Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΡΩΜΑΙΑ, Η ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ (29/10).

 

Μια νέα, θαρραλέα, αλλά και γενναία 

μαθήτρια του Χριστού.

    Η Άγια Αναστασία κατήγετο από τη Ρώμη, έζησε δε κατά τους χρόνους του αιμοβόρου και χριστιανομάχου Δεκίου το 250 περίπου μ.Χ.

    Δεν έχανε τον καιρό της η Αναστασία στα μάταια και πρόσκαιρα Αυτή προσπαθούσε να στολίσει την ψυχή της με αρετές, για να αρέσει στο Χριστό. Όταν έγινε είκοσι ετών, αυτή η σεβαστή κόρη, απαρνήθηκε γονείς και συγγενείς, Μίσησε τον πλούτο και την δόξα. Εγκατέλειψε και όλες τις κοσμικές απολαύσεις και επήγε να ζήση μέσα σε Παρθενώνα.

    Την εποχή εκείνη δεν είχαν δημιουργηθεί ακόμη τα Μοναστήρια. Γι αυτό πολλές νέες, που ήθελαν να αφιερωθούν στο Θεό, ζούσαν όλες μαζί σε ένα σπίτι μέσα εις τας πόλεις.

   Εκεί ασχολούνταν με την λατρεία του Θεού και με την διάδοση της χριστιανικής πίστεως στους ειδωλολάτρες και στους εβραίους. Μία μορφωμένη προϊσταμένη, πού ονομαζόταν Σοφία, την δέχτηκε και την δίδαξε τους κανόνες του παρθενικού βίου. Η Αναστασία μέρα με την ημέρα και με την βοήθεια του Θεού αύξανε τις αρετές της.

    Ο διάβολος όμως, βλέποντας αυτό προσπαθούσε με κάθε τρόπο να την διώξει από τον Παρθενώνα. Χρησιμοποίησε τα όργανα του και αυτά επήγαν και ανέφεραν στον διοικητή, Πρόβο ονομαζόμενο, ότι η Αναστασία δεν πιστεύει στους θεούς, πού πιστεύουν εκεί οι Ρωμαίοι, και ότι αναγνωρίζει, ότι ο Θεός είναι ο Κτίστης του παντός.

    Ο Πρόβος, τότε εξαγριώθηκε εναντίον της Αναστασίας. Έδωσε διαταγή να την συλλάβουν.

     Ο άρχοντας προσπαθώντας με κολακείες και υποσχέσεις να της βρει πλούσιο γαμπρό, προσπαθούσε να την πείσει να θυσιάσει στους θεούς αλλιώς θα δοκίμαζε την μανία του.

   Όμως η Αναστασία με γενναίο φρόνημα του απάντησε στις κολακείες και τις απειλές του:

— Για μένα, άρχοντα μου, Νυμφίος είναι ο Χριστός. Ο θάνατος μου για χάρη Του είναι προτιμότερος και από τη ζωή μου. Για τον Χριστό μου αρνήθηκα όλες τις κοσμικές απολαύσεις. Οι πληγές, οι μαστιγώσεις, οι διάφορες τιμωρίες, για μένα είναι ευχάριστα, όταν τα υπομένω προς χάριν Εκείνου. Κάνε λοιπόν ότι έχεις να κάνης. Εγώ σου δηλώνω καθαρά: ξύλινους και πέτρινους θεούς σε καμία περίπτωση δεν θα λατρεύσω.

    Ακούγοντας αυτά ο ηγεμόνας διέταξε να την χτυπήσουν στο πρόσωπο. Τόσο την χτύπησαν που της έσπασαν τα δόντια και έτρεχε στο πρόσωπο της αίμα. Έπειτα έδωσε διαταγή να την γυμνώσουν για να την ρεζιλέψουν όμως η Αγία έμενε σταθερή στην πίστη της και ευχαριστούσε τον Κύριο.

    Ο άρχοντας όμως θύμωσε πάρα πολύ και διέταξε να βασανίσουν αλύπητα την νέα. Διέταξε και έμπηξαν στη γη τέσσερις μεγάλους πασσάλους. Εκεί επάνω σ’ αυτούς κρέμασαν την κόρη. Για να την βασανίσει ακόμη πιο πολύ, διέταξε να βάλουν από κάτω φωτιά. Έτσι, άρχισε να καίγεται το σώμα της κόρης από τις φλόγες, ενώ στην ράχη την χτυπούσαν οι υπηρέτες του αυτοκράτορα. 

Από τα πολλά βασανιστήρια από τις φλόγες και από τα κτυπήματα των υπηρετών του αυτοκράτορα το σώμα της κόρης δεν άντεξε και σκίσθηκε. Η Άγια είχε τόσους πόνους, πού κανείς δεν μπορεί να τους περιγράψει. Οι φλέβες της είχαν ανοίξει και το αίμα της έτρεχε και η φωτιά σιγά-σιγά την έκαιγε. Η κόρη όμως παρ’ όλα αυτά, δεν δείλιασε.

    Το απάνθρωπο όμως εκείνο θηρίο, βλέποντας, την κόρη να βαστάει ακόμα, διέταξε να την κατεβάσουν από εκεί να την βάλουν σε τροχούς. Η μηχανή του τροχού έσπαζε τα κόκαλα της Αγίας. Εκείνη όμως παρ’ όλα αυτά ακόμη βαστούσε με τη δύναμη ταυ Θεού. Υπέμενε όλα εκείνα τα βασανιστήρια η Αγία, λέγοντας σιγανά:

— Θεέ μου, Εσύ πού χαρίζεις δύναμη και υπομονή, μην απομακρύνεσαι από μένα αυτή την στιγμή, γιατί οι σάρκες μου έχουν καεί και τα κόκκαλα μου έχουν σπάσει. Θεέ μου, χάρισέ μου υπομονή να μείνω σταθερή μέχρι τέλους.

    Όταν η κόρη τελείωσε τα λόγια αυτά, ώ του θαύματος, αμέσως βρέθηκε γεμάτη υγεία, χωρίς ίχνος εγκαύματος. Την κοίταξε ο αιμοχαρής τύραννος και απορούσε. Δυστυχώς όμως εκείνος ο ανόητος ήταν πωρωμένος και δεν κατάλαβε το θαύμα.

     Διέταξε τότε να κρεμάσουν και πάλι την κόρη, και με σιδερένια νύχια να της ξεσχίσουν το σώμα. Η Αγία όμως παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσε να προσεύχεται, χωρίς να υπολογίζει τα βασανιστήρια. Τότε ήλθε βοήθεια από τον Θεό και τα χέρια των δημίων έμειναν ξερά και ακίνητα. Απόρησε τότε ο άρχοντας για το γεγονός αυτό και σηκώθηκε από τον θρόνο του. Δεν ήξερε τί να κάνει. Έλεγε, ότι η Αναστασία είναι μάγισσα και γι’ αυτό γίνονται αυτά τα καταπληκτικά πράγματα. Δεν ήθελε δε ο ελεεινός επ’ ουδενί λόγω να πιστέψει στο Χριστό.

      Ο διάβολος έβαλε στο νου αυτοκράτορα να κόψει τους μαστούς της κόρης. Οι δήμιοι άρχισαν το απάνθρωπο έργο τους. Η Αγία όμως με το βλέμμα της στραμμένο προς τον ουρανό και με την σκέψη της καρφωμένη στο Χριστό, υπέμεινε, χωρίς γογγυσμό και αυτό ακόμη το βασανιστήριο.

     Ο τύραννος τότε, βλέποντας υπεράνθρωπη την υπομονή της Αναστασίας προσπάθησε να βρει άλλο τρόπο για να βασανίσει ακόμη περισσότερο την Αγία. Διέταξε να της βγάλουν όλα τα δόντια της και τα νύχια.

     Άρχισαν οι βασανιστές με τις τανάλιες να της ξεριζώνουν τα νύχια. Οι πόνοι ήσαν τρομεροί, αφόρητοι. Η Αγία όμως λες και δεν αισθανόταν κανένα πόνο. Στεκόταν ήρεμη σαν να μη συνέβαινε τίποτε. 

Ευχαριστούσε μόνο τον Κύριο, επειδή αξιώθηκε να πάθη για χάρι του. Έβριζε συγχρόνως συνέχεια τούς θεούς, πού λάτρευαν ο Αυτοκράτορας και οι άλλοι ειδωλολάτρες.

      Επειδή δεν μπορούσε ο άπιστος άρχοντας να υπομένει τα λόγια αυτά της Αγίας, διέταξε να της κόψουν την γλώσσα. Αλλά να την κόψουν βαθειά από τον φάρυγγα. Εκείνη, όταν άκουσε τη διαταγή αυτή ζήτησε να την αφήσουν για λίγο να προσευχηθεί στον Κύριό της με φωνή για τελευταία φορά. Της επέτρεψαν. Ευχαρίστησε τότε τον Θεό και τον παρεκάλεσε να την δυναμώσει να βαστάξει μέχρι τέλους και να πεθάνει ένδοξα. Επίσης τον παρεκάλεσε να της δώσει την δύναμη να θεραπεύει κάθε αρρώστια. Όταν τελείωσε η Αγία την προσευχή της, θεϊκή φωνή ακούστηκε από ψηλά, λέγοντάς της, ότι θα γίνει ότι ζήτησε.

      Η κόρη όταν άκουσε την φωνή χάρηκε πάρα πολύ και είπε στον άρχοντα να κάνη αυτό πού πριν από λίγο διέταξε. Οι σκληροί δήμιοι τότε της τράβηξαν την γλώσσα με τανάλια και την έκοψαν σύρριζα. Τα ρούχα της βάφτηκαν κόκκινα από το αίμα.

        Η Αγία τότε από τα πολλά βασανιστήρια, ζήτησε λίγο νερό να βρέξει το ματωμένο στόμα της. Έτρεξε αμέσως με προθυμία και της έδωσε νερό κάποιος Χριστιανός, πού ονομαζόταν Πρόβος. Εκείνος όμως έπειτα από λίγο πλήρωσέ πάρα πολύ ακριβά την πράξη του. Ο Αυτοκράτορας διέταξε, ουρλιάζοντας από μανία, να κόψουν το κεφάλι του Πρόβου και της Αναστασίας.

      Για μερικές ημέρες το σώμα της Άγιας έμεινε εκεί, όπου μαρτύρησε, χωρίς να το αγγίζει κανείς άνθρωπος ή ζώο με την βοήθεια της θείας χάριτος.

        Η Σοφία από την στιγμή, που είχε φύγει η Αγία, γονατιστή συνέχεια παρακαλούσε τον Θεό να βοηθήσει την Αγία να αντιμετωπίσει τα βασανιστήρια του άρχοντα νικηφόρα.

       Σε μια στιγμή όμως ενώ εκείνη με θερμά δάκρυα προσευχόταν στον Θεό, παρουσιάστηκε μπροστά της ένας άγγελος Κυρίου και της ανακοίνωσε το μαρτύριο και το τέλος της Αναστασίας. Εκείνη τότε από το γεγονός χάρηκε υπερβολικά.

     Ευχαριστούσε το Θεό, πού την αξίωσε να είναι πνευματική μητέρα μιας Αγίας. Κατόπιν ο Άγγελος την βοήθησε να εύρη το άγιο λείψανο της Αγίας. Εκείνη όταν το είδε, με θερμά δάκρυα το καταφιλούσε λέγοντας:

— Παιδί μου, πού σε ανάθρεψα με τόσον κόπο, σε ευχαριστώ, διότι άκουσες τις συμβουλές μου, φύλαξες τις υποσχέσεις πού είχες δώσει, και έτσι μπόρεσες ντυμένη με το ολόλευκο φόρεμα της αγνότητος και στολισμένη με τις πληγές του μαρτυρίου σου να αντικρίσεις τον Χριστό μας μέσα σε όλο το μεγαλείο του. Σε παρακαλώ θερμά βοήθησε με και μένα τώρα πού είμαι γερασμένη και παρακάλεσε τον Θεό να κληρονομήσω την αιώνια Βασιλεία.

  Όταν τελείωσε τα λόγια της και ενώ σκεπτόταν, πώς θα μπορέσει να σηκώσει το Άγιο λείψανο, παρουσιάσθηκαν μπροστά της δύο σεβαστοί άνδρες. Αυτοί σήκωσαν το λείψανο και με την Σοφία το μετέφεραν στη Ρώμη και το τοποθέτησαν μέσα σε μία Εκκλησία.

    Η μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας, η οποία τόσα βασανιστήρια υπέμεινε για την δόξα του Χριστού μας, τιμάται από την Αγία Εκκλησία μας, στις 29 Οκτωβρίου, εκάστου έτους.

         Η Πανήγυρις του Παρεκκλησίου της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας 

στην κατακόμβη του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου & Ιωάννου Χρυσοστόμου Νέας Ευκαρπίας.

Στην περιοχή μας, στην όμορφη πόλη της Νέας Ευκαρπίας, έχουμε την χαρά και την ευλογία να υπάρχει παρεκκλήσι στο όνομα της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, το οποίο βρίσκεται στην κατακόμβη του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου και Ιωάννου Χρυσοστόμου στην..."παλαιά" Νέα Ευκαρπία.

(...και την αναφέρω ως "παλαιά", γιατί ενώ ήταν η μοναδική Ενορία της πόλης από την ίδρυση της, τώρα, εν έτει 2024, οι Ενορίες είναι πλέον τέσσερις, αφού η Νέα Ευκαρπία μεγάλωσε και αριθμεί περί τους δέκα έξι χιλιάδες κατοίκους πλέον, οπότε και χρειάστηκε οι Ενορίες να χωριστούν γεωγραφικά. 

Αυτήν την στιγμή που γράφουμε το άρθρο μας αυτό οι Ενορίες της Νέας Ευκαρπίας είναι οι εξής: 

1) Αυτή του Αγίου Γεωργίου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, όπως αναφέραμε και παραπάνω, 

2) Των εργατικών κατοικιών με τον Ιερό Ναό της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου, 

3) Κατόπιν πληθυσμιακά είναι αυτή των Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, στους Ανθοκήπους της Νέας Ευκαρπίας, της δικής μας Ενορίας με τον ομώνυμο Ιερό Ναό της, ο οποίος μάλιστα προσφάτως τέλεσε και τα Θυρανοίξια του και από την κατακόμβη, που για δέκα και πλέον χρόνια φιλοξενούσε την λατρευτική ζωή  των ενοριτών της, ανέβηκε στην υπέργεια, περικαλλή και περίλαμπρη εκκλησιά της (Οκτώβριος 2019), 

4) Ενώ τέταρτη  στην σειρά Ενορία είναι αυτή του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στην Ευξεινούπολη, που βρίσκεται πάνω από την οδό Λαγκαδά.)

    Σε αυτό το όμορφο παρεκκλήσι, κάθε χρόνο την 28η και 29η Οκτωβρίου, τελείται Πανήγυρις προς τιμήν της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, όπως θα γίνει και φέτος...πρώτα και πάντα ο Θεός!!! την Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2024 το απόγευμα, με τον Πανηγυρικό Εσπερινό, αμέσως μετά τους εορτασμούς της διπλής εορτής, της Φωτοφόρου Σκέπης της Παναγίας μας και της Εθνικής εορτής του ΟΧΙ των Ελλήνων κατά των Ιταλών κατακτητών το 1940, και ανήμερα της εορτής της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, φέτος την Τρίτη 29η Οκτωβρίου 2024, με την Πανηγυρική αλλά και Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία. 

         Η παρουσία της Ενορίας μας είναι πάντα εμφανής, αφού και οι δυο ιερείς μας, συμμετέχουν στην χαρά της εορτής και της Πανήγυρης αλλά και οι περισσότεροι εκ των ενοριτών μας, μιας και ο Ιερός Ναός μας παραμένει πάντα κλειστός το διήμερο αυτό, τελώντας κατά παράδοση  "Μονοκκλησιά",  συμμετέχοντας με αυτόν τον τρόπο ενεργά στις εορταστικές, πανηγυρικές εκδηλώσεις της διπλανής Ενορίας μας, τηρώντας την μοναστηριακή, αγιορείτικη παράδοση.

Ευχόμαστε από καρδιάς Χρόνια Πολλά στην Ενορία δίπλα μας, 

να χαίρονται την Αγία προστάτιδα τους!!!

 Και του χρόνου!!!