Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ (9/6 & μαζί με τον Άγιο Αθανάσιο 18/1)

Κύριλλον ὑμνῶ τοῦ Κυρίου μου φίλον, Και Κυρίας πρόμαχον Ἀειπαρθένου. Εὕρατο τυμβοχοήν ἔνατον Κύριλλος  ἐς ἦμαρ. Θανών Kύριλλος της Aλεξάνδρου Πάπας, Προς Kύριον μετήλθε πάντων Kυρίων. Eύρατο τυμβοχοήν ένατον Kύριλλος  ες ήμαρ.

Ο Άγιος Κύριλλος έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού και γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ.Χ. από εύπορους γονείς της ελληνικής κοινωνίας της πόλεως. Ανεψιός του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου ο Κύριλλος, έλαβε μεγάλη θεολογική μόρφωση, ενώ ασκητεύοντας σε Μονές της Αιγύπτου και αλλού για αρκετό διάστημα κοντά σε φωτισμένες μορφές της Ορθοδοξίας, γνώρισε τον μοναχισμό και τον πνευματικό αγώνα και έγινε έτσι ικανός ώστε λίγο αργότερα έγινε διάδοχος του θείου του,  στον αρχιεπισκοπικό θρόνο Αλεξανδρείας. και ενθρονίσθηκε στις 17 Οκτωβρίου 412 μ.X. διαποιμαίνοντας την Εκκλησία της Αλεξανδρείας επί 32 έτη.     Όταν έγινε η Γ' Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, ο Κύριλλος υπήρξε πρόεδρος αυτής και συνετέλεσε με επεισοδιακό τρόπο να γκρεμιστούν οι κακοδοξίες του δυσεβούς Νεστορίου, για το πρόσωπο της υπεραγιάς Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.     Ο Κύριλλος είναι από τους κορυφαίους δογματικούς της ορθόδοξης Εκκλησίας και έχει γράψει πολλά θεολογικά συγγράμματα,  που ως σήμερα αποτελούν πηγή σοφίας και έμπνευσης.  Χαρακτηρίζει το Χριστό κατά την Θεία Του φύση ως «του Πατρός φύσει Υιός και υπέρ ημάς Λόγος», «εκ Θεού Λόγος», «άνωθεν εκ Θεού Πατρός», ο οποίος είναι Θείος Λόγος και ο οποίος «οικονομικώς κατεφοίτησε δι' ημάς εις ανθρωπότητα», «γέγονε σαρξ» και «καθ' ημάς άνθρωπος», «ηνώθη κατά φύσιν και καθ' υπόστασιν τη σαρκί». Έτσι, η Παναγία είναι Θεοτόκος, διότι στον Όρο αυτό συμπεριλαμβάνεται και το πραγματικό της Θείας ενανθρωπήσεως του Λόγου, της κατά σάρκα γεννήσεως του Θεού από την Παρθένο και της υποστατικής ενώσεως των δύο φύσεων στο πρόσωπό του. Ο Όρος Θεοτόκος συνοψίζει άριστα την ενότητα του προσώπου του Χριστού.     Το όνομα του Αγίου Κυρίλλου ενεπλάκη στον βασανιστικό και φρικτό θάνατο της φιλοσόφου Υπατίας από εξαγριωμένο όχλο χριστιανών και μάλιστα κατηγορήθηκε από μερίδα παλαιοτέρων αλλά και νέων εκκλησιαστικών ιστορικών και κατηγορείτε μέχρι και σήμερα πως ήταν ο υπαίτιος και παρακινητής αυτής της άγριας δολοφονίας.  Όμως ιστορικά κείμενα της εποχής εκείνης αποδεικνύουν ότι ο Κύριλλος απουσίαζε από την πόλη και μάλιστα του ζητήθηκε από τους Εθνικούς να επιστρέψει γρήγορα στην πόλη για να επικρατήσει και πάλι η ειρήνη.      Το εξόφθαλμο έργο του τον καθιστά εκ των κορυφαίων δογματικών της ορθόδοξης Εκκλησίας και έχει συγγράψει πολλά θεολογικά συγγράμματα,  τα οποία του απέφεραν τον χαρακτηρισμό του στύλου της Ορθοδοξίας και περίοπτη θέση ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς.     Ο Κύριλλος ως επίσκοπος έλεγχε την κοινωνική ανισότητα και καυτηρίαζε την αναλγησία των πλουσίων, ενώ παράλληλα προέτρεπε τους πιστούς να ζουν σύμφωνα με το ιδεώδες της χριστιανικής ζωής και αγάπης και τους συνιστούσε να ζουν ζωή σύμφωνη με το θέλημα του Θεού και το χριστιανικό τους όνομα. Επίσης αντιμετώπισε διάφορες αιρέσεις και σχίσματα που εμφανίστηκαν στην τότε εκκλησία και ταλάνισαν την πίστη των ανθρώπων.     Με πολλά πνευματικά κατορθώματα στο ενεργητικό του, ο Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο την 27η Ιουνίου του 444 μ.Χ., αφού πατριάρχευσε όπως είπαμε στην αρχή για 32 περίπου χρόνια. Δικαίως ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης τον προσονόμασε  «σφραγίδα των Πατέρων».     Να σημειώσουμε τέλος, ότι η μνήμη του Αγίου Κυρίλλου εορτάζεται την 9ην Ιουνίου  εκάστου έτους, ενώ επαναλαμβάνεται η εορτή του και την 18η Ιανουαρίου, μαζί με την μνήμη του Αγίου Αθανασίου, οι οποίοι είναι και  οι δύο Πατριάρχες Αλεξανδρείας.

Ἀπολυτίκιον   Ἦχος δ’. (Ταχὺ προκατάλαβε...) Ὡς κῦρος οὐράνιον θεολογία ἡ σή, βραβεύει ἐν πνεύματι τῇ ἐκκλησίᾳ Χριστοῦ τὴν χάριν τὴν ἔνθεον· σὺ γὰρ καθυπογράψας τῆς Τριάδος τὴν δόξαν, μύστης τῆς Θεοτόκου καὶ ὑπέρμαχος ὤφθης, παρ' ἧς λαμπρῶς ἐδοξάσθης,  ἱεράρχα Κύριλλε.