θεία Λειτουργία, τόσα ζευγάρια έλαβαν την ευλογία της τεκνοποιΐας και έρχονται πλέον με τα παιδιά τους να ευχαριστήσουν τους Αγίους μας για την μεσιτεία τους, μαζί με αυτήν της Παναγίας κόρης τους, στον Εγγονό τους Χριστό;

Το θαύμα της συνέχισης των εργασιών οικοδόμησης του ναού

  Θαύμα δεν είναι πως σε αυτήν την δύσκολη εποχή, εν μέσω οικονομικής κρίσης, σ΄αυτήν την φτωχή Ενορία με τα τόσα προβλήματα, χτίζεται το σπίτι των Αγίων μας, η μικρή εκκλησιά μας και μάλιστα πολύ σύντομα θα αποπερατωθεί δίνοντας σε όλους εμάς, τους Ανθοκηπιώτες, αλλά και τους ενορίτες και τους προσκυνητές και τους επισκέπτες και τους δωρητές την ευκαιρία να τιμήσουμε σε αυτήν τους Αγίους μας και να τους πανηγυρίσουμε όπως τους αξίζει;

Το θαύμα της φιλανθρωπίας

       Θαύμα δεν είναι πως με το τίποτε και χωρίς καθόλου πόρους, οι αποθήκες μας είναι πάντα γεμάτες τρόφιμα και ρούχα και οι κυρίες του Φιλοπτώχου Ταμείου μας, ακόμα και σήμερα, μέσα σε αυτήν την κατήφεια και τον μαρασμό, μπορούν και τα μοιράζουν στους αναγκεμένους και ταλαιπωριμένους Ενορίτες μας;

Το θαύμα της νεότητας

        Θαύμα δεν είναι που η Ενοριακή Νεανική Εστία μας έχει μαζέψει στην αγκαλιά της πάνω από εκατό κατηχητόπουλα, έχει σύγχρονη αίθουσα παιχνιδιών με ηλεκτρονικούς υπολογιστές και internet και άλλα τελευταίας τεχνολογίας παιχνίδια και που τα παιδιά μας καθημερινά έρχονται και 

παίζουν εδώ στην ταπεινή εκκλησιά μας, ακόμα και τώρα μέσα στο κατακαλόκαιρο, που έχει την δική της Ενοριακή ποδοσφαιρική ομάδα, τους "Θεοπάτορες", δύο φορές χρυσή Πρωταθλήτρια και μια φορά Δευτεραθλήτρια, με δική της ρομποτική ομάδα, τους "Ρομποπάτορες", με πέντε 

κύπελλα σε πανελλήνιες διοργανώσεις και με πολλές ακόμα τιμητικές διακρίσεις, 

που κάνει συχνά εκδρομές, εκδηλώσεις, γιορτές, παιχνίδια, θεατρικά και τόσα άλλα, και όλα αυτά με μηδαμινά έσοδα, αλλά με πολύ-πολύ αγάπη;

Το θαύμα της αγάπης μας
 στον Ιωακείμ και στην Άννα

       Θαύμα δεν είναι πως κάθε 8η και 9η του Σεπτέμβρη (μάλιστα φέτος για τέσσερις ημέρες θα γιορτάσουμε τους Αγίους μας, 8, 9, 10 & 11 Σεπτέμβρη 2016 σύμφωνα με το εορταστικό πρόγραμμα που θα δείτε αν κάνετε κλικ στον σύνδεσμο που σας ετοιμάσαμε) στο μεγάλο Πανηγύρι των 

Αγίων μας, να μαζεύονται εδώ στο μεγάλο προαΰλιο του Ναού μας πάνω από δύο χιλιάδες ή και περισσότεροι     πιστοί προσκυνητές, πανηγυριστές και επισκέπτες; Θαύμα δεν είναι που λες και τους καλούν εδώ οι ίδιοι οι δικοί μας Άγιοι Προστάτες, οι Άγιοι και Δίκαιοι Θεοπάτορες, ο Ιωακείμ και η Άννα, να έρθουν να προσκυνήσουν τα Ιερά Λείψανα και την Εικόνα τους και να 

γνωρίσουν από κοντά τα έθιμα και τις παραδόσεις μας, θαύμα δεν είναι που θέλουν πανηγύρι τους "μέγα" να γίνεται τις μέρες αυτές και να μπλέκει όμορφα η λατρευτική και προσευχητική ζωή της Ενορίας μας, που έχει Αγρυπνίες, που έχει Ιερές Παρακλήσεις, Ευχές για την τεκνοποίηση, Πανηγυρικούς 

Εσπερινούς, Αρτοκλασίες, Θείες Λειτουργίες, τον Επίσκοπο μας, κ.κ Βαρνάβα, που έρχεται τις ημέρες εκείνες να μας ευλογήσει και να χαρεί με την χαρά της γιορτής μας, με την ζωντάνια των νέων, τα παραδοσιακά τραγούδια και τους χορούς, τα συγκροτήματα των Συλλόγων μας, το γλέντι, το φαγητό και την διασκέδαση;

Αν όλα αυτά δεν είναι μικρά θαύματα, τότε τι είναι;

      Σε εμάς απομένει να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας αλλά και του σώματος μας ορθάνοιχτα και να  βλέπουμε αυτά τα μικρά ή μεγάλα θαύματα, να έχουμε τα αυτιά μας τεντωμένα και έτοιμα, για να ακούσουν τα λόγια του ιερέα εδώ στην μικρή Ενορία μας, να είμαστε δίπλα του και να τον βοηθούμε στο δύσκολο έργο του.

     Και τότε η Ενορία μας θα ανθίσει, η υπόγεια εκκλησιά μας θα σηκωθεί ψηλά, το ολοκαίνουργιο καμπαναριό μας θα σημάνει τις καμπάνες του, που θα ηχούν γλυκά μέσα στα αυτιά μας, η γειτονιά μας θα ομορφύνει, θα χαίρεται με την πρόοδο των παιδιών της και τα προβλήματα των ανθρώπων θα λιγοστέψουν. 

Και αν κάποιοι ενοχλούνται από την πρόοδο αυτή και την αγάπη μεταξύ μας, την εκκλησιά που χτίζουμε στους Αγίους μας και τα πανηγύρια που κάνουμε για να τους τιμήσουμε, εμείς και αυτούς τους αγαπούμε και προσευχόμαστε να δουν και αυτοί αυτό που βλέπουμε, να ακούσουν και αυτοί αυτό που ακούμε.

Καλή και ευλογημένη Κυριακή...

...Καλή Παναγιά σε όλους!!!

*παρακάτω με ένα κλικ στο "Διαβάστε περισσότερα" θα δείτε το κυριακάτικο Ευαγγέλιο σε πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα 

της Κυριακής Z´ Ματθαίου 

(Ματθ. θ´ 27-35)

Πρωτότυπο κείμενο:

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγοντι τῷ ᾿Ιησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· ᾿Ελέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ. ᾿Ελθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; Λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. Τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. Καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ῾Ορᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. Οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ ᾿Ισραήλ. Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ᾿Εν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. Καὶ περιῆγεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

******

Απόδοση στη νεοελληνική:

Εκεῖνο τὸν καιρό, καθὼς προχωροῦσε ᾿Ιησοῦς, τὸν ἀκολούθησαν δύο τυφλοί, ποὺ φώναζαν κι ἔλεγαν· Σπλαχνίσου μας, Υἱὲ τοῦ Δαβίδ! Κι ὅταν ἔφτασε στὸ σπίτι, πῆγαν κοντά του οἱ τυφλοί, καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς λέει· Πιστεύετε πὼς μπορῶ νὰ τὸ κάνω αὐτό; Τοῦ λένε· Ναί, Κύριε. Τότε ἄγγιξε τὰ μάτια τους καὶ εἶπε· ῞Οπως τὸ πιστεύετε νὰ σᾶς γίνει. Κι ἀνοίχτηκαν τὰ μάτια τους. Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς πρόσταξε λέγοντας· Προσέξτε νὰ μὴν τὸ μάθει κανένας. Αὐτοὶ ὅμως, μόλις βγῆκαν ἔξω, διέδωσαν τὴ φήμη του σ᾿ ὅλη τὴν περιοχὴ ἐκείνη. ᾿Ενῶ ἔβγαιναν ἔξω οἱ δύο τυφλοί, τοῦ ἔφεραν ἕναν κωφάλαλο δαιμονισμένο. Μόλις ἔδιωξε τὸ δαιμόνιο, μίλησε ὁ κωφάλαλος. Κι ὁ κόσμος θαύμασε καὶ εἶπε· Ποτὲ ὣς τώρα δὲν εἶδαν οἱ ᾿Ισραηλίτες τέτοια πράγματα! Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ἔλεγαν· Μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἄρχοντα τῶν δαιμονίων διώχνει τὰ δαιμόνια. ῾Ο ᾿Ιησοῦς περιόδευε σ᾿ ὅλες τὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά, δίδασκε στὶς συναγωγές τους, κήρυττε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε κάθε ἀσθένεια καὶ κάθε ἀδυναμία στὸν λαό.