Ιθύνειν και οδηγείν τοις κρείττω,
Δυσωπήθητι τοις οικτιρμοίς Σου Κόρη.
Εικάδε Παμμεδέουσαν εσθλή αυδή γλυκυθύμως άδει.
Η Εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας, είναι ιστορικά η πρώτη εικόνα της Εκκλησίας, ιστορηθείσα από τον Ευαγγελιστή Λουκά, όπως μαρτυρεί και το σχετικό Μεγαλυνάριο του Παρακλητικού Κανόνος προς την Υπεραγία Θεοτόκο:
«Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν, τήν ἱστορηθεῖσαν ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Λουκᾶ ἱερωτάτου, τήν Ὁδηγήτριαν».
Κατά την συναξαριστική παράδοση ο Ιερός Ευαγγελιστής φιλοτέχνησε την εικόνα ζώσης της Υπεραγίας Θεοτόκου και εκείνη την δέχθηκε μετά μεγάλης χαράς και την ευλόγησε λέγουσα:
«Ἡ χάρις τοῦ παρ’ ἐμοῦ τεχθέντος εἴη μετ’ αὐτῆς».
Η Εικόνα αυτή του Αγίου Λουκά, διασωθείσα κατά τις διαρκείς αναταραχές στην Παλαιστίνη, στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη, επί βασιλείας Θεοδοσίου Β' του Μικρού, από την Αυτοκράτειρα Ευδοκία, ως δώρο στην αδελφή του Θεοδοσίου, Αγία Πουλχερία, και κατετέθη υπ’ αυτής στην Μονή των Οδηγών, της οποίας ήταν κτιτόρισσα.Η ιστορική αυτή εικόνα της Παναγίας συνδέεται άμεσα με την ιστορική Μονή της Χώρας στην Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη. Είναι η ίδια εικόνα που περιέφεραν στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως σε δύσκολες στιγμές οι αυτοκράτορες και ο λαός, για να εμψυχώσουν τούς υπερασπιστές της Πόλης, ενώ επετέλεσε αναρίθμητα θαύματα, όπως ένα από αυτά ήταν και η διάσωση της Κωνσταντινούπολης το 717 μ.Χ. από τους Άραβες. Κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή η εικόνα μεταφερόταν από τον Ιερό Ναό της Παναγίας της Οδηγητρίας, στο Παλάτι. Την δεύτερη μέρα του Πάσχα γινόταν λιτάνευση της εικόνας που κατέληγε στη Μονή της Χώρας, όπου και γινόταν λαϊκό προσκύνημα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του ιστορικού Μιχαήλ Δούκα, την ημέρα της άλωσης οι Τούρκοι το 1453 μ.Χ. λεηλάτησαν το μοναστήρι της Χώρας και πήραν όλα τα πολύτιμα αφιερώματα. Την εικόνα δε της Παναγίας την τεμάχισαν και την κατέστρεψαν εντελώς.
Αντίγραφο αυτής της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας της Οδηγητρίας, αφού η πρωτότυπη καταστράφηκε στην Άλωση της "Πόλης των Πόλεων", βλέπουμε πως μέχρι το 1730 φυλασσόταν στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου στον κίονα του αριστερού χορού.
Το έτος αυτό μυστηριωδώς εξαφανίστηκε και μάλιστα "κεκλεισμένων των θυρών". Οι Πατέρες τότε έψαξαν παντού στο Μοναστήρι, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Υπέθεσαν λοιπόν πως επρόκειτο για αναιδή κλοπή. Γι’ αυτό απόρησαν όταν ακούστηκε πως η Εικόνα βρίσκεται πια στην Μονή του Ξενοφώντος, η οποία βρισκόταν τρείς ώρες από την Μονή Βατοπεδίου, οπότε και απέστειλαν μια επιτροπή από Πατέρες, οι οποίοι πράγματι την βρήκαν εκεί!
Οι μοναχοί της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος δεν γνώριζαν πώς έφτασε η εικόνα στο μοναστήρι τους και την έδωσαν πίσω στους Βατοπεδινούς. Αυτοί επανατοποθέτησαν την Αγία Εικόνα στην πρότερη θέση της, λαμβάνοντας αυστηρότατα μέτρα ασφαλείας σε όλη την Ιερά Μονή. Αλλά και πάλι έφυγε η Εικόνα και ξαναπήγε στην Ιερά Μονή του Ξενοφώντος. Εκεί την βρήκαν οι Βατοπεδινοί και κατάλαβαν πια ότι η Παναγία ήθελε να μείνει εκεί η Εικόνα της. Γι’ αυτό και δεν την ξαναπήραν.
Προσκύνησαν μάλιστα και έψαλαν μπροστά στην Άγια Εικόνα ύμνους και παρακλήσεις και αποφάσισαν να στέλνουν τακτικά στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος κερί και λάδι για την Εικόνα, μέχρις ότου οι πατέρες της Ιερά Μονή Ξενοφώντος προέτρεψαν τους πατέρες του Βατοπεδίου να διακόψουν αυτή την εισφορά. Από τότε την ονόμασαν «Οδηγήτρια» και ευρίσκεται έως σήμερα... και για όσο η Θεοτόκος κρίνει, στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος.Η αγία εικόνα της Παναγίας της Οδηγητρίας βρίσκεται σήμερα εντός του Καθολικού της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος, επί της κολώνας του αριστερού χορού, όπως ακριβώς βρισκόταν και στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου.
Στην σεβασμία Μονή του Ξενοφώντος τελείται στις 20 Ιουνίου Ιερά Πανήγυρης προς τιμήν της Θεοτόκου και εις ένδειξη ευχαριστίας προς την Άνασσα των ουρανών για τα πολλά της ευεργετικά θαύματα!!!
Έκόνα Σου Άγιαν την Οδηγήτριαν Άχραντε, νύν πανευλαβώς προσκυνούντες, γεραίρομεν Παρθένε' επέστη γάρ ξένωνς προς ημάς βραβεύουσα θαυμάτων προχολην, και εκ παντοιων ελευθερούσα των δεινών, διο σοι πόθω βοώμεν :
Δόξα τη ευσπλαχνία Σου σεμνή,
Δόξα τή άντιλήψει Σου,
Δόξα τή προμηθεία Σου
μόνη Πανύμνητε.
Κοντάκιον.
'Ηχος πλ. δ'
"Τη υπερμάχω..."
Τά τής Παρθένου ευφημήσωμεν Θαυμάσια, ά παραδόξως έν τοίς νύν καιροίς ηργάσατο' και τήν άχραντον είκονα τήν Οδηγήτριαν, έκ τής Μονής Βατοπαιδίου ώδε ήκουσαν πρός προστασίαν τε και σκέπην, προσκυνήσωμεν ταύτην κράζοντες'
Χαίρε Μήτερ Υπέραγνε.
Μεγαλυνάριον
Τῆς Ὁδηγητρίας τήν θαυμαστήν, δεῦτε νῦν Εἰκόναν, προσκυνήσωμεν εὐλαβῶς, ἐξ ἧς θεία χάρις προέρχεται ὡς μάννα, τάς τῶν πιστῶν καρδίας, ἀεί ἐκτρέφουσα.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Μήτηρ ὡς φιλόστοργος τοῖς πιστοῖς, ἔδωκας, Παρθένε, ὡς ἀκένωτον ποταμόν, χάριτος ἐνθέου, τήν θείαν Σου Εἰκόνα, ἥν πίστει προσκυνοῦντες, Σέ μεγαλύνομεν.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Ῥῶσιν νέμει ἄφθονον τῶν ψυχῶν, τάς πληγάς, Παρθένε, θεραπεύει ἡ Σή Εἰκών, τοῖς προσερχομένοις αὐτῆ ἐν εὐλαβείᾳ καί ὕμνοις Σε τιμῶσι, τήν Ὁδηγήτριαν.
Αναρτήθηκε από
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου