1. ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ 2022 "Η κλήσις των πρώτων μαθητών" (Ματθ. δ' 18-23)

«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

       Εἶναι ἡ δευτέρα, οριστική και καθοριστική κλήσις των πρώτων μαθητών του Χριστού μας, που αναφέρεται αυτήν την Κυριακή, της 26ης Ιουνίου 2022, την δεύτερη εβδομάδα του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Η πρώτη φορά, που ακούμε να αναφέρεται το ίδιο αυτό περιστατικό είναι στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 5 και τους στίχους 1-11, και όπως και εκείνη έτσι και αυτή η πρόσκληση, είναι αυτή μέ τήν ὁποία ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος, καλεί τους πρώτους τέσσερεις μαθητές του, τον Πέτρο και τον Ανδρέα και κατόπιν τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, να αφήσουν τα πάντα και να τον ακολουθήσουν. 

      Καλεῖ τούς ψαράδες τῆς μαγευτικῆς Τιβεριάδος, μέ τίς  ἁπλοϊκές καρδιές, γιά νά γίνουν  Ἀπόστολοι τῆς ιδέας καί τῆς θρησκείας τῆς μοναδικῆς, πού ἔρχεται νά διδάξει στόν κόσμο, και γίνεται το χρονικό εκείνο διάστημα που ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε αποκεφαλιστεί από τον Ηρώδη. Ἐλᾶτε κοντά μου, τούς λέει: Ψαράδες θά εἴσαστε πάλι. Μά, ἀντί νά ρίχνετε αὐτά τά δίκτυα στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, θά ρίχνετε τά δίκτυα τοῦ λόγου σας, πού θἆναι λόγος Θεοῦ, στή θάλασσα τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί μέ τή δύναμη του θά ἀνασύρετε ἀπό τόν βυθό τῆς ἀπωλείας τίς κουρασμένες ψυχές καί θά τίς ἀναπαύετε στό ὑπήνεμο λιμάνι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

     Αὐτοί εἶναι οἱ πρῶτοι ὑπέρθειοι μυσταγωγοί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτοί ἔλαβαν πρῶτοι τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ από τον Κύριο τους καί μετά τήν μετέδωσαν στούς διαδόχους τους. Καί ἐξακολουθεῖ ἡ   ἴδια Χάρις αυτή με την Αποστολική Διαδοχή, που μόνο η Ορθοδοξία κράτησε αμετάβλητη και σίγουρη, νά χειροτονεί τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας,

 μέχρι σήμερα, τούς Διακόνους τους Ἱερεῖς και τους Αρχιερείς μας, από τους οποίους προήλθαν ανά τους αιώνες οι μυριάδες των Αγίων μας. Τους γνησίους αὐτούς  ἀκολούθους τοῦ  Διδασκάλου τῆς  ἀγάπης, του Χριστού μας αρχικά, καί διαδόχους τῶν  Ἀποστόλων μετέπειτα, και μέχρι σήμερα ζώντας και σκορπίζοντας παντοῦ ἀγάπη καί γαλήνη, στις αναγκεμένες ψυχές του ποιμνίου τους με το πετραχήλι τους ζωσμένο στον λαιμό, απλοί άνθρωποι αρχικά, όπως οι ψαράδες Απόστολοι, και τώρα με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλιείς ψυχών. Οι ιερείς μας...ο παπάς της Ενορίας μας!!! 

    Ναί, ὁ παπᾶς! Ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καί 

τοῦ Ἱερού Κλήρου.

Ὁ παπᾶς, αὐτός  ὁ  μαυροφορεμένος 
ἐργάτης τοῦ καλοῦ, ο ρασοφόρος εκπρόσωπος της αγάπης του Θεού, πού ἔχει «πεθάνει» γιά τόν κόσμο, ἀλλά «ζεί» γιά τόν Χριστόν, εἶναι πάντα τῆς Θείας Βουλῆς τό ὄργανο. Εἶναι, ὅπως λέγουν οἱ ναυτικοί μας, «στῖγμα» σωστοῦ προσανατολισμοῦ στόν χάρτη τῆς πορείας τοῦ ἀνθρώπου και πυξίδα μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς, στήν διάρκεια τῶν αἰώνων.

      Εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη, πού μπορεῖ τό ελληνορθόδοξο ἔθνος μας, ἄνευ ὅρων, νά  ἐμπιστευθεί τήν ὕπαρξη καί τήν πρόοδό του. Γι’ αὐτό όμως, αντιλαμβανόμενοι την αξία του, καί τόν κυνηγοῦν, γι’ αὐτό καί τόν κτυποῦν, γι’ αὐτό καί ο ιερέας δέχεται τίς πιό φοβερές  ἐπιθέσεις τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους. 

Ὅμως ἐκεῖνος δέν φοβήθηκε, δεν φοβᾶται και δεν θα φοβηθεί ποτέ, αφού δεν είναι μόνος του απέναντι στις βρομιές και στην λάσπη που του ρίχνουν, αλλά με συμπαραστάτη τον Χριστό, που με το Μυστήριο της Ιερωσύνης, του έδωσε την Χάρη για να αντιμετωπίσει τα πάντα και να βαδίσει με εργαλείο το πετραχήλι του στο δύσκολο και επίπονο έργο του. 

   Τό ἀπέδειξε ἄλλωστε περίτρανα, σέ στιγμές δύσκολες γιά τό ἔθνος. Καί δέν φοβήθηκε οὔτε σκλαβιά, οὔτε μαχαίρι, οὔτε φωτιά. Ἔμεινε μόνος στήν σκλαβωμένη Πατρίδα. Ἔγινε φῶς καί ἐφώτισε τήν ἑλληνική καρδιά. Σε κάποιο κείμενο πρόσφατα διάβασα κάτι που με συγκίνησε πολύ, για τον Έλληνα ιερέα, αλλά και κάθε ιερέα:

"Ἐβασανίσθη, ἐσουβλίσθη, ἐκρεμάσθη, ἐσύρθη εἰς τούς δρόμους, ἐρρίφθη εἰς τήν θάλασσα, μά ὁ ἅγιος σκοπός του πραγματώθηκε". 

   Καί εἶναι πάντα  ὁ παρηγορητής τοῦ πόνου, μά καί ὁ ὁρμητικός  ἀγωνιστής. Εἶναι ὁ βράχος, πού πάνω του σπάζει κάθε λύσσα καί κάθε ἐπιβουλή. Εἶναι τό στήριγμα, πάνω στό ὁποῖο στηρίζονται οἱ  κουρασμένοι ὁδοιπόροι τῆς ζωῆς. Μόνον αὐτός εἶναι κοντά στόν ἄνθρωπο, σέ κάθε περίσταση. 

   Στήν γέννησή του, είναι κοντά για να του διαβάσει τις ευχές της 1ης ημέρας της γέννησης του και κατόπιν της 8ης ημέρας, της ονοματοδοσίας του, οπότε και παίρνει το όνομα που θα κουβαλάει σε όλη του την ζωή, αργότερα και να τον "σαραντήσει", να τον βαπτίσει και να του προσφέρει τον  σταυρό που πρέπει ισοβίως να φορά στον κόρφο του, 

μαζί με τον νονό ή την νονά του, αλλά και για να τον μυρώσει μεταδίδοντας του τις χάρες του Παναγίου Πνεύματος, στην συνέχεια να τον συγχωρήσει, να τον μεταλάβει, κατόπιν συμμεριζόμενος τήν χαρά του, να μεταδώσει σε αυτόν και στον σύντροφο που διάλεξε, την ευλογία του Θεού στον γάμο του, μα μέσα στην πορεία της ζωής του, να μοιραστεί και την απώλεια των δικών του ανθρώπων, τόν κάθε του πόνο. Καί στήν δική του τελευταία ὥρα να τόν προετοιμάσει μέ τά Μυστήρια καί τίς  ἁγιαστικές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τήν αἰωνιότητα.

    Αὐτός εἶναι ὁ παπᾶς, ἀδελφοί και φίλοι αναγνώστες της ιστοσελίδας μας! Παντοτεινός καί μοναδικός κλειδοῦχος τῆς   ἀνθρώπινης καρδιᾶς. 

Κι’ ἄν περιστάσεις διάφορες, οδήγησαν τους ανθρώπους με τα λόγια τους...που ως γνωστόν και κόκκαλα σπάνε, και τοῦ  κουρέλιασαν τά ράσα, τήν καρδιά του κανείς δέν μπόρεσε νά τήν κουρελιάσει. 

Ἄν τοῦ λύγισαν τό σῶμα, αγαπητοί φίλοι, διαδικτυακοί και μή, τό φρόνημα καί τήν ψυχή του καμιά δύναμη δέν στάθηκε ἱκανή νά τήν γονατίσει. Ἄς τόν περιφρονοῦν  ὅσοι θέλουν, ἄς μιλοῦν γι’αὐτόν μέ λόγια πικρά. Ἄς τόν κατατρέχουν,  ἄς μην καταλαβαίνουν καμιά φορά τις δυσκολίες που περνά στην διαποίμανση των ψυχών της Ενορίας του, αλλά καλό είναι να γνωρίζουν πως στίς τρικυμίες τους και στην ανάγκη τους, θά τόν ἀποζητοῦν και τελικά θα εναποθέσουν στο πετραχήλι του τον πόνο τους. Όταν λοιπόν αγαπάμε και σεβόμαστε τον ιερέα μας, τότε φροντίζουμε  και νοιαζόμαστε για τον ίδιο μας τον εαυτό, την ώρα που και ο ιερέας μας πρέπει να σέβεται και να αγαπά τους πάντες και να φροντίζει να μην σκανδαλίζει το ποίμνιο του με την συμπεριφορά του.    

        Ακόμα και στην εποχή μας και στις δυσκολίες που πέρασε η υφήλιος, μα και η πατρίδα μας, τότε...και ίσως ακόμα, που μια πολύ μεταδοτική αρρώστια, ένας λοιμός, χτύπησε την οικουμένη, ο ιερέας δεν δείλιασε στον μεγάλο κίνδυνο να αρρωστήσει και ο ίδιος, έμεινε μόνος και γονατιστός συνέχισε να προσεύχεται για την ψυχική και σωματική υγεία του ποιμνίου του, μπροστά στην Αγία Τράπεζα του, που κλήθηκε να διακονήσει. Οι παπάδες στις γειτονιές ανά την Ελλάδα απέδειξαν με τον δικό τους τρόπο, το μεγαλείο της καρδιάς τους. Αναγκαστικά φόρεσαν την μάσκα τους για να μειώσουν τους κινδύνους, έκαναν τα τεστ που χρειάστηκαν για να' ναι σίγουροι και τέλος εμβολιάστηκαν για να μην γίνουν η αιτία στην μετάδοση του πιο "ανίερου", του πιο "ανευλαβούς" και του πιο "ασεβούς" ιού που κλήθηκε να αντιμετωπίσει και η Εκκλησία μας.

    Έκαναν τα πάντα για να συνεχίσουν να λειτουργούν με ασφάλεια, ...ακόμα και αν δεν τους άρεσε, όμως ηρωϊκά κράτησαν τις εκκλησιές τους καθαρές, όμορφες και έτοιμες για το μεγάλο άνοιγμα και πάλι της λειτουργικής και λατρευτικής ζωής της. Και τώρα, που όλος αυτός ο κουρνιαχτός της πανδημίας υποχώρησε, με μπροστάρη τον ιερέα μας ας συνεχίσουμε από εκεί που διακόψαμε προσωρινά την επαφή μας...με τόσο  άγαρμπο τρόπο, ας γεμίσουμε ξανά τις εκκλησιές μας, ας βάλουμε ξανά την αναστάσιμη Κυριακή στην θέση του εβδομαδιαίου Πάσχα που γνωρίζαμε και την Θεία Κοινωνία για εμάς και τα παιδιά μας, πρωταρχικό και απαραίτητο μέλημα μας.

    Καί οι ιερείς μας, οι απόγονοι και διάδοχοι  των Αποστόλων, με όλη την ευθύνη που του επιφέρει αυτή η τεράστια κληρονομιά, πάντα θα συνεχίσουν να είναι εκεί, για να τους συγχωρούν όλους...τι άλλο!!! και να τους αγαπούν όλους, να τους μαλώνουν αν χρειαστεί σαν στοργικοί πατέρες, για να τους δίνουν την ελπίδα και να τους δείχνουν τον σωστό δρόμο, θἆναι πάντοτε ἐκεῖνοι, που με την εντολή του Θεού, "...καί ποιήσω ὑμᾶς   ἁλιεῖς  ἀνθρώπων", θα είναι οι..."κυρίαρχοι" τῶν ψυχῶν τους.

      Τους ιερείς και τα μάτια μας λοιπόν αδελφοί μου, να τους έχουμε από κοντά, να τους αγαπάμε, να τους φροντίζουμε, ενίοτε δε να καλύπτουμε ακόμα και τα λάθη τους, που σαν άνθρωποι σίγουρα θα

 κάνουν. Και οι ιερείς όμως να εργάζονται με ζήλο και αυταπάρνηση, να σέβονται και να αγαπούν το ποίμνιο τους, τον πλησίον τους, να συμπαραστέκονται και να βοηθούν τους Ενορίτες τους, να αγκαλιάζουν με καλοσύνη τα παιδιά τους, να δημιουργούν σχολεία και να χτίζουν εκκλησιές, όπως τους ζήτησε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και όχι να τις γκρεμίζουν με την συμπεριφορά ή την αδιαφορία τους. Και τότε οι Ενορίες θα προοδεύουν, θα ακτινοβολούν, θα μεγαλώνουν, θα περισσεύουν και τέλος θα ξεχειλίζουν από την αγάπη του Χριστού και θα..."ανθίζουν" όπως η δική μας εδώ στους  Ανθοκήπους της Νέας Ευκαρπίας.

      Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά...τα βλέπετε άλλωστε όλοι σας!!! Η πρόοδος είναι εμφανής και είναι σε όλους τους τομείς. Με την βοήθεια του Χριστού μας και των προγόνων Του, των Αγίων μας...του "παππού" και της "γιαγιάς" Του και εκκλησιά χτίσαμε και την λειτουργούμε και συνεχίζουμε να την βελτιώνουμε με την γενναιοδωρία και την αρχοντιά σας, και τα παιδιά μας στην "Ιθάκη" των κατηχητικών τους, έχουν τα καλύτερα και τα ωραιότερα, και οι αναγκεμένοι συμπατριώτες μας έχουν από το Ενοριακό Φιλόπτωχο Ταμείο μας "Με ανοιχτές αγκάλες", ότι καλύτερο μπορούμε να τους προσφέρουμε, και η νεότητα μας περισσεύει από τα νέα ζευγάρια μας που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και έρχονται να κλίσουν το γόνυ στους Αγίους προστάτες τους και να τους παρακαλούν να γίνουν μεσίτες μαζί με την Παναγία κόρης τους στον Εγγονό τους Χριστό, για το θαύμα της τεκνογονίας, ενώ παράλληλα οι ιερείς μας πάντα εύχονται στο τέλος των συχνών της Θείων Λειτουργιών και των Ακολουθιών του Νυχθημέρου, για τους...

«...αγαπώντας την ευπρέπεια  του οίκου  Σου», 

μια διαρκής προσευχή για όλους και όλες εσάς που κάθε Πέμπτη, αλλά και πάντα φροντίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για την καθαριότητα και την τακτοποίηση της έτσι ώστε την Κυριακή να είναι έτοιμη να μας υποδεχθεί όλους στην Ανάσταση του Κυρίου μας.

      Ευχές και προσευχές από όλους σας περιμένω ειδικά σε αυτούς τους αποκαλυπτικούς καιρούς που ήδη περάσαμε, αλλά και συνεχίζουμε να περνάμε, για να ενωθούν με αυτές των ιερέων σας, αγαπητοί μου συνενορίτες και κυρίως συμμετοχή στα δρώμενα της Ενορίας και επίσης περιμένω ενοριακή συνείδηση, όχι κριτικές και παράπονα, όχι γκρίνιες και παρατηρήσεις, ειδικά τώρα που η εκκλησιά μας αποπερατώνεται, πρώτα από όλα για τους δυο ιερείς σας, που αγωνίζονται και προσεύχονται καθημερινά για εσάς τους ενορίτες τους, για τους ιεροψάλτες μας, που μέσα από το διακόνημα της ψαλτικής μας βοηθούν στην λατρεία μας στον Θεό, τους κατηχητές και τις κατηχήτριες της "Ιθάκης" των παιδιών μας, που έχουν αναλάβει τον ευαίσθητο τομέα της νεότητας και της κατήχησης της, την νεωκόρο μας και νοικοκυρά της εκκλησιάς μας, τις άξιες κυρίες του Φιλοπτώχου Ταμείου μας, "Με ανοιχτές αγκάλες", που πασχίζουν να μοιράσουν ισομερώς και δίκαια τα λιγοστά υπάρχοντα μας στους αναγκεμένους συμπατριώτες μας, 

αλλά και για όλους τους συνεργάτες μας, τους Επιτρόπους του Ιερού Ναού μας και όλα τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου μας και της Ερανικής Επιτροπής του, τις κυρίες που διακονούν και φροντίζουν την ευταξία και την καθαριότητα της εκκλησιάς μας, "του σπιτιού μας" ουσιαστικά και όλους τους ανθρώπους, που ο καθένας από το πόστο του και με τα μέσα που διαθέτει, πασχίζει και αγωνίζεται για την πλήρη αποπεράτωση του, για αυτό το μεγαλόπνοο, μα τόσο κοντινό πια, όνειρο όλων των Ανθοκηπιωτών, όλων μας, όλων σας ...

Ο Θεός μαζί μας, 

Καλή Κυριακή σ' όλους!!!

Αρχιμανδρίτης  Χρυσόστομος Τελίδης

*παρακάτω ακολουθεί τον Ευαγγέλιο της Κυριακής Β' Ματθαίου, στο πρωτότυπο κείμενο και σε νεοελληνική απόδοση...

Κυριακή Β' Ματθαίου

Εκ του κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον

(δ' 18 – 23)

Πρωτότυπο κείμενο:

Τω καιρώ εκείνω, περιπατών ο Ιησούς παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον εις την θάλασσαν’ ήσαν γάρ αλιείς. Και λέγει αυτοίς δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. Οι δέ ευθέως αφέντες τα δίκτυα, ηκολούθησαν Αυτώ. Και προβάς εκείθεν είδεν άλλους δύο αδελφούς, Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, εν τω πλοίω μετά Ζεβεδαίου του πατρός αυτών, καταρτίζοντας τα δίκτυα αυτών, και εκάλεσεν αυτούς. Οι δέ ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν Αυτώ.

Και περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ.

Νεοελληνική απόδοση:

Καθώς ο Ιησούς περπατούσε στην όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, είδε δύο αδέρφια, το Σίμωνα, που τον έλεγαν και Πέτρο, και τον αδερφό του τον Ανδρέα, να ρίχνουν τα δίχτυα στη λίμνη, γιατί ήταν ψαράδες. «Ακολουθήστε με», τους λέει, «και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». Κι αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα και τον ακολούθησαν.

Προχωρώντας πιο πέρα από ’κει, είδε δύο άλλους αδερφούς, τον Ιάκωβο, γιο του Ζεβεδαίου, και τον αδερφό του τον Ιωάννη. Βρίσκονταν στο ψαροκάικο μαζί με τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο και τακτοποιούσαν τα δίχτυα τους. Τους κάλεσε, κι αυτοί άφησαν αμέσως το καΐκι και τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν.

Ο Ιησούς περιόδευε όλη τη Γαλιλαία. Δίδασκε στις συναγωγές τους, κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τον ερχομό της βασιλείας του Θεού, και γιάτρευε τους ανθρώπους από κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.