Αναρτήθηκε από
"Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη"
Το ευαγγέλιο της Κυριακής 11ης Νοεμβρίου του 2012,που θα διαβαστεί από τους ιερείς μας στους Ορθόδοξους Ναούς όλης της οικουμένης περιέχει μια ερώτηση από έναν δάσκαλο του Θεϊκού νόμου εκείνης της εποχής στον Χριστό,που όμως είμαι σίγουρος ότι όλους μας απασχολεί:
"Διδάσκαλε τί πρέπει νά κάνω γιά νά κερδίσω τήν αἰώνια ζωή;"
Και ο Ιησούς του απαντά:Νομοδιδάσκαλος δεν είσαι,λοιπόν τί γράφει ὁ νόμος; Και εκείνος του απαντά αυτό που ξέρει καλύτερα από όλους:Νά ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου μέ ὅλη σου τήν ὕπαρξη καί τόν πλησίον σου ὡς τόν ἑαυτό σου.Ε λοιπόν καλά τα λές,τόν συμβουλεύει ὁ Ἰησοῦς, αὐτό νά κάνεις για να κερδίσεις την αιώνια ζωή.
Ο νομοδιδάσκαλος τότε για να μπερδέψει τον Ιησού,γιατί μάλλον αυτή ήταν η πρόθεση του από την αρχή,του κάνει μια άλλη ερώτηση εξίσου σημαντική με την προηγούμενη:
Τότε αντί για απάντηση ο Ιησούς του αφηγείται μια παραβολή, που είναι και η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτηματικά μας:
Ἕνας ἄνθρωπος ἀπό τά Ἱεροσόλυμα πηγαίνοντας γιά τήν Ἱεριχῶ, ληστεύεται, κακοποιεῖται και ἐγκαταλείπεται αἱμόφυρτος. Σέ λίγο περνᾶ ἕνας Ἱερέας ὁ ὁποῖος ἀδιαφορεῖ γιά τόν τραυματισμένο, τό ἴδιο κάνει καί ἕνας Λευίτης. Ένας Σαμαρείτης ὅμως,πού περνᾶ από εκεί σταματά, περιποιεῖται τά τραύματα καί τόν ὁδηγεῖ στό πανδοχεῖο ὅπου πληρώνει γιά νά περιποιηθοῦν τόν τραυματισμένο ἀπό τούς ληστές καί συνεχίζει τόν δρόμο του.
Εδώ ο Χριστός,καθόλου
τυχαία νομίζω, χρησιμοποιεί αυτές τις τρεις διαφορετικές τάξεις ανθρώπων για να δείξει
την αντίθεση μεταξύ των λόγων και έργων των ανθρώπων.Όπου ιερέα βάλτε…ας πούμε
εμένα, όπου Λευίτη βάλτε…έναν καθηγητή Πανεπιστημίου και όπου Σαμαρείτη,δεν
ξέρω, βάλτε...όποιον νομίζετε εσείς τον πιο αμαρτωλό της εποχής μας.
Τελειώνοντας τήν διήγηση ὁ Ἰησοῦς ἐρωτᾶ: Ποιός ἀπό τούς τρεῖς ἐπιτέλεσε τό καθῆκον τοῦ πρός τόν πλησίον; καί ὁ νομοδιδάσκαλος ἀπαντᾶ:αὐτός πού τόν περιποιήθηκε. Τότε ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέει: Πήγαινε λοιπόν νά κάνεις καί σύ τό ἴδιο. Νά βοηθᾶς κάθε ἄνθρωπο πού ἔχει ἀνάγκη.
Όλοι οι άνθρωποι λοιπόν είναι οι "πλησίον" μας, όλους να τους βοηθούμαι με όλες μας τις δυνάμεις,και τότε η αιώνια ζωή θα είναι δική μας.
Ἀδελφοί μου, ὁ Ἰησοῦς μας μέ αὐτό τό ἀριστούργημα τῆς παγκόσμιας λογοτεχνίας, τῆς παραβολῆς τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη μας φανερώνει ἀλλά καί ταυτόχρονά μας δείχνει τόν δρόμο πού θέλει νά βαδίσουν ὅσοι τόν πιστεύουν καί τόν ἀγαποῦν. Εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἀγάπης. Τῆς ἀγάπης ἐκείνης πού ἔχει σάν συστατικό της τό ξεπέρασμα ὁρίων, συνόρων καί διαχωριστικῶν πού πολλές φορές ἡ σκέψη μας βάζει, γιατί δέν βλέπει οὔτε φυλή, οὔτε χρῶμα, οὔτε γλώσσα ἀλλά μόνο ἀνθρώπινα πρόσωπα πού ἔχουν πληγές, οἱ ὁποῖες πρέπει νά γιατρευθοῦν.
Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι πέντε εἶναι τά γνωρίσματα αὐτῆς τῆς ἀγάπης τήν ὁποία μας ζητεῖ ὁ Κύριος καί πού για αυτήν μας δίνει αντίδωρο,τά ἀγαθά τῆς βασιλείας του.
Τό πρῶτο ὁ αὐθορμητισμός της. Δέν περιμένει οὔτε προτροπές, οὔτε ἐξαναγκασμούς γιά νά ἐκδηλωθεῖ ἀλλά τρέχει αὐθόρμητα, μέ ἕνα πηγαῖο ἐνθουσιασμό γιά νά χαρίσει τήν δροσιά της καί τό ἄρωμά της.
Αὐτός ὁ αὐθορμητισμός τήν κάνει νά γίνεται ἔμπρακτη, στοιχεῖο πού ἀποτελεῖ τό δεύτερο γνώρισμά της. Ἔτσι δέν περιορίζεται σέ λόγια κενά καί σέ κούφιες αἰσθηματολογίες συμπάθειας, ἀλλά πλένει στοργικά κάθε πληγή καί προσφέρει τά πάντα γιατί πιστεύει ὅτι αὐτό πρέπει νά κάνει, γι’ αὐτό καί εἶναι καί ἀνιδιοτελής, τό τρίτο γνώρισμά της.
Δέν τήν κινεῖ κανένα συμφέρον, οὔτε ἐπιζητεῖ ἐπαίνους καί χειροκροτήματα καί οὔτε ζητᾶ λαξευτό καί μέ χρυσά γράμματα τό ὄνομά της πάνω σέ μάρμαρο. Τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά. Κάνει τά πάντα καλά, ἀθόρυβα καί ταπεινά, γί΄αὐτό καί εἶναι καί ἡρωική, τό τέταρτο γνώρισμά της.
Καί εἶναι ἡρωική γιατί χρειάζεται ἡρωισμός καί αὐταπάρνηση γιά νά νικήσει τήν λογική καί πολλές φορές καί τό ἔνστικτό της αὐτοσυντήρησης. Ἰδιαίτερα μάλιστα στή δική μας ἐποχή ὅπου ἡ λογική ἀποτελεῖ τίς βάσεις καί τό κίνητρο τῶν ἀνθρώπινων πράξεων.
Ο Ι. Χρυσόστομος λέει ὅτι ἡ ἀγάπη αὐτή ὁμοιάζει μέ τό λιμάνι, πού δέχεται τούς ναυτικούς κάθε χώρας, κάθε φυλῆς καί χωρίς νά κάνει σέ κανένα ἐξαίρεση. Εἶναι δηλαδή παγκόσμια, τό πέμπτο γνωρισμά της ποῦ σημαίνει ὅτι ἀγκαλιάζει κάθε ἄνθρωπο, διότι «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Έλλην…».
Ἄς δοῦμε ὅμως τό μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς ἀγάπης, με μια δική μας όμορφη ιστορία.
Κάποτε ὁ ἀββᾶς Ἀγάθων πήγαινε στή πόλη γιά νά πουλήσει τά ἐργόχειρά του καί ἔτσι νά προμηθευτεῖ ψωμί γιά τή συντήρησή του. Κοντά στήν ἀγορά συναντᾶ ἕνα φτωχό καί ἀνάπηρο γέρο ὁ ὁποῖος μόλις τόν εἶδε τοῦ εἶπε: Γιά ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἀββᾶ, μή μέ ἀφήσεις κι ἐσύ ἀβοήθητο τόν δυστυχῆ. Πάρε μέ κοντά σου.
Ὁ ἀββᾶς τόν ἔβαλε νά καθίσει δίπλα του καί ἅπλωσε τά καλάθια του. Μόλις πούλησε τό πρῶτο τόν ρώτησε ὁ γέρος:Πόσα λεφτά πῆρες ἀββᾶ; (Τόσα)... τοῦ ἀπάντησε ὁ ὅσιος. Καλά εἶναι. Δέν μοῦ ἀγοράζεις ὅμως μία μικρή πίττα ἔτσι γιά νά δεῖς καλό, γιατί ἔχω νά φάω ἀπό χθές τό βράδυ; Καί ὁ Ὅσιος του ἁπαντά:μετά χαρᾶς, καί τοῦ ἐκπλήρωσε τήν ἐπιθυμία του.
Σέ λίγο τοῦ ζήτησε φροῦτα, ὕστερα γλυκό. Ἔτσι σέ κάθε καλάθι πού πουλοῦσε, ξόδευε τά χρήματα χάριν τοῦ φτωχοῦ ἀναπήρου. Ἔδωσε ὅλα τά καλάθια ἀλλά καί ὅλα τά χρήματα, χωρίς νά μείνει τίποτα γιά τόν ἑαυτό του. Ἔτσι θά ἔμενε μία ἑβδομάδα χωρίς ψωμί. Δέν τόν ἔνοιαζε ὅμως.Σέ λίγο ἑτοιμάσθηκε νά φύγει.Φεύγεις; τοῦ λέει ὁ ἀνάπηρος.Ναί τελείωσα τή δουλειά μου.Ἔ, τώρα θά κάνεις ἀγάπη νά μέ πᾶς ὡς τό σταυροδρόμι καί ἀπό κεῖ φεύγεις γιά τήν ἔρημο, του λέει πάλι. 
Κι τότε ὁ Ἀγάθων παρά τή κούρασή του, τόν φορτώθηκε στή πλάτη του καί τόν μετέφερε μέ πολύ δυσκολία.Ὅταν ὅμως ἔφθασαν στό σταυροδρόμι καί ἑτοιμάσθηκε νά ἀφήσει κάτω τόν ἀνάπηρον ἄκουσε μία γλυκεία φωνή νά τοῦ λέει: Εὐλογημένος νά εἶσαι Ἀγάθων ἀπό τόν Θεό καί στή γῆ καί στόν οὐρανό. Σήκωσε τά μάτια του νά δεῖ αὐτόν πού τοῦ μιλοῦσε. Ὁ ἀνάπηρος εἶχε γίνει ἄφαντος. Ἦταν ἕνας ἄγγελος σταλμένος ἀπό τόν Θεό νά δοκιμάσει τήν ἀγάπη του.
Εὐλογημένος εἶναι λοιπόν ἀδελφοί μου ἀπό τόν Θεό ὅποιος ἀγαπᾶ τόν πλησίον του, τό κάθε ἄνθρωπο καί αὐτή ἀκριβῶς ἡ εὐλογία θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει καί ὅπως ἀκριβῶς ὅταν ἔχουμε ἕνα γραμμάτιο τό ἐξοφλοῦμε ἔτσι πρέπει νά ἐξοφλήσουμε καί τό γραμμάτιο πού μας ἔδωσε ὁ Κύριος μέ τήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη. Ναί ἡ ἀγάπη μας γιά τόν κάθε ἄνθρωπο εἶναι γραμμάτιο πού πρέπει νά ἐξοφλήσουμε ὅσο ἀκόμα το έχουμε στα χέρια μας,όσο ἔχουμε καιρό,όσο ζούμε.
Από την Ενορία των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης,
στους Ανθόκηπους της Ευκαρπίας στην Δυτική Θεσσαλονίκη,
ευχόμαστε σε όλους:
στους Ανθόκηπους της Ευκαρπίας στην Δυτική Θεσσαλονίκη,
ευχόμαστε σε όλους:
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου