Αναρτήθηκε από
Οι Εορτάζοντες την 1ην του μηνός Αυγούστου.
Αρχή της νηστείας του δεκαπενταύγουστου.
- Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.
- ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΜΑΚΑΒΑΙΟΙ, ΣΟΛΟΜΟΝΗ & ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ.
- ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ που μαρτύρησαν στην Πέργη της Παμφυλίας.
- Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΑΣ, ο νέος.
- Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ.
- Ο ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ.
- Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ.
- Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ.
- ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΗΝΗΣ, ΜΗΝΑΙΟΣ και οι λοιποί εν τω Βιγλεντίω.
- Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΣΑ, η Οσιομάρτυς που μαρτύρησε στα Κύθηρα.
- Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ, ο Θαυματουργός Αρχιεπίσκοπος Προκοννήσου
- Ο ΑΓΙΟΣ ETHELWALD (Αγγλοσάξωνας)
*Τί είναι η "πρόοδος" του Τιμίου Σταυρού και γιατί εορτάζεται κατά την 1η Αυγούστου;
Ο Σ. Ευστρατιάδης, στο Αγιολόγιο του γράφει για το γεγονός αυτό τα έξης: «Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο Τίμιος Σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον».
Άλλη πηγή αναφέρει πως η έξοδος του Τιμίου Σταυρού γινόταν από το παλάτι στην Πόλη. Στον Πατμιακό Κώδικας 266 αναγράφεται δε, ότι κατά την 1η Αυγούστου στη Μεγάλη Εκκλησία ετελείτο "η Βάπτισις των τιμίων Ξύλων".
Με την ευκαιρία αναφέρουμε επιγραμματικά και τις υπόλοιπες εορτές αφιερωμένες στον Τίμιο Σταυρό.
α) Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρου
(14 Σεπτεμβρίου)
β) Εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως
(Κυριακή Γ’ Νηστειών).
γ) Μνήμη του εν ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού (7 Μαΐου) την εποχή του Κωνστάντιου (337-361), γιου του Μ. Κωνσταντίνου.
δ) Τέλος αφιερωμένες στον Τίμιο Σταυρό, (όλο το έτος), είναι δύο ημέρες της εβδομάδας, η Τετάρτη και η Παρασκευή.
*ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΜΑΚΑΒΑΙΟΙ,
ΑΒΕΙΜ (ή ΑΒΙΒΟΣ), ΑΝΤΩΝΙΟΣ (ή ΑΝΤΩΝΙΝΟΣ), ΓΟΥΡΙΑΣ, ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ, ΕΥΣΕΒΩΝΑΣ, ΑΧΕΙΜ, ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
(ή ΣΑΜΩΝΑΣ ή ΕΥΛΑΛΟΣ ή ΜΑΡΚΟΣ),
η μητέρα τους ΣΟΛΟΜΟΝΗ
και ο διδάσκαλός τους ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ.
"Αυτοκράτωρ εστί των παθών ο ευσεβής λογισμός"(Δ. Μακκαβαίων, α' 7, θ'4.)
Ο ευσεβής λογισμός είναι κυρίαρχος και εξουσιαστής επί των παθών.
Αυτό με περίσσια ανδρεία απέδειξαν οι επτά αδελφοί Μακκαβαίοι με τη στάση τους απέναντι στο βασιλιά της Συρίας, Αντίοχο, όταν αυτός τους έταξε δόξες, τιμές και επίγειες απολαύσεις, αν αυτοί καταπατούσαν το Μωσαϊκό νόμο και έτρωγαν από τα απαγορευμένα φαγητά που τους πρόσφερε.
Προηγήθηκε ο ενενηκονταετής διδάσκαλός τους, Ελεάζαρος, που εφάρμοσε στο έπακρο το νόμο που τους δίδασκε, με αποτέλεσμα ο Αντίοχος να τον ρίξει στη φωτιά. Εμπνεόμενα από τη θυσία του γέροντα διδασκάλου τους, τα επτά αδέλφια κράτησαν την ίδια γενναία στάση απέναντι στο βασιλιά, όταν τους κάλεσε μπροστά του. Στην αρχή ο Αντίοχος προσπάθησε να τους κολακεύσει με διάφορα εγκώμια για τη νιότη τους. Τους είπε ότι αν έτρωγαν από τα ειδωλόθυτα που τους πρόσφερε, θα απολάμβαναν μεγάλες τιμές και φυσικά θα τους έσωζε από το θάνατο. Τότε οι επτά αδελφοί απάντησαν στον Αντίοχο: "χαλεπώτερον γαρ αυτού του θανάτου νομίζομεν είναι σου τον επί τη παρανομώ σωτηρία ημών έλεον". Δηλαδή, είναι περισσότερο επιβλαβής και απ' αυτόν το θάνατο, νομίζουμε, η συμπάθειά σου για την παράνομη σωτηρία μας. Εξοργισμένος τότε ο Αντίοχος, με τροχούς, φωτιά και ακόντια, έναν-έναν τους σκότωσε όλους. Όταν είδε αυτό η μητέρα τους Σολομονή, ρίχτηκε μόνη της στη φωτιά και έτσι όλοι μαζί πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου.
*ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
που μαρτύρησαν στην Πέργη της Παμφυλίας,
ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΑΤΤΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΚΙΝΔΕΟΣ, ΜΝΗΣΙΘΕΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΜΗΝΑΙΟΣ, ΚΑΤΟΥΝΟΣ και ΕΥΚΛΕΟΣ (ή ΕΥΚΛΗΣ)
Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στην Πέργη της Παμφυλίας, που βρίσκεται κοντά στις όχθες του Κέστρου ποταμού. Τα ονόματά τους ήταν τα εξής: "Αττος, Αλέξανδρος, Εϋκλεος, Κατούνος, Κινδέος, Κυριάκος, Λεόντιος, Μνησίθεος και Μηναίος. Όλοι στο επάγγελμα ήταν γεωργοί, εκτός από τον Μηναίο που ήταν μαραγκός.
Κατά τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών που έκανε ο Διοκλητιανός, στην Παμφυλία συνέβαινε να είναι έπαρχος κάποιος Φλαβιανός (300 μ. Χ.) που εφάρμοζε με σκληρότητα τα αυτοκρατορικά διατάγματα. Τότε, από τους πιο θαρραλέους πιστούς, που μόνοι τους φανέρωσαν τη χριστιανική τους ιδιότητα μπροστά στον έπαρχο, ήταν και οι εννέα αυτοί Άγιοι. Αφού έκαναν το σημείο του σταυρού και κοινώνησαν των αχράντων μυστηρίων, όρμησαν όλοι μαζί στη φλόγα του κινδύνου. Παρουσιάστηκαν στον Φλαβιανό, ομολόγησαν τον Χριστό και τον παρακάλεσαν να πάψει επιτέλους να κακοποιεί τους χριστιανούς.
Εξοργισμένος ο Φλαβιανός, διέταξε να τους σύρουν στο ναό της Αρτέμιδος για να θυσιάσουν στους θεούς. Εκείνοι, όχι μόνο αρνήθηκαν να θυσιάσουν, αλλά με την προσευχή τους συνέτριψαν και μερικά από τα είδωλα του ναού. Ο έπαρχος γεμάτος μανία, αφού ξέσκισε τις σάρκες τους με σιδερένια νύχια και έκαψε τις πληγές τους με αναμμένες λαμπάδες, τους φυλάκισε. Αλλά επειδή και οι εννέα επέμεναν να ομολογούν τον Χριστό, τελικά τους αποκεφάλισε.
*Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΠΑΣ, ο νέος.
"Εις σάκκον βληθείς, και θίβη εγκλεισθείς, και εις θάλασσαν ριφθείς, τελειοϋται".
*Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ.
Μαρτύρησε, αφού του έκαψαν το κεφάλι.
*Ο ΑΓΙΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ.
Μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού.
*Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ.
Μαρτύρησε δια ξίφους.
*Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ.
Μαρτύρησε, αφού τον έχωσαν μέσα σε κοπριά.
*ΟΙ ΑΓΙΟΙ, ΜΗΝΗΣ (ή Μηνός) και ΜΗΝΑΙΟΣ.
Και οι λοιποί εν τω Βιγλεντίω, πλησίον του χαλκού Τετραπύλου.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου