Αναρτήθηκε από
"Τέκνον,μνήσθητι ότι απέλαβες σύ τα αγαθά σου
εν τη ζωή σου, και Λάζαρος ομοίως τα κακά,
νύν δέ ώδε παρακαλείται,συ δέ οδυνάσαι..."
Πάντοτε, αγαπητοί αδελφοί, η κοινωνία των ανθρώπων ήταν χωρισµένη σε δύο τάξεις. Στην τάξη των πλουσίων και στην τάξη των πτωχών. Σε ορισµένους ανθρώπους ο Θεός δίνει περισσότερα υλικά αγαθά, για να τα διαχειριστούν έτσι που να ανακουφίζουν τις δυσκολίες των πτωχών και αδυνάτων.
Μεταξύ των Εβραίων επικρατούσε η γνώµη ότι οι πλούσιοι είχαν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν τον Παράδεισο, αφού µε τα πλούτη τους µπορούσαν να κάνουν περισσότερες καλές πράξεις και αγαθοεργίες. Οι πτωχοί θα κέρδιζαν τον Παράδεισο µε την υποµονή και την καρτερία που θα έδειχναν στις δυσκολίες της ζωής.
Ο πλούσιος του σηµερινού Ευαγγελίου, δεν είχε κατανοήσει τον ρόλο που του ανέθεσε ο Θεός. Αντί να χρησιµοποιήσει τα πλούτη του για την ανακούφιση των αναγκών των πτωχών, εκείνος φρόντισε επιµελώς, πώς να καλοπεράσει σ’ αυτή τη ζωή µε όλες τις ανέσεις. Με επιδεικτικές εµφανίσεις.
∆ιασκεδάζοντας. Τρώγοντας και πίνοντας. Και κυρίως περιφρονώντας τον δυστυχισµένο πτωχό Λάζαρο που του έστειλε ο Θεός στην είσοδο του αρχοντικού του, για να του θυµίζει το χρέος του προς τον συνάνθρωπό του. Φρόντιζε µόνο τον εαυτό του! Ανάλγητος. Σκληρός. Καµιά µατιά στον φτωχό. Κανένα ενδιαφέρον.
Πόσοι από µας δεν µοιάζουµε µε τον πλούσιο του σηµερινού Ευαγγελίου, αγαπητοί αδελφοί! Πόσοι από µας δεν ενδιαφερόµαστε µόνο και µόνο για τον εαυτό µας. Κάνουµε πως δεν βλέπουµε. ∆ικαιολογούµαστε πως δεν γνωρίζουµε. Η φιλαυτία µας, µας κάνει να πιστεύουµε πως δεν υπάρχουν φτωχοί. Τυφλωµένοι από την αρρωστηµένη αγάπη του εαυτού µας, δεν βλέπουµε τις δυσκολίες των συνανθρώπων µας, όπως δεν έβλεπε και ο πλούσιος, τον πτωχό Λάζαρο που καθόταν πληγιασµένος, πεινασµένος, γυµνός στο κατώφλι του σπιτιού του.
Έτσι και πολλοί από εµάς. Σε ορισµένες περιπτώσεις µάλιστα, καταφερόµαστε και εναντίων των ανθρώπων που από τιµιότητα και σεβασµό προς τις χριστιανικές τους αρχές, δεν έγιναν πλούσιοι. Γιατί να τα κάνουν τα πολλά παιδιά; Ακούµε να λένε µερικοί για τους πολύτεκνους. Είναι ανόητος, γι’ αυτό είναι φτωχός, λένε για τον τίµιο άνθρωπο που δεν έκλεψε και δεν καταχράστηκε ξένα χρήµατα. Γιατί πήγαινε µε το Σταυρό στο χέρι!
Ένας τέτοιος τίµιος και υποµονετικός άνθρωπος, ήταν ο πτωχός Λάζαρος της σηµερινής παραβολής, αγαπητοί αδελφοί. Με υποµονή, καρτερία και ανωτερότητα. Χωρίς γογγυσµό κατά του πλουσίου. Χωρίς αγανάκτηση κατά του Θεού, σήκωνε τον Σταυρό του. Με καρτερία περίµενε να τινάξουν τα τραπεζοµάντιλα του πλουσίου µετά το φαγητό για να µαζέψει τα ψίχουλα, µήπως και βάλει κάτι στο στοµάχι του.
Ήρθε η ώρα όµως που όλα άλλαξαν. Ο Λάζαρος πέθανε και οι Άγγελοι τον µετέφεραν στους Αβραµιαίους κόλπους. Πέθανε και ετάφη µε µεγαλοπρέπεια και ο πλούσιος. Οι δαίµονες φρόντισαν να µεταφέρουν την ψυχή του «στον τόπο της βασάνου». Από εκεί βλέπει τον Λάζαρο στον Παράδεισο και αρχίζει να ζητιανεύει λίγες σταγόνες νερό να δροσίσει τα χείλη του.
Ο Πατριάρχης όµως Αβραάµ τον πληροφορεί ότι αυτό δεν γίνεται, γιατί µεταξύ του Παραδείσου και της Κολάσεως υπάρχει µεγάλο χάσµα, που δεν µπορεί να το ξεπεράσει κανείς, «εἶπε δὲ Ἀβραάµ… µεταξὺ ἡµῶν καὶ ὑµῶν χάσµα µέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑµᾶς µὴ δύνωνται, µηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡµᾶς διαπερῶσιν»(Λουκ. ιστ΄ 26).
Γιατί πήγε στη Κόλαση ο πλούσιος, αγαπητοί αδελφοί; Ακριβώς γιατί δεν έπαιξε καλά τον ρόλο που του ανέθεσε ο Θεός. Έκανε το λάθος να νοµίζει πως τα υλικά αγαθά που είχε, ήταν δικά του. Εγωιστικά πίστευε ότι µε τη δική του εξυπνάδα και µε τις δικές του ικανότητες, απέκτησε τα πλούτη του. Ξέχασε πως ο Θεός του έδωσε και την εξυπνάδα και τις ικανότητες. ∆εν φρόντισε να απαντήσει στο ερώτηµα: «Άνθρωπε, τι έχεις ο ουκ έλαβες; Ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως µη λαβών;»
∆υστυχισµένοι πλούσιοι, όσα έχετε δεν είναι δικά σας. Ο Θεός σας τα έδωσε για να τα διαχειρίζεστε µε τέτοιο τρόπο που να κάνετε καλύτερη τη ζωή των συνανθρώπων σας. Αν αυτό δεν το καταλάβετε τώρα, θα το καταλάβετε αργότερα, όπως ο ανάλγητος και καλοπερασάκιας πλούσιος του Ευαγγελίου.
Ο Λάζαρος πήγε στον Παράδεισο, όχι γιατί ήταν πτωχός, αλλά γιατί διαχειρίστηκε καλά την φτώχια του. Η υποµονή ήταν η µεγαλύτερη αρετή του.∆εν καταφέρθηκε κατά κανενός. Αυτές τις αρετές του, βαθµολόγησε ο Θεός και όχι την φτώχεια του. Γι’ αυτό έστειλε τους Αγγέλους να µεταφέρουν την ψυχή του στους κόλπους του Πατριάρχου Αβραάµ.
Αγαπητοί αδελφοί. Αν έχουµε υλικά αγαθά περισσότερα από αυτά που µας χρειάζονται, είµαστε πλούσιοι. Αν στερούµαστε τα αναγκαία αγαθά της ζωής, ήµαστε φτωχοί. Είτε πλούσιοι όµως είµαστε είτε φτωχοί, ο δρόµος για τον Παράδεισο είναι ανοιχτός και για µας, αρκεί να παίξουµε σωστά τον ρόλο που µας ανέθεσε ο Θεός. Και ο Αβραάµ πάµπλουτος ήταν. Και ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο πάµπλουτος ήταν και τόσοι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, πλούσιοι και ένδοξοι ήταν και όµως αγίασαν. Ο σηµερινός Λάζαρος και εκατοµµύρια άλλοι Άγιοι, πτωχοί ήταν και όµως µπήκαν στη Βασιλεία του Θεού!
Το σηµερινό Ευαγγέλιο µας διδάσκει ότι, ο Θεός βραβεύει αυτούς που σ’ αυτή τη ζωή παίζουν σωστά το ρόλο που Εκείνος τους ανέθεσε.
ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΨΥΧΑ
ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου